Πάλι στους δρόμους οπού ζήσαμε την προσωπίδα
κόκκινη με σταλαγματιές χρυσού
τέτοια περιπέτεια τέτοια ωραία ελπίδα
μες
στις συνέχειες των ονείρων έχω τον αμνό
δεν
πιστεύω στα ποτάμια ολοένα τρέχουν
δεν
πιστεύω στα φύλλα ολοένα πέφτουν
είναι
θεία ένδον αιθάλη π’ αλλάζει τις οράσεις
κι
ο θάνατος βαθαίνει την τέφρα.
Νίκος
Καρούζος