Ο Πικάσο χρησιμοποιούσε χρώμα για τοίχους, επιβεβαιώνει ανάλυση ακτίνων-Χ

Το έργο «Η Κόκκινη Πολυθρόνα» ολοκληρώθηκε το 1931. Ο Πικάασο χρησιμοποίησε την πρώτη μάρκα οικιακών χρωμάτων.  In 1931, Pablo Picasso began a series of paintings of his mistress, Marie Therese Walter, of which "The Red Armchair" was the first. Perhaps acknowledging the double life they were leading, Picasso invented a new motif - a face encompassing the both frontal and profile views. A constant innovator Picasso experimented beyond form and style, exploring different materials - including found objects and even studio scraps - in his work. The Red Armchair demostrates the artists use of Ripolin, an industrial housepaint that he first employed as early as 1912 and used here, mixed with oil paint, to produce a variety of surfaces, from the yellow roughened background to the almost brushless finish of black paint.

Ο Πάμπλο Πικάσο ήταν αντισυμβατικός μέχρι και στα χρώματα που χρησιμοποιούσε: η εξέταση ενός πίνακα με ακτίνες-Χ υψηλής ενέργειας επιβεβαιώνει τις υποψίες ότι ο συνιδρυτής του κυβισμού χρησιμοποιούσε χρώμα για τοίχους, πιθανώς για να δώσει στα έργα του μια γυαλιστερή υφή που κρύβει τα ίχνη του πινέλου.

Την ανακάλυψη έκαναν ερευνητές του αμερικανικού Εθνικού Εργαστηρίου Argonne στο Ίλινοϊ, οι οποίοι δανείστηκαν τον πίνακα Η Κόκκινη Πολυθρόνα του 1931 από το Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο.

Για την εξέταση του πίνακα χρησιμοποιήθηκε ένα μικροσκόπιο «σκληρών ακτίνων-Χ», δηλαδή ακτίνων-Χ υψηλής ενέργειας που παράγονται σε έναν ογκώδη επιταχυντή και εστιάζονται στο δείγμα. Η τεχνική αυτή, την οποία μπορούν να εφαρμόζουν ελάχιστα εργαστήρια σε όλο τον κόσμο, επιτρέπει τη μικροσκοπική εξέταση του δείγματος με ανάλυση 30 νανομέτρων (ένα φύλλο χαρτί έχει πάχος γύρω στα 100.000 νανόμετρα).

Η ανάλυση αποκάλυψε ότι τα σωματίδια χρωστικών στον πίνακα ταιριάζουν απόλυτα με τη χημική σύσταση των προϊόντων της Ripolin, της πρώτης μάρκας χρωμάτων για οικιακή χρήση. Επιπλέον, η μελέτη των προσμείξεων που βρέθηκαν στο χρώμα επέτρεψαν στους ερευνητές να προσδιορίσουν ακόμα και την περιοχή όπου παράχθηκε η συγκεκριμένη παρτίδα μπογιάς.

Η μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Applied Physics A: Materials Science & Processing, επιβεβαιώνει για πρώτη φορά τις υποψίες των ιστορικών τέχνης, οι οποίοι είχαν διατυπώσει την άποψη ότι ο Πικάσο είχε στραφεί στην ασυνήθιστη αυτή τεχνοτροπία.

Autoportrait, Self-Portrait, 1907

Σε αντίθεση με τα λάδια που χρησιμοποιούνται στις ελαιογραφίες, τα χρώματα οικιακής χρήσης στεγνώνουν πιο γρήγορα και κρύβουν τα ίχνη του πινέλου, αν αφήνουν άλλα ίχνη όπως μικροσκοπικές ρωγμές και σταγόνες μπογιάς.

Robert Doisneau, Picasso aux mains de forme de petits pains, Picasso with the hands of the shape of rolls.

Πολλοί ιστορικοί της τέχνης πιστεύουν ότι το εφέ που διάλεξε ο Πικάσο θα ήταν αδύνατο να επιτευχθεί με συμβατικά χρώματα ζωγραφικής.