Ένα ιγκλού για να ζουν οι άνθρωποι στον Άρη. The First Mars Homes Could Look Like Red Space Igloos

Το National Geographic κατασκεύασε μια κατοικία για τον Κόκκινο Πλανήτη. At first glance, it looks like an igloo - but in fact, this could be man's first home on Mars. National Geographic created it for a new show on the red Planet, and plans to build it for real in London. Image: National Geographic

Το National Geographic ετοίμασε μια νέα σειρά τηλεοπτικών εκπομπών για τον Άρη επικεντρωμένο στην πιθανή παρουσία των ανθρώπων εκεί. Στο πλαίσιο της καμπάνιας προώθησης των εκπομπών που ξεκινούν την επόμενη εβδομάδα το National Geographic συνεργάστηκε με τη βρετανική εταιρεία Wild Creations για την κατασκευή μιας κατοικίας στον Κόκκινο Πλανήτη.

Πώς φτιάχτηκε

The year is 2033, and mankind's first manned mission to Mars is about to become reality. This is the story of how we make Mars home, told by the pioneers making it possible.

Οι παραγωγοί της εκπομπής ζήτησαν από την εταιρεία αυτό το κατάλυμα να αποτελείται από υλικά που να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντινά σε αυτά που υπάρχουν στον Άρη.

Some of the crew exploring Mars. Image: National Geographic

Η εταιρεία δημιούργησε ένα κτίσμα που μοιάζει με ιγκλού το οποίο φυσικά δεν αποτελείται από πάγο αλλά από ρεγκόλιθο. Πρόκειται για ένα ενδιάμεσο χαλαρό στρώμα μεταξύ του εδάφους και του μητρικού πετρώματος που ονομάζεται μανδύας αποσάθρωσης ή ρεγκόλιθος και αποτελείται από θραύσματα πετρωμάτων, ορυκτών και γυαλιού. Ρεγκόλιθος υπάρχει στη Γη, στη Σελήνη και τον Άρη. Τα τοιχώματα του κτίσματος έχουν πάχος περίπου τριών μέτρων έτσι ώστε να προσφέρει την μέγιστη δυνατή προστασία από τις μη φιλικές για τον άνθρωπο συνθήκες του αρειανού περιβάλλοντος. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό εκτός από ρεγκόλιθο οι κατοικίες αυτές θα κατασκευάζονται και από διάφορα μέρη διαστημικών σκαφών όπως για παράδειγμα, η είσοδος. Το… αρειανό ιγκλού βρίσκεται στο αστεροσκοπείο του Γκρίνουιτς στο Λονδίνο και θα είναι προσβάσιμο στο κοινό από τις 10-16 Νοεμβρίου.

Νέα θεωρία λύνει πέντε από τα μεγαλύτερα μυστήρια της φυσικής. Physics tweak solves five of the biggest problems in one go

SMASH: η θεωρία που λύνει 5 από τα μεγαλύτερα μυστήρια της φυσικής… την σκοτεινή ύλη, τις ταλαντώσεις των νετρίνων, την βαρυογένεση, τον πληθωρισμό και την μη παραβίαση της συμμετρίας CP (φορτίου – ομοτιμίας) από τις ισχυρές αλληλεπιδράσεις. It’s a zoo of particles out there. Credit: REX/Shutterstock

Πέντε από τους πιο σημαντικούς και «επίμονους» γρίφους της φυσικής θα λύσει μία καινούρια προτεινόμενη θεωρία, στην περίπτωση που επαληθευτεί πειραματικά. Διατυπωμένο από ερευνητές από πανεπιστήμιο και ινστιτούτα στη Γαλλία, την Ισπανία, τη Γερμανία και την Αγγλία, το καινούριο μοντέλο υπόσχεται να δώσει απάντηση στους «γρίφους» της φύσης της σκοτεινής ύλης, του μηχανισμού πίσω από τον πληθωρισμό του σύμπαντος, της επικράτησης της ύλης έναντι της αντιύλης, των ταλαντώσεων των νετρίνων και το πρόβλημα της μη παραβίασης της συμμετρίας CP από την ισχυρή πυρηνική δύναμη [Unifying inflation with the axion, dark matter, baryogenesis and the seesaw mechanism].

Η θεωρία ονομάζεται SMASH και βασίζεται στο Καθιερωμένο Πρότυπο της φυσικής, με ορισμένες προτεινόμενες τροποποιήσεις. Το Καθιερωμένο Πρότυπο περιγράφει όλα τα «δομικά συστατικά» της ύλης και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις, εκτός από τη βαρύτητα. Αν και έχει επιβεβαιωθεί από όλα τα πειράματα που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, δεν μπορεί να εξηγήσει ορισμένα φαινόμενα που παρατηρούνται στη φύση.

The researchers say there is ‘overwhelming evidence,’ including some seen in the cosmic microwave background (indicated in yellow) that dark matter makes up nearly 26 percent of the universe. The SMASH model accounts for dark matter along with other phenomena.

Για παράδειγμα, δεν βοηθά τους φυσικούς να καταλάβουν ποια είναι η φύση της σκοτεινής ύλης, δηλαδή αυτού του μυστηριώδους υλικού που αντιστοιχεί στο 84% της μάζας του σύμπαντος. Επίσης, δεν εξηγεί γιατί η ύλη επικράτησε της αντιύλης, αλλά και γιατί στα αρχικά στάδια της δημιουργίας του, το σύμπαν πέρασε από μία φάση απότομης διαστολής, η οποία έχει ονομασθεί πληθωρισμός.

And, on top of the problems ‘at the interface between particle physics and cosmology,’ the Standard Model also fails to explain issues of intrinsic naturalness, the researchers explain. These include the nature of neutrinos and the strong CP problem.

Από τέτοια αναπάντητα ερωτηματικά, οι φυσικοί είναι πεπεισμένοι πως το Καθιερωμένο Πρότυπο είναι ατελές. «Πιθανότατα υπάρχουν και άλλα σωματίδια», λέει στο περιοδικό New Scientist o Μίκαελ Σαπόσνικοφ από το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Τεχνολογικό Ινστιτούτο στη Λοζάνη. «Το ερώτημα είναι πόσα νέα σωματίδια χρειαζόμαστε».

Μερικά προτεινόμενα μοντέλα, όπως η υπερσυμμετρία, προβλέπουν τουλάχιστον διπλάσιο αριθμό σωματιδίων από το Καθιερωμένο Πρότυπο, από τα οποία κανένα δεν έχει ανιχνευτεί πειραματικά σε διατάξεις όπως ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων. Από την άλλη, το SMASH προβλέπει μόλις 4 νέα σωμάτια καθώς και ένα πεδίο το οποίο εκδηλώνεται με τη δράση δύο ακόμη σωματιδίων.

Από τα σωματίδια αυτά, το πρώτο αποτελεί το «συστατικό» της σκοτεινής ύλης. Το δεύτερο κρύβεται θεωρητικά πίσω από την εποχή του πληθωρισμού του σύμπαντος.

«Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της συγκεκριμένης θεωρίας είναι πως θα μπορεί να ελεγχθεί μέσα στα επόμενα 10 χρόνια περίπου», σημειώνει στο περιοδικό ο Αντρέας Ρίνγκβαλντ, μέλος της ομάδας από το γερμανικό ερευνητικό κέντρο DESY (Deutsches Elektronen-Synchrotron) στο Αμβρούργο. «Μπορείς πάντα να επινοείς καινούριες θεωρίες, αν όμως για αυτές η δυνατότητα ελέγχου θα δοθεί σε 100 χρόνια, ή και ακόμη και ποτέ, τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για αληθινή επιστήμη».

Η θεωρία προβλέπει ότι το ένα από τα προτεινόμενα σωματίδια θα πρέπει να είναι 10 δισ. φορές ελαφρύτερο από το ηλεκτρόνιο. Σωματίδια με τέτοια μάζα θα μπορούσαν να ανιχνευθούν από το πείραμα CULTASK που πραγματοποιείται στη Νότια Κορέα ή να ανιχνευθούν στο μέλλον από το πείραμα MADMAX που σχεδιάζεται να ξεκινήσει στη Γερμανία.

Βέβαια, όσο οι πειραματικοί φυσικοί θα προσπαθούν να βρουν πειραματικά δεδομένα τα οποία θα επιβεβαιώσουν ή θα καταρρίψουν τη θεωρία, αυτό δεν σημαίνει πως στην πορεία δεν είναι πιθανόν να προκύψει ένα ακόμη καλύτερο μοντέλο. «Όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά», παραδέχεται στο περιοδικό ο Ρίνγκβαλντ.

Πηγή: www.newscientist.com

Ο πλανήτης με τις «βροχές του τρόμου»! Rains of Terror on Exoplanet HD 189733b

Ο HD 189733b είναι ένας πλανήτης όπου βρέχει γυαλί με ασύλληπτες ταχύτητες. This Halloween, take a tour with NASA's Exoplanet Exploration site of some of the most terrifying and mind-blowing destinations in our galaxy. In this image, the nightmare world of HD 189733 b is the killer you never see coming. To the human eye, this far-off planet looks bright blue. But any space traveler confusing it with the friendly skies of Earth would be badly mistaken. The weather on this world is deadly. Its winds blow up to 5,400 mph (2 km/s) at seven times the speed of sound, whipping all would-be travelers in a sickening spiral around the planet. And getting caught in the rain on this planet is more than an inconvenience; it’s death by a thousand cuts. This scorching alien world possibly rains glass—sideways—in its howling winds. The cobalt blue color comes not from the reflection of a tropical ocean, as on Earth, but rather a hazy, blow-torched atmosphere containing high clouds laced with silicate particles. Image Credit: ESO/M. Kornmesser

Χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble ερευνητές των πανεπιστημίων της Βέρνης και της Γενεύης έκαναν μια εντυπωσιακή ανακάλυψη στον εξωπλανήτη HD 189733b που βρίσκεται σε απόσταση 63 ετών φωτός από εμάς.

Swiss researchers measured the temperature of 'Hot Jupiter' HD 189733b. They found the temperature reaches up to 3,000°C in the atmosphere (shown in diagram). And wind speeds are in excess of 620 miles per hour. The findings were made using a novel technique relying on sodium signals.

Ο πλανήτης εντοπίστηκε το 2005 και πρόκειται για ένα γίγαντα αερίου στον οποίο επικρατούν ακραίες συνθήκες.

The planet (shown) was already known to orbit 13 times closer to its star that Mercury is to our sun, completing an orbit in just 2.2 days. But the results are exciting, because it highlights just how much information we can glean from a distant world with limited technologies.

Η θερμοκρασία στην ατμόσφαιρα του εξωπλανήτη αγγίζει τους τρεις χιλιάδες βαθμούς Κελσίου και οι άνεμοι κατά μέσο όρο έχουν ταχύτητα χίλια χλμ/ώρα. Όμως οι ερευνητές εντόπισαν ένα πραγματικά εξωτικό φαινόμενο που συμβαίνει στον HD 189733b. Στον πλανήτη εκδηλώνονται τρομερές καταιγίδες στις οποίες βρέχει… γυαλί με ταχύτητες που αγγίζουν τα 9 χιλιάδες χλμ/ώρα! Οι ερευνητές περιέγραψαν το ακραίο αυτό φαινόμενο με τον όρο «βροχές του τρόμου».

Πηγή: NASA

Πώς τα φυλλοβόλα δέντρα γίνονται κίτρινα το φθινόπωρο. Why Does Fall Foliage Turn So Red and Fiery?

Αντίθετα από ό,τι θα υπέθετε κάποιος το κίτρινο χρώμα βρίσκεται στα φύλλα από την αρχή της ανάπτυξής τους. Treetops near Song Mountain in Tully, N.Y., last week. Credit: Lauren Long/The Syracuse Newspapers, via Associated Press

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, τα φύλλα ξεσπούν σε ένα επιθανάτιο σόου, γεμίζοντας τα δάση με αποχρώσεις του κίτρινου πριν πέσουν νεκρά στο έδαφος. Κι όμως, αντίθετα από ό,τι θα υπέθετε κανείς, το κίτρινο χρώμα βρισκόταν εκεί ανέκαθεν.

Τα καροτενοειδή των φύλλων

This is Vermont Foliage. Video by Matt Benedetto

Από την αρχή της ανάπτυξής τους, τα φύλλα περιέχουν καροτενοειδή, κίτρινες και πορτοκαλί ουσίες στις οποίες οφείλεται για παράδειγμα το χρώμα του καρότου.

Οι ουσίες αυτές προστατεύουν τη χλωροφύλλη από βλάβες που θα μπορούσε να προκαλέσει το ηλιακό φως. Η πράσινη χλωροφύλλη, όμως, καλύπτει το χρώμα των καροτενοειδών την άνοιξη και το καλοκαίρι, όσο το φύλλο παραμένει λειτουργικό.

Το φθινόπωρο, η χλωροφύλλη διασπάται και αρκετά από τα συστατικά της επιστρέφουν στον κορμό και τις ρίζες των δέντρων για να χρησιμοποιηθούν εκ νέου την επόμενη άνοιξη. Τα καροτενοειδή μένουν αντίθετα στη θέση τους και δίνουν νέο χρώμα στα ημιθανή φύλλα. Το ίδιο συμβαίνει εξάλλου με τις μπανάνες και άλλους καρπούς που κιτρινίζουν όταν ωριμάσουν.

Υπάρχουν όμως και φύλλα που γίνονται κατακόκκινα, αντί για κίτρινα ή πορτοκαλί. Σε αυτήν την περίπτωση, η εξήγηση είναι πιο περίπλοκη.

Οι φλογερές... ανθοκυανίνες

Οι φλογερές αποχρώσεις του κόκκινου οφείλονται στις ανθοκυανίνες, ουσίες που υπάρχουν μεταξύ άλλων στη φλούδα των μήλων και των κόκκινων σταφυλιών.

Αντίθετα με τα καροτενοειδή, οι ανθοκυανίνες δεν προϋπάρχουν στα φύλλα, αλλά παράγονται μόνο το φθινόπωρο από τον μεταβολισμό σακχάρων που έχουν συσσωρευτεί το καλοκαίρι.

Το ερώτημα βέβαια που προκύπτει είναι γιατί ορισμένα φυτά σπαταλούν πολύτιμη ενέργεια για να κοκκινίσουν τα φύλλα τους πριν τα αποτινάξουν.

Η απάντηση είναι ότι κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα. Όπως αναφέρει στους New York Times ο δρ Τζονμ Σιλάντερ του Πανεπιστημίου του Κονέκτικατ, μέχρι σήμερα έχουν προταθεί διάφορες θεωρίες, οι οποίες είναι συχνά αντικρουόμενες.

Οι «κόκκινες» θεωρίες

Margaret Gould did some “leaf-peeping” in Albany last week. Credit: Mike Groll/Associated Press

Μια θεωρία λέει ότι το κόκκινο χρώμα λειτουργεί ως διαφήμιση για να προσελκύσει πουλιά και άλλα ζώα στους ώριμους καρπούς του δέντρου. Άλλοι, πάλι, πιστεύουν ότι το ζωηρό χρώμα λειτουργεί ως προειδοποίηση για τις τοξίνες που μπορεί να υπάρχουν στα φύλλα. Μια τρίτη θεωρία θέλει το κόκκινο να ενημερώνει τα παράσιτα ότι το φυτό είναι υγιές και ανθεκτικό, ενώ μια τέταρτη λέει ότι το φυτό προειδοποιεί τα φυτοφάγα είδη πως το τσιμπούσι του καλοκαιριού βαίνει προς το τέλος του.

Μια πέμπτη θεωρία έχει διατυπωθεί από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Βερμόντ στον Καναδά, οι οποίοι πιστεύουν ότι οι ανθοκυανίνες προσφέρουν αντηλιακή προστασία όταν ο κορμός και τα κλαδιά μένουν γυμνά και εκτεθειμένα στην υπεριώδη ακτινοβολία.

Αυτός εξάλλου είναι ο λόγος που οι νέοι, ανοιξιάτικοι βλαστοί είναι συχνά κόκκινοι -αποφεύγουν έτσι τις βλάβες από τον ήλιο.

Η θεωρία της αντηλιακής προστασίας παραμένει ωστόσο ανεπιβεβαίωτη, και θα είναι μάλλον δύσκολο να αποδειχθεί πειραματικά.

Όπως φαίνεται, η αυτοκτονία των φύλλων είναι όχι μόνο θεαματική αλλά και περίπλοκη διαδικασία.

Εκπληκτικά άστρα… κολοκύθες. NASA missions harvest a passel of 'pumpkin' stars

Εντοπίστηκε ένα άγνωστο μέχρι σήμερα εντυπωσιακό είδος αστέρων. Καλλιτεχνική άποψη του πιο ακραίου παραδείγματος άστρου με σχήμα κολοκύθας, του Ksw 71, σε σύγκριση με τον ήλιο μας. This artist's concept illustrates how the most extreme 'pumpkin star' found by Kepler and Swift compares with the sun. Both stars are shown to scale. KSw 71 is larger, cooler and redder than the sun and rotates four times faster. Rapid spin causes the star to flatten into a pumpkin shape, which results in brighter poles and a darker equator. Rapid rotation also drives increased levels of stellar activity such as starspots, flares and prominences, producing X-ray emission over 4,000 times more intense than the peak emission from the sun. KSw 71 is thought to have recently formed following the merger of two sun-like stars in a close binary system. Credit: NASA's Goddard Space Flight Center/Francis Reddy

Οι φωτισμένες κολοκύθες αποτελούν το σήμα κατατεθέν του Halloween, που γιορτάζεται στη Βόρειο Αμερική κάθε βράδυ στις 31 Οκτωβρίου. To Halloween προκύπτει από τον συνδυασμό των λέξεων All-Hallow-even, που σημαίνει το βράδυ πριν από την ημέρα των Αγίων Πάντων (πριν από την 1η Νοεμβρίου).

Όλα τα άστρα δεν είναι (σχεδόν) σφαιρικά σαν τον Ήλιο μας. Μερικά μοιάζουν με... κολοκύθες, όπως ανακοίνωσαν αστρονόμοι της NASA, που έκαναν την παρατήρηση 18 τέτοιων γιγάντιων άστρων με τη βοήθεια των διαστημικών τηλεσκοπίων Kepler και Swift.

 Πανίσχυρα

Dive into the Kepler field and learn more about the origins of these rapidly spinning stars. Credits: Credits: NASA's Goddard Space Flight Center/Scott Wiessinger, producer

Τα εν λόγω άστρα, που παράγουν ισχυρές ακτίνες-Χ, περιστρέφονται τόσο γρήγορα που έχουν συμπιεστεί στους πόλους, έτσι ώστε να αποκτήσουν σχήμα κολοκύθας. Ενώ ο Ήλιος χρειάζεται σχεδόν ένα μήνα για μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον εαυτό του, τα άστρα αυτά περιστρέφονται μέσα σε λίγες μόνο μέρες.

Η πιο ακραία περίπτωση είναι ένας πορτοκαλί γίγαντας, το άστρο Ksw 71, που είναι τουλάχιστον δεκαπλάσιο από τον Ήλιο και παρόλα αυτά περιστρέφεται σε πεντέμισι μόνο μέρες, ενώ παράγει 4.000 φορές πιο ισχυρές ακτίνες-Χ από το δικό μας άστρο.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Στιβ Χάουελ του Κέντρου Ερευνών Ames της NASA, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal», εκτιμούν ότι τέτοια άστρα-κολοκύθες προκύπτουν αρχικά από δύο γειτονικά άστρα στο ίδιο αστρικό σύστημα, τα οποία κάποια στιγμή συγχωνεύθηκαν. Όλα αυτά τα άστρα στο μέλλον θα μετατραπούν σε ακόμη μεγαλύτερους ερυθρούς γίγαντες.

Πηγή: Steve B. Howell, Elena Mason, Patricia Boyd, Krista Lynne Smith, Dawn M. Gelino. RAPIDLY ROTATING, X-RAY BRIGHT STARS IN THE KEPLER FIELD. The Astrophysical Journal, 2016; 831 (1): 27 DOI: 10.3847/0004-637X/831/1/27

Υπάρχει εξωγήινος πολιτισμός στο «άστρο της Τάμπι»; Breakthrough Listen to search for intelligent life around weird star

Could a Dyson sphere be behind KIC 8462852’s erratic changes in brightness? Here is a completely fantastic artists’ concept of a Dyson sphere, via FantasyWallpapers.com.

Το λεγόμενο «άστρο της Τάμπι» – από το όνομα της αστρονόμου Ταμπίθα Μπογιατζιάν του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Λουιζιάνα που το ανακάλυψε- έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον αρκετών επιστημόνων, εξαιτίας της ασυνήθιστης αυξομείωσης της λάμψης του, κάτι που μερικοί δεν δίστασαν να αποδώσουν σε εξωγήινους, οι οποίοι υποτίθεται ότι «κλέβουν» την ενέργεια του άστρου μέσω μεγα-κατασκευών.

The Berkeley SETI Research Center team explains why they want to observe Tabby’s star. Credit: Roxanne Makasdjian and Stephen McNally

Τώρα το πρόγραμμα αναζήτησης εξωγήινης νοημοσύνης «Breakthrough Listen» του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ, το οποίο έχει πρόσβαση στα ισχυρότερα τηλεσκόπια του κόσμου, ανακοίνωσε ότι θα στρέψει ένα από αυτά στο εν λόγω άστρο.

Το Breakthrough δημιουργήθηκε πέρυσι και χρηματοδοτείται επί δέκα χρόνια με 100 εκατομμύρια δολάρια από το ομώνυμα Ίδρυμα και τον ιδρυτή του ρώσο δισκετομμυριούχο Γιούρι Μίλνερ, με στόχο να βρει ίχνη νοήμονος εξωγήινης ζωής.

UC Berkeley Professor Andrew Siemion, director of the Berkeley SETI Research Center Breakthrough Listen, explains how radio telescopes work. Credit: Roxanne Makasdjian and Stephen McNally

Μέχρι τώρα ουκ ολίγα τηλεσκόπια έχουν στραφεί στο «άστρο της Τάμπι», αλλά ακόμη δεν έχουν βρει…πράσινα ανθρωπάκια. Οι νέες παρατηρήσεις θα είναι πιο συστηματικές, οκτώ ώρες κάθε βράδι για πάνω από δύο μήνες, και θα γίνουν με το διαμέτρου 100 μέτρων ραδιοτηλεσκόπιο Γκριν Μπανκ της Δ. Βιρτζίνια.

Detailed map showing stars to around magnitude 12 with the Kepler star identified. It’s located only a short distance northeast of the open cluster NGC 6886 in Cygnus. North is up. Source: Chris Marriott’s SkyMap

Το «άστρο της Τάμπι», πιο επίσημα γνωστό ως KIC 8462852, ανακαλύφθηκε τον Σεπτέμβριο του 2015 και βρίσκεται στον αστερισμό του Κύκνου, σε απόσταση 1.500 ετών φωτός από τη Γη. Το άστρο γίνεται πιο αχνό με ένα περίεργα ακανόνιστο τρόπο, σε ποσοστό έως 22% και για διάρκεια μερικών ημερών, προτού επιστρέψει στην κανονική λάμψη του. Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες δεν έχουν σκεφθεί κάποια εύλογη φυσική εξήγηση γι’ αυτή τη συμπεριφορά.

Κάποιοι πρότειναν ότι η αιτία μπορεί να είναι η κατασκευή από εξωγήινους γύρω από το άστρο της λεγόμενης «σφαίρας Ντάϊσον», μιας τεράστιας διάταξης συλλεκτών ενέργειας, μέσω της οποίας καλύπτουν τις ενεργειακές ανάγκες τους.

Ο επικεφαλής επιστήμονας του Προγράμματος Breakthrough SETI Νταν Βέρτχιμερ εκτίμησε ότι η πιθανότητα να συμβαίνει κάτι τέτοιο «είναι μία στο δισεκατομμύριο, αλλά παρόλα αυτά θα το ελέγξουμε».

The 100-meter Green Bank Telescope, the world's largest fully steerable radio dish.

Το Πρόγραμμα Breakthrough παρακολουθεί ήδη αρκετά άλλα άστρα, χρησιμοποιώντας τρία τηλεσκόπια: το Parkes (Αυστραλία), το Green Bank (ΗΠΑ) και το Automated Planet Finder-Lick (ΗΠΑ).

Πηγή: news.berkeley.edu

Μια βάση δεδομένων για τον ανθρώπινο πολιτισμό. Massive database on human cultures, languages, and environment available to the public

Από τους Ινδιάνους της Αμερικής ως τους λαούς του Καυκάσου, πληροφορίες για περισσότερες από 1.400 ανθρώπινες κοινωνίες περιλαμβάνονται στην D-PLACE. Source: Getty

Έχουν οι κοινωνίες των κυνηγών-τροφοσυλλεκτών κοινωνικές τάξεις; Υπάρχουν κοινωνίες οι οποίες επιτρέπουν τον γάμο ανάμεσα σε πρώτα ξαδέλφια και πού ακριβώς βρίσκονται; Πόσες και ποιες κοινωνίες μιλούν ινδοευρωπαϊκές γλώσσες και πώς σχετίζονται μεταξύ τους; Τις απαντήσεις σε αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα που αφορούν την ανθρώπινο πολιτισμό στον πλανήτη Γη δίνει μια βάση δεδομένων που εγκαινιάστηκε πρόσφατα στο Διαδίκτυο. Σχεδιασμένη από μια διεθνή ομάδα ερευνητών η D-PLACE αποτελεί τη μεγαλύτερη βάση δεδομένων στο είδος της, είναι ανοιχτής πρόσβασης και έχει ως στόχο να αποτυπώσει αλλά και να διερευνήσει τις δυνάμεις που διαμόρφωσαν την πολιτισμική ποικιλομορφία του ανθρώπινου είδους.

Εύχρηστη και ανοιχτή σε όλους

Είναι η μεγαλύτερη στο είδος της και ανοιχτή σε όλους, με στόχο να σκιαγραφήσει την ποικιλομορφία των κοινωνιών της Γης. For the global sample of societies in D-PLACE, a nearly equal number of households exist that are single-generation or multi-generation (extended family).

Η D-PLACE (Database of Places, Language, Culture and Environment - Βάση δεδομένων των Τόπων, της Γλώσσας, του Πολιτισμού και του Περιβάλλοντος) αναπτύχθηκε και σχεδιάστηκε από μια διεθνή ομάδα επιστημόνων που προέρχονται από ποικίλους τομείς και πανεπιστήμια ή ερευνητικά κέντρα από διάφορα μέρη του πλανήτη. Απευθύνεται κυρίως σε μελετητές αλλά είναι ανοιχτή και στο ευρύ κοινό που ενδιαφέρεται για τον ανθρώπινο πολιτισμό, τους συσχετισμούς και την ιστορία του. Θα εμπλουτίζεται διαρκώς με τον χρόνο, συγκεντρώνοντας πληροφορίες οι οποίες αφορούν τη γλώσσα, τον πολιτισμό, τη γεωγραφία και το περιβάλλον στο οποίο ζουν περισσότερες από 1.400 ανθρώπινες κοινωνίες. Αυτή τη στιγμή περιλαμβάνει κυρίως στοιχεία που αφορούν τις κοινωνίες της προβιομηχανικής περιόδου οι οποίες είχαν περιγραφεί από τους εθνογράφους τον 19ο και στις αρχές του 20ού αιώνα.

Το βήμα θεωρείται σημαντικό καθώς τα στοιχεία που έχουν καταγράψει οι επιστήμονες στο παρελθόν, τα οποία είναι εξαιρετικά πλούσια, δεν έχουν ποτέ ενωθεί ως τώρα με τέτοιο «εύκολα διαχειρίσιμο» διαδραστικό τρόπο. Στον ιστότοπο της D-PLACE ο χρήστης μπορεί με ευκολία να βρει τις πληροφορίες που θέλει πραγματοποιώντας την έρευνά του σε διαφορετικά «επίπεδα» αναζήτησης, απλά ή και πιο σύνθετα. «Κλικάροντας» επάνω σε χάρτες και επιλέγοντας από λίστες μπορεί να αναζητήσει πληροφορίες με βάση τον τόπο (π.χ. Σιβηρία, Μικρονησία), τη γλωσσική οικογένεια (π.χ. ινδοευρωπαϊκή, αυστρονησιακή), τις πολιτισμικές πρακτικές (π.χ. μονογαμία έναντι πολυγαμίας) ή το περιβάλλον (π.χ. υψόμετρο, μέση θερμοκρασία). Επίσης έχει τη δυνατότητα να επιλέξει αν τα αποτελέσματα θα του εμφανιστούν σε μορφή πινάκων, «δέντρων» ή χαρτών που δίνουν μια άμεση γεωγραφική εικόνα.

Νέο εργαλείο για νέες απαντήσεις

«Η ανθρώπινη πολιτισμική ποικιλομορφία εκφράζεται με πολυάριθμους τρόπους: από τα φαγητά που τρώμε και τα σπίτια που χτίζουμε ως τις θρησκευτικές πρακτικές και την πολιτική οργάνωσή μας, το ποιον παντρευόμαστε και το είδος των παιχνιδιών που μαθαίνουμε στα παιδιά μας» δήλωσε σε δελτίο Τύπου η Κάθριν Κέρμπι, μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ στη Βρετανία και κύρια συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύθηκε στη διαδικτυακή επιθεώρηση «PLoS ONE». «Οι πολιτισμικές πρακτικές ποικίλλουν στον χώρο και στον χρόνο, αλλά οι παράγοντες και οι διαδικασίες που κινούν τις πολιτισμικές μεταβολές και διαμορφώνουν τα μοτίβα αυτής της ποικιλομορφίας παραμένουν σε μεγάλο βαθμό άγνωστοι. Η D-PLACE θα δώσει τη δυνατότητα σε μια ολόκληρη νέα γενιά μελετητών να αναζητήσουν απαντήσεις σε μακροχρόνια ερωτήματα που αφορούν τις δυνάμεις που διαμόρφωσαν την ανθρώπινη πολιτισμική ποικιλομορφία».

Όπως πρόσθεσε η Φιόνα Τζόρνταν, λέκτορας Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και εκ των επικεφαλής της μελέτης, η νέα βάση δεδομένων θα προσφέρει νέες δυνατότητες στη συγκριτική μελέτη των στοιχείων που έχουν συγκεντρωθεί στο πέρασμα του χρόνου από τους επιστήμονες. «Η συγκριτική έρευνα είναι καθοριστικής σημασίας για την κατανόηση των διαδικασιών που βρίσκονται πίσω από την πολιτισμική ποικιλομορφία» ανέφερε. «Η έρευνα σε όλον τον πλανήτη επί περισσότερο από έναν αιώνα μας έχει προσφέρει ένα πλούσιο απόθεμα στοιχείων που μπορούν να συμβάλουν στην κατανόηση της ποικιλομορφίας της ανθρωπότητας. Ωστόσο η συγκέντρωση και ο συνδυασμός των διαφορετικών πηγών και δεδομένων υπήρξε μια τεράστια πρόκληση ως τώρα».

Εκτός από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ στην ανάπτυξη της D-PLACE συνεργάστηκαν επίσης επιστήμονες από το Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ Επιστήμης της Ανθρώπινης Ιστορίας στην Ιένα της Γερμανίας, το Πανεπιστήμιο του Όκλαντ στη Νέα Ζηλανδία, το Πανεπιστήμιο του Τορόντο στον Καναδά, τα πανεπιστήμια του Γέιλ, της Ουάσινγκτον, του Μίσιγκαν, του Κολοράντο (Πολιτειακό) και το City University της Νέας Υόρκης στις ΗΠΑ, καθώς και το Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Αν θέλετε να πάρετε μια γεύση, επισκεφθείτε τη διεύθυνση d-place.org.

Πηγή: http://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0158391