Paul Klee, Αux portes de Κeruan, 1914
Οι
πρώτες- πρώτες μου εντυπώσεις περί του κάλλους των κορασίδων ήταν πράγματι πάρα
πολύ ισχυρές. Λυπόμουν που δεν ήμουν κορίτσι, να φοράω κι εγώ τα τόσο
γοητευτικά λευκά φορέματα με τις μύτες.
~
Ένα
όνειρο μου' δειξε το αιδοίο της υπηρέτριας: το αποτελούσαν τέσσερα ανδρικά
(παιδικά) πέη κι έμοιαζε κάπως με μαστό αγελάδας.
~
Ο
πατέρας μου περιέγραψε κάποτε μια παρθένα ως ξερό κοριτσάκι. Φαντάστηκα το
περίεργα ζαρωμένο κάτω χείλος της.
~
Θεωρούσα
το πρόσωπο και τα γεννητικά όργανα ως τους δύο πόλους του γυναικείου φύλλου' οι
σκέψεις μου στη θέα ενός κλαμένου κοριτσιού μου φανέρωναν ένα αιδοίο που 'κλαιγε κι αυτό.
Μόνο
τα απαγορευμένα με έθελγαν. Και σχέδια και γραφτά.
~
Πολλά
παράδοξα, Νίτσε στον αέρα. Εγκώμιον του Εαυτού και των Ορμών. Γενετήσια ορμή
άνευ ορίων άνευ όρων. Νέα Ηθική.
~
Μοιάζω
με το καρφί, όπου κρέμεται στον ήλιο το ρετσίνι και βράζει, όπου καίνε τα άνθη.
~
Όταν
η ζωή μου ήταν καθαρή, ξάστερη κι ελπιδοφόρα, τότε μόνο μου ήταν προσιτά ηθικά
πράγματα και καταστάσεις. Αργότερα ήρθε η τέχνη και μου απορρόφησε όλη την
ηθικότητα.
~
Είναι
πολύ βολικό να χαρακτηρίζεις εκκεντρική και υπερβολική πλάνη μια θέληση που δεν
ευοδώθηκε.
~
Και
μέσα σ' αυτή την κενότητα μόνο ο εγκέφαλός μου υπάρχει: φαιός λεκές.
Το
άτομο, που αίρεται εκμηδενιστικά πάνω απ' το Γενικό, πέφτει στην αμαρτία. Υπάρχει
όμως και κάτι υψηλότερο απ' το Θετικό και το Αρνητικό, κάτι παραπάνω: η
Παντοδυναμία, που εποπτεύει και διευθύνει αυτόν τον αγώνα, τούτη την πάλη. Θα
μπορούσα να υπάρχω πριν απ' την Παντοδυναμία, θα' θελα να υπάρχω ηθικά.
~
Υπεράνω
όλων η τέχνη της ζωής. Κατόπιν, ως ιδανικό επάγγελμα: η ποιητική τέχνη και η
φιλοσοφία' ως πραγματικό επάγγελμα: οι πλαστικές τέχνες' και τέλος, ελλείψει
πόρων ή εισοδημάτων: η τέχνη της εικονογράφησης.
Ο
πόθος για το θάνατο: όχι ως εκμηδένιση, αλλά ως τάση και αγώνας για την
τελειότητα.
~
Είμαι
Θεός. Μέσα μου έχει σωρευθεί τόσο πολύ θεϊκό στοιχείο, που δεν μπορώ να πεθάνω.
Η κεφαλή μου φλέγεται, πάει να σπάσει: θέλει να γεννηθεί ένας απ' τους κόσμους
που κρύβονται εκεί μέσα. Τώρα πρέπει να υποφέρω' πριν την τελείωση.
~
Με
την τέχνη κανένας δεν χόρτασε, ούτε χορταίνει.
~
Ήθελα
να εμβάλλω στα πάντα τον έρωτα.
~
Γνώριζα
ότι διά της τελειότητας του μέσου απόλλυται το ευγενές ύφος.
Πιστεύω
στη δυνατότητα πραγματοποιήσεως των πάντων.
~
Η
απόλαυση είναι τόσο πρωτόγονη, ασυνήθιστη, ώστε δεν υφίσταται πλέον συνείδηση
ότι πρόκειται περί απολαύσεως.
~
Με
τη γλώσσα της ειμαρμένης μιλάει η μουσική.
~
Με
άδεια κοιλιά δουλεύεις πιο ελεύθερα, παρατώντας σύξυλη την οποιαδήποτε
αυστηρότερη ηθική.
~
Ας
ερχόταν η ημέρα της αποδείξεως: να μπορέσουν να φιλιώσουν τ' αντίθετα! Το πολύπτυχον
να το λένε με μια μόνο λέξη!
~
Το
χρώμα κι εγώ είμαστε πια ένα. Είμαι ζωγράφος! (σημείωση στο ημερολόγιό του όταν
τελείωσε τον πίνακα "Μπροστά στις
Πύλες του Καϊρουάν ")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου