Η πρώτη ρομπο-νυχτερίδα. New 'Bat Bot' Robot Flies Like a Bat

Μιμείται το πτηνό σε εμφάνιση και κίνηση. A new flying robot is the first to mimic the movements of a bat to flap gracefully through the air. Credit: Ramezani, Chung, Hutchinson, Science Robotics

Ερευνητές στις ΗΠΑ δημιούργησαν ένα ρομπότ που μιμείται τη νυχτερίδα στην εμφάνιση και στην κίνηση. Το ιπτάμενο ρομπότ λέγεται "Bat Bot" (κάτι σαν «νυχτερομπότ»), ζυγίζει 93 γραμμάρια και μπορεί να κουνά ανεξάρτητα και ασύμμετρα τις φτερούγες του.

Η μίμηση

Οι νυχτερίδες φημίζονται στο ζωικό βασίλειο για τις πτητικές ικανότητές τους και για τον τρόπο που κάνουν θεαματικές μανούβρες στον αέρα. Το μυστικό τους βρίσκεται στις πάνω από 40 αρθρώσεις που διαθέτουν στις φτερούγες τους και οι οποίες τους προσδίδουν μεγάλη ευκαμψία και ευελιξία.

Μέχρι τώρα, τα διάφορα ιπτάμενα ρομποτάκια συνήθως περιορίζονται σε απλές κινήσεις (π.χ. πάνω-κάτω) και δεν έχουν πετύχει να κάνουν πολύπλοκες κινήσεις στον αέρα. Αυτή τη φορά, οι μηχανικοί προσπάθησαν να μιμηθούν τις νυχτερίδες, όσο ήταν δυνατό, και το πέτυχαν σε ένα βαθμό, καθώς το νέο ρομπότ κάνει όντως μανούβρες τύπου νυχτερίδας, απότομες στροφές, κάθετες βουτιές κ.α. Για να αναπαράγουν τις αρθρώσεις των νυχτερίδων, οι ρομποτιστές χρησιμοποίησαν «οστά» από πανάλαφρα ανθρακονήματα και μαλακό «δέρμα» από σιλικόνη.

Το «Bat Bot» προορίζεται για βοήθεια στο έργο ομάδων διάσωσης, ως προσωπικός βοηθός, ως βοηθός σε κατασκευαστικά έργα κ.α. Καθώς είναι μαλακό και ελαφρύ, δεν αποτελεί κίνδυνο για ανθρώπους ή άλλα αντικείμενα στο περιβάλλον, αν έλθει σε επαφή μαζί τους. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Ιλινόις και του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech), με επικεφαλής τον ιρανικής καταγωγής Αλιρεζά Ραμεζανί, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό ρομποτικής «Science Robotics».

Πηγή: http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=860334

Βρέθηκε μετεωρίτης που είχε εκτοξευθεί από ηφαίστειο του Άρη πριν από 2 δισ. χρόνια. Research finds evidence of 2 billion years of volcanic activity on Mars

Δείγμα του αρειανού μετεωρίτη Northwest Africa 7635. Sample of Martian meteorite Northwest Africa 7635. Credit: Mohammed Hmani

Ένας αρειανός μετεωρίτης που είχε βρεθεί στη βορειοδυτική Αφρική το 2012, προέρχεται από έκρηξη ηφαιστείου στον γειτονικό πλανήτη, πριν από τουλάχιστον δύο δισεκατομμύρια χρόνια. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν Αμερικανοί επιστήμονες, που ανέλυσαν τον μετεωρίτη.

Η διαπίστωση αυτή -στον βαθμό που είναι σωστή- σημαίνει ότι στον Άρη υπήρχε έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα, πριν από δύο δισεκατομμύρια χρόνια ή και περισσότερα. Αυτό επιβεβαιώνει ότι μερικά από τα αρχαιότερα ηφαίστεια του ηλιακού μας συστήματος υπάρχουν στον «κόκκινο» πλανήτη.

Το μεγαλύτερο ηφαίστειο και όρος στον Άρη, ο Όλυμπος, έχει ύψος σχεδόν 27 χιλιομέτρων, σχεδόν τριπλάσιο από το μεγαλύτερο ηφαίστειο στη Γη, το Μάουνα Κέα της Χαβάης, που έχει ύψος περίπου δέκα χιλιομέτρων (τα 4,2 χλμ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας).

Researcher Tom Lapen talks about 2 billion years of magmatism recorded from a single meteorite ejection site. Credit: University of Houston

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή γεωλογίας Τομ Λάπεν του Πανεπιστημίου του Χιούστον στο Τέξας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science Advances», μελέτησαν τον συγκεκριμένο μετεωρίτη και βρήκαν ότι αποτελείται από ένα ηφαιστειακό πέτρωμα (shergottite).

Ουσιαστικά, ό,τι γνωρίζουν οι επιστήμονες για τα αρειανά ηφαίστεια, προέρχεται από τις αναλύσεις μετεωριτών στη Γη. Μέχρι σήμερα έχουν βρεθεί 11 αρειανοί μετεωρίτες με παρόμοια ηφαιστειακή χημική σύνθεση, που υπολογίζεται ότι έχουν προέλθει από αρειανά ηφαίστεια την ίδια περίπου εποχή, προτού ταξιδέψουν στο διάστημα και καταλήξουν στον πλανήτη μας.

«Προέρχονται όλοι από παρόμοια ηφαιστειακή πηγή. Καθώς εκτιμάται ότι εκτοξεύθηκαν περίπου την ίδια εποχή, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι προέρχονται από την ίδια τοποθεσία στον Άρη», δήλωσε ο Λάπεν.

Προηγούμενοι αρειανοί μετεωρίτες είχαν χρονολογηθεί ότι έχουν ηλικία 327 έως 600 εκατομμυρίων ετών. Όμως οι εν λόγω παρεμφερείς ηφαιστειακοί μετεωρίτες είναι πολύ παλαιότεροι, χρονολογούμενοι έως και προ 2,4 δισεκατομμυρίων ετών.

Πηγές: "Two billion years of magmatism recorded from a single Mars meteorite ejection site," advances.sciencemag.org/content/3/2/e1600922, imerisia.gr – phys.org  

Κολλαγόνο 195 εκ. ετών! Scientists Find 195-Million-Year-Old Collagen In Dinosaur Bone

Είναι η αρχαιότερη πρωτεΐνη που έχει ποτέ βρεθεί διατηρημένη. A slice of the 195-million-year-old fossilized rib of Lufengosaurus reveals vascular canals, many of which contain hematite, probably derived from the dinosaur’s blood when it was alive. Credit: Robert Reisz

Οι επιστήμονες βρήκαν ίχνη κολλαγόνου μέσα στο απολιθωμένο οστό ενός δεινοσαύρου ηλικίας 195 εκατομμυρίων ετών. Είναι η αρχαιότερη πρωτεΐνη που έχει ποτέ βρεθεί διατηρημένη, επεκτείνοντας έτσι το προηγούμενο ρεκόρ κατά τουλάχιστον 100 εκατομμύρια χρόνια. Για «εντυπωσιακή ανακάλυψη» έκαναν λόγο οι επιστήμονες, αν και κάποιοι δεν έχουν πειστεί ακόμη.

Η τεχνική

A thin section of the rib of the 195 million year old dinosaur Lufengosaurus, cut along the length of the rib showing a vascular canal with dark hematite particles. These were probably derived from the iron rich blood cells of the living dinosaur, and would have provided the internal environment for the preservation of collagen. Lacunae, where adult bone cells would reside, are also preserved with dark hematite particles inside them. Credit: Robert Reisz

Οι μαλακοί ιστοί αποτελούν μοναδική πηγή βιολογικών και εξελικτικών πληροφοριών, όμως σπάνια διατηρούνται κατά τη διαδικασία της απολίθωσης, ενώ και η σύγχρονη εξαγωγή του δείγματος για ανάλυση μπορεί να ‘μολύνει' το πανάρχαιο υλικό.

An artist’s rendering of Lufengosaurus, an Early Jurassic dinosaur first unearthed in southwestern China in the 1930s and now seen in a new light, so to speak, thanks to infrared chemical signatures found in a fossilized rib. Credit: debivort/Wikimedia Commons

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον παλαιοντολόγο  Ρόμπερτ Ράιζ του Πανεπιστημίου του Τορόντο στον Καναδά χρησιμοποίησαν μια τεχνική υπέρυθρης φασματοσκοπίας, με τη βοήθεια ενός επιταχυντή-συγχρότρου στην Ταϊβάν, για να εξετάσουν τα απομεινάρια στο οστό ενός μεγάλου φυτοφάγου δεινόσαυρου (Lufengosaurus), ο οποίος ζούσε στην Κίνα κατά την πρώιμη Ιουρασική περίοδο, χωρίς να χρειασθεί να διακινδυνεύσουν τη βιολογική μόλυνσή του.

Τα ευρήματα

Close up of oblique cut of rib of 195 Million year old Lufengosaurus, showing how the bone was organized around vascular canals that contained blood vessels in the living dinosaur, and ran along the length of the rib. Some of the vascular canals are partially filled by dark hematite particles, likely derived from the blood of the dinosaur, and would have helped preserve the proteins within these canals. Small dark areas within the bone, around the vascular canals are lacunae, or spaces where the adult bone cells would have lived in the dinosaur. Credit: Robert Reisz

Οι αναλύσεις αποκάλυψαν μέσα στα κοιλώματα του οστού, όπου κάποτε υπήρχαν τα αιμοφόρα αγγεία, τμήματα πρωτεϊνών με την χαρακτηριστική μορφή του κολλαγόνου και άλλων πρωτεϊνών πλούσιων σε σίδηρο. Πάντως κάποιοι άλλοι επιστήμονες εμφανίσθηκαν πιο επιφυλακτικοί, θεωρώντας ότι η ανακάλυψη «είναι πολύ καλή, για να είναι αληθινή» και δήλωσαν ότι χρειάζονται περαιτέρω αναλύσεις που θα βεβαιώσουν, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι όντως πρόκειται για τόσο παλαιό κολλαγόνο. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Communications».

Πηγή:  Yao-Chang Lee et al. Evidence of preserved collagen in an Early Jurassic sauropodomorph dinosaur revealed by synchrotron FTIR microspectroscopy, Nature Communications (2017). DOI: 10.1038/ncomms14220, http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=860156

Τα πιο μακρινά και ισχυρά blazars στο σύμπαν. NASA's Fermi Discovers the Most Extreme Blazars Yet

Black-hole-powered galaxies called blazars are the most common sources detected by NASA's Fermi. As matter falls toward the supermassive black hole at the galaxy's center, some of it is accelerated outward at nearly the speed of light along jets pointed in opposite directions. When one of the jets happens to be aimed in the direction of Earth, as illustrated here, the galaxy appears especially bright and is classified as a blazar. Credits: M. Weiss/CfA

Το διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων-γάμα Fermi της NASA ανακάλυψε πέντε από τα πιο μακρινά και ισχυρά blazars, ένα είδος γαλαξιών που εκπέμπουν πανίσχυρες ακτίνες-γάμα λόγω των τεράστιων μαύρων που διαθέτουν στο κέντρο τους.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αστρονόμο Ρουπές Ότζα της NASA, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal Letters». Τα blazars αποτελούν περίπου τις μισές πηγές ακτίνων-γάμα που έχει ανακαλύψει το τηλεσκόπιο Fermi μέχρι σήμερα.

NASA's Fermi Gamma-ray Space Telescope has discovered the five most distant gamma-ray blazars yet known. The light detected by Fermi left these galaxies by the time the universe was two billion years old. Two of these galaxies harbor billion-solar-mass black holes that challenge current ideas about how quickly such monsters could grow. Credits: NASA's Goddard Space Flight Center/Scott Wiessinger, producer 

Οι ισχυρές αυτές εκπομπές ακτίνων-γάμα πιστεύεται ότι δημιουργούνται, όταν ύλη θερμαίνεται και διασπάται, καθώς πέφτει μέσα σε μια γιγάντια μαύρη τρύπα, με μάζα εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη του Ήλιου. Τα blazars φωτίζουν έντονα το σύμπαν με την ακτινοβολία τους.    

Πηγές: https://www.nasa.gov/feature/goddard/2017/nasas-fermi-discovers-the-most-extreme-blazars-yet, physicsgg

                                

Είναι τελικά το Σύμπαν ένα ολόγραμμα; Substantial evidence of holographic universe

Ερευνητές με επικεφαλής Έλληνα επιστήμονα στηρίζουν την επαναστατική θεωρία. A sketch of the timeline of the holographic Universe. Time runs from left to right. The far left denotes the holographic phase and the image is blurry because space and time are not yet well defined. At the end of this phase (denoted by the black fluctuating ellipse) the Universe enters a geometric phase, which can now be described by Einstein's equations. The cosmic microwave background was emitted about 375,000 years later. Patterns imprinted in it carry information about the very early Universe and seed the development of structures of stars and galaxies in the late time Universe (far right). Credit: Paul McFadden

Τις πρώτες απτές ενδείξεις από παρατηρήσεις ότι το Σύμπαν δεν αποτελεί παρά ένα γιγάντιο και πολύπλοκο ολόγραμμα, μέσα στο οποίο όλοι ζούμε, πιστεύουν ότι ανακάλυψαν οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον ελληνικής καταγωγής Κώστα Σκενδέρη, καθηγητή Μαθηματικών Επιστημών του βρετανικού Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον.

Τα ευρήματα

A UK, Canadian and Italian study has provided what researchers believe is the first observational evidence that our universe could be a vast and complex hologram. Theoretical physicists and astrophysicists, investigating irregularities in the cosmic microwave background (the 'afterglow' of the Big Bang), have found there is substantial evidence supporting a holographic explanation of the universe -- in fact, as much as there is for the traditional explanation of these irregularities using the theory of cosmic inflation.

Η θεωρία αυτή έχει υποστηριχθεί εδώ και χρόνια, αλλά έως τώρα δεν υπήρχαν δεδομένα για να την υποστηρίξουν. Τώρα ομάδα επιστημόνων από τη Βρετανία, την Ιταλία και τον Καναδά ισχυρίζονται ότι ανακάλυψαν ανωμαλίες στην κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου (η οποία εμφανίσθηκε 375.000 χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη), οι οποίες παραπέμπουν σε μια ολογραφική εξήγηση του σύμπαντος.

Μάλιστα, οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι οι ενδείξεις περί σύμπαντος-ολογράμματος στις παρατηρήσεις της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου από τον ευρωπαϊκό δορυφόρο «Πλανκ» είναι τόσες, όσες και εκείνες που στηρίζουν την παραδοσιακή εξήγηση για το σύμπαν, με βάση τη θεωρία του «κοσμικού πληθωρισμού». Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Physical Review Letters».

Η θεωρία

Σύμφωνα με την νέα θεωρία το Σύμπαν είναι μια δομή δύο διαστάσεων και αυτό που βιώνουμε εμείς είναι ένα τρισδιάστατο ολόγραμμα.

Η ιδέα του ολογραφικού σύμπαντος πρωτοεμφανίσθηκε στη δεκαετία του ‘90 και, σε γενικές γραμμές, υποστηρίζει ότι όλη η πληροφορία που συνιστά την τρισδιάστατη πραγματικότητα της ζωής μας (συν τον χρόνο), εμπεριέχεται σε μια δισδιάστατη επιφάνεια στα σύνορα της πρώτης.

Professor Kostas Skenderis is Director of STAG within Mathematical Sciences at the University of Southampton.

Όπως λέει ο Κενδέρης, βασικός υπέρμαχος διεθνώς της εν λόγω θεωρίας, «φανταστείτε ότι οτιδήποτε βλέπετε, νιώθετε και ακούτε σε τρεις διαστάσεις, καθώς και η αντίληψη του χρόνου, στην πραγματικότητα πηγάζει από ένα επίπεδο πεδίο δύο διαστάσεων. Η ιδέα είναι παρόμοια με εκείνη των συνηθισμένων ολογραμμάτων, στα οποία μια τρισδιάστατη εικόνα κωδικοποιείται σε μια δισδιάστατη επιφάνεια, όπως σε ένα ολόγραμμα πάνω σε μια πιστωτική κάρτα. Όμως, εν προκειμένω, όλο το σύμπαν είναι έτσι κωδικοποιημένο!».

Ένα σχετικό παράδειγμα αφορά το σινεμά, όταν κανείς βλέπει μια ταινία σε 3D. Οι εικόνες φαίνεται να έχουν ύψος, πλάτος και βάθος, αλλά όλες προέρχονται από μια οθόνη δύο διαστάσεων. Στο σύμπαν-ολόγραμμα μπορούμε επιπλέον να αγγίξουμε τα αντικείμενα και έτσι η «προβολή» τους φαίνεται «πραγματική» από τη δική μας οπτική γωνία.

«Η ολογραφία συνιστά ένα τεράστιο άλμα προόδου στον τρόπο που σκεπτόμαστε για τη δομή και τη δημιουργία του σύμπαντος», τονίζει ο Σκενδέρης και ελπίζει ότι η ολογραφική θεωρία μπορεί να συμφιλιώσει σε ένα ενοποιημένο κοσμολογικό μοντέλο τις έως σήμερα «εχθρικές» θεωρίες της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν και τις κβαντικές. «Η έρευνά μας μάς πάει ένα βήμα ακόμη προς αυτή την κατεύθυνση», όπως λέει και αισιοδοξεί ότι η νέα μελέτη ανοίγει το δρόμο για την περαιτέρω κατανόηση του αρχέγονου σύμπαντος και του πώς αναδύθηκαν ο χώρος και ο χρόνος.

Πηγή: Niayesh Afshordi, Claudio Corianò, Luigi Delle Rose, Elizabeth Gould, Kostas Skenderis. From Planck Data to Planck Era: Observational Tests of Holographic Cosmology. Physical Review Letters, 2017; 118 (4) DOI: 10.1103/PhysRevLett.118.041301, http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=860140

Να γιατί οι έφηβοι έχουν ριψοκίνδυνη συμπεριφορά. The great unknown: Risk-taking behaviour in adolescents

Salvador Dali, Two Adolescents, 1954. Μια νέα, καλά σχεδιασμένη αναπτυξιακή μελέτη δίνει απαντήσεις στο γιατί οι έφηβοι είναι τόσο ριψοκίνδυνοι και προτείνει λύσεις. Adolescents are more likely to ignore information that could prompt them to rethink risky decisions. This may explain why information campaigns on risky behaviors such as drug abuse tend to have only limited success, conclude researchers.

Οδήγηση με τέρμα το γκάζι, μεθύσια, σεξ χωρίς προφυλάξεις, ακόμη και λήψη ναρκωτικών ουσιών - είναι γνωστό ότι οι έφηβοι είναι πολύ πιθανότερο να υιοθετούν επικίνδυνες συμπεριφορές σε σύγκριση με τους ενηλίκους. Τώρα μια νέα μελέτη που διεξήχθη από ειδικούς του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ για την Ανθρώπινη Ανάπτυξη και δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Scientific Reports» ρίχνει φως στις επικίνδυνες εφηβικές συμπεριφορές δίνοντας μια νέα εξήγηση στο γιατί λαμβάνουν χώρα. Σύμφωνα με τα ευρήματά της, σε σύγκριση με τα παιδιά και τους ενηλίκους, οι έφηβοι ουσιαστικώς ενδιαφέρονται λιγότερο για τις πληροφορίες που θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν να συνειδητοποιήσουν τους κινδύνους της εκάστοτε ριψοκίνδυνης συμπεριφοράς τους. «Οι έφηβοι δεν είναι γνωστικώς ανίκανοι να επεξεργαστούν αυτές τις πληροφορίες. Απλώς βρίσκονται σε φάση που το κύριο μέλημά τους είναι να αναζητούν νέες εμπειρίες και να δοκιμάζουν καινούργια πράγματα» αναφέρει ο κύριος συγγραφέας της μελέτης Βούτερ φαν ντεν Μπος, ερευνητής στο Κέντρο για την Προσαρμοστική Συλλογιστική του Ινστιτούτου Ανθρώπινης Ανάπτυξης του Μαξ Πλανκ.

Η πρώτη… πληροφορημένη αναπτυξιακή μελέτη εφήβων

Young people are seeking new experiences, and in doing so, are often unable to gauge the risks of their behaviour. © Jörg/Flickr (CC BY-NC 2.0)

Τα μοτίβα των συμπεριφορών των εφήβων σε ό,τι αφορά την ανάληψη ρίσκου που έχουν παρατηρηθεί σε προηγούμενες πειραματικές μελέτες αποκλίνουν σε μεγάλο βαθμό από εκείνα που καταγράφονται στην πραγματική ζωή. Σε αυτά τα προηγούμενα πειράματα στους συμμετέχοντες παρέχονταν συχνά όλες οι πληροφορίες που χρειάζονταν προκειμένου να λάβουν μια απόφαση. Ωστόσο στην πραγματική ζωή, όταν οι έφηβοι δοκιμάζουν την… τύχη τους πειραματιζόμενοι με ναρκωτικά, με σεξ χωρίς προφυλάξεις και με άλλες τέτοιου είδους συμπεριφορές, πιθανότατα έχουν μόνο μια γενική και αόριστη ιδέα για τις πιθανές συνέπειες των πράξεών τους. «Η δική μας ήταν η πρώτη αναπτυξιακή μελέτη στην οποία δινόταν η δυνατότητα στους συμμετέχοντες μέσω πειραματικών καθηκόντων να μειώσουν το ποσοστό αβεβαιότητας αναζητώντας περισσότερες πληροφορίες προτού λάβουν μια απόφαση» προσθέτει ο φαν ντεν Μπος.

Στο πλαίσιο της μελέτης 105 παιδιά, έφηβοι και νεαροί ενήλικοι ηλικίας 8-22 ετών πήραν μέρος σε διαφορετικές λοταρίες, καθεμία εκ των οποίων τους έδινε τη δυνατότητα να κερδίσουν ένα συγκεκριμένο χρηματικό ποσό. Οι παίκτες είτε έλαβαν πλήρεις πληροφορίες για την αξία του εκάστοτε επάθλου και την πιθανότητα να το κερδίσουν (επιλογή χαμηλού κινδύνου), είτε έμαθαν την αξία του επάθλου αλλά είχαν ατελείς πληροφορίες για τις πιθανότητες να το κερδίσουν (επιλογή υπό αμφιβολία), είτε δεν έμαθαν ούτε την αξία του επάθλου ούτε την πιθανότητα να το κερδίσουν αλλά τους δόθηκε η ευκαιρία να έχουν πρόσβαση σε περαιτέρω πληροφορίες για αυτό (επιλογή υπό αβεβαιότητα). Επιπροσθέτως στους εθελοντές ζητήθηκε να μιλήσουν για το πόσο συχνά λάμβαναν ρίσκα στην πραγματική ζωή.

Όπως προέκυψε, οι έφηβοι ήταν πιο επιρρεπείς στο να αποδεχθούν το να κάνουν αμφίβολες επιλογές ενώ παράλληλα αναζητούσαν λιγότερες πληροφορίες σε ό,τι αφορούσε το πλαίσιο της αβεβαιότητας. Αυτή η ανοχή στο άγνωστο φάνηκε να φθάνει στην κορύφωσή της στις ηλικίες 13 ως 15 ετών. Μάλιστα οι συμπεριφορές που επέδειξαν οι έφηβοι στο πείραμα φάνηκε να συνάδουν και με τις ίδιες τις δηλώσεις τους για το πόσο ριψοκίνδυνοι ήταν στη ζωή τους.

Πρόταση για πιο επιτυχημένες καμπάνιες πληροφόρησης

Τα ευρήματα αυτά μπορούν επίσης να δώσουν μια εξήγηση στο γιατί οι καμπάνιες πληροφόρησης που απευθύνονται σε νεαρά άτομα σχετικά με τους κινδύνους συμπεριφορών όπως η χρήση ναρκωτικών ουσιών πέφτουν πολύ συχνά στο κενό. Ακόμη και όταν οι πληροφορίες είναι διαθέσιμες στους εφήβους εκείνοι δείχνουν ελάχιστο ενδιαφέρον στο να ασχοληθούν μαζί τους. «Αν θέλουμε πράγματι να περάσουμε τα μηνύματά μας στους νέους, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας στοιχεία όπως αυτής της μελέτης για τον σχεδιασμό παρεμβάσεων» σημειώνει ο έτερος κύριος συγγραφέας της νέας μελέτης Ραλφ Χέρτβιγκ, διευθυντής του Κέντρου Προσαρμοστικής Συλλογιστικής στο Ινστιτούτο για την Ανθρώπινη Ανάπτυξη του Μαξ Πλανκ και καταλήγει: «Μια υποσχόμενη εναλλακτική για επιτυχημένες καμπάνιες πληροφόρησης θα ήταν να δώσουμε στους εφήβους τη δυνατότητα να βιώσουν τις συνέπειες μιας ριψοκίνδυνης συμπεριφοράς - για παράδειγμα μέσα σε εικονικά περιβάλλοντα».

Πηγές: Wouter van den Bos, Ralph Hertwig. Adolescents display distinctive tolerance to ambiguity and to uncertainty during risky decision making. Scientific Reports, 2017; 7: 40962 DOI: 10.1038/srep40962, http://www.tovima.gr/science/article/?aid=859880

Ιδού ο αρχαιότερος πρόγονος του ανθρώπου! A huge mouth and no anus – this could be our earliest known ancestor

Πρόκειται για ένα μικροσκοπικό θαλάσσιο ον με τεράστιο στόμα. Καλλιτεχνική απεικόνιση του Saccorhytus που τοποθετείται στην κορυφή του δέντρου της εξέλιξης των ειδών που οδήγησαν στην εμφάνιση του ανθρώπου. Thought to have lived 540 million years ago, the discovery of Saccorhytus coronarious fossils sheds light on the early stages of evolution.  An artist’s reconstruction of Saccorhytus coronarius, based on the original fossil finds. The actual creature was probably no more than a millimetre in size. Illustration: S Conway Morris / Jian Han

Το απολίθωμα ενός μικροσκοπικού θαλάσσιου πλάσματος, με τεράστιο στόμα και χωρίς πρωκτό (το στόμα του ήταν διπλής χρήσης!), ανακάλυψαν Βρετανοί, Γερμανοί και Κινέζοι επιστήμονες στην κεντρική Κίνα. Θεωρούν ότι πιθανότατα πρόκειται για τον αρχαιότερο γνωστό πρόγονο του ανθρώπου, που ζούσε πριν από περίπου 540 εκατομμύρια χρόνια.

Ο άγνωστος σάκος

The discovery of the fossils sheds light on the early stages of our evolution. Photograph: Jian Han, Northwest University, China

Το πλάσμα, που ανήκει σε ένα είδος άγνωστο έως τώρα στην επιστήμη, έμοιαζε με σάκο, γι' αυτό ονομάσθηκε Saccorhytus («ρυτιδωμένος σάκος»). Πιστεύεται ότι αποτελεί το πιο πρώιμο δείγμα της βιολογικής κατηγορίας των δευτεροστόμιων, που συμπεριλαμβάνει και τα σπονδυλωτά ζώα.

The saccorhytus was about a millimetre in size, and probably lived between grains of sand on the seabed. Its features were spectacularly preserved in the fossil record.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή εξελικτικής παλαιοβιολογίας Σάιμον Κόνγουεϊ-Μόρις του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση «Nature», εκτιμούν ότι ο εν λόγω οργανισμός ήταν ο κοινός πρόγονος μιας τεράστιας γκάμας ειδών. Ήταν το πρώτο «σκαλοπάτι» της εξέλιξης που οδήγησε στα ψάρια (δέκα έως 15 εκατ. χρόνια μετά τον Saccorhytus), στη συνέχεια στα ζώα της στεριάς και τελικά -πριν περίπου 200.000 χρόνια- στον σύγχρονο άνθρωπο (ασφαλώς αυτή η συγγένεια δεν είναι πια πολύ ορατή...).

Πατριάρχης

The creature is now the most primitive example of a so-called 'deuterostome'. This is a broad biological category that encompasses a number of sub-groups, including the vertebrates.

Τα πιο πρώιμα δευτεροστόμια που είχαν βρεθεί έως τώρα, ήσαν λίγο πιο πρόσφατα, ηλικίας 510 έως 520 εκατ. ετών. Ο Saccorhytus είναι συνεπώς ο «πατριάρχης» όλων των δευτεροστόμιων και άρα όλων των κατοπινών ζώων.

By isolating the fossils from the surrounding rock (pictured), and then studying them both under an electron microscope and using a CT scan, the team were able to build up a picture of how Saccorhytus might have looked and lived.

Ήταν τόσο μικρός (περίπου ένα χιλιοστό), που εκτιμάται ότι, κατά την πρώιμη Κάμβρια περίοδο, θα ζούσε σε ρηχές θάλασσες ανάμεσα σε κόκκους άμμου του βυθού. Το σώμα του ήταν συμμετρικό (κάτι που κληρονόμησαν και οι άνθρωποι), καλυπτόταν από ένα λεπτό δέρμα και διέθετε ένα τεράστιο στόμα σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα του, από όπου έβγαζε και τα...κόπρανά του, όταν πια είχε φάει.

Πηγές: http://www.nature.com/articles/s41559-016-0022, http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=859965