Εντυπωσιακή
και ιστορική ανακάλυψη από το τηλεσκόπιο Fermi. NASA's Fermi Gamma-ray Space Telescope
has detected the first extragalactic gamma-ray pulsar, PSR J0540-6919, near the
Tarantula Nebula (top center) star-forming region in the Large Magellanic
Cloud, a satellite galaxy that orbits our own Milky Way. Fermi detects a second
pulsar (right) as well but not its pulses. PSR J0540-6919 now holds the record
as the highest-luminosity gamma-ray pulsar. The angular distance between the
pulsars corresponds to about half the apparent size of a full moon. Background:
An image of the Tarantula Nebula and its surroundings in visible light. Credit:
NASA's Goddard Space Flight Center; background: ESO/R. Fosbury (ST-ECF)
Ομάδα
ερευνητών στη Γαλλία χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Fermi εντόπισε μια παλλόμενη πηγή ακτινοβολίας γ
σε άλλο γαλαξία. Είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται αυτού του είδους η
ακτινοβολία έξω από τον γαλαξία μας και είναι φυσικά η πιο μακρινή που
γνωρίζουμε.
Η
πηγή
The Large
Magellanic Cloud (pictured) is one of the Milky Way's nearest neighbours,
163,000 light years away. It is the third closest galaxy to our own.
Astronomers say the discovery of the powerful gamma-ray pulsar PSR J0540–6919
in its midst may change our knowledge of how pulsars produce light.
Η
ακτινοβολία εντοπίστηκε στις παρυφές του νεφελώματος της Ταραντούλας σε
απόσταση περίπου 160 χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη. Το νεφέλωμα βρίσκεται στο
Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, ένα μικρό γειτονικό μας γαλαξία.
The Tranatula
Nebula (pictured) is thought to be an intense area of star formation but the
new discovery of a bright gamma-ray pulsar at its heart suggests much of the
energy emitted by this region may come from this single object. It means astronomers
may need to alter their view of what is happening in this region.
Το
νεφέλωμα της Ταραντούλας αποτελεί μόνιμο στόχο των αστρονόμων αφού πρόκειται
για ένα τεράστιο εργοστάσιο παραγωγής άστρων. Έχει διάμετρο περίπου χίλια έτη φωτός. Χρωστά το όνομά του στο γεγονός
ότι οι επιστήμονες που το βάφτισαν
θεώρησαν ότι το σχήμα του και ειδικά οι πιο λαμπρές περιοχές του θυμίζουν (πολύ
αμυδρά είναι η αλήθεια) τη γνωστή αράχνη.
A gamma-ray view of
the same region shown above in visible wavelengths. Lighter colors indicate
greater numbers of gamma rays with energies between 2 and 200 billion electron
volts. For comparison, visible light ranges between 2 and 3 electron volts. The
two pulsars, PSR J0540−6919 (left) and PSR J0537−6910, clearly stand out. Credit: NASA/DOE/Fermi LAT Collaboration
Ονομάζεται
επίσης 30 Δοράδος και αποτελεί ένα γιγάντιο κοσμικό μαιευτήριο μέσα στο οποίο
γεννιούνται κατά εκατομμύρια νέα άστρα. Είναι δε τόσο λαμπρό που οι ειδικοί
λένε πως αν ήταν κοντά μας σε απόσταση ίση με αυτή του νεφελώματος του Ωρίωνα,
θα κάλυπτε τον μισό ουρανό μας και το φως του θα μετέτρεπε τη νύχτα σε ημέρα.
Σύμφωνα
με τους επιστήμονες είναι η πιο γόνιμη αλλά και πιο λαμπρή περιοχή όχι μόνο στο
Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος αλλά σε ολόκληρο το γαλαξιακό σμήνος στο οποίο ανήκει
ο γαλαξίας μας. Δεν εντυπωσιάζει όμως μόνο ο αριθμός αλλά και το μέγεθος των
άστρων που «γεννά» η συγκεκριμένη περιοχή. Είναι χαρακτηριστικό ότι ορισμένα
από αυτά έχουν μάζα 100 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου.
Πηγή: M.
Ackermann, A. Albert, L. Baldini, J. Ballet, G. Barbiellini, C. Barbieri, D.
Bastieri, R. Bellazzini, E. Bissaldi, R. Bonino, E. Bottacini, T. J. Brandt, J.
Bregeon, P. Bruel, R. Buehler, G. A. Caliandro, R. A. Cameron, P. A. Caraveo,
C. Cecchi, E. Charles, A. Chekhtman, C. C. Cheung, J. Chiang, G. Chiaro, S.
Ciprini, J. Cohen-Tanugi, A. Cuoco, S. Cutini, F. D'Ammando, F. d. P. R.
Desiante, S. W. Digel, L. Di Venere, P. S. Drell, C. Favuzzi, S. J. Fegan, E.
C. Ferrara, A. Franckowiak, S. Funk, P. Fusco, F. Gargano, D. Gasparrini, N.
Giglietto, F. Giordano, G. Godfrey, I. A. Grenier, M.- H. Grondin, J. E. Grove,
L. Guillemot, S. Guiriec, K. Hagiwara, A. K. Harding, E. Hays, J. W. Hewitt, A.
B. Hill, D. Horan, T. J. Johnson, J. Knodlseder, M. Kuss, S. Larsson, L.
Latronico, M. Lemoine-Goumard, J. Li, L. Li, F. Longo, F. Loparco, M. N.
Lovellette, P. Lubrano, S. Maldera, A. Manfreda, F. Marshall, P. Martin, M.
Mayer, M. N. Mazziotta, P. F. Michelson, N. Mirabal, T. Mizuno, M. E. Monzani,
A. Morselli, I. V. Moskalenko, S. Murgia, G. Naletto, E. Nuss, T. Ohsugi, M.
Orienti, E. Orlando, D. Paneque, M. Pesce-Rollins, F. Piron, G. Pivato, T. A.
Porter, S. Raino, R. Rando, M. Razzano, A. Reimer, O. Reimer, T. Reposeur, R.
W. Romani, P. M. S. Parkinson, A. Schulz, C. Sgro, E. J. Siskind, D. A. Smith,
F. Spada, G. Spandre, P. Spinelli, D. J. Suson, H. Takahashi, J. B. Thayer, D.
J. Thompson, L. Tibaldo, D. F. Torres, Y. Uchiyama, G. Vianello, K. S. Wood, M.
Wood, L. Zampieri. An extremely bright gamma-ray pulsar in the Large
Magellanic Cloud. Science, 2015; 350 (6262): 801 DOI: 10.1126/science.aac7400
