Arts Universe and Philology

Arts Universe and Philology
The blog "Art, Universe, and Philology" is an online platform dedicated to the promotion and exploration of art, science, and philology. Its owner, Konstantinos Vakouftsis, shares his thoughts, analyses, and passion for culture, the universe, and literature with his readers.

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

Συνέντευξη του Ν. Καζαντζάκη στη Γαλλική Ραδιοφωνία

Κάποιες κουβέντες του θα μπορούσαν να προκαλέσουν ρίγος σ ή μ ε ρ α!

Η παρακαταθήκη «…κάποιοι λαοί είναι γεννημένοι να μεταμορφώνουν την δουλεία σε ελευθερία…», ηχεί σαν ιερό ευαγγέλιο που μπορούμε να το ψελλίζουμε ακόμα και σήμερα.

Γιατί αυτή είναι η μικρή – μεγάλη μας αλήθεια!

ΠΙΣΤΕΥΩ Σ΄ ΕΝΑ ΘΕΟ, ΑΚΡΙΤΑ, ΔΙΓΕΝΗ, ΣΤΡΑΤΕΥΟΜΕΝΟ, ΠΑΣΧΟΝΤΑ, ΜΕΓΑΛΟΔΥΝΑΜΟ, ΟΧΙ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟ, ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΣΤ΄ ΑΚΡΟΤΑΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΦΩΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΣ, ΤΙΣ ΟΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΟΡΑΤΕΣ.

ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤ΄ ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΑ, ΕΦΗΜΕΡΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΠΟΥ ΠΗΡΕ Ο ΘΕΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΚΡΙΝΩ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΑΥΤΗ ΡΟΗ ΤΟΥ ΤΗΝ ΑΚΑΤΑΛΥΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ.

ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟΝ ΑΓΡΥΠΝΟ ΒΑΡΥΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΔΑΜΑΖΕΙ ΚΑΙ ΚΑΡΠΙΖΕΙ ΤΗΝ ΥΛΗ· ΤΗ ΖΩΟΔΟΧΑ ΠΗΓΗ ΦΥΤΩΝ, ΖΩΩΝ ΚΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΤΟ ΧΩΜΑΤΕΝΙΟ ΑΛΩΝΙ, ΟΠΟΥ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΝΥΧΤΑ ΠΑΛΕΥΕΙ Ο ΑΚΡΙΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.

"ΒΟΗΘΕΙΑ!" ΚΡΑΖΕΙΣ, ΚΥΡΙΕ. "ΒΟΗΘΕΙΑ!" ΚΡΑΖΕΙΣ, ΚΥΡΙΕ, ΚΙ ΑΚΟΥΩ.

ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΚΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΚΙ ΟΙ ΡΑΤΣΕΣ ΟΛΕΣ, ΚΙ ΟΛΗ Η ΓΗΣ, ΑΚΟΥΜΕ ΜΕ ΤΡΟΜΟ, ΜΕ ΧΑΡΑ, ΤΗΝ ΚΡΑΥΓΗ ΣΟΥ.

ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΣΟΙ ΑΚΟΥΝ ΚΑΙ ΧΥΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΣΕ ΛΥΤΡΩΣΟΥΝ, ΚΥΡΙΕ, ΚΑΙ ΛΕΝ: "ΕΓΩ ΚΑΙ ΣΥ ΜΟΝΑΧΑ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ."

ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΣΟΙ ΣΕ ΛΥΤΡΩΣΑΝ, ΣΜΙΓΟΥΝ ΜΑΖΙ ΣΟΥ, ΚΥΡΙΕ, ΚΑΙ ΛΕΝ: "ΕΓΩ ΚΑΙ ΣΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ."

ΚΑΙ ΤΡΙΣΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΣΟΙ ΚΡΑΤΟΥΝ, ΚΑΙ ΔΕ ΛΥΓΟΥΝ, ΑΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΤΟΥΣ, ΤΟ ΜΕΓΑ, ΕΞΑΙΣΙΟ, ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟ ΜΥΣΤΙΚΟ:

ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΤΟΥΤΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

Ασκητική, Salvatores Dei

Νίκος Καζαντζάκης 





Οι 4 Έλληνες με τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο

Τέσσερις αρχαίοι Έλληνες βρίσκονται στη λίστα του ΜΙΤ με τις προσωπικότητες που έχουν σήμερα τη μεγαλύτερη επιρροή στον πλανήτη.

Μπορεί να έζησαν πριν από σχεδόν 2.500 χρόνια, όμως το όνομα του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα, του Αρχιμήδη και του Σωκράτη, που έχουν επηρεάσει βαθύτατα τη δυτική φιλοσοφική και επιστημονική σκέψη ανά τους αιώνες, είναι μεταξύ των κορυφαίων λημμάτων στη δημοφιλέστερη ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια, τη Wikipedia.

Υπολογίζοντας δεδομένα από όλες τις εκδόσεις της Wikipedia, οι ερευνητές του ΜΙΤ με επικεφαλής τον Σίζαρ Χιντάλγκο τοποθέτησαν στην έκτη θέση τον Αριστοτέλη (384-322 π.Χ.), ο οποίος γεννηθείς στα Στάγειρα της Χαλκιδικής μαθήτευσε στην Ακαδημία Πλάτωνος, όπου αργότερα δίδαξε πολιτική και ρητορική. Καθοριστική υπήρξε η συμβολή του στη φυσική φιλοσοφία, ενώ υπήρξε ο σημαντικότερος από τους διαλεκτικούς της αρχαιότητας.

Στην ένατη θέση της λίστας του αμερικανικού Πανεπιστημίου βρίσκεται ο δάσκαλός του, Πλάτωνας (428-347 π.Χ.), ο μεγάλος Αθηναίος φιλόσοφος που έγραψε την «Απολογία του Σωκράτους» και περιέγραψε την ιδανική πολιτεία στην «Πολιτεία» και στους «Νόμους» του.

Domenico Fetti, Archimedes, 1620

Την πρώτη δεκάδα συμπληρώνει ο Αρχιμήδης, από τις Συρακούσες, ο οποίος θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους φυσικούς, μαθηματικούς και μηχανικούς της αρχαιότητας και είναι γνωστός για το περίφημο «εύρηκα» που φώναξε ανακαλύπτοντας την αρχή του ειδικού βάρους.

Jacques Louis David, La Mort de Socrate, The Death of Socrate, 1787.


Ο Σωκράτης (470/469-399 π.Χ.), ο δάσκαλος του Πλάτωνα και ένας εκ των ιδρυτών της δυτικής φιλοσοφίας κατέκτησε τη 13η θέση. Η μαιευτική του μέθοδος και η διαλεκτική αποτελούσαν κύρια χαρακτηριστικά της διδασκαλίας του.

Παρότι έχουν περάσει 2012 χρόνια από τη γέννησή του, στην κορυφή της λίστας βρίσκεται ο Ιησούς Χριστός. Οι ερευνητές της ομάδας Micro Connections, που εργάζονται στο Media Lab του αμερικανικού Πανεπιστημίου ΜΙΤ, τόνισαν ότι το ενδιαφέρον της έρευνάς τους, που εξέτασε προσωπικότητες που γεννήθηκαν πριν από το 1950, επικεντρώνεται στο πώς γίνεται αντιληπτή η εθνική κουλτούρα μέσω των εκπροσώπων της.



Εκτός από τον Ιησού Χριστό, που σύμφωνα με τους ερευνητές του ΜΙΤ είναι σήμερα η προσωπικότητα με τη μεγαλύτερη επιρροή στον πλανήτη, στη λίστα του ΜΙΤ βρίσκονται και άλλες φυσιογνωμίες που επηρέασαν την παγκόσμια Ιστορία βάσει των δεδομένων της εγκυκλοπαίδειας Wikipedia.

Στη δεύτερη θέση ακολουθεί ο Κινέζος διανοητής και κοινωνικός φιλόσοφος Κομφούκιος (551-479 π.Χ.), η διδασκαλία του οποίου έχει επηρεάσει βαθύτατα τη σκέψη της ανατολικής Ασίας, και στην τρίτη ο Βρετανός φυσικός σερ Ισαάκ Νεύτων (1643-1727), που ανακάλυψε τον νόμο της βαρύτητας. Ο Ινδός πολιτικός και ακτιβιστής Μαχάτμα Γκάντι και ο Γερμανός φυσικός Αλμπερτ Αϊνστάιν, που διατύπωσε τη θεωρία της σχετικότητας, συμπληρώνουν την πρώτη πεντάδα.

Οι Ιταλός καλλιτέχνης Λεονάρντο ντα Βίντσι (8η θέση) και ο Ιταλός γλύπτης Μιχαήλ Αγγελος (15η), καθώς και ο Βρετανός θεατρικός συγγραφέας Ουίλιαμ Σαίξπηρ (12η) βρίσκονται στη λίστα με τα πιο «διάσημα» ιστορικά πρόσωπα. Δύο κομμουνιστές ηγέτες, ο Κινέζος Μάο Τσετούνγκ (11η) και ο Σοβιετικός ηγέτης Ιωσήφ Στάλιν (20η), φιγουράρουν επίσης στον κατάλογο του ΜΙΤ, ενώ ο μοναδικός εν ζωή στη λίστα είναι ο 94χρονος Νοτιοαφρικανός Νέλσον Μαντέλα.

Justus Sustermans, Portrait of Galileo Galilei, 1636.


«Δημοφιλείς» σήμερα θεωρούνται ακόμη, σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Σίζαρ Χιντάλγκο, ο Πορτογάλος εξερευνητής Βάσκο ντα Γκάμα (7η θέση), ο Γερμανός φιλόσοφος Καρλ Μαρξ (14η), ο Βούδας (16η), ο Ιταλός φυσικός Γαλιλαίος (18η) και ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Ιούλιος Καίσαρας (19η).

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ










Πάγος και οργανικά υλικά στον Ερμή, MESSENGER Finds New Evidence for Water Ice at Mercury's Poles

Με κόκκινο χρώμα οι μονίμως υπό σκιάν κρατήρες της βόρειας πολικής περιοχής του Ερμή σύμφωνα με την απεικόνιση του MESSENGER. Shown in red are areas of Mercury’s north polar region that are in shadow in all images acquired by MESSENGER to date. Image coverage, and mapping of shadows, is incomplete near the pole. This comparison indicates that all of the polar deposits imaged by Earth-based radar are located in areas of persistent shadow as documented by MESSENGER images. Image released Nov. 28, 2012. CREDIT: NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Carnegie Institution of Washington/National Astronomy and Ionosphere Center, Arecibo Observatory

Πάγος στις «καυτές» θερμοκρασίες του ηλιακού μας συστήματος; Και, ακόμη περισσότερο, οργανικά υλικά, η «βάση» της ζωής, στον Ερμή; Ακούγεται παράδοξο, αυτό όμως ακριβώς φαίνεται ότι ανίχνευσε το Messenger, το ερευνητικό σκάφος της NASA που εξερευνά εδώ και περίπου δυο χρόνια τον κοντινότερο στον ήλιο μας πλανήτη.


Έκπληξη τα οργανικά υλικά

Topography of a portion of Mercury from 75° N northward to the pole, in shaded relief and color-coded by elevation. The map is centered at 85°N on the 110-km-diameter crater Prokofiev, whose interior lies more than 5 km below the topographic datum. The north pole lies to the left of and below the smaller craters Tolkien and Kandinsky. Image released Nov. 28, 2012. Credit: NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Carnegie Institution of Washington

Ο Ερμής χαρακτηρίζεται από τα πιο ακραία θερμομετρικά «σκαμπανεβάσματα» στο ηλιακό μας σύστημα, με θερμοκρασίες που ανεβαίνουν στους 400 βαθμούς Κελσίου την ημέρα και πέφτουν στους -170 τη νύχτα. Υπό τέτοιες συνθήκες το ενδεχόμενο ο πλανήτης να καλύπτεται από πάγο θεωρείτο ουσιαστικά απίθανο. Ωστόσο το γεγονός ότι ο άξονάς του δεν έχει σχεδόν καμία κλίση – και άρα οι πόλοι του δεν «βλέπουν» ποτέ τον Ήλιο – άφηνε πάντα ανοιχτό ένα ενδεχόμενο παρουσίας πάγου στις σκοτεινές πολικές περιοχές του.

Η  βόρεια πολική περιοχή του Ερμή όπως απεικονίζεται από το παρατηρητήριο του Arecibo. Το κίτρινο χρώμα  υποδηλώνει τις περιοχές που θα μπορούσαν να περιέχουν παγωμένο νερό. Mercury's North Polar Region Acquired By The Arecibo Observatory Image Credit: National Astronomy and Ionosphere Center, Arecibo Observatory

Οι πρώτες ενδείξεις ότι το ενδεχόμενο αυτό ίσως τελικά και να ίσχυε ήρθαν το 1992, όταν ραδιοτηλεσκόπια από τη Γη είχαν εντοπίσει φωτεινές κηλίδες στους πόλους του Ερμή, κανείς όμως δεν μπορούσε να τις επιβεβαιώσει. Τώρα, είκοσι χρόνια μετά, οι ενδείξεις αυτές όχι μόνο φάνηκαν να επαληθεύονται με μια σειρά μετρήσεων από τα όργανα του Messenger αλλά, επί πλέον, τα δεδομένα του ερευνητικού σκάφους επεφύλαξαν στους ειδικούς και μια πραγματική έκπληξη: το ενδεχόμενο της παρουσίας οργανικών ενώσεων σε ένα μέρος όπου ουδέποτε τις είχαν φανταστεί.


Η βόρεια πολική περιοχή του Ερμή σύμφωνα με το MESSENGER. A Mosaic of MESSENGER Images of Mercury's North Polar Region Image Credit: NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Carnegie Institution of Washington/National Astronomy and Ionosphere Center, Arecibo Observatory

Συγκεκριμένα το Messenger ανίχνευσε υδρογόνο (μια σαφή ένδειξη παρουσίας νερού) σε κρατήρες στους πόλους του Ερμή – εκεί όπου τα τηλεσκόπια είχαν «δει» τις φωτεινές κηλίδες. Οι ίδιες κηλίδες εντοπίσθηκαν επίσης στη «χαρτογράφηση» της επιφάνειας του πλανήτη με λέιζερ – αν και ορισμένα σημεία τους φάνηκαν να είναι πιο σκούρα.

Σύμφωνα με τους ερευνητές που ανέλυσαν τα δεδομένα και παρουσίασαν τα συμπεράσματά τους σε δυο άρθρα στην επιθεώρηση «Science» τα φωτεινά τμήματα των κηλίδων, τα οποία είναι και τα ψυχρότερα σημεία του Ερμή, είναι πάγος από νερό ενώ τα σκοτεινά κομμάτια, τα οποία είναι πιο θερμά και αποτελούν τα πιο σκούρα σημεία στην επιφάνεια του πλανήτη, υποδηλώνουν τμήματα του πάγου που είναι «θαμμένα» κάτω από κάποιο οργανικό υλικό – κάτι παρόμοιο με πίσσα ή άνθρακα.

Απίθανη η παρουσία ζωής

This Messenger photo of Mercury shows wrinkle ridges around a network of troughs that formed when the volcanic plains were stretched apart. The wrinkle-ridge ring, about 100 km in diameter, is formed over the rim of a so-called ghost crater. Mercury Credit: NASA/The Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Carnegie Institution of Washington/Smithsonian Institution

Οι ειδικοί θεωρούν ότι τόσο ο πάγος όσο και τα απρόσμενα οργανικά υλικά θα πρέπει να μεταφέρθηκαν στον Ερμή στο μακρινό παρελθόν, σε κάποια πρόσκρουση αστεροειδή. «Δεν είναι κάτι που περιμέναμε να δούμε αλλά φυσικά έχει λογική γιατί το βλέπουμε και σε άλλα μέρη» δήλωσε στο πρακτορείο Reuters ο Ντέιβιντ Πάλτζ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Λος Αντζελες, κύριος συγγραφέας της μιας μελέτης.

«Η μόνη εξήγηση που μπορεί να ταιριάξει με όλα τα δεδομένα είναι ότι πρόκειται για οργανικά υλικά» τόνισε από την πλευρά του ο Σον Σόλομον του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, συγγραφέας της άλλης μελέτης και κύριος επιστημονικός υπεύθυνος του Messenger. Σε αυτό συμφώνησε και ο κ. Παλτζ: «Δεν είναι απλώς μια τρελή υπόθεση. Κανείς δεν έχει να παρουσιάσει κάτι που να ταιριάζει καλύτερα με όλες τις παρατηρήσεις».

Whenever I See Your Smiling Face (on Mercury). The central peaks of this complex crater have formed in such a way that it resembles a smiling face. This image taken by the MESSENGER spacecraft is oriented so north is toward the bottom. Image released Nov. 9, 2012. Credit: NASA

Οι ειδικοί δεν θεωρούν βεβαίως ότι ο Ερμής θα μπορούσε να φιλοξενεί ή να έχει φιλοξενήσει στο παρελθόν κάποια μορφή ζωής. Η ανακάλυψη όμως οργανικών υλικών σε έναν από τους εσώτερους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος έχει ίσως να προσφέρει πληροφορίες για την εμφάνιση της ζωής στη Γη ή για την ενδεχόμενη ύπαρξή της σε άλλους πλανήτες. Για να επιβεβαιωθούν τα νέα ευρήματα πέραν πάσης αμφιβολίας θα πρέπει να γίνουν περισσότερες παρατηρήσεις στον Ερμή (και, ιδανικά, δειγματοληψίες, κάτι που αυτή τη στιγμή είναι τεχνικά εξαιρετικά δύσκολο).

Η αποστολή του Messenger λήγει τον Μάρτιο του 2013, αν και οι υπεύθυνοι του προγράμματος επιδιώκουν παράτασή του από τη NASA. Το 2015 αναμένεται επίσης να ξεκινήσει για τον Ερμή μια κοινή αποστολή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) και της Ιαπωνικής Διαστημικής Υπηρεσίας (JAXA).












Ακτίνες Χ από το...υπερπέραν, Record-Setting X-Ray Jet: X-Rays from Supermassive Black Hole 12.4 Billion Light Years from Earth

Με μπλε χρώμα εικονίζονται οι ακτίνες Χ που ταξιδεύουν από την άκρη του Σύμπαντος. X-ray jet from quasar GB 1428, located 12.4 billion light years from Earth. (X-ray: NASA/CXC/NRC/C.Cheung et al; Optical: NASA/STScI; Radio: NSF/NRAO/VLA)

Μια ανακάλυψη που μπαίνει στον κατάλογο των κοσμικών ρεκόρ έκανε το διαστημικό παρατηρητήριο Chandra. Εντόπισε την εκπομπή ακτίνων Χ από ένα κβάζαρ που βρίσκεται στις εσχατιές του Σύμπαντος και πιο συγκεκριμένα σε απόσταση 12.4 δισ. έτη φωτός από τη Γη. Πρόκειται για την πιο μακρινή «πηγή» ακτίνων Χ που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα.

H NASA στη συνέχεια έστρεψε και άλλα διαστημικά και επίγεια τηλεσκόπια προς αυτή τη πηγή και όλα τράβηξαν εικόνες. Η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ έδωσε στη δημοσιότητα μια φωτογραφία που αποτελεί σύνθεση αυτών των εικόνων.

Τα κβάζαρ


Close-up view of A30 showing X-ray data from NASA's Chandra X-ray Observatory in purple and Hubble Space Telescope (HST) data showing optical emission from oxygen ions in orange. (Credit: X-ray (NASA/CXC/IAA-CSIC/M.Guerrero et al); Optical (NASA/STScI))

Τα κβάζαρ είναι μακρινά και λαμπρά αντικείμενα του Σύμπαντος, που το  καθένα  εκπέμπει ενέργεια εκατοντάδες φορές μεγαλύτερη από έναν γιγάντιο γαλαξία. Πρωτοανακαλύφθηκαν το 1960, όταν οι αστρονόμοι έψαχναν για πολύ ισχυρές ραδιοπηγές. Γι' αυτόν το λόγο ονομάστηκαν QUAsi-stellAR (ημιαστρικές ραδιοπηγές) ή ημιαστέρες.

Σήμερα ξέρουμε πως δεν έχουν καμιά ομοιότητα με τους αστέρες αν και στις φωτογραφίες μοιάζουν. Η μελέτη τους είναι σπουδαία λόγω της εικόνας που σχηματίζουμε για τα αρχαιότερα αντικείμενα του Σύμπαντος. Δημιουργήθηκαν στο αρχέγονο Σύμπαν και η ηλικία τους συγκρίνεται με αυτή του ίδιου του Σύμπαντος. Αν και υπήρχαν πολλές θεωρίες για την προέλευσή τους η κυρίαρχη επιστημονική άποψη είναι πως τα κβάζαρ είναι πυρήνες γαλαξιών που περιέχουν στο κέντρο τους μια μεγάλη μαύρη τρύπα.





Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Τα πλοία των Μινωϊτών, The Ships of Minoans


Το πλοίο ήταν ένα από τα εμβλήματα για πολλούς αιώνες στην Κρήτη και όπως ο Θουκυδίδης αναφέρει σε  μια μινωική θαλασσοκρατορία (Θουκυδίδης, Ι, 8), η απουσία οποιασδήποτε οχύρωση των λιμανιών και των πόλεων είναι  γιατί είχαν απόλυτη εμπιστοσύνη στην υπεροχή του στόλου τους.

Xρυσό δαχτυλίδι με παράσταση γυναικείας μορφής σε πλοίο. Μόλχος


Στη δέυτερη χιλιετία π.Χ. οι παραστάσεις πλοίων σε δακτυλίδια, σφραγίδες, πήλινα ομοιώματα, τοιχογραφίες, κοσμήματα κλπ, μαρτυρούν την επικράτηση των Μινωϊτών.


Τη Μινωϊκή θαλασσοκρατεία επιβεβαιώνουν τόσο ο Θουκυδίδης (Θουκυδίδου Ιστορία), όσο και ο Στράβων (Στράβωνος Γεωγραφία) αργότερα. Τα πλοία των Μινωϊτών έφταναν ως τη Ρας Σμάρα στον ποταμό Ορόντη, καθώς και σε διάφορες Αιγυπτιακές πόλεις. Την έντονη ναυτική δρστηριότητα, με την ανταλλαγή προϊόν των με άλλα λιμάνια της Μεσογείου επιβεβαιώνουν τα αιγυπτιακά σγάλματα και οι σκαραβαίοι που βρέθηκαν στην Κρήτη. Οι σκαραβαίοι είναι πήλινα αντικείμενα ή πολύτιμοι λίθοι που έφεραν παραστάσεις ή ήταν λαξευμένα στο σχήμα του εντόμου, που ήταν το σύμβολο της ανάστασης των νεκρών για τους Αιγύπτιους. Ενώ σε σκάφος της Αιγυπτιακής Θήβας, βρέθηκαν παραστάσεις που απεικονίζουν τους "κιούφου" (επί δυναστείας του Κιούφου Χέοπα) με μινωϊκή ενδυμασία, προσφέροντας δώρα στην ισχυρή Αίγυπτο.

Ο εντυπωσιακός στροβιλισμός στον βόρειο πόλο του Κρόνου, Cassini Images Bizarre Hexagon on Saturn

This nighttime view of Saturn's north pole shows a bizarre six-sided hexagon feature encircling the entire north pole. The red color indicates the amount of 5-micron wavelength radiation, or heat, generated in the warm interior of Saturn that escapes the planet. Image credit: NASA/JPL/University of Arizona

Μια τρομερή καταιγίδα εξελίσσεται στον Βόρειο Πόλο του Κρόνου και το Cassini, το διαστημικό σκάφος που τον εξερευνά τα τελευταία χρόνια, τράβηξε εντυπωσιακές φωτογραφίες.

This nighttime movie of the depths of the north pole of Saturn taken by the visual infrared mapping spectrometer onboard NASA's Cassini Orbiter reveals a dynamic, active planet lurking underneath the ubiquitous cover of upper-level hazes. The defining feature of Saturn's north polar regions -- the six-sided hexagon feature -- is clearly visible in the image.

Το σύννεφο της καταιγίδας έχει διάμετρο 1.600 χλμ ενώ οι άνεμοι κινούνται με ταχύτητες που αγγίζουν τα δύο χιλιάδες χλμ/ώρα! Η ταχύτητα των ανέμων της καταιγίδας Σάντι που έπληξε την ανατολική ακτή των ΗΠΑ πριν από ένα μήνα έφτανε τα 200 χλμ/ώρα.

Another view of the bizarre six-sided feature encircling the north pole of Saturn. Image credit: NASA/JPL/University of Arizona


Η όλη ιδέα είναι ότι αυτό που βλέπουμε είναι ουσιαστικά ένας κυκλώνας που περικλείει τον Βόρειο πόλο του Κρόνου, μια "πολική δίνη". Έχουμε δηλαδή μια ροή υλικού σε ένα, ας πούμε, jet το οποίο όμως επιδεικνύει το επιπρόσθετο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό ότι αντί να ακολουθεί το ρευστό μια ομαλή καμπύλη, η καμπύλη αυτή σπάει σε ευθύγραμμα τμήματα τα οποία τελικά σχηματίζουν ένα πολύγωνο και συγκεκριμένα ένα εξάγωνο και αυτός ο σχηματισμός παραμένει σταθερός στο χρόνο. Φυσικά αυτό εκ πρώτης όψεως φαίνεται αρκετά περίεργο και αντι-διαισθητικό. Αλλά... 

Το μάτι της τρομερής καταιγίδας όπως το φωτογράφισε το Cassini


Το φαινόμενο των "πολικών δινών" δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο του Κρόνου, όπως υποδεικνύει το άρθρο,  Saturn's south polar vortex compared to other large vortices in the Solar System.

Παρόμοιοι σχηματισμοί παρατηρούνται και αλλού, ακόμα και στη Γη, αν και δεν παρουσιάζουν πολυγωνικό σχήμα. Παρόμοιας δομής σχηματισμοί, τύπου "πολικής δίνης", μπορούν να βρεθούν και σε μικρότερη κλίμακα στους κοινούς κυκλώνες που έχουμε στη Γη, χωρίς εκεί να περικλείεται κάποιος πόλος. Οι κυκλώνες όμως, δεν είναι πάντα κυκλικοί; Όχι ακριβώς. Ας τα πάρουμε όμως ένα ένα.

Το ερώτημα είναι λοιπόν, πως μπορείς από μια κυκλική (κυκλωνική) ροή να πάρεις ξαφνικά ένα σχήμα που να μοιάζει με κάποιο πολύγωνο; Η απάντηση είναι, με την βοήθεια κάποιας αστάθειας του ρευστού. Είναι συνηθισμένο φαινόμενο όταν έχουμε ένα ρευστό, στο οποίο αλλάζουν οι συνθήκες, αυτό να παρουσιάζει αστάθειες και αλλαγές που έχουν σχέση με μετάβαση από μία κατάσταση ισορροπίας σε μία άλλη. Δείτε  το παρακάτω βίντεο:

Saturn boasts one of the solar system's most geometrical features: a giant hexagon encircling its north pole. Though not as famous as Jupiters Great Red Spot, Saturn's Hexagon is equally mysterious. Now researchers have recreated this formation in the lab using little more than water and a spinning table—an important first step, experts say, in finally deciphering this cosmic mystery.









Εντοπίστηκε γιγάντια μαύρη τρύπα, Monster Black Hole Is Biggest Ever Found


Εικόνα που ελήφθη με το τηλεσκόπιο Hubble του μικρού, πεπλατυσμένου γαλαξία NGC 1277 στο κέντρο του οποίου βρίσκεται μια γιγάντια μαύρη τρύπα - ίσως η μεγαλύτερη που έχει εντοπιστεί ποτέ από τους αστρονόμους. This image shows the disk galaxy NGC 1277, as seen by the Hubble Space Telescope. The small, flattened galaxy has one of the biggest central super-massive black holes ever found in its center, the equivalent of 17 billion suns.  CREDIT: NASA / ESA / Andrew C. Fabian / Remco C. E. van den Bosch (MPIA)

Μια γιγάντια μαύρη τρύπα – ίσως η μεγαλύτερη μαύρη τρύπα που έχει εντοπιστεί ποτέ – ανακαλύφθηκε από αμερικανούς αστρονόμους με χρήση του τηλεσκοπίου Hubble καθώς και του τηλεσκοπίου Hobby-Eberly στο Παρατηρητήριο McDonald του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Οστιν.

17 δισ. φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο

Η μαύρη τρύπα - «γίγαντας» έχει μάζα 17 δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ήλιου. Είναι τόσο μεγάλη που ισοδυναμεί με το 14% της συνολικής μάζας του γαλαξία της, αντί για το περίπου 0,1% μιας «τυπικής» μαύρης τρύπας. Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι ένα τόσο υψηλό ποσοστό ενδέχεται να οδηγήσει σε αναθεώρηση των θεωριών σχετικά με τον σχηματισμό των γαλαξιών.


Ο γαλαξίας ΝGC 1277 βρίσκεται στον αστερισμό του Περσέα και απέχει περί τα 220 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Ολοι οι γαλαξίες με κίτρινο χρώμα - είτε στρογγυλοί είτε με ελλειπτικό σχήμα - που αποτυπώνονται στην εικόνα ανήκουν στον ίδιο αστερισμό. The small galaxy NGC 1277 is home to a colossal supermassive black hole and is embedded in the nearby Perseus galaxy cluster, at a distance of 250 million light-years from Earth. NGC1277 is the small galaxy in the center of this image. Compared to all the other galaxies around it, NGC 1277 is very compact and flat. Image released Nov. 28, 2012. CREDIT: David W. Hogg, Michael Blanton, and the SDSS Collaboration

Η τεράστια μαύρη τρύπα απέχει 220 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη και βρίσκεται στην «καρδιά» του μακρινού γαλαξία NGC 1277 στον αριστερισμό του Περσέα – ο γαλαξίας αυτός είναι δέκα φορές μικρότερος από τον δικό μας. «Πρόκειται πραγματικά για έναν παράξενο γαλαξία» ανέφερε σε ανακοίνωσή του ο Καρλ Γκέμπχαρντ του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Όστιν και εξήγησε ότι σχεδόν ολόκληρος αυτός ο γαλαξίας αποτελείται από τη μαύρη τρύπα. «Θα μπορούσε να είναι το πρώτο αστρικό αντικείμενο μιας νέας κατηγορίας, αυτής των γαλακτικών μαύρων τρυπών», προσέθεσε ο ερευνητής και εκ των συγγραφέων της μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

Δεύτερη – ίσως και πρώτη – στην κατάταξη


This animation depicts the orbit of a giant, super-massive black hole discovered in the compact galaxy NGC 1277. One second represents 22 million years of time in the simulation. Credit: NASA/ESA/Fabian/Remco C. E. van den Bosch of MPIA (animation)

Η υπερμεγέθης μαύρη τρύπα που εντόπισαν τώρα οι επιστήμονες είναι σίγουρα η δεύτερη μεγαλύτερη που έχει εντοπιστεί ποτέ και θα μπορούσε κάλλιστα να καταλάβει την πρώτη θέση της κατάταξης των τεράστιων μελανών οπών. Η μάζα της μεγαλύτερης, που ανακαλύφθηκε το 2011, δεν έχει ακόμη υπολογιστεί με ακρίβεια. Ενδέχεται να είναι από 6 έως 37 δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου.

Θεωρητικώς μια μαύρη τρύπα σχηματίζεται όταν ένα πολύ μεγάλο άστρο καταρρέει, καθώς τελειώνει η ζωή του. Μπορεί όμως κατόπιν να συνεχίσει να μεγαλώνει καταβροχθίζοντας άλλα, γειτονικά άστρα ή να συγχωνευτεί με άλλες μαύρες τρύπες.

Ωστόσο η μαύρη τρύπα του γαλαξία NGC 1277 θέτει υπό αμφισβήτηση αυτή τη θεωρία, λόγω του μεγέθους της που είναι δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με τον γαλαξία που τη φιλοξενεί.

Άγνωστος μηχανισμός σχηματισμού αστρικών σωμάτων;

Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι θα χρειαστούν περισσότερες μελέτες για να διαπιστωθεί αν αυτή η τεράστια μαύρη τρύπα είναι μοναδική στο είδος της ή αν θα μπορούσε να αποκαλύψει ένα μηχανισμό σχηματισμού αστρικών σωμάτων που αγνοούσαμε μέχρι σήμερα.

Εκπρόσωπος του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ που επέβλεψε τη μελέτη, σημείωσε ότι ο γαλαξίας που φιλοξενεί τη μαύρη τρύπα φαίνεται ότι σχηματίστηκε πριν από οκτώ δισεκατομμύρια χρόνια και πιθανότατα η μορφή του δεν έχει αλλάξει σημαντικά από τότε.