Πιθανή ανίχνευση μυστηριώδους σωματιδίου μάζας 28 GeV στον LHC. Has new ghost particle manifested at Large Hadron Collider?

Scientists at the Cern nuclear physics lab near Geneva are investigating whether a bizarre and unexpected new particle popped into existence during experiments at the Large Hadron Collider. ‘I’d say theorists are excited and experimentalists are very sceptical,’ said Alexandre Nikitenko, a theorist on the CMS team who worked on the data. Photograph: CERN

Οι φυσικοί στο εργαστήριο πυρηνικής φυσικής του CERN προβληματίζονται για το αν εμφανίστηκε ή όχι, ένα μη αναμενόμενο και μυστηριώδες σωματίδιο κατά την διάρκεια των συγκρούσεων πρωτονίων στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC: Large Hadron Collider).

Οι ερευνητές που εργάζονται στον ανιχνευτή Compact Muon Solenoid (CMS) κατέγραψαν κάποια περίεργα γεγονότα στα δεδομένα τους, πίσω από τα οποία μπορεί να κρύβεται ένα άγνωστο σωματίδιο με μάζα δυο φορές την μάζα ενός ατόμου άνθρακα.

Η ύπαρξη ενός νέου τέτοιου σωματιδίου προκαλεί ενθουσιασμό, αλλά και αμηχανία στους φυσικούς. Προς το παρόν καμία από τις γνωστές θεωρίες δεν περιγράφει ένα τέτοιο σωματίδιο, αν και πολλοί θεωρητικοί φυσικοί πρέπει εργάζονται σκληρά αυτή τη στιγμή, για να το συμπεριλάβουν στα μοντέλα τους.

Σύμφωνα με τον Alexandre Nikitenko, θεωρητικό της ομάδας CMS «οι θεωρητικοί φυσικοί είναι ενθουσιασμένοι και οι πειραματικοί πολύ δύσπιστοι. Ως φυσικός είμαι πολύ επιφυλακτικός, αλλά ως συγγραφέας της εργασίας (searches for low-mass resonances) πρέπει να είμαι αισιόδοξος».

Σε δυο ξεχωριστές αναλύσεις η ομάδα του CMS βρήκε στοιχεία (επιπλέον παραγωγή μιονίων μ⁺μ^–) που υποδεικνύουν ένα νέο σωματίδιο μάζας 28 GeV, λίγο μικρότερη από το ¼ της μάζας του μποζονίου Higgs, που ανιχνεύθηκε το 2012. 

Το σίγουρο είναι πως το σωματίδιο αυτό, αν επιβεβαιωθεί η ύπαρξή του, δεν είναι το ελαφρύτερο ξαδερφάκι του μποζονίου Higgs που αναζητούσαν οι ερευνητές του CMS. Αυτό που περιπλέκει τα πράγματα είναι πως τα γεγονότα που υποδεικνύουν την ύπαρξη του νέου σωματιδίου, εμφανίζονται συχνότερα στις συγκρούσεις πρωτονίων χαμηλότερης ενέργειας σε σχέση με αυτά που εμφανίζονται σε συγκρούσεις υψηλότερης ενέργειας μετά την αναβάθμιση του LHC. Σύμφωνα με τον Nikitenko, αυτό θα μπορούσε να εξηγηθεί, εφόσον παράγονται περισσότερα σωματίδια «υποβάθρου» σε υψηλότερες ενέργειες, των οποίων το σήμα χάνεται στη συνέχεια. Επειδή η ανάλυση είναι πολύ χρονοβόρα θα χρειαστεί άλλος ένας χρόνος για την οριστική επιβεβαίωση ή απόρριψη του νέου σωματιδίου.

Μια ανεξάρτητη μελέτη είχε ήδη αναφέρει από το 2016 πιθανές ενδείξεις για ένα παρόμοιο σωματίδιο. Ο Arno Heister ανέλυσε εκ νέου παλαιότερα δεδομένα που είχε συγκεντρώσει ο ALEPH, από το 1992 έως 1995, τα οποία περιείχαν επιπλέον παραγωγή ζευγών μιονίου-αντιμιονίου ή ηλεκτρονίου-αντιηλεκτρονίου. Ο ALEPH ήταν ένας ανιχνευτής στον επιταχυντή-πρόγονο του LHC, τον LEP (Large Electron–Positron collider). Η μελέτη του έδειχνε ένα νέο σωματίδιο στα 30GeV.

Ο Georg Weiglein, Γερμανός θεωρητικός φυσικός στο Deutsches Elektronen-Synchrotron (DESY) δήλωσε ότι θα είναι πολύ δύσκολο να βρούμε ένα θεωρητικό μοντέλο που να περιέχει σωματίδιο σαν αυτό που εμφανίζεται στον ανιχνευτή CMS. Αυτό όμως δεν αποκλείει το ενδεχόμενο το σωματίδιο να είναι πραγματικό. Αντίθετα θα ήταν ακόμα πιο συναρπαστικό αν το σωματίδιο αυτό δεν ταιριάζει με τα υπάρχοντα θεωρητικά μοντέλα.

Την οριστική απάντηση θα δώσει η μελέτη όλων των δεδομένων του ανιχνευτή CMS, αλλά και η αντίστοιχη ανάλυση και δημοσίευση των δεδομένων του ανιχνευτή ATLAS.

Πηγές: https://www.theguardian.com/science/2018/oct/31/has-new-ghost-subatomic-particle-manifested-at-large-hadron-collider - https://physicsgg.me/2018/10/31/

Η μοναξιά αυξάνει ως και 40% τον κίνδυνο άνοιας. Loneliness increases risk of dementia by 40%, study finds

Pablo Picasso, The Old Guitarist, c.1903. Η μοναξιά μπορεί να αυξήσει κατά 40% τον κίνδυνο άνοιας για έναν ηλικιωμένο, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, την μεγαλύτερη του είδους της μέχρι σήμερα. A new Florida State University College of Medicine study involving data from 12,000 participants collected over 10 years confirms the heavy toll that loneliness can take on your health: It increases your risk of dementia by 40 percent. The risk is across the board, regardless of gender, race, ethnicity or education—or whether you have regular social contact with friends and family.

Η μοναξιά μπορεί να αυξήσει κατά 40% τον κίνδυνο άνοιας για έναν ηλικιωμένο, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, την μεγαλύτερη του είδους της μέχρι σήμερα.

Οι ερευνητές του Κολλεγίου Ιατρικής του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Φλόριντα, με επικεφαλής την αναπληρώτρια καθηγήτρια Αντζελίνα Σούτιν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεροντολογίας «Journal of Gerontology», ανέλυσαν στοιχεία για περισσότερους από 12.000 ανθρώπους άνω των 50 ετών, εκ των οποίων οι 1.104 διαγνώστηκαν με άνοια σε βάθος δεκαετίας.

Οι συμμετέχοντες αξιολογήθηκαν μέσω ερωτηματολογίων και ψυχολογικών τεστ σχετικά με το βαθμό μοναξιάς και κοινωνικής απομόνωσής τους. Επιβεβαιώθηκε, όπως και σε προηγούμενες μελέτες, ότι όσο πιο απομονωμένος νιώθει κανείς, τόσο περισσότερο κινδυνεύει με άνοια και αυτό άσχετα με το φύλο του, τη φυλή του, το μορφωτικό επίπεδό του ή το γενετικό υπόβαθρό του.

Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι η αντικειμενική κατάσταση ενός ανθρώπου μπορεί να διαφέρει πολύ από την υποκειμενική, καθώς κάποιος είναι δυνατό να έχει αρκετές κοινωνικές επαφές με φίλους και συγγενείς, παρόλα αυτά να νιώθει μόνος – και αυτό αυξάνει τον κίνδυνο για άνοια έως 40%.

Angelina Sutin, associate professor in the College of Medicine’s Department of Behavioral Sciences. Credit: Florida State University

Οι ερευνητές όρισαν τη μοναξιά ως «την υποκειμενική εμπειρία της κοινωνικής απομόνωσης», κάτι διαφορετικό από την πραγματική κοινωνική απομόνωση. Όπως είπε η δρ Σούτιν «είναι το αίσθημα ότι δεν ανήκεις ή δεν ταιριάζεις με τους ανθρώπους γύρω σου, ακόμη κι αν έχεις πολλές κοινωνικές επαφές. Από την άλλη, υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μόνοι τους, χωρίς πολλές επαφές με ανθρώπους, παρόλα αυτά, αν και αντικειμενικά είναι κοινωνικά απομονωμένοι, υποκειμενικά δεν νιώθουν μόνοι».

Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, η μοναξιά μπορεί να επιτείνει τη χρόνια φλεγμονή στον οργανισμό και να έχει άλλες αρνητικές επιπτώσεις για την υγεία. Οι άνθρωποι που νιώθουν μόνοι, είναι πιθανότερο να εμφανίζουν διάφορους παράγοντες κινδύνου για άνοια, όπως διαβήτη, υπέρταση και κατάθλιψη, καθώς επίσης να καπνίζουν και να μην είναι σωματικά δραστήριοι.

Πηγές: Angelina R Sutin et al. Loneliness and Risk of Dementia, The Journals of Gerontology: Series B (2018). DOI: 10.1093/geronb/gby112 - https://www.tovima.gr/2018/10/30/science/i-monaksia-ayksanei-os-kai-40-ton-kindyno-anoias/

Πίνακας ζωγραφικής φτιαγμένος από αλγόριθμο τεχνητής νοημοσύνης. A Painting Made By Artificial Intelligence

Πωλήθηκε σε δημοπρασία, για σχεδόν μισό εκατομμύριο δολάρια, ένας πίνακας που ζωγραφίστηκε από τεχνητή νοημοσύνη. Portrait of Edmond Belamy, (detail) 2018, created by GAN (Generative Adversarial Network). Sold for $432,500 on 25 October at Christie’s in New York. Image © Obvious

Με έναν αλγόριθμο και ένα αρχείο 15.000 πορτραίτων ζωγραφισμένων από τον 14ο μέχρι και τον 20ο αιώνα, ζωγραφίστηκε το έργο ‘Πορτραίτο του Έντμοντ Μπελαμί’.

This photo provided by Christie's shows a portrait of Edmond de Belamy, a work of art created by artificial intelligence. Christie's/AP

Το πορτραίτο πωλήθηκε σε δημοπρασία από τον οίκο Christie’s για 432.000 δολάρια, ενώ η αρχική τιμή υπολογιζόταν στα 10.000 δολάρια.

La famille de Belamy — all the portraits in GAN’s fictitious Belamy family tree. Image © Obvious

Προκειμένου να παράγει το έργο, ο αλγόριθμος σύγκρινε την προσωπογραφία του με εκείνες του αρχείου ώσπου να μην μπορεί να είναι διακριτή η διαφορά.

Image © Obvious

Το έργο αυτό είναι το πρώτο έργο τέχνης από τεχνητή νοημοσύνη που πωλείται σε δημοπρασία και τράβηξε τα βλέμματα των μίντια.

Ο διοργανωτής της δημοπρασίας, Ρίτσαρντ Λόιντ, δήλωσε πως «Η τεχνητή νοημοσύνη είναι μία από τις νέες τεχνολογίες που θα αλλάξουν την αγορά τέχνης, παρόλο που είναι πολύ νωρίς να φανταστούμε πως θα είναι η αλλαγή αυτή».

Πηγές: https://www.christies.com/features/A-collaboration-between-two-artists-one-human-one-a-machine-9332-1.aspx - www.skai.gr

«Περίεργο» σύννεφο σχηματίστηκε στην ατμόσφαιρα του Άρη. Mars Express keeps an eye on curious cloud

Since September 13, 2018, ESA’s Mars Express spacecraft has been observing the evolution of a water ice cloud formation hovering in the vicinity of Arsia Mons, the southernmost in a trio of giant Martian volcanoes known collectively as Tharsis Montes. The white, elongated cloud in the vicinity of the Arsia Mons volcano, close to the planet’s equator. Image credit: ESA / GCP / UPV / EHU Bilbao / CC BY-SA 3.0 IGO

Είναι το επί 50 εκατομμύρια ανενεργό ηφαίστειο στον Άρη έτοιμο να εκραγεί; Η επιστημονική κοινότητα απαντά, με σιγουριά, πως όχι.

The High Resolution Stereo Camera on board ESA’s Mars Express snapped a view of a curious cloud formation that appears regularly in the vicinity of the Arsia Mons volcano. This water ice cloud, which arises as the volcano slope interacts with the air flow, can be seen as the long white feature extending to the lower right of the volcano. The cloud, which measures 915 km in this view, also casts a shadow on the surface. This image was taken on 21 September 2018 from an altitude of about 6930 km. North is up. Image credit: ESA/DLR/FU Berlin, CC BY-SA 3.0 IGO

Σε φωτογραφία, η οποία τραβήχτηκε από διαστημόπλοιο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, διαφαίνεται ένα μακρύ, λευκό σύννεφο, μήκους περίπου χιλίων μιλίων, το οποίο μοιάζει να «βγαίνει» μέσα από ένα τεράστιο ηφαίστειο.

«Είναι απλά ένα σύννεφο», δήλωσε ο Δρ. Έλνταρ Νόε Ντομπρέα, επιστήμονας του Ινστιτούτου Πλανητικής Επιστήμης, το οποίο βασίζεται στο Τουσόν της Αριζόνα.

Πρόσθεσε επίσης, ότι αποκλείεται να πρόκειται για έκρηξη ηφαιστείου, καθώς το διαστημόπλοιο θα είχε εντοπίσει μία αύξηση στις τιμές του μεθανίου, θειικού διοξειδίου και άλλων αερίων, τα οποία εκκρίνονται μετά από εκρήξεις ηφαιστείων. Αντ’ αυτού, το γεγονός αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του πως η τοπογραφία επηρεάζει τον καιρό.

The elongated cloud on Mars. Image credit: ESA / GCP / UPV / EHU Bilbao / CC BY-SA 3.0 IGO

Τα σύννεφα σχηματίζονται όταν οι υγρές αέριες μάζες κινούνται ανοδικά κατά μήκος ενός βουνού. Οι πιο ψυχρές αέριες μάζες δεν μπορούν να συγκρατήσουν την ίδια ποσότητα νερού, με αποτέλεσμα μερική από την υγρασία να παγώνει και να σχηματίζει σύννεφα.

Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται «ορογραφική ανύψωση» και συνήθως αναφέρεται στις συχνές καταιγίδες των βουνών της Σιέρα Νεβάδα στη Καλιφόρνια.

Πηγές: http://www.esa.int/Our_Activities/Space_Science/Mars_Express/Mars_Express_keeps_an_eye_on_curious_cloud - http://www.kathimerini.gr/992331/article/epikairothta/episthmh/periergo-synnefo-sxhmatisthke-sthn-atmosfaira-toy-arh

Μετρώντας τα «Καθιερωμένα Πρότυπα» της θεωρίας των χορδών. Counting String Theory Standard Models

String theory was once the hottest thing in physics. In the 1980s and ’90s, it promised seemingly unlimited bounty. Arising from the notion that matter and energy are fundamentally composed of tiny, vibrating strings rather than pointlike particles, this theory attempted to unify all the known forces into a single, elegant package. Some physicists hailed string theory as the long-sought “theory of everything.” Credit: Varsha Y S, CC BY-SA

Πόσες θεωρίες στοιχειωδών σωματιδίων μπορούν να προκύψουν από την θεωρία των χορδών; Μόνο 10⁷²³, λένε οι Andrei Constantin, Yang-Hui He και Andre Lukas στην δημοσίευση με τίτλο «Counting String Theory Standard Models». 

The Standard Model of elementary particles provides an ingredients list for everything around us. Credit: Fermi National Accelerator Laboratory, CC BY

Το Καθιερωμένο Πρότυπο (Standard Model) είναι η φυσική θεωρία που περιγράφει τα δομικά συστατικά της ύλης και τις μεταξύ τους ισχυρές, ασθενείς και ηλεκτρομαγνητικές αλληλεπιδράσεις. Δεν περιλαμβάνει καμία περιγραφή των βαρυτικών αλληλεπιδράσεων.

Πως γίνεται η θεωρία των χορδών να μας οδηγεί σε 10⁷²³ Καθιερωμένα Πρότυπα Στοιχειωδών Σωματιδίων; Πόσο παράλογος είναι ένας τέτοιος ισχυρισμός; Μήπως πρόκειται για όμορφες μαθηματικές ακροβασίες που οδηγούν την φυσική σε αδιέξοδο;

“Why should the laws of nature care about what I find beautiful?” With that statement, theoretical physicist and prolific blogger Sabine Hossenfelder sets out to tell a tale both professional and personal in her new book, Lost in Math. It explores the morass in which modern physics finds itself, thanks to the proliferation of theories devised using aesthetic criteria, rather than guidance from experiments. It also charts Hossenfelder’s own struggles with this approach. The Large Hadron Collider at CERN has ruled out many elegant physics theories. Credit: Maximilien Brice/CERN

Τέτοιου είδους προβληματισμούς, για το πως η αναζήτηση της ομορφιάς οδηγεί τους φυσικούς σε όμορφους μαθηματικούς λαβύρινθους και την φυσική σε λάθος κατεύθυνση, πραγματεύεται η θεωρητικός φυσικός Sabine Hossenfelder στο βιβλίο της «Lost in Math». Υποστηρίζει πως η πίστη στην ομορφιά προκάλεσε μια κρίση στη φυσική, κάτι που επισημάνθηκε παλαιότερα από τον Lee Smolin με το «The Trouble with Physics» και με το «Not Even Wrong» του Peter Woit. Η Hossenfelder επιτίθεται στην θεωρία των χορδών, η οποία απέτυχε να κάνει επαληθεύσιμες προβλέψεις, και γενικότερα εναντίον της μαθηματικής κομψότητας όταν αυτή τίθεται υπεράνω των πειραματικών δεδομένων.

Στη συνέχεια παραθέτουμε ένα σχετικό απόσπασμα από το βιβλίο «Lost in Math»:

«Η θεωρία των χορδών αρχικά αναπτύχθηκε για να περιγράψει τις ισχυρές αλληλεπιδράσεις, όμως οι φυσικοί συνειδητοποίησαν πολύ γρήγορα ότι μια άλλη θεωρία, η κβαντική χρωμοδυναμική, ήταν καταλληλότερη για τον σκοπό αυτό. Ωστόσο, παρατήρησαν πως η θεωρία των χορδών μπορεί να περιγράψει μια δύναμη που μοιάζει με την βαρύτητα κι έτσι έβαλε υποψηφιότητα για μια Θεωρία των Πάντων.

Σύμφωνα με τη θεωρία των χορδών, όλα τα σωματίδια αποτελούν διαφορετικούς τρόπους δόνησης χορδών, οι οποίες είναι τόσο μικροσκοπικές που είναι αδύνατον να τις «δούμε» με τις μέχρι τώρα ενέργειες που διαθέτουν οι επιταχυντές. Για λόγους συνέπειας, οι θεωρητικοί των χορδών έπρεπε να υποθέσουν ότι οι χορδές κατοικούν σε έναν χώρο 25 διαστάσεων (συν μια, την χρονική διάσταση).

Επειδή αυτές οι πρόσθετες διαστάσεις δεν φαίνονται, οι φυσικοί θεωρούν ότι οι διαστάσεις αυτές έχουν πεπερασμένο μέγεθος ή είναι «συμπαγοποιημένες» – όπως οι διαστάσεις μιας (υψηλότερων διαστάσεων) σφαίρας, παρά ενός απείρου επίπεδου. Και δεδομένου ότι η αποκάλυψη των μικρών αποστάσεων απαιτεί υψηλές ενέργειες, οι υψηλότερες διαστάσεις δεν έχουν παρατηρηθεί ακόμη, διότι είναι πολύ μικρές. Στη συνέχεια οι θεωρητικοί των χορδών ανακάλυψαν πως η υπερσυμμετρία ήταν απαραίτητη και αυτό περιόρισε τον συνολικό αριθμό των διαστάσεων από 25 σε 9 (συν μία, την χρονική διάσταση), αλλά η αναγκαιότητα της συμπαγοποίησης παρέμεινε.

Δεδομένου ότι δεν παρατηρήθηκαν τα υπερσυμμετρικά σωματίδια, οι θεωρητικοί των χορδών υπέθεσαν ότι η υπερσυμμετρία καταρρέει στις υψηλές ενέργειες, και γι αυτό τα σωματίδια που ονομάζονται υπερσυμμετρικοί σύντροφοι, αν υπάρχουν, δεν παρατηρήθηκαν ακόμη. Δεν πέρασε πολύ χρόνος μέχρι να σημειωθεί ότι, ακόμα κι αν η υπερσυμμετρία καταρρέει στις υψηλές ενέργειες, θα οδηγούσε σε αντιφάσεις με το πείραμα επιτρέποντας αλληλεπιδράσεις που κανονικά απαγορεύονται στο Καθιερωμένο Πρότυπο, αλληλεπιδράσεις που δεν έχουμε δει.

Και έτσι εφευρέθηκε η ομοτιμία (parity) R, μια συμμετρία που όταν συνδυάζεται με την υπερσυμμετρία, απλά απαγορεύει τις μη παρατηρούμενες αλληλεπιδράσεις, αφού θα έρχονταν σε αντίθεση με τη νέα υπόθεση της συμμετρίας. Όμως τα προβλήματα δεν τελείωσαν. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1990, οι θεωρητικοί των χορδών είχαν ασχοληθεί με χορδές μόνο σε χωροχρόνους που έχουν αρνητική κοσμολογική σταθερά. Όταν η κοσμολογική σταθερά μετρήθηκε και αποδείχθηκε θετική, οι φυσικοί έπρεπε να βρουν τον τρόπο ώστε να προσαρμοστεί στην θεωρία. Kατάφεραν με τις τροποποιήσεις που επέφεραν να φτιάξουν μια λειτουργική θεωρία, όμως η θεωρία των χορδών εξακολουθεί να είναι κατανοητή για την περίπτωση της αρνητικής κοσμολογικής σταθεράς. Αυτή είναι η περίπτωση που οι περισσότεροι θεωρητικοί των χορδών εξακολουθούν να εργάζονται. Που όμως, δεν περιγράφει το σύμπαν μας.

Τίποτε από αυτά δεν θα είχαν σημασία αν οι διάφορες τροποποιήσεις είχαν καταφέρει να δημιουργήσουν μια Θεωρία των Πάντων. Αντ’ αυτού, οι φυσικοί διαπίστωσαν ότι η θεωρία επιτρέπει έναν τεράστιο αριθμό πιθανών διαμορφώσεων, που οδηγούν σε ισάριθμες διαφορετικές δυνατές συμπαγοποιήσεις, κάθε μια από τις οποίες οδηγεί σε διαφορετικές θεωρίες στο όριο των χαμηλών ενεργειών. Δεδομένου ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί τρόποι για να χτιστεί μια θεωρία –γύρω στους 10⁵⁰⁰ τρόπους–το Καθιερωμένο Πρότυπο είναι λογικά ανάμεσα σ’ αυτές.

Αλλά κανείς δεν το βρήκε και δεδομένου του τεράστιου αριθμού των δυνατοτήτων, οι πιθανότητες λένε ότι δεν θα βρεθεί ποτέ. Σε αντίδραση, οι περισσότεροι θεωρητικοί των χορδών απορρίπτουν την ιδέα ότι η θεωρία τους θα καθορίσει με μοναδικό τρόπο τους νόμους της φύσης και αντ’ αυτού υιοθετούν το πολυσύμπαν, στο οποίο όλοι οι δυνατοί νόμοι της φύσης είναι πραγματικοί κάπου. Τώρα προσπαθούν να κατασκευάσουν μια κατανομή πιθανότητας, σύμφωνα με την οποία το σύμπαν μας θα ήταν πιθανόν να υπάρχει στο πολυσύμπαν.

Άλλοι θεωρητικοί των χορδών προσπάθησαν να βρουν εφαρμογές σε άλλους τομείς χρησιμοποιώντας τεχνικές της θεωρίας των χορδών για να κατανοήσουν τις συγκρούσεις μεγάλων ατομικών πυρήνων (βαρέα ιόντα). Σε τέτοιες συγκρούσεις (που επίσης αποτελούν μέρος του προγράμματος LHC), μπορεί να δημιουργηθεί για ένα μικρό χρονικό διάστημα πλάσμα κουάρκ-γλουανίων. Η συμπεριφορά του πλάσματος είναι δύσκολο να εξηγηθεί με το Καθιερωμένο Πρότυπο, όχι επειδή το Καθιερωμένο Πρότυπο δεν λειτουργεί, αλλά επειδή κανείς δεν ξέρει πώς να κάνει τους υπολογισμούς. Οι πυρηνικοί φυσικοί καλωσόρισαν τις νέες μεθόδους από τη θεωρία χορδών. Δυστυχώς, οι προβλέψεις που βασίζονται στη θεωρία των χορδών για τον LHC δεν ταιριάζουν με τα δεδομένα και οι θεωρητικοί των χορδών έθαψαν αθόρυβα την προσπάθεια.

Στο βίντεο η Sabine Hossenfelder αναπτύσσει «Τα υπέρ και κατά της θεωρίας των χορδών».

Πηγές: https://www.nature.com/articles/d41586-018-05374-9 - http://backreaction.blogspot.com/ - https://physicsgg.me/2018/10/27/

Οι κορυφαίες φωτογραφίες αστρονομίας του 2018. See the Glorious Winners of the 2018 Astronomy Photographer of the Year Contest

Ο φωτογράφος, ο γαλαξίας της Ανδρομέδας (πάνω αριστερά), ο Γαλαξία μας (πάνω δεξιά) και η Σελήνη. Η φωτογραφία του Brad Goldpaint βραβεύθηκε ως η καλύτερη φωτογραφία από το σύνολο των 4200 συμμετοχών. Brad Goldpaint’s winning image, “Transport the Soul.” A stunning photograph of Utah’s Badlands—with the Andromeda and Milky Way galaxies in the background—captured the top prize of this year’s Insight Investment Astronomy Photographer of the Year competition. Photo: Brad Goldpaint

Ο Διαγωνισμός Αστρονομικής Φωτογραφίας διοργανώνεται τα τελευταία 10 χρόνια από το Βασιλικό Παρατηρητήριο του Greenwich, σε συνεργασία με την Insight Investment και το περιοδικό BBC Sky at Night. Φέτος είχε 4200 συμμετοχές από 91 χώρες.

Το πρώτο βραβείο (13.000$) δόθηκε στον Αμερικανό φωτογράφο Brad Goldpaint για την εντυπωσιακή φωτογραφία με τίτλο «Transport the Soul». Η φωτογραφία που ανήκει στην κατηγορία 'Άνθρωποι και Διάστημα' λήφθηκε στο Μόαμπ της Γιούτα, δείχνει έναν μοναχικό φωτογράφο, τον γαλαξία της Ανδρομέδας, τον Γαλαξία μας και τη Σελήνη.

Ακολουθούν οι φωτογραφίες που έλαβαν τα υπόλοιπα βραβεία(από 1.950$). Κάντε κλικ πάνω στις εικόνες για μεγέθυνση:

Το βόρειο σέλας στο Sirkka της Φινλανδίας από τον Nicolas Lefaudeux που λήφθηκε στο Sirkka της Φινλανδίας. Αν κοιτάξετε προσεκτικά θα δείτε τον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου στο κέντρο του σέλαος, που διήρκησε λιγότερο από ένα λεπτό. Taken from Sirkka, Finland, this otherworldly photo by Nicolas Lefaudeux was chosen as the best in the Aurorae category. If you look carefully, you can see the Big Dipper constellation at the heart of this aurorae, which lasted less than a minute.

Η φωτογραφία του Γάλλου Nicolas Lefaudeux που λήφθηκε στο Sirkka της Φινλανδίας, πήρε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία ‘Σέλας’.

O γαλαξίας NGC 3521 απέχει περίπου 26 εκατομμύρια έτη φωτός από την Γη. Φωτογραφήθηκε από τον Steven Mohr. This winning image for the Galaxies category shows spiral galaxy NGC 3521, which is located around 26 million light-years from Earth. The reddish-yellow hues are produced by ancient stars, and the blue-white tones by young, hot stars. This image, taken from Victoria, Australia, comprises around 20.5 hours of exposure time.

Η φωτογραφία του γαλαξία NGC 3521 που λήφθηκε από τον Αυστραλό Steven Mohr πρώτευσε στην κατηγορία ‘Γαλαξίες’. Ο γαλαξίας NGC 3521 απέχει περίπου 26 εκατομμύρια έτη φωτός από την Γη. Οι κοκκινο-κίτρινες αποχρώσεις παράγονται από αρχαία άστρα, ενώ οι μπλε-άσπρες αποχρώσεις από νέα άστρα. Η φωτογραφία λήφθηκε από την Βικτώρια της Αυστραλίας.

Η επιφάνεια της Σελήνης από τον Jordi Delpeix Borrell. By creating an inverted telescopic image of the lunar landscape, photographer Jordi Delpeix Borrell was able to highlight some of the Moon’s finer details. Taken from a telescope near Barcelona Spain, the photo won top prize in the Our Moon category.

Στην κατηγορία ‘Σελήνη’ βραβεύθηκε ο Ισπανός Jordi Delpeix Borrell που με την φωτογραφία του ανέδειξε λεπτομέρειες από την επιφάνεια της Σελήνης. Η φωτογραφία λήφθηκε από περιοχή κοντά στην Βαρκελώνη.

Η φωτογραφία λήφθηκε από τον Γάλλο Nicolas Lefaudeux στο Unity του Oregon. Φαίνεται ο Άρης (κόκκινη κουκκίδα δεξιά) και το μπλε άστρο Βασιλίσκος (ή Regulus), αριστερά της Σελήνης. This is definitely one of the coolest shots of the August 2017 eclipse we’ve seen. The winner of the Our Sun category shows the eclipsed moon, Mars (the red dot at far right), and the blue star Regulus (just to the left of the Moon). The total exposure lasted 100 seconds and was recorded in more than 120 individual images. Nicolas Lefaudeux captured this photo from Unity Oregon, a location he chose based on weather forecasts.

Το πρώτο βραβείο στην κατηγορία ‘Ο Ήλιος μας’ δείχνει την έκλειψη Ηλίου τον Αύγουστο του 2017.

Η υπέρυθρη εικόνα του πλανήτη Αφροδίτη από τον Martin Lewis. Η φωτογραφία λήφθηκε  από το Σεντ Άλμπανς στην Αγγλία. This infrared image of Venus was awarded top prize in the Planets, Comets, and Asteroids category. The photo was captured in St. Albans, Hertfordshire, UK.

Στην κατηγορία ‘Πλανήτες, Κομήτες και Αστεροειδείς’ το πρώτο βραβείο κέρδισε ο Βρετανός Martin Lewis.

Μια φωτογραφία εξαιρετικά μακράς έκθεσης που λήφθηκε από τον Ferenc Szémár, στο Gatyatető της Ουγγαρίας, κατά την διάρκεια του μισού χειμώνα. Βλέπουμε πάνω από τον ορίζοντα την πορεία του διπλού αστέρα Αλμάχ. This extra-long exposure taken in Gatyatető, Hungary, took half the winter to create. The circumpolar star Almach, also known as Gamma Andromedae, can be seen streaking above the horizon. This photo won Ferenc Szémár top prize in the Skyscapes category.

Στην κατηγορία με θέμα την ‘απεικόνιση του ουρανού’ βραβεύθηκε ο Ούγγρος Ferenc Szémár.

Η εντυπωσιακή φωτογραφία του νεφελώματος NGC 6726-27-29, το σκοτεινό νέφος σκόνης Bernes 157 και το σφαιρικό σμήνος NGC 6723 και άλλα ουράνια αντικείμενα λήφθηκε από ένα αγρόκτημα στην Ναμίμπια. This stunning photo of nebulas NGC 6726-27-29, dark dust cloud Bernes 157, globular cluster NGC 6723, and other celestial objects, was awarded top prize in the Stars and Nebulae category. This six-hour exposure was taken from a farm in Namibia.

Στην κατηγορία ‘Άστρα και Νεφελώματα’ βραβεύθηκε ο Ιταλός Mario Cogo.

Ένα πρωινό πριν πάει στο σχολείο του, ο 15χρονος Fabian Dalpiaz αποφάσισε να πάρει μερικές φωτογραφίες. Σε μια από αυτές συνέλαβε έναν μετεωρίτη να περνάει πάνω από την οροσειρά Δολομίτες. 15-year old Fabian Dalpiaz won the Young Astronomy Photographer of the Year award for this moody image. On an early Monday morning (before an exam at school) Dalpiaz decided to go out and take some images. He got lucky and captured this incredible photograph of a meteor passing over the Dolomites.

Στον 15χρονο Ιταλό Fabian Dalpiaz δόθηκε το βραβείο ‘Νέου Φωτογράφου Αστρονομίας’.

Η φωτογραφία της Tianhong Li λήφθηκε στο Ming’antu της Κίνας. Tianhong Li was awarded the Best Newcomer prize for this photo taken in Ming’antu, China.

Η Tianhong Li κέρδισε το βραβείο ‘Best Newcomer’.

Μια πολύ σπάνια σύνοδος κομητών που διέρχονται από το αστρικό σμήνος των Πλειάδων στον αστερισμό του Ταύρου. Ο κομήτης C/2017 O1 (ASASSN) φαίνεται πολύ αριστερά, ενώ ο κομήτης 2015 ER61 (PanSTARRS) βρίσκεται στο κέντρο της φωτογραφίας. Ο Damian Peach συνέλαβε την φωτογραφία στο Mayhill, στο New Mexico. The winning image for the Robotic Scope category shows a very rare conjunction of two bright comets passing the famous Pleiades star cluster in Taurus at the same time. Comet C/2017 O1 (ASASSN) can be seen at far left, while C2015 ER61 (PanSTARRS) is in the center. Photographer Damian Peach captured the seen in Mayhill, New Mexico.

Στην κατηγορία ‘Robotic Scope’ βραβεύθηκε η φωτογραφία του Βρετανού Damian Peach, Δύο κομήτες με τις Πλειάδες.

Πηγές:  https://gizmodo.com/see-the-glorious-winners-of-the-2018-astronomy-photogra-1829940052 - physicsgg