Οδυσσέας Ελύτης, «ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ» [VIII]

Χρήστος Παλλαντζάς, Υ.Γ Μεγάλου Αλεξάνδρου 50’’. © Christos Pallantzas 2014

Γυμνός, Ιούλιο μήνα, το καταμεσήμερο. Σ' ένα στενό κρεβάτι, ανά-

μεσα σε δυο σεντόνια χοντρά, ντρίλινα, με το μάγουλο πάνω στο

μπράτσο μου, που το γλείφω και γεύομαι την αρμύρα του.

Κοιτάζω τον ασβέστη αντικρύ στον τοίχο της μικρής μου κάμαρας.

Λίγο πιο ψηλά το ταβάνι με τα δοκάρια. Πιο χαμηλά την κασέλα

όπου έχω αποθέσει όλα μου τα υπάρχοντα: δυο παντελόνια, τέσσερα

πουκάμισα, κάτι ασπρόρουχα. Δίπλα, η καρέκλα με την πελώρια ψά-

θα. Χάμου, στ' άσπρα και μαύρα πλακάκια, τα δυο μου σάνταλα. Έχω

στο πλάι μου κι ένα βιβλίο.

Γεννήθηκα για να 'χω τόσα. Δε μου λέει τίποτε να παραδοξολογώ.

Από το ελάχιστο φτάνεις πιο σύντομα οπουδήποτε. Μόνο που 'ναι

πιο δύσκολο. Κι από το κορίτσι που αγαπάς επίσης φτάνεις, αλλά θέ-

λει να ξέρεις να τ' αγγίξεις οπόταν η φύση σου υπακούει. Κι από τη

φύση -αλλά θέλει να ξέρεις να της αφαιρέσεις την αγκίδα της.

Χρήστος Παλλαντζάς,Το βλέμμα. © Christos Pallantzas 2014

Ένα απόσπασμα από τον Μικρό Ναυτίλο (1985)