Ο Φρέντι Μέρκιουρι έχει πλέον τον δικό του... αστεροειδή. A shooting star leaping through the sky: asteroid named after Freddie Mercury on '70th birthday'

Ο διαστημικός βράχος πήρε το όνομα του, σε ανάμνηση των 70 ετών από τη γέννηση του μεγάλου τραγουδιστή. O Freddie Mercury στη σκηνή. Freddie Mercury on stage. CREDIT: REX

Ο Φρεντ Μέρκιουρι, το «αστέρι» του ροκ συγκροτήματος Queen με τη μαγευτική φωνή, θα ταξιδεύει πλέον στον ουρανό, όπως πάντα ήθελε και τραγουδούσε. Ένας αστεροειδής πήρε το όνομα του, σε ανάμνηση των 70 ετών από τη γέννηση του μεγάλου τραγουδιστή, ο οποίος πέθανε το 1991, δύο μόλις μέρες αφότου επιβεβαίωσε δημόσια ότι έπασχε από AIDS.

Ο αστεροειδής 17473 Freddie Mercury βρίσκεται στη ζώνη των αστεροειδών, μεταξύ Άρη και Δία. Asteroid Freddie Mercury lies in the Asteroid Belt between Mars and Jupiter.

Ο αστεροειδής «17473 Φρέντι Μέρκιουρι», ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1991, τη χρονιά θανάτου του μεγάλου σταρ, είναι ένας πολύ σκούρος διαστημικός βράχος διαμέτρου περίπου τριών χιλιομέτρων, ο οποίος κινείται στη μεγάλη ζώνη των αστεροειδών μεταξύ Άρη-Δία.

Δείτε το βίντεο με την ανακοίνωση στο οποίο παρουσιάζεται και ο αστεροειδής που πήρε το όνομα του Φρέντι Μέρκιουρι.

Η ονοματοδοσία αποφασίσθηκε από το Κέντρο Ελασσόνων Πλανητών της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης και έγινε γνωστή από τον κιθαρίστα των «Queen» Μπράιαν Μέι, στη διάρκεια εκδήλωσης στην Ελβετία, για την ανάμνηση της τελευταίας μέρας ζωής του Μέρκιουρι. Να σημειωθεί ότι ο Μπράιαν Μέι εκτός από μουσικός είναι και αστροφυσικός.

Mercury with bandmates including Brain May, far right, in 1976. CREDIT: GETTY

Ο Μέρκιουρι έρχεται να προστεθεί σε άλλους μουσικούς της ποπ και της ροκ, όπως οι Μπιτλς και ο Μπρους Σπρίνγκστιν, που επίσης έχουν αστεροειδείς στο όνομά τους. 

Ο «Φρέντι» γεννήθηκε στη Ζανζιβάρη και το πραγματικό όνομά του ήταν Φαρόκχ Μπουλσάρα, προτού το αλλάξει επισήμως σε Φρεντι Μέρκιουρι το 1970, όταν δημιουργήθηκαν οι Queen.

Πηγή: www.telegraph.co.uk

Zoom στον Βόρειο Πόλο του Δία. Jupiter's Wild North Pole, Southern Auroras Photographed for 1st Time

Η αποστολή Juno έστειλε τις πιο κοντινές εικόνες που έχουν τραβηχτεί ποτέ. Μια από τις νέες εικόνες του Βόρειου Πόλου του Δία. NASA’s Juno spacecraft captured this image of Jupiter’s north pole on Aug. 27, from a distance of 120,000 miles (195,000 kilometers). Credit: NASA/JPL-Caltech/SwRI/MSSS

Το διαστημικό σκάφος Juno (Ήρα) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) έστειλε στη Γη τις πρώτες κοντινές φωτογραφίες που έχουν τραβηχτεί ποτέ από το βόρειο πόλο του Δία.

Μοναδικός

This view of Jupiter's north pole — captured by NASA's Juno probe on Aug. 27, 2016, from a distance of 48,000 miles (78,000 kilometers) — shows storms and weather systems unlike any seen elsewhere in the solar system. Credit: NASA/JPL-Caltech/SwRI/MSSS

Οι θεαματικές εικόνες αποκαλύπτουν νέφη, καταιγίδες και μετεωρολογικές συνθήκες που δεν έχουν παρατηρηθεί ποτέ σε κανέναν άλλο από τους αέριους γίγαντες πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, από τους οποίους ο Δίας είναι ο μεγαλύτερος.

NASA’s Juno probe took this image of Jupiter’s south pole on Aug. 27, 2016, from a distance of 58,700 miles (94,500 kilometers). Credit: NASA/JPL-Caltech/SwRI/MSSS

Το σκάφος πραγματοποίησε το πρώτο κοντινό πέρασμά του από τον Δία (θα ακολουθήσουν άλλα 35), κατεβαίνοντας σε ύψος περίπου 4.200 χιλομέτρων πάνω από τα περιδινούμενα πολύχρωμα πυκνά σύννεφα του πλανήτη. «Η πρώτη εικόνα που έχουμε από τον βόρειο πόλο του Δία, δεν μοιάζει με τίποτε που έχουμε δει ή φανταστεί έως τώρα» δήλωσε ο επικεφαλής επιστήμων της αποστολής Σκοτ Μπόλτον του Νοτιοδυτικού Ινστιτούτου Ερευνών στο Σαν Αντόνιο του Τέξας.

Juno captured this infrared image of Jupiter’s southern lights on Aug. 27, 2016. Such views are not possible from Earth. Credit: NASA/JPL-Caltech/SwRI/ASI/INAF/JIRAM

«Ο βόρειος πόλος είναι πιο μπλε από τα άλλα μέρη του πλανήτη και μαίνονται εκεί πολλές καταιγίδες. Δεν διακρίνονται καθόλου οι συνήθεις διαμήκεις ζώνες και λωρίδες, έτσι η όλη εικόνα δύσκολα αναγνωρίζεται ως Δίας. Βλέπουμε επίσης ενδείξεις σκιών που δημιουργούν τα νέφη» πρόσθεσε. Ακόμη, τα υπέρυθρα όργανα του Juno ανίχνευσαν μυστηριώδη θερμά και ψυχρά σημεία τόσο στο βόρειο όσο και στο νότιο πόλο, που δεν έχουν ξαναπαρατηρηθεί. Επίσης, για πρώτη φορά οι επιστήμονες είδαν σε όλο το μεγαλείο του το πολύ φωτεινό σέλας του νοτίου πόλου του Δία.

Η αποστολή

As Juno approached Jupiter on August 27, 2016, it's Jovian Infrared Auroral Mapper (JIRAM) instrument captured the planet's glow in infrared light. The full story and more images from Juno's first pass of Jupiter with all instruments on is at: https://www.nasa.gov/feature/jpl/jupi...

Το Juno, κόστους 1,1 δισ. δολαρίων, εκτοξεύθηκε από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντα το 2011 και έφθασε στον Δία στις 4 Ιουλίου 2016. Το σκάφος διαγράφει πλέον μια ελλειπτική τροχιά γύρω από τον πλανήτη, η οποία ολοκληρώνεται σε 53 μέρες.

Η επόμενη στενή προσέγγιση του Δία θα συμβεί στις 19 Οκτωβρίου, οπότε το σκάφος θα τεθεί σε ακόμα πιο κοντινή τροχιά διάρκειας 14 ημερών. Τον Φεβρουάριο του 2018 θα αυτοκαταστραφεί «βουτώντας» στον γιγάντιο πλανήτη. Έως τότε, οι επιστήμονες ελπίζουν να έχουν δώσει απάντηση στο κεντρικό ερώτημα αν ο Δίας -που έχει διάμετρο 11 φορές και μάζα 300 φορές μεγαλύτερη από τη Γη- διαθέτει ή όχι στερεό πυρήνα κάτω από τη νεφελώδη «πανοπλία» του ή αν απλώς τα αέριά του γίνονται όλο και πιο πυκνά, όσο κανείς κατεβαίνει προς το κέντρο του.

These 10 images show Jupiter growing and shrinking in apparent size before and after NASA's Juno spacecraft made its close approach to the planet on August 27, 2016. Credit: NASA/JPL-Caltech/SwRI/MSSS

Ο Δίας μοιάζει αρκετά με άστρο, καθώς αποτελείται κυρίως από υδρογόνο και ήλιο, όπως ο Ήλιος. Λόγω της μεγάλης πίεσης, το υδρογόνο εκτιμάται ότι μετατρέπεται σε ηλεκτρικά αγώγιμο υγρό και αυτό το «μεταλλικό» υδρογόνο γεννά το ισχυρό μαγνητικό πεδίο του. Το πιο γνωστό χαρακτηριστικό του πλανήτη είναι η «Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα» του, μια γιγάντια θύελλα με πλάτος διπλάσιο της Γης.

Η μουσική των άστρων. The music of stars

Υπάρχουν μεταβλητοί αστέρες των οποίων η καμπύλη φωτεινότητάς τους μεταβάλλεται με τέτοιο τρόπο, που φαίνεται να προκύπτει από τη σύνθεση απλών αρμονικών ταλαντώσεων με διαφορετικές συχνότητες, πλάτη και διαφορές φάσης.

Fyodor Bronnikov, Pythagoreans celebrate sunrise, 1869 

Υπάρχουν ερευνητές – που όπως Πυθαγόρειοι (και ο Κέπλερ) συνέδεαν τις ουράνιες κινήσεις με την μουσική – προσπαθούν να δημιουργήσουν μουσικές συγχορδίες βασισμένες σε τέτοιου είδους αστρικές ταλαντώσεις.

Ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα;

Ιδού μια σύντομη μουσική σύνθεση βασισμένη στα δεδομένα των συχνοτήτων ενός δυαδικού αστρικού συστήματος από τον Burak Ulas.

Πηγή: The Multiperiodic Pulsating Star Y Cam A as a Musical Instrument

Οι Λίμνες Πλίτβιτσε στην Κροατία. The Plitvice Lakes in Croatia

Ανάμεσα στους οκτώ Εθνικούς Δρυμούς της Κροατίας, θεωρείται το μεγαλύτερο αξιοθέατο της χώρας και το πιο δημοφιλές. Ο λόγος για το Εθνικό Πάρκο των Λιμνών Πλίτβιτσε που απλώνεται ανάμεσα σε τρεις κορυφές των Δειναρικών Άλπεων: την Πλεσέβιτσα (1.640 μ.), τη Μάλα Καπέλα (1.280 μ.) και τη Μεντβέντακ (884 μ.). 

Στο ομώνυμο οροπέδιο με διάσπαρτα εκατοντάδες σπήλαια, ποτάμια, λίμνες, και έδαφος από ασβεστολιθικά πετρώματα και δολομίτες, όλο το Πάρκο καταλαμβάνει έκταση 294,82 τ. χλμ., ενώ οι 16 λίμνες καταλαμβάνουν μόλις τα 8 χλμ. 

Το ψηλότερο σημείο του Πάρκου βρίσκεται στα 1.280 μ. ενώ το χαμηλότερο στα 380 μ. Το υψόμετρο μεταξύ των λιμνών είναι μόνο 135 μέτρα, ενώ ο μεγαλύτερος καταρράκτης, ο Veliki Slap, έχει ύψος 70 μ. 

Εδώ, θα μετακινηθούμε με το ηλεκτροκίνητο λεωφορείο, θα κάνουμε βαρκάδα στη μεγαλύτερη λίμνη και θα περπατήσουμε στα στρωμένα με ξύλα μονοπάτια απολαμβάνοντας το πράσινο της φύσης και όλες τις αποχρώσεις του γαλάζιου στα νερά των λιμνών.

Η ιστορία του Εθνικού Δρυμού

Σύμφωνα με τον τοπικό μύθο, η δημιουργία της λίμνης οφείλεται στις προσευχές των κατοίκων της περιοχής για τον τερματισμό μια μακράς περιόδου ξηρασίας. Τότε η μαύρη Βασίλισσα συγκινήθηκε από τις παρακλήσεις των ανθρώπων και έκανε τα στοιχεία της φύσης να συναινέσουν και να βρέξει. Όμως έβρεξε τόσο πολύ, ώστε τα νερά να δημιουργήσουν λίμνες, οι οποίες παραμένουν έως σήμερα. Όπως αντιλαμβάνεστε η λίμνη είναι πολύ παλιά και συνοδεύετε από τοπικούς μύθους που χάνονται στα βάθη των αιώνων.

Η περιοχή των λιμνών κατοικούνταν εδώ και χιλιάδες χρόνια. Εδώ είχαν καταλύσει Ιλλυριοί, Θράκες, Ρωμαίοι, Άβαροι, Σλάβοι και Τούρκοι. Στα 1528 η περιοχή κατελήφθη από τους Οθωμανούς, την οποία και ανακατέλαβαν οι Αυστριακοί 150 χρόνια αργότερα. Οι αυτόχθονες Κροάτες ήδη κατοικούσαν στην περιοχή, όπως και οι Σέρβοι.

Προς τα τέλη του 19ου αιώνα άρχισε η περιοχή να γίνεται «τουριστική». Το πρώτο ξενοδοχείο κτίστηκε το 1896, ενώ ήδη από το 1893 είχαν ξεκινήσει οι συζητήσεις για την προστασία της περιοχής. 

Το 1949 η κομμουνιστική κυβέρνηση της Γιουγκοσλαβίας ανακήρυξε την περιοχή Εθνικό Δρυμό και το 1979 ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO, για την εξαιρετική φυσική ομορφιά και την παραγωγή πορώδους λίθου (τούφας) χωρίς επιπτώσεις στο περιβάλλον της.

Γρήγορα το Πάρκο έγινε το πιο δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο της χώρας, όμως τον Μάρτιο του 1991 εκεί διαδραματίστηκαν οι πρώτες σκηνές του πολέμου μεταξύ Κροατών και Σέρβων. Η περιοχή ανακαταλήφθηκε από τους Κροάτες τον Αύγουστο του 1995 όπου και τελείωσε ο πόλεμος.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου η UNESCΟ τοποθέτησε το Πάρκο στον κατάλογο των μνημείων σε κίνδυνο. Λόγω της οικονομικής σπουδαιότητας του Πάρκου, η κροατική κυβέρνηση έδωσε προτεραιότητα στον καθαρισμό του Πάρκου από τις νάρκες και τον Δεκέμβριο του 1998 η UNESCO ανακήρυξε την περιοχή ελεύθερη ναρκών και την έβγαλε από τη λίστα των περιοχών σε κίνδυνο.

Η χλωρίδα και η πανίδα

Όλη η περιοχή χαρακτηρίζεται από πλούσια βλάστηση με φηγούς, έλατα, τσάμι, και πρόκειται για έναν συνδυασμό αλπικής και μεσογειακής βλάστησης. Η μεγάλη ποικιλία οικογενειών φυτών οφείλεται στο μικροκλίμα, στα διαφορετικά εδάφη, και στα ποικίλα επίπεδα υψομέτρου.

Το βορειοανατολικό κομμάτι καλύπτεται από δάση φηγών, και το υπόλοιπο με λευκόπευκα, καρπίνους και θάμνους. Υπάρχουν 1.267 είδη φυτών, από τα οποία 75 είναι ενδημικά, ενώ περιλαμβάνονται 55 διαφορετικά είδη ορχιδέας. 

Η περιοχή είναι επίσης καταφύγιο πολλών διαφορετικών ζώων και πουλιών. Ανάμεσά τους η ευρωπαϊκή καφέ αρκούδα, λύκοι, αγριόγατες, ελάφια, λαγοί, αλεπούδες, κουνάβια, κάπροι, κ.ά.

Επίσης, μέχρι στιγμής έχουν καταγραφεί 321 είδη πεταλούδων, 161 είδη πουλιών, ανάμεσά τους 70 σπάνια είδη που απαντώνται μόνο εδώ και 21 είδη νυχτερίδων. 

Στη βόλτα σας μπορεί να δείτε αετούς, κουκουβάγιες, κούκους, αλκυόνες, ερωδιούς, αγριόπαπιες, γεράκια, τσίχλες, και ανάλογα με την εποχή μαυροπελεκάνους και σταυραετούς.

Τα «πετράδια» του Λευκού και του Μαύρου ποταμού

Ανάμεσα σε βρύα και άλγες, οι δεκαέξι λίμνες, πλούσιες σε ορυκτά, βρίσκονται σε διαφορετικά επίπεδα ανάμεσα σε καταρράκτες και ποτάμια. Μια παλέτα χρωμάτων σε όλους τους τόνους του τιρκουάζ και του γαλαζοπράσινου που οφείλεται στην πυκνότητα του νερού σε ιχνοστοιχεία και ορυκτά καλύπτει περίπου 2 τ. χλμ.

 

Το νερό παρασύρει τα μέταλλα από τα υπόγεια πετρώματα που σμιλεύουν τα βράχια καταθέτοντας τούφα σε συνεχώς μεταβαλλόμενους σχηματισμούς. Οι λίμνες τροφοδοτούνται με νερό από τον Μαύρο και τον Λευκό ποταμό (Crna και Bijela) και τον Rjecica.

Ο Μαύρος ποταμός είναι ο μεγαλύτερος από όλους και οι λίμνες τροφοδοτούνται επίσης από υπόγεια ποταμάκια και πηγές. Χωρίζονται στις 12 επάνω λίμνες όπου η στάθμη της ψηλότερης βρίσκεται στα 636,6 μ. και στις 4 κάτω λίμνες όπου η χαμηλότερη βρίσκεται στα 503 μ., από την οποία ξεκινά ο ποταμός Κοράνα – στον οποίο και καταλήγουν όλα τα νερά των λιμνών, και η απόσταση μεταξύ τους είναι 8 χλμ. 

Επίσης οι λίμνες οριοθετούνται από φυσικά φράγματα από ασβεστόλιθο, ενώ τα φυτά που αναπτύσσονται στην κορυφή του καθενός σχηματίζουν φυσικά σύνορα που μεγαλώνουν περί το ένα εκατοστό κάθε χρόνο.

Κάτω Λίμνες, καταρράκτες χρωμάτων

Τέσσερις είναι οι Κάτω Λίμνες και εδώ το τοπίο χαρακτηρίζεται από απόκρημνες όχθες που περιβάλλονται από γκρεμούς ενώ υπάρχουν μικρές και μεγάλες σπηλιές. 

Η Milanovac φημίζεται για τα χρώματά της που αλλάζουν ανάλογα με το φως του ήλιου. Τα νερά της πέφτουν στη λίμνη Gavanovac δημιουργώντας ορμητικούς καταρράκτες. 

Στη συνέχεια η λίμνη Kaluderovac χαρακτηρίζεται από τα γαλάζια νερά και τη Γαλάζια Σπηλιά που μπορεί να επισκεφθεί κάποιος με βάρκα. Η τελευταία λίμνη Novakovica Brod δημιουργεί τον πιο εντυπωσιακό καταρράκτη Sastavci.

Πάνω Λίμνες, τα «άγρια» τοπία

Οι περισσότεροι συμφωνούν ότι τα τοπία στις Πάνω Λίμνες είναι πιο εντυπωσιακά και πιο άγρια, με πυκνότερη βλάστηση. Η μεγαλύτερη λίμνη είναι η Proscansko με έκταση 68,2 εκτάρια, σε υψόμετρο 636,6 μ. και βάθος 37,4 μ. 

Ακριβώς από κάτω βρίσκεται η αρκετά μικρότερη Ciginovac, που τροφοδοτείται από τα νερά της λίμνης Proscansko. Η λίμνη Okrugljak είναι διάσημη για τη σπηλιά της με τους ασβεστολιθικούς σχηματισμούς που αποτελείται από δύο αίθουσες και έχει μήκος 53 μ.

Οι επόμενες λίμνες Batinovac, Μεγάλη Λίμνη και Μικρή Λίμνη γίνονται εντυπωσιακές κυρίως την άνοιξη όταν τα φράγματα γεμίζουν νερό και τα ποτάμια δημιουργούν εκατοντάδες μικρούς καταρράκτες. 

Η λίμνη Galovac τροφοδοτείται με τα νερά τριών μικρών λιμνών και με τη σειρά της δημιουργεί μια σειρά από καταρράκτες με κύριο τον καταρράκτη Galovacki. Αλλες λίμνες είναι η μικρή Milino που συνδέεται με τον καταρράκτη Galovacki, η Gradinsko που περιβάλλεται από καλαμιές όπου φωλιάζουν οι πάπιες, η Vir, που είναι το τελευταίο μεγάλο σύνορο των Πάνω Λιμνών.

Η μεγαλύτερη λίμνη όλων είναι η Kozjak με μήκος 3 χλμ. και η τελευταία των Πάνω Λιμνών. Στο κέντρο της υπάρχει ένα μικρό οβάλ νησάκι που έχει και ένα εστιατόριο. Τα ξενοδοχεία της περιοχής είναι κτισμένα γύρω από αυτή τη λίμνη και από τα δωμάτιά τους μπορείτε να απολαμβάνετε τα χρώματα των νερών που αλλάζουν ανάλογα με την ώρα της μέρας.

Εποχές και δραστηριότητες

Κάθε εποχή έχει την ομορφιά της στο Πάρκο: τον χειμώνα είναι όμορφο το θέαμα με τους καταρράκτες παγωμένους ενώ την άνοιξη και το φθινόπωρο πέρα από τα χρώματα της φύσης, λίμνες και καταρράκτες είναι γεμάτοι νερό. 

Το καλοκαίρι είναι δροσερά με ωραία χρώματα και μπορείτε να κολυμπήσετε στα ποτάμια γύρω από το Πάρκο, όμως τότε είναι και η αιχμή της τουριστικής περιόδου.

Η πεζοπορία είναι η κατ’ εξοχήν δραστηριότητα στο Πάρκο. Τα μονοπάτια κοντά στην Είσοδο του Πάρκου είναι εξαιρετικά καλά σηματοδοτημένα και υπάρχουν διαδρομές για όλους – γυμνασμένους και μη, αλλά και με πρόσβαση σε αναπηρικά καροτσάκια. Δημοφιλέστερη είναι η μικρή διαδρομή μιας ώρας κοντά στη μεγαλύτερη λίμνη.

Τα περισσότερα μονοπάτια είναι φτιαγμένα από ξύλινες σανίδες και ξύλινες γέφυρες και καλύπτουν σχεδόν όλο το Πάρκο. Είναι αρκετά φαρδιά αλλά στις ώρες αιχμής ίσως πιεστείτε από την πολυκοσμία. Υπάρχουν αρκετές διαδρομές για να επιλέξετε, ανάλογα με τον χρόνο που διαθέτετε και τη φυσική σας κατάσταση. Συνήθως από τη μια άκρη στην άλλη η διαδρομή είναι περίπου 4 ώρες. Μπορείτε να κάνετε και συνδυασμούς με τα ηλεκτροκίνητα λεωφορεία και τα ποταμόπλοια ώστε να μη χρειάζεται να επιστρέψετε από την ίδια διαδρομή.

Φωτογραφίες: © Κωνσταντίνος Βακουφτσής

Πηγή: Κροατία: Το πάρκο των 16 λιμνών