Arts Universe and Philology

Arts Universe and Philology
The blog "Art, Universe, and Philology" is an online platform dedicated to the promotion and exploration of art, science, and philology. Its owner, Konstantinos Vakouftsis, shares his thoughts, analyses, and passion for culture, the universe, and literature with his readers.

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2017

Έτσι θα γίνει ο Ήλιος πεθαίνοντας. Hubble captures brilliant star death in 'rotten egg' nebula

Μια από τις εικόνες που κατέγραψε το Hubble από το άστρο που πεθαίνει εκτοξεύοντας την ύλη του στο Διάστημα. Αυτή θα είναι και η κατάσταση του Ήλιου όταν εισέλθει στην ίδια διαδικασία. The Calabash Nebula, pictured here -- which has the technical name OH 231.8+04.2 -- is a spectacular example of the death of a low-mass star like the sun. This image taken by the NASA/ESA Hubble Space Telescope shows the star going through a rapid transformation from a red giant to a planetary nebula, during which it blows its outer layers of gas and dust out into the surrounding space. The recently ejected material is spat out in opposite directions with immense speed -- the gas shown in yellow is moving close to one million kilometers per hour (621,371 miles per hour). Credit: ESA/Hubble & NASA, Acknowledgement: Judy Schmidt

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατέγραψε εικόνες από ένα άστρο που βρίσκεται στις τελευταίες φάσεις της ζωής του. Πρόκειται για ένα άστρο παρόμοιο με τον Ηλιο και οι εικόνες μας δείχνουν πώς θα γίνει και το μητρικό μας άστρο όταν σε μερικά δισ. έτη αρχίσει την πορεία προς τον… θάνατο του.

Το φαινόμενο

Astronomers discovered a real "tell-tale heart" in space, 6,500 light-years from Earth. The "heart" is the crushed core of a long-dead star, called a neutron star, which exploded as a supernova and is now still beating with rhythmic precision. Evidence of its heartbeat are rapid-fire, lighthouse-like pulses of energy from the fast-spinning neutron star. The stellar relic is embedded in the center of the Crab Nebula, the expanding, tattered remains of the doomed star. Credits: NASA and ESA, Acknowledgment: M. Weisskopf/Marshall Space Flight Center

Κάποια άστρα όταν ολοκληρώνεται ο κύκλος της ζωής τους αυτοκαταστρέφονται σε βίαιες εκρήξεις (σουπερνόβα). Κάποια άστρα όταν ολοκληρώνεται ο κύκλος της ζωής τους δεν διαλύονται αλλά περνούν διάφορες φάσεις μέχρι να μείνει τελικά ένα κοσμικό απολίθωμα. Ο Ήλιος ανήκει στην δεύτερη κατηγορία και οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι σε μερικά δισ. έτη θα ξεκινήσει η διαδικασία του θανάτου του. Αρχικά το μητρικό μας άστρο θα διογκωθεί και θα μετατραπεί σε αυτό που οι επιστήμονες ονομάζουν κόκκινο γίγαντα. Ο Ήλιος σε αυτή την διαδικασία αναμένεται να καταπιεί κυριολεκτικά τον Ερμή και την Αφροδίτη και αν δεν καταπιεί και την Γη θα την κάνει… κάρβουνο.

Στην συνέχεια θα αρχίσει να συρρικνώνεται και αυτό που θα απομείνει είναι ο υπέρθερμος πυρήνας του. Τα άστρα σαν τον Ήλιο στην διαδικασία μετάβασης από κόκκινο γίγαντα σε λευκό νάνο (όπως ονομάζεται το αστρικό απομεινάρι) περνούν από μια φάση όπου τα εξωτερικά στρώματα τους εκτοξεύουν αέρια και σκόνη στο Διάστημα.

Το άστρο

Σε απόσταση 5 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό της Πρύμνας βρίσκεται το άστρο OH 231.8+04.2 γνωστό επίσης και ως Νεφέλωμα Calabash. Πρόκειται για ένα άστρο παρόμοιο με τον Ήλιο που οι αστρονόμοι του έχουν δώσει και ένα… ινδιάνικο όνομα αφού το έχουν ονομάσει και «Κλούβιο Αυγό» επειδή έχουν εντοπιστεί στην περιοχή υψηλά επίπεδα θείου η οσμή του οποίου είναι παρόμοια με αυτή των χαλασμένων αυγών.

Το άστρο αυτό έχει περάσει την φάση του κόκκινου γίγαντα και βρίσκεται στην διαδικασία της εκτόξευσης των υλικών του στο Διάστημα. Το άστρο εκτοξεύει αέρια με ταχύτητα ενός εκ. χλμ/.ωρα. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατέγραψε εικόνες από το φαινόμενο επιτρέποντας έτσι στους επιστήμονες να το μελετήσουν καλύτερα και να διαπιστώσουν τι θα συμβεί και στον Ήλιο.



Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

6 Φεβρουαρίου 1971: Ο Alan Shepard ρίχνει την πιο μακρινή μπαλιά του γκολφ. February 6, 1971: Alan Shepard Hits a Golf Ball on the Moon

Astronaut Alan Shepard practices his golf swing on the moon. Photo: NASA

Ο Alan Shepard τo 1961 έγινε ο πρώτος Aμερικανός που πέταξε στο διάστημα. Επιπλέον, καθοδηγούσε ο ίδιος χειροκίνητα το σκάφος του, κάτι που γινόταν επίσης για πρώτη φορά στην ιστορία της διαστημικής.

Along with Stuart Roosa (left) and Edgar Mitchel (right), commander Alan Shepard (center) became the first man to golf on another planet.

Το 1971, σε ηλικία 47 ετών, ήταν ο πέμπτος (και ο γηραιότερος άνθρωπος) που περπάτησε στη Σελήνη, στο πλαίσιο της αποστολής Apollo 14. O Shepard ήταν ένας φανατικός παίκτης του γκολφ, κι έτσι είχε προετοιμάσει μια έκπληξη για τα εκατομμύρια των Αμερικανών που παρακολουθούσαν την τηλεοπτική μετάδοση του σεληνιακού περιπάτου. Είχε πάρει κρυφά μαζί του μπάλες κι ένα μπαστούνι του γκολφ.

Όταν ο Shepard βρέθηκε στην επιφάνεια της Σελήνης, στις 6 Φεβρουαρίου του 1971, χτύπησε δυο μπάλες με το μπαστούνι του. Ήθελε να εκμεταλλευθεί την χαμηλή βαρύτητα της Σελήνης – η ένταση πεδίου βαρύτητας στην επιφάνεια της Σελήνης είναι 1,6 m/s2, ενώ στη Γη είναι  9,8 m/s2 -, αλλά και την έλλειψη αντίστασης αέρα, δεδομένου ότι στη Σελήνη δεν υπάρχει ατμόσφαιρα.

Έτσι λοιπόν, η πρώτη μπάλα του γκολφ έπεσε μέσα σε έναν κρατήρα, ενώ η δεύτερη, σύμφωνα με τον ίδιο, έφτασε «μίλια και μίλια» μακριά. Ιδού και το σχετικό, αλλά όχι τόσο καθαρό, βίντεο:

Near the end of the final EVA on Apollo 14, Alan Shepard hit several golf shots on the moon, captured on the television feed. Original footage courtesy NASA.

Για να υπολογίσουμε το βεληνεκές της πλάγιας βολής που εκτελεί ένα μπαλάκι του γκολφ στη Σελήνη χρειαζόμαστε: την ένταση του πεδίου βαρύτητας στη Σελήνη (1,622 m/s2), την αρχική ταχύτητα με την οποία εκτοξεύεται και την γωνία που σχηματίζει η ταχύτητα με την οριζόντια διεύθυνση. Κάποιοι που ξέρουν περισσότερα για το γκολφ εκτίμησαν ότι η αρχική ταχύτητα που έδωσε ο αστροναύτης στο μπαλάκι ήταν περίπου 80m/s (π.χ βλέπε ΕΔΩ). Yποθέτοντας ότι το μπαλάκι διάνυσε το μέγιστο βεληνεκές – η ταχύτητα σχημάτιζε γωνία 45ο με την οριζόντια διεύθυνση –  εκτίμησε ότι η μπάλα του γκολφ διάνυσε 3950 μέτρα ή περίπου 2,5 μίλια.

Πράγματι, δηλαδή, όπως είπε ο Shepard η μπάλα ταξίδεψε «μίλια και μίλια» μακριά. Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για την πιο μακρινή μπαλιά γκολφ στην ιστορία της ανθρωπότητας, έστω κι αν αυτή ρίχτηκε στην Σελήνη.

Πηγές: www.aps.org, physicsgg






























































































Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2017

India: A Celebration of Independence, 1947 to 1997

India: A Celebration of Independence features exquisite black-and-white duotone as well as four-color reproductions of the work of twenty-three photographers. 

Opening with the work of the great Indian photojournalist Sunil Janah, who witnessed and chronicled the fitful birth of India's democracy, the book also features powerful images by Henri Cartier-Bresson, taken during his numerous visits to India, a country he calls "a haven of the heart." 

Also included are a number of breathtaking images by Sebastião Salgado, who has produced indelible photographic tableaux of the Indian working communities. Embracing many regions and people from all walks of life, the compelling photographs by Raghu Rai represent a convergence of the traditional with the modern, and exhibit his love and profound understanding of his native India.

Among the most prominent younger Indian photographers is Dayanita Singh, whose intimate black-and-white images reveal a keen awareness of a changing cultural identity in her country. Pamela Singh's work compares some of the traditional and new roles available now to women in India. 

Mary Ellen Mark's portraits of Indian children and street scenes, in both color and black-and-white, provide another inside look at the country's people. Robert Nickelsberg, a resident of New Delhi, focuses on India's recent social and political conflicts, while Charles Lindsay's black-and-white panoramas represent a stiller, more poetic side of the nation's character. 

We travel with Mitch Epstein into the courtyards of New Delhi and Jaipur, and to the meditative garden of poet Rabindranath Tagore with Rosalind Solomon. Thomas L. Kelly guides us to the stunning Rashtrapati Bhavan, ablaze with lights for Republic of India Day. 

William Gedney's black-and-white photographs capture the unique rhythm of the Indian street. Steve McCurry has lived and worked for many years in India, developing a personal and comprehensive body of color work, which is represented here.

Both Alex Webb and Ketaki Sheth examine icons of India's so-called "Bollywood," countered by Sanjeev Saith's color images, which discover quiet moments of contemplation. Also featured is a study of Rajasthan's "Children's Parliament" by Italian photographer Dario Mitidieri. 

Finally, the elegant black-and-white images of Swapan Parekh provide an echo of the past as it meets with the present. Altogether, the work of this "new generation" of photographers attests that India-- a country virtually defined by its many traditions-- is today undergoing an epoch of profound change.













































































































































The compendium of images in India: A Celebration of Independence, 1947 to 1997 provides an invaluable and unprecedented photographic record of this country and the changes it has undergone over the past half century.