Φρανσουά Περιέ, Η θυσία της Ιφιγένειας, 1633
ἔστιν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας…
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
Σου ’λαχε να δεις
τέτοιαν απανεμιά πριν το χαμό
όπως η γόμωση μες
στην οβίδα;
Κάποιος ρωτούσε:
για πού θα κινούσανε τα πλοία;
Γιατί κατάπεσε ο
άνεμος;
Γιατί σα χίμηξε ο
χαλκός ίσα στο λαιμό της
τον είπαν πετεινό;
Πού τηνε σφάξανε;
Οι θάμνοι γύρω
σαστισμένοι που
μέσα στη χούφτα
νύχτωνε το κόλλυβο
Το σκυλί ακόμα
καίγονταν αυτοπυρπολημένο
Στο γιαλό
ακούστηκαν πατούσες· είπαν:
Η ψυχή της που
έφευγε
Και τότες —χίλιοι
ταύροι—
από τον ανοιγμένο
της λαιμό σηκώθηκε
ούριος άνεμος
— Αχαιοί, στα
πλοία…
Αν όχι τίποτα άλλο,
κι αν σακατεύτηκαν
κι αν δεν έμεινε σανίδα απ’ τα καράβια
κι αν η Τροία
καὶ Πρίαμος καὶ λαὸς ἐϋμμελίω Πριάμοιο
αν όλα πήγαν κατ’ ανέμου
τουλάχιστον αυτό: η σφαγή χρησίμεψε
να ’ναι αλάθητος ο λόγος σου
να ’σαι κι ελόγου σου για Νόμπελ Σταγειρίτη
κι αν δεν έμεινε σανίδα απ’ τα καράβια
κι αν η Τροία
καὶ Πρίαμος καὶ λαὸς ἐϋμμελίω Πριάμοιο
αν όλα πήγαν κατ’ ανέμου
τουλάχιστον αυτό: η σφαγή χρησίμεψε
να ’ναι αλάθητος ο λόγος σου
να ’σαι κι ελόγου σου για Νόμπελ Σταγειρίτη
Κάποιος ρωτούσε αν
προβλέπεται ποινική παρακαμπτήριος
για αθλιότητες
δεδοξασμένων.
John Singer Sargent, Gassed, 1918. Oil on canvas, 231 x 611.1cm (91 x 240.5in). Collection of the Imperial War Museum,
London.
Έκτωρ
Κακναβάτος. 1987. Κιβώτιο ταχυτήτων.
Αθήνα: Κείμενα. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Έκτωρ Κακναβάτος. 2010. Ποιήματα (1943–1987). Αθήνα: Άγρα.