Arts Universe and Philology

Arts Universe and Philology
The blog "Art, Universe, and Philology" is an online platform dedicated to the promotion and exploration of art, science, and philology. Its owner, Konstantinos Vakouftsis, shares his thoughts, analyses, and passion for culture, the universe, and literature with his readers.

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2015

Γιάζρα Χάλεντ, «Αιγαίο ή η κωλοτρυπίδα του θανάτου»

Berthold Klinghofer, Refugees on the Deck of a Ship, 1951.

Το Αιγαίο είναι μία υγειονομική βόμβα
οροθετικές πόρνες παιδιά με τυμπανισμό
μουσουλμάνοι φυματικοί ροφοί με ουλίτιδα (ή στα κάρβουνα
στο νησί «φιλοξενία παράνομων μεταναστών» ο δήμαρχος είναι επιχειρηματίας,
ο παπάς είναι επιχειρηματίας,
ο μπάτσος είναι επιχειρηματίας,
ο χρυσαυγίτης είναι επιχειρηματίας,
ο επιχειρηματίας είναι επιχειρηματίας,
ο ροφός είναι επιχειρηματίας (όλοι ολίγον τι φασίστες επιχειρηματίες
28ος μεσημβρινός (ο σκληρός 27ος μεσημβρινός
(ξηρά εμπρός 26ος μεσημβρινός (ύφαλος! 25ος μεσημβρινός
(το καΐκι μπάζει νερά 24ος μεσημβρινός και 36ος παράλληλος γωνία
(στα βαθιά στο νησί «πνίξτε τους σύριους»
κάθε χωριό είναι κι ένα περιστατικό δυσκοιλιότητας,
κάθε στρατόπεδο συγκέντρωσης και μια ευκαιρία για μπάρμπεκιου,
κάθε κρατητήριο και ένας χώρος γυμναστική,
η ελευθερία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα μεταφραστικό λάθος
(τούρκικα μόνο μιλάει ο ροφός
το καΐκι μετέφερε 60 άτομα 30 άντρες 26 παιδιά τελικός προορισμός ήταν η βρετανία
(κάτι δεν πάει καλά με τα μαθηματικά στο νησί «διακτινίζουμε λαθρομετανάστες στο άπειρο»…

The shoes of three Syrian migrants are laid on a railroad track to dry out after a long walk to a border crossing on the Greek and Macedonian border September 2, 2015 near Idomeni, Greece. From Idomeni migrants continue north into Macedonia. Since the beginning of 2015 the number of migrants using the so-called 'Balkans route' has exploded with migrants arriving in Greece from Turkey and then travelling on through Macedonia and Serbia before entering the EU via Hungary. The number of people leaving their homes in war torn countries such as Syria, marks the largest migration of people since World War II. CREDIT: WIN MCNAMEE

Πλάνο ενός ναυαγισμένου καραβιού, λίγο πιο έξω από την Ελευσίνα, με όνομα «Mediterranean Sky».

«Αιγαίο ή η κωλοτρυπίδα του θανάτου» είναι ο τίτλος ποιήματος στα ελληνικά του Γιάζρα Χάλεντ (Jazra Khaleed), μετανάστη από την Τσετσενία που ζει στην Αθήνα και εκδίδει εδώ και έξι χρόνια το περιοδικό για ποίηση «ΤΕΦΛΟΝ». Το πολιτικό αυτό ποίημα μετέφερε στην ομώνυμη, πρώτη μικρού μήκους ταινία της η σκηνοθέτης Ελένη Γιώτη, σε ανεξάρτητη παραγωγή. Πρόσφατα διακρίθηκε στο εξωτερικό, σαρώνοντας βραβεία σε Βερολίνο, Παρίσι και Σαράγεβο.

Τελικά ο θεός παίζει ζάρια με τον κόσμο. Quantum ‘spookiness’ passes toughest test yet

John Bell devised a test to show that nature does not 'hide variables' as Einstein had proposed. Physicists have now conducted a virtually unassailable version of Bell's test. (CERN)

Το μελλοντικό Νόμπελ Φυσικής ίσως δοθεί στους πρωτεργάτες ενός πρωτοποριακού πειράματος, το οποίο επιβεβαίωσε, με μεγαλύτερη σιγουριά από κάθε άλλη φορά, ότι η κβαντική σύμπλεξη ή κβαντικός εναγκαλισμός (entanglement), δηλαδή η ακαριαία «επικοινωνία» και αλληλεπίδραση δύο αντικειμένων εξ αποστάσεως, συνιστά αναπόσπαστο συστατικό του κβαντικού κόσμου.

Δείτε ένα ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε το 1985 (!) σχετικό με την κβαντική φυσική και την κβαντική σύμπλεξη. Ακούγονται μερικά από τα μεγαλύτερα μυαλά του 20ου αιώνα, όπως ο John Archibald Wheeler, John Stewart Bell, Alain Aspect και David Bohm. Το ντοκιμαντέρ αναφέρεται και στη διαφωνία μεταξύ Bohr και Einstein όσον αφορά την ισχύ της κβαντικής μηχανικής.

Η είδηση αποτελεί άσχημο νέο για τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, ο οποίος σιχαινόταν αυτό το μυστηριώδες φαινόμενο επειδή δεν μπορούσε να εξηγηθεί με βάση τις δικές του θεωρίες για το σύμπαν. Εξίσου, όμως, κακό νέο αποτελεί και για τους χάκερ καθώς η μελλοντική κβαντική κρυπτογράφηση θα είναι απείρως δυσκολότερη να «σπάσει» (και θα απαιτεί διδακτορικό στην κβαντομηχανική…).

Experiment plugs loopholes in previous demonstrations of 'action at a distance', against Einstein's objections — and could make data encryption safer. Aerial photograph of the campus of Delft University of Technology. Credit: arXiv:1508.05949 [quant-ph]

Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον Ρόναλντ Χάνσον του ολλανδικού πανεπιστημίου Ντελφτ, έκαναν σχετική προδημοσίευση στον επιστημονικό διαδικτυακό τόπο arXiv [Experimental loophole-free violation of a Bell inequality using entangled electron spins separated by 1.3 km], ενώ εκκρεμεί η επίσημη δημοσίευση σε επιστημονικό περιοδικό με κριτές.

Για «ιστορική στιγμή» έκανε λόγο ο κβαντικός φυσικός Νικολά Γκεζέν του Πανεπιστημίου της Γενεύης. Για «πραγματικά μεγαλοφυές και όμορφο πείραμα» μίλησε ο κορυφαίος κβαντικός φυσικός Άντον Τσάιλινγκερ του Πανεπιστημίου της Βιένης.

Ο κβαντικός φυσικός Μάθιου Λάιφερ του καναδικού ινστιτούτου «Περίμετρος» του Οντάριο δήλωσε ότι δεν θα εκπλησσόταν αν τα επόμενα χρόνια κάποιος από τους ερευνητές, μαζί με άλλους παλαιότερους συναδέλφους του, έπαιρνε το Νόμπελ Φυσικής. Είχαν προηγηθεί άλλα σχετικά πειράματα, αλλά το νέο πείραμα στην Ολλανδία κλείνει τα «παραθυράκια» αμφιβολίας που εκείνα είχαν αφήσει.

Στην κβαντομηχανική, τα αντικείμενα μπορούν να βρίσκονται ταυτόχρονα σε πολλές διαφορετικές καταστάσεις (π.χ. ένα σωματίδιο σε δύο σημεία). Μόνο όταν γίνεται η κατάλληλη μέτρηση από τον επιστήμονα, το αντικείμενο «κατασταλάζει» σε μία δεδομένη κατάσταση.

Επιπλέον όμως -και αυτό είναι ακόμη πιο παράδοξο- οι ιδιότητες δύο μακρινών αντικειμένων, τα οποία απέχουν χιλιόμετρα μεταξύ τους, «διεμπλέκονται» ή «εναγκαλίζονται», με αποτέλεσμα όταν μετριέται κάποια ιδιότητα του ενός αντικειμένου, τότε η αντίστοιχη ιδιότητα του άλλου παίρνει την ίδια τιμή, δηλαδή μεταπίπτει ακριβώς στην ίδια κατάσταση με το πρώτο, παρά την απόσταση μεταξύ τους.

O Άλμπερτ Αϊνστάιν σιχαινόταν το μυστηριώδες φαινόμενο επειδή δεν μπορούσε να εξηγηθεί με βάση τις δικές του θεωρίες για το σύμπαν.

Αυτή η συμπεριφορά (λες και υπάρχει ένα «φάντασμα» στην ύλη) εκνεύριζε τον Αϊνστάιν, καθώς φαίνεται να παραβιάζει τον -υποτίθεται απαραβίαστο- συμπαντικό κανόνα ότι τίποτε δεν μπορεί να ταξιδέψει ταχύτερα από το φως. Στη δεκαετία του ’60, πρώτος ο Ιρλανδός φυσικός Τζον Μπελ πρότεινε ένα πείραμα για να επιβεβαιωθεί η κβαντική σύμπλεξη και να διαψευσθεί ο Αϊνστάιν οριστικά.

Η πειραματική διάταξη του Alain Aspect.

Το πρώτο σχετικό τεστ έγινε το 1981 από τον Αλέν Ασπέκτ (πιθανότατο υποψήφιο για μελλοντικό Νόμπελ) στο Ινστιτούτο Οπτικής στο Παλεζό της Γαλλίας.

Αρκετά ακόμη πειράματα έλαβαν χώρα στα επόμενα χρόνια, αλλά κάθε φορά έμενε κάποια αμφιβολία. Όμως το νέο τεστ -που αφορούσε την κβαντική σύμπλεξη ζευγαριών ηλεκτρονίων και φωτονίων – φαίνεται πως κλείνει πλέον για τα καλά κάθε προηγούμενο κενό.

«Το πείραμα στο Ντελφτ αποτελεί την οριστική απόδειξη ότι η κβαντική κρυπτογραφία μπορεί να είναι απεριόριστα ασφαλής», δήλωσε ο Τσάιλινγκερ. Όμως, στην πράξη, η εφαρμογή αναμένεται να είναι αρκετά δύσκολη.

Πηγή: www.nature.com

Αλγόριθμος που «ζωγραφίζει» σαν Van Gogh ή Picasso. This algorithm can create a new Van Gogh or Picasso in just an hour

The algorithm was given this photo of buildings, left, and a copy of Vincent Van Gogh’s “The Starry Night.” In about an hour it taught itself to mimic Van Gogh’s style, and apply it to the photo of the buildings. (University of Tuebingen)

Ονόματα όπως του Πάμπλο Πικάσο και του Βίνσεντ Βαν Γκογκ έχουν αφήσει τα δικά τους αποτυπώματα στην ιστορία της τέχνης, με μοναδικά αριστουργήματα που αποτελούν σύμβολα της έννοιας των καλών τεχνών.

German researchers find computers can use algorithm to copy famous painting styles, including Picasso’s. A photograph of Obama is transformed into the style of Picasso. Credit: mkaishengtai/GitHub

Ωστόσο, οι καλλιτέχνες αυτοί, ακόμα και πολλά χρόνια μετά τον θάνατό τους, θα είναι σε θέση να «ξαναπιάσουν το πινέλο», κατά κάποιον τρόπο, χάρη στη δουλειά Γερμανών ερευνητών οι οποίοι δημιούργησαν αλγόριθμο που είναι σε θέση να δημιουργήσει εικόνες αντίστοιχου στυλ.

The Eiffel tower gets the Van Gogh treatment. Credit: kaishengtai/GitHub

Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα της Washington Post, το σχετικό paper [A Neural Algorithm of Artistic Style] περιλαμβάνει εικόνες που θυμίζουν τα έργα καλλιτεχνών όπως ο Βαν Γκογκ, ο Έντβαρντ Μουνκ και ο Πικάσο. Όλες οι εικόνες δημιουργήθηκαν μέσα σε διάστημα μικρότερο της μίας ώρας- χρονικό διάστημα που αναμένεται να μειωθεί καθώς οι ερευνητές βελτιώνουν τις επιδόσεις του αλγορίθμου τους.

Πρόκειται για την πιο πρόσφατη εξέλιξη από τον τομέα του αποκαλούμενου Deep Learning, στο οποίο υπολογιστές ταυτοποιούν και καταχωρούν μοτίβα τα οποία εντοπίζουν σε τεράστιους όγκους δεδομένων. Οι λειτουργικές διαδικασίες αυτές είναι ειδικά σχεδιασμένες για να μιμούνται τον τρόπο που δουλεύει ο ανθρώπινος εγκέφαλος.

Οι νέες εικόνες δημιουργούνται ως εξής: λαμβάνεται μία εικόνα (μπορεί να είναι κάτι απλό, όπως μία γραμμή από σπίτια) και στη συνέχεια μια άλλη, που είναι ζωγραφιά κάποιου μεγάλου καλλιτέχνη.

The algorithm took the top left image and applied the style of the small, inset images to create works with very similar styles. (University of Tuebingen)

Στη συνέχεια χρησιμοποιείται ένα «συνελικτικό νευρικό δίκτυο» (convolutional neural network) για τη δημιουργία μιας νέας εικόνας, στην οποία το στυλ του καλλιτέχνη μεταφέρεται στην αρχική φωτογραφία.

Όπως υπογραμμίζει ο Λεόν Γκάτις, διδακτορικός φοιτητής του Πανεπιστημίου του Τούμπινγκεν και επικεφαλής συντάκτης της έρευνας, οι απεικονίσεις τόσο του περιεχομένου όσο και του στυλ στο δίκτυο είναι ξεχωριστές, οπότε και είναι δυνατή η παρέμβαση και στις δύο ανεξάρτητα, για να προκύψει μία εντελώς νέα εικόνα.

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2015

Νέα στοιχεία για το σωματίδιο του Θεού. LHC experiments shed light on Higgs boson and its interactions with other particles

Καινούργιες μετρήσεις φωτίζουν τις ιδιότητες του μποζονίου Χιγκς. Experiments at CERN's Large Hadron Collider have shed new light on the Higgs boson, including how it interacts with other particles and its production and decay. Scientists announced their findings at the third annual Large Hadron Collider Physics Conference (LHCP 2015). Teams from the Atlas and CMS Collaborations combined their findings from data collected in 2011 and 2012 to provide the best precision on the Higgs boson production and decay. All the properties fit in with the predictions of the Standard Model, they added. The LHC at CERN (Reuters).

Τρία χρόνια μετά την ανακάλυψη του σωματιδίου (μποζονίου) του Χιγκς, οι ερευνητικές κοινοπραξίες ATLAS και CMS του CERN παρουσίασαν από κοινού για πρώτη φορά, σε επιστημονικό συνέδριο (LHCP 2015), τις συνδυασμένες μετρήσεις τους για πολλές από τις ιδιότητες του σωματιδίου, ρίχνοντας έτσι περισσότερο φως στη φύση του.

Τα νέα στοιχεία

Results of the analyses by individual experiments (coloured) and both experiments together (black), showing the improvement in precision resulting from the combination of results. (CERN)

Οι νέες μετρήσεις βασίζονται στην ενδελεχή ανάλυση των δεδομένων από τις συγκρούσεις σωματιδίων που είχαν γίνει την περίοδο 2011-12. Τα νέα ευρήματα επιτρέπουν καλύτερες προβλέψεις για τη δημιουργία και τη διάσπαση του σωματιδίου και το πώς αυτό αλληλεπιδρά με άλλα σωματίδια.

Όλες οι ιδιότητες του «Χιγκς», σύμφωνα με τις νέες μετρήσεις, συμφωνούν με τις θεωρητικές προβλέψεις του «Καθιερωμένου Προτύπου» (Standard Model) της Φυσικής και θα αποτελέσουν το θεμέλιο πάνω στο οποίο θα γίνουν νέες αναλύσεις τους επόμενους μήνες. Είχε προηγηθεί φέτος τον Μάιο η καλύτερη μέτρηση της μάζας του σωματιδίου Χιγκς, πάλι μετά από συνδυασμένη ανάλυση από τις δύο ανεξάρτητες επιστημονικές ομάδες ATLAS και CMS.

Candidate Higgs boson event from collisions in 2012 between protons in the ATLAS detector on the LHC. Credit: ATLAS/CERN

Υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι να παραχθεί ένα μποζόνιο Χιγκς και να διασπασθεί σε άλλα σωματίδια. Οι φυσικοί των δύο πειραμάτων κατέληξαν, με την μεγαλύτερη ακρίβεια μέχρι σήμερα, στις πιο κοινές από αυτές τις διασπάσεις του.

Οι φυσικοί του CERN συνεχίζουν να μελετούν το συγκεκριμένο σωματίδιο από κάθε δυνατή οπτική γωνία και δεν αποκλείουν ότι κάποια στιγμή θα ανοίξουν την πόρτα σε μια νέα Φυσική πέρα από τα όρια του Καθιερωμένου Προτύπου.

Ολική έκλειψη υπερ-πανσελήνου στις 27 Σεπτεμβρίου. Rare 'Supermoon' Total Lunar Eclipse Coming This Month

Photographer Dean Hooper captured this spectacular view of the April 4, 2015 total lunar eclipse from Melbourne, Australia. This image was shared by the Virtual Telescope Project in Italy. Credit: Dean Hooper via Virtual Telescope Project

Η πρώτη ολική έκλειψη υπερπανσελήνου από το 1982 θα πραγματοποιηθεί στις 27 Σεπτεμβρίου, ενώ η επόμενη αναμένεται να συμβεί το 2033. Δείτε παρακάτω ένα βίντεο της NASA σχετικά με το σπάνιο αυτό γεγονός:

The supermoon total lunar eclipse, which occurs on Sept. 27, features a full moon that looks significantly larger and brighter than usual. It will be the first supermoon eclipse since 1982, and the last until 2033, NASA officials said in a newly released video. Watch this animated feature to learn more.

Η «υπερπανσέληνος» συμβαίνει διότι η τροχιά της Σελήνης γύρω από τη Γη δεν είναι κυκλική αλλά ελλειπτική. Ενώ η μέση απόσταση Γης – Σελήνης είναι περίπου 384.600 χιλιόμετρα, η πιο μακρινή απόσταση είναι 405.600 χιλιόμετρα (απόγειο) και η πιο κοντινή 363.700 χιλιόμετρα (περίγειο). Υπερπανσέληνο έχουμε όταν η Σελήνη βρίσκεται στο περίγειό της και τότε φαίνεται 14% μεγαλύτερη και 30% λαμπρότερη σε σχέση με την εμφάνισή της όταν βρίσκεται στο απόγειό της.

How Lunar Eclipses Work (Infographic).

Το γεγονός της 27ης  Σεπτεμβρίου είναι σπάνιο διότι ταυτόχρονα θα έχουμε και έκλειψη Σελήνης – η Γη θα παρεμβληθεί μεταξύ Σελήνης και Ήλιου.

Εκλείψεις υπερπανσελήνου έχουν συμβεί 5 φορές από το 1900! Το 1910, 1928, 1964 και 1982.

Μια σφήκα που «τσιμπά» τον καρκίνο. Wasp venom 'a weapon against cancer'

Η Polybia paulista ίσως βοηθήσει στην καταπολέμηση κάποιων μορφών καρκίνου. The social wasp Polybia paulista protects itself against predators by producing venom known to contain a powerful cancer-fighting ingredient. A new study reveals exactly how the venom's toxin -- called MP1 (Polybia-MP1) -- selectively kills cancer cells without harming normal cells. MP1 interacts with lipids that are abnormally distributed on the surface of cancer cells, creating gaping holes that allow molecules crucial for cell function to leak out. This is the Brazilain social wasp Polybia paulista. Credit: Prof. Mario Palma/Sao Paulo State University

Το δηλητήριο που βγαίνει από το κεντρί μιας βραζιλιάνικης σφήκας, μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά του καρκίνου, καθώς περιέχει μια τοξίνη που σκοτώνει επιλεκτικά τα καρκινικά κύτταρα, χωρίς να κάνει ζημιά στα γειτονικά υγιή κύτταρα.
  
«Όπλο» τροφής αλλά και ιατρικής

Παράγει μια τοξίνη που εξοντώνει αποκλειστικά καρκινικά κύτταρα. Σφήκες Polybia paulista.

Ομάδα Βραζιλιάνων και Βρετανών ερευνητών, με επικεφαλής τον καθηγητή Ζοάο Ρουγκιέρο Νέτο του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο της Βραζιλίας ανακάλυψαν ότι η επιθετική σφήκα Polybia paulista, η οποία ενδημεί στα νοτιοανατολικά της χώρας, όταν τσιμπάει, απελευθερώνει την τοξίνη ΜΡ1, που βοηθά το έντομο είτε να σκοτώνει τη λεία του, είτε να αμύνεται αποτελεσματικά.

Οι επιστήμονες έβαλαν την εν λόγω τοξίνη κάτω από το μικροσκόπιο στο εργαστήριό τους και διαπίστωσαν πως μπορεί να εξουδετερώσει τη μεμβράνη των καρκινικών κυττάρων, χωρίς να πειράξει τα υγιή κύτταρα. Οι ερευνητές κατάφεραν να ανακαλύψουν τον εμπλεκόμενο βιολογικό μηχανισμό που επιτρέπει κάτι τέτοιο.

Τα πειράματα πάντως βρίσκονται σε αρχικό στάδιο και χρειάζεται περισσότερο μελέτη για να διασφαλισθεί ότι η εν λόγω δραστική ουσία είναι ασφαλής για τους ανθρώπους. Πάντως οι ερευνητές αισιοδοξούν ότι μελλοντικά μπορεί να καταλήξουν σε μια νέα κατηγορία αντικαρκινικών φαρμάκων, που θα ενταχθούν στο ευρύτερο «οπλοστάσιο» κατά του καρκίνου. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Biophysical Journal».

Πηγή: Natália Bueno Leite, Anders Aufderhorst-Roberts, Mario Sergio Palma, Simon D. Connell, João Ruggiero Neto, Paul A. Beales. PE and PS Lipids Synergistically Enhance Membrane Poration by a Peptide with Anticancer PropertiesBiophysical Journal, 2015; 109 (5): 936 DOI: 10.1016/j.bpj.2015.07.033

Ο δεινόσαυρος που κράδαινε ρόπαλο! Researchers reveal how the Ankylosaurus dinosaur got its killer tail weapon

Η ουρά του αποτελούσε ένα πανίσχυρο όπλο με το οποίο αντιμετώπιζε τους αντιπάλους του. Ankylosaurs lived at a time when the largest land predators in Earth's history including T. rex roamed the landscape, dismembering other dinosaurs with powerful jaws and serrated teeth.

Ομάδα παλαιοντολόγων μελέτησε την εξέλιξη της ουράς των δεινοσαύρων με στόχο να κατανοήσει πως εμφανίστηκε σε ένα είδος φυτοφάγων δεινοσαύρων, τους αγκυλόσαυρους, μια ουρά που είχε χαρακτηριστικά… ροπάλου!

Θωρακισμένοι

Learn about the plated Cretaceous-era dinosaur Ankylosaurus. Credit: Ross Toro, Livescience contributor

Οι αγκυλόσαυροι ήταν φυτοφάγοι δεινόσαυροι το σώμα των οποίων κάλυπταν ακίδες και οστέινες πλάκες δημιουργώντας ένα είδος πανοπλίας για να προστατεύονται από τους αντιπάλους τους. Ακόμη και τα βλέφαρα τους φαίνεται ότι διέθεταν οστέινες πλάκες. Στην άκρη της ουράς τους υπήρχε μια οστέινη δομή που έμοιαζε σαν ρόπαλο και την χρησιμοποιούσαν φυσικά ως όπλο.

Οι αγκυλόσαυροι έζησαν την τελευταία περίοδο των δεινοσαύρων πριν από περίπου 66.5-65.5 εκ. έτη. Είχαν μήκος 8-9 μέτρα και βάρος 6 τόνους. Οι ερευνητές μελέτησαν διάφορα είδη δεινοσαύρων από διαφορετικές περιόδους για να φωτιστεί η εξέλιξη από τις… απλές ουρές σε αυτή του αγκυλόσαυρου αλλά και να βρουν στοιχεία για το πώς λειτουργούσε η ουρά αυτή.

Σούπερ όπλο

Οι αγκυλόσαυροι ήταν ένα πραγματικό... τανκ του Τζουράσικ Παρκ. Είχαν μια ισχυρή πανοπλία αλλά και μια τρομερή ουρά-ρόπαλο με την οποία μπορούσαν να αντιμετωπίσουν ακόμη και τον T.rex.

Σύμφωνα με τους ερευνητές οι αγκυλόσαυροι με την ουρά-ρόπαλο μπορούσαν να αναμετρηθούν ακόμη και τον τρομερό Τυρρανόσαυρο ρεξ και να αποκρούσουν τις επιθέσεις του. «Μια ουρά ρόπαλο ήταν σίγουρα ένα αποτελεσματικό όπλο αφού θα μπορούσε άνετα να σπάσει τον αστράγαλο ενός θηρευτή. Πιθανότατα βέβαια χρησιμοποιούσαν την ουρά τους ως όπλο και σε αναμετρήσεις που είχαν μεταξύ τους οι αγκυλόσαυροι» αναφέρει η Βικτόρια Αρμπουρ, παλαιοντολόγος του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνα και του Μουσείου Φυσικής Ιστορία της Βόρειας Καρολίνας που ήταν και επικεφαλής της μελέτης η οποία δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Journal of Anatomy».