Κοινή γενετική κληρονομιά στην Ανατολική Μεσόγειο. Shared genetic heritage from Sicily to Cyprus

Από τη Σικελία ως την Κρήτη και την Κύπρο υπάρχει κοινή γενετική κληρονομιά και συνέχεια σύμφωνα με νέα μελέτη. A new genomic study on southern Mediterranean reveals a genetic continuity across geographic and national borders. The map shows the sampling locations included in the study, with presence of Albanian, Greek or Italian languages. Credit: Sarno et al. DOI 10.1038/s41598-017-01802-4

Παρά την πολύπλοκη ιστορία της ανατολικής Μεσογείου, υπάρχει μια κοινή γενετική κληρονομιά και συνέχεια από τη Σικελία έως την Κρήτη, τα νησιά του Αιγαίου και την Κύπρο, ενώ οι πληθυσμοί της νότιας Ιταλίας εμφανίζονται να έχουν στενότερη γενετική συγγένεια με τους πληθυσμούς ορισμένων ελληνικών νησιών παρά με της ηπειρωτικής Ελλάδας.

Δείγματα από 23 πληθυσμούς

Αυτό είναι το κεντρικό εύρημα μιας νέας ιταλο-γερμανικής γενετικής έρευνας από επιστήμονες του Τμήματος Βιολογικών, Γεωλογικών και Περιβαλλοντικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Μπολόνια και του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ για την Επιστήμη της Ανθρώπινης Ιστορίας στην Ιένα της Γερμανίας.

Η μελέτη, με επικεφαλής τη Στεφανία Σάρνο, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Nature Scientific Reports» και χρηματοδοτήθηκε από τη National Geographic Society, ανέλυσε 511 δείγματα DNA από 23 πληθυσμούς σε Ιταλία, Ελλάδα, Κύπρο και Αλβανία.

«Η κοινή μεσογειακή κληρονομιά πιθανώς ανάγεται στους προϊστορικούς χρόνους, ως συνέπεια των πολλαπλών μεταναστευτικών κυμάτων, που κορυφώθηκαν στη διάρκεια της Νεολιθικής και της Εποχής του Χαλκού», δήλωσε η Σάρνο.

Η Μεγάλη Ελλάδα

The Mediterranean shores stretching between Sicily, Southern Italy and the Southern Balkans witnessed a long series of migration processes and cultural exchanges. Despite this complex history there is a shared genetic continuity, extending from Sicily to Cyprus, where the populations of certain Greek-speaking islands appear genetically closer to Southern Italian populations than to populations from continental Greece. The statues of the Bronzi di Riace (Riace's warriors) from the 5th century BC, found in the province of Reggio Calabria, became one of the symbols of the Greek presence in Southern Italy. (Museo nazionale della Magna Grecia, Reggio Calabria). Credit: Public Domain Linguistic and cultural isolates

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η επέκταση των αρχαίων Ελλήνων προς δυσμάς και η δημιουργία της Μεγάλης Ελλάδας στη σημερινή νότια Ιταλία ήταν ένα από τα τελευταία «επεισόδια» σε μια μακρά ιστορία μετακινήσεων μεταξύ Ανατολής-Δύσης, με τη Μεσόγειο να λειτουργεί ως σταυροδρόμι για την μετακίνηση γονιδίων και πολιτισμών.

Πινακίδα από τους Λοκρούς, που απεικονίζει τον Πλούτωνα και την Περσεφόνη, Εθνικό Μουσείο της Μεγάλης Ελλάδας, Ρέτζιο, Ιταλία. Pinax of Persephone and Hades on the throne. Found in the holy shrine of Persephone at Locri in the district Mannella. Locri was part of Magna Graecia and is situated on the coast of the Ionian Sea in Calabria in Italy.

Ειδικότερα για τους σημερινούς ελληνόφωνους πληθυσμούς της Καλαβρίας και λοιπής νότιας Ιταλίας, η μελέτη επισημαίνει ότι τα γενετικά χαρακτηριστικά τους επιβεβαιώνουν την αρχαιότητα της εγκατάστασής τους σε εκείνα τα μέρη, πολύ πριν τους βυζαντινούς χρόνους.

Η ινδοευρωπαϊκή γλώσσα

The origin of the Indo-European coincides with the Anatolian hypothesis according to quantitative lexical reconstructions. Credit: Bouckaert et al. DOI: 10.1126/science.342.6165.1446-a Science

Η νέα γενετική ανάλυση κάνει και μια εκτίμηση για την προέλευση της οικογένειας των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών, όπου ανήκουν η ελληνική και η λατινική γλώσσα. Δύο βασικές θεωρίες έχουν προταθεί έως τώρα: είτε ότι η προέλευσή τους είναι η νεολιθική Ανατολία πριν από τουλάχιστον 8.000 χρόνια, είτε οι στέπες του Καυκάσου και του Πόντου πριν από περίπου 6.000 χρόνια.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν στο γενετικό «τοπίο» της νοτιοανατολικής Μεσογείου μια σημαντική «καυκάσιου τύπου» γενετική συμβολή. Δεν βρήκαν όμως καθόλου το χαρακτηριστικό γενετικό «προφίλ» που χαρακτηρίζει την «ποντο-καυκάσια» μετανάστευση-εισβολή στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη, η οποία έχει συσχετισθεί με την εισαγωγή των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών στον ευρωπαϊκό χώρο.

Οι ερευνητές θεωρούν ότι αυτές οι δύο κύριες αντικρουόμενες θεωρίες προέλευσης της ινδοευρωπαϊκής οικογένειας γλωσσών πρέπει να «συμφιλιωθούν». «Η εξάπλωση αυτών των γλωσσών στις νότιες περιοχές, όπου μιλούνται σήμερα ινδοευρωπαϊκές γλώσσες όπως τα ιταλικά, τα ελληνικά και τα αλβανικά, δεν μπορεί να εξηγηθεί μόνο από τη σημαντική συμβολή που έχει προέλευση τις στέπες», δήλωσε η ερευνήτρια Κιάρα Μπαρμπιέρι του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ.

Πηγές: Stefania Sarno et al, Ancient and recent admixture layers in Sicily and Southern Italy trace multiple migration routes along the Mediterranean, Scientific Reports (2017). DOI: 10.1038/s41598-017-01802-4 - http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=880441