Γιώργος Δάγλας, Τρία Άτιτλα

Theresa Bernstein, The Immigrants, 1923

1.

Είναι κάτι πλοία

που ταξιδεύουν ακυβέρνητα

χρόνια πολλά

σε μια παράξενη ομίχλη.

Πλοία φαντάσματα τα λένε

κι όλοι αποφεύγουν να μιλάνε γι’ αυτά.

Είναι κάποιοι κυνηγημένοι

που κάποτε μας υπερασπίστηκαν

και χάθηκαν μ’ ένα όπλο στον ώμο

χωρίς σκιά.

Πότε πότε ένας αλαφροΐσκιωτος τους βλέπει,

μα όλοι αποφεύγουν να τον πιστέψουν.

Josef Herman, Refugees, c.1941

***

2.

Vincent van Gogh, The Painter on the Road to Tarascon, 1888

Δρόμοι μικροί και ξένοι

και τόσο δικοί μας

που τόσο ποθήσαμε

και δεν βαδίσαμε ποτέ.

Πόσες φόρες

μέχρι το άλλο τετράγωνο είπαμε

μετά θα φύγουμε.

Τώρα σκοτεινοί συνωμότες σκάβουν τα θεμέλια.

Καταργήθηκαν οι θέσεις των ασυρματιστών

των ταχυδρομικών διανομέων.

Τώρα κατασκευαστές αοράτων συρματοπλεγμάτων και ταριχευτές πουλιών μας ορίζουν.

Αύριο,

πίσω από τα βουνά

πίσω από τη ψυχή μας

ένα τρένο θα περιμένει την αιωνία αναχώρηση

Πιο κάτω, μέσα στην ομίχλη

το πλοίο. Το πλοίο που θα μας πάρει

Κι όλο να πλησιάζει η καταιγίδα

η έκρηξη

η ανάληψη

Κι όλο να μένουμε πίσω

στις αποβάθρες της πίκρας

στα λιμάνια της αποδοχής

Κι όμως

ένα μικρό βήμα ήταν…

Giacomo Balla, Jeune fille courant sur le balcon, 1912

***

3.

Winslow Homer, The Gulf Stream, 1899

Τελευταία φορά που υποχωρώ

σ’ αυτό το πόλεμο

που τρέχω στους δακρυσμένους δρόμους

πίσω από τους κρότους των ασπίδων

που ανοίγω καταφύγια

που φοβάμαι το αίμα και το σώμα

τα ουρλιαχτά του θηρίου

τα μάτια – τις λέξεις-τους τροχούς των αρμάτων

Το Κολοσσαίον

τις ιαχές στο γήπεδο Καραϊσκάκη. Τελευταία φορά

που με σέρνουν δεμένο στα άλογα τους

που περιμένω στην ουρά του ταμείου να πληρώσω το παράβολο υποταγής τελευταία φορά

που παραμερίζω

να περάσουν οι μισθοφόροι του αυτοκράτορα

που κοιτάζω αδιάφορα τα πτώματα στους δρόμους

τους υπηρέτες να μεταφέρουν τον έφορο εσόδων

τους κυβερνήτες να αναγελούν την άνοιξη

Τελευταία φορά

που ανοίγω την πόρτα

στους εισαγγελικούς λειτουργούς

στους ιεροκήρυκες μίσους

στους διανομείς ελπίδας

στους μεταπράτες ονείρων

στους επενδυτές φόβου

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΥΠΟΧΩΡΩ ΜΕ ΤΟ ΑΤΑΚΤΟ ΠΛΗΘΟΣ. ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ

Umberto Boccioni, The City Rises (La città che sale), 1910