Απεργία

Βάλιας Σεμερτζίδης, Διαδήλωση, 1944-66

Στη στράτα αργοδιαβαίνει της εργατιάς το πλήθος.

Φαρμάκι έχει στα χείλη, κομένη την ορμή,

κι ο πόνος που συντρίβει τα’ αράθυμό του στήθος

θεριέυει το κορμί.

Πού πάει συμαζωμένο, το έλεος να γυρέψει;

Ποιος άρχοντας θ’ ακούσει, ποια πόρτα θ’ ανοιχτεί;

Με τα’πραγα τα λόγια τί πάει να ζητιανέψει,

να γείρει να κλαυτεί;

Το τέρας της ανάγκης που τη ζωή του θλίβει,

νεκρώνει την αγάπη, μαραίνει τα’ αγαθά,

θα πάψει να τραντάζει το μαύρο του καλύβι,

το Χάρο να βοηθά;

Ω συνοδειά θλιμένη, του δίκιου τον αγώνα

σα θέλεις να κερδίσεις, μη σκύβεις και δειλιάς.

Και πως θα διαφεντέψεις με λυγισμένο γόνα

τη μοίρα της δουλειάς;

Τη δύναμή σου νιώσε κ’ υψώσου προς τον ήλιο.

Την πάναγνή σου ρώτησε, τη σιδερένια υγειά,

θεούς να τα λατρέψεις. Του κόσμου το βασίλειο

ζωντάνεψε, ραγιά.

Το πείσμα του δυνάστη, που τη χαρά μολεύει,

τα λούλουδα σκοτώνει, στερεύει την πηγή,

θα το συντρίψει, μάθε, το χέρι που δουλεύει

κι αναμετρά τη γη.

Ρήγας Γκόλφης

Patti Smith, accompanied by her band and special guest Johnny Depp, performs "People Have The Power" live at the Wiltern Theatre in Los Angeles, CA, on October 12, 2012.

Οι παγετώνες του Άρη, Nereidum Montes helps unlock Mars’ glacial past

This computer-generated perspective view was created using data obtained from the High-Resolution Stereo Camera (HRSC) on ESA’s Mars Express. Centred at around 40°S and 310°E, the image has a ground resolution of about 23 m per pixel. This perspective view highlights many of the rippled sand dunes which form on the leeward (wind-sheltered) sides of mounds and canyons, as well as the lobate and fan-shaped surface around the impact crater which dominates the lower portion of the image. These features may indicate the previous extent of glaciation in the region, before a drier period in the planet’s history created the smooth plains. Taken during revolution 10736 on 6 June 2012.  Credits: ESA/DLR/FU Berlin (G. Neukum)

Ο δορυφόρος Mars Express του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) έστειλε μια λεπτομερή εικόνα από μια περιοχή του Άρη την οποία κάποτε κάλυπταν παγετώνες. 

High-Resolution Stereo Camera (HRSC) nadir and colour channel data taken during revolution 10736 on 6 June 2012 by ESA’s Mars Express have been combined to form a natural-colour view of Nereidum Montes. Centred at around 40°S and 310°E, the image has a ground resolution of about 23 m per pixel. It shows a portion of the extensive region, with concentric crater fill in many of the craters towards the east (lower part of the image). Undulations in crater floors are commonly seen in mid-latitude regions on Mars and are believed to be a result of glacial movement.  Credits: ESA/DLR/FU Berlin (G. Neukum)

Η εικόνα ελήφθη στις 6 Ιουνίου στην περιοχή Nereidum Montes και οι ειδικοί που τη μελέτησαν κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι κυματισμοί στο έδαφος και ειδικά στον πυθμένα των κρατήρων είναι αποτέλεσμα της κίνησης παγετώνων. Η ανακάλυψη προσφέρει νέα στοιχεία για το γεωλογικό και κλιματικό παρελθόν του Κόκκινου Πλανήτη.

Η περιοχή όπου κάποτε υπήρχαν παγετώνες στον Άρη. Δείτε και ένα σχετικό βίντεο για την εποχή κατά την οποία υπήρχαν πάγοι στον Κόκκινο Πλανήτη.

ESA's Mars Express found layers of water ice and dust at the Martian north pole, and crater containing water ice. The ice is definitely frozen water since carbon dioxide ice had already disappeared from the north polar cap at the time the images were taken (late summer).

Ζουμ σε λαμπρό αστρικό «λιβάδι», Hubble Sees an Unexpected Population of Young-Looking Stars

Η εντυπωσιακή εικόνα που κατέγραψε το Hubble από το κέντρο του σμήνους NGC 6362

The NASA/ESA Hubble Space Telescope offers an impressive view of the center of globular cluster NGC 6362. The image of this spherical collection of stars takes a deeper look at the core of the globular cluster, which contains a high concentration of stars with different colors. NGC 6362 is located about 25 000 light-years from Earth in the constellation of Ara (The Altar). British astronomer James Dunlop first observed this globular cluster on 30 June 1826. Credit: ESA/Hubble & NASA

Με τον όρο σφαιρωτό αστρικό σμήνος ή σφαιρωτό σμήνος περιγράφεται μια πυκνή συγκέντρωση άστρων με σφαιρικό ή σχεδόν σφαιρικό σχήμα. Μάλιστα αυτές οι αστρικές δομές περιλαμβάνουν πανάρχαια άστρα που έχουν ηλικία 10 δισ. ετών και για αυτόν τον λόγο αποτελούν έναν από τους πλέον δημοφιλείς «στόχους» των επιστημόνων.

This colourful view of the globular star cluster NGC 6362 was captured by the Wide Field Imager attached to the MPG/ESO 2.2-metre telescope at ESO’s La Silla Observatory in Chile. This new picture, along with a new image of the central region from the NASA/ESA Hubble Space Telescope, provide the best view of this little-known cluster ever obtained. Globular clusters are mainly composed of tens of thousands of very ancient stars, but they also contain some stars that look suspiciously young.

To διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατάφερε να διεισδύσει στο κέντρο του σφαιρικού σμήνους NGC 6362 όπου βρίσκονται χιλιάδες άστρα πολλά εκ των οποίων είναι υπέρλαμπρα. Τα νεότερα εξ αυτών των πολύ λαμπρών άστρων εκπέμπουν φως που έχει γαλάζια απόχρωση. H NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή εικόνα από την «καρδιά» του NGC 6362. Δείτε ένα βίντεο με το αστρικό σμήνος NGC 6362 στο οποίο διείσδυσε το Hubble:

This video starts with a broad view of the Milky Way. We close in gradually on a fuzzy blob in the southern constellation of Ara (The Altar). This is one of more than 150 globular star clusters that orbit the centre of our galaxy. The main image of the cluster used here comes from the Wide Field Imager on the MPG/ESO 2.2-metre telescope at ESO's La Silla Observatory in Chile and the final detailed view of the centre from the NASA/ESA Hubble Space Telescope. Credit: ESO/NASA/ESA/Hubble, Nick Risinger (skysurvey.org), Digitized Sky Survey 2. Music: delmo "acoustic".

Μηχανισμός-Υπολογιστής των Αντικυθήρων, Antikythera Mechanism

Ο μηχανισμός ο οποίος ανασύρθηκε από το βάθος της θάλασσας στα Αντικύθηρα, εδώ και περισσότερο από εκατό χρόνια, κίνησε αμέσως το ενδιαφέρον κάθε είδους ερευνητών της αρχαιότητας. Ήταν ένας αστρολάβος; Ήταν ένα πλανητάριο, ένα αστρονομικό ρολόι; Ή κάτι άλλο; Η επιστημονική έρευνα προχωρούσε πολλές φορές στα σκοτεινά, αφήνοντας περιθώριο στη φαντασία, που δεν ήθελε και πολύ να ξεπεράσει τα όρια της λογικής.

Ότι πρόκειται για έναν μηχανισμό είναι σίγουρο, και μάλιστα για τον πιο σύνθετο μηχανισμό της αρχαιότητας (2ος-1ος αιώνας π.Χ.), που δεν έχει παρόμοιό του στα 1.300 χρόνια που ακολουθούν. Είναι επίσης βέβαιο ότι σχετίζεται με φαινόμενα του ουρανού και ότι αποτελεί ένα είδος πολύπλοκου μηχανικού υπολογιστή.

Η Κόρη Φρασίκλεια. Phrasikleia Kore

Η Φρασίκλεια όπως εκτίθεται σήμερα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Phrasikleia Kore by Aristion of Paros, Merenda in Attica, c. 550-540 BC National Archaeological Museum.

Μετά από μία πολύχρονη και πολύπαθη ανασκαφή στη Μερέντα (και στο Κλασικό δήμο Μυρρίνους) έρχεται στο φως το Μάϊο του 1972 η Φρασίκλεια και ένας κούρος που βρέθηκαν μαζί και χαρακτηρίστηκε ως "αδερφός" της. Την εντυπωσιακή αυτή ανακάλυψη οφείλουμε στην επίμονη εργασία του αρχαιολόγου Ευάγγελου Κακαβογιάννη.

The two statues had been damaged and buried together in antiquity. The kore's base is preserved: she is Phrasikleia who will 'ever be called maiden, the gods allotting her this title instead of marriage'. About 550 BC.

Τα δύο αυτά αγάλματα κοσμούσαν πιθανότατα τους τάφους μελών μίας εύπορης οικογένειας της αρχαϊκής περιόδου. Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι μάλλον θάφτηκαν από συγγενείς των νεκρών στο σημείο όπου βρέθηκαν για να προφυλαχθούν από τις περσικές εισβολές ή από πολιτικούς αντιπάλους της οικογένειας.

Σήμερα η Φρασίκλεια και ο "αδερφός" της φιλοξενούνται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο τοποθετημένοι ο ένας δίπλα στον άλλο έτσι ώστε να μην διακοπεί βίαια η αιώνια συμβίωσή τους.

Χρωματική αναπαράσταση της αρχαιολόγου Αικατερίνης Καρακάση.

Η Φρασίκλεια διατηρείται σε άριστη κατάσταση και η περίτεχνη περιβολή της εντυπωσιάζει πάντα τον επισκέπτη του μουσείου. Είναι μετωπική και φορά ένα βαθυκόκκινο χιτώνα ζωσμένο στη μέση, του οποίου το χρώμα έστω και αχνό διατηρείται ακόμα και σήμερα. Με το δεξί της χέρι ανασηκώνει τον χιτώνα της ενώ με το αριστερό κρατά ένα μπουμπούκι λωτού.

A close up view of the incredible detail of the Phrasikleia kore.

Ο χιτώνας της είναι διακοσμημένος με διάφορα σχέδια όπως μαιανδρικούς σταυρούς, ρόδακες και άστρα. Στο λαιμό της φορά εντυπωσιακό περιδέραιο, στα αυτιά σκουλαρίκια και στα χέρια βραχιόλια. Στο κεφάλι φορά ψηλή στεφάνη διακοσμημένη με άνθη και μπουμπούκια λωτού εναλλάξ. Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με το υλικό κατασκευής της (παριανό μάρμαρο) και το εντυπωσιακό της μέγεθος (1.79μ και μαζί με το βάθρο 2.115μ) δηλώνουν σαφώς την αριστοκρατική καταγωγή, της οποίας το μνήμα διακοσμούσε αυτό το εντυπωσιακό έργο τέχνης.

Το βάθρο της γνωστό από το 1730 ήταν εντοιχισμένο στο ναό της Παναγίας σε μικρή απόσταση από το σημείο που βρέθηκε η Φρασίκλεια. Το βάθρο φέρει την επιγραφή: 

"Σῆμα Φρασικλείας· κόρη κεκλήσομαι αἰεί, ἀντί γάμου παρά θεῶν τοῦτο λαχοῦ σ’ ὄνομα"

που σημαίνει: "Μνήμα της Φρασίκλειας, θα καλούμαι κόρη για πάντα, αφού αντί για γάμο οι θεοί αυτό το όνομα μου όρισαν."

και την επιγραφή: "Ἀριστίων Πάρι[ος μ' ἐπ]ό[ε]σε"

που σημαίνει: "Με έφτιαξε ο Αριστίων ο Πάριος" και δηλώνει καθαρά τον καλλιτέχνη που την φιλοτέχνησε.

Ο κούρος που βρέθηκε μαζί της είναι επίσης από παριανό μάρμαρο και έχει ύψος 1.89.  Είναι γυμνός κατά το πρότυπο των αρχαίων Ελληνικών κούρων, έχουν χαθεί τα πόδια του από τους αστραγάλους και κάτω και το δεξί του χέρι από τον καρπό και κάτω. Ενώ φορά διάδημα στο κεφάλι πάνω από το μέτωπο. Και σε αυτό το έργο σώζονται ίχνη κόκκινου χρώματος στα μαλλιά, τα φρύδια, τις θηλές του στήθους, την περιοχή της ήβης και στο περιδέραιο που φορούσε στο λαιμό.

Ο Βαγγέλης Κακαβογιάννης, ένας από τους σπουδαιότερους και σεμνότερους αρχαιολόγους των ημερών μας, ήταν ένας νεαρός αρχαιολόγος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αττικής το 1972. Και είχε αναλάβει να ανασκάψει ένα οικόπεδο στη Μερέντα Μαρκόπουλου Αττικής, εκεί όπου κάποτε εκτεινόταν ο κλασικός Δήμος Μυρρινούς. Αλλά τα ευρήματα τον οδηγούσαν στο διπλανό οικόπεδο και ο προϊστάμενός του, ο αείμνηστος Ευθύμιος Μαστροκώστας, ανένδοτος στην αρχή, πείστηκε τελικά από την επιμονή του και του έδωσε την ελάχιστη δυνατότητα: να ανοίξει στο διπλανό οικόπεδο μια δοκιμαστική τομή μόνο για μία ημέρα. Αυτή η τομή προσέφερε μία από τις «Μεγάλες στιγμές της ελληνικής Αρχαιολογίας» (εκδόσεις «Καπόν»):

Απόσπασμα

«Η δοκιμαστική τομή άρχισε με την χάραξη ενός διαδρόμου πλάτους 1 μ. που κατευθυνόταν από ανατολών προς δυσμάς και με την αφαίρεση της επίχωσής του, μετά δε από λίγο είδαμε με μεγάλη έκπληξη, χαρά και συγκίνηση να αποκαλύπτεται η δεξιά κνήμη και ακολούθως όλη η πλευρά ενός μαρμάρινου αγάλματος κούρου. Αυτό έκειτο σε ύπτια σχεδόν θέση μόλις 0,40 μ. χαμηλότερα από την επιφάνεια του εδάφους και φαινόταν ότι ανήκε σε ένα σωζόμενο ακέραιο άγαλμα. Αμέσως επιδοθήκαμε στην συστηματική αποκάλυψη του κούρου, με την πρόοδο όμως της αφαίρεσης των χωμάτων που τον κάλυπταν, διαπιστώσαμε -με ακόμη πιο ισχυρά συναισθήματα- ότι δίπλα σε αυτόν υπήρχε, σαν αιώνιος σύντροφός του, το μαρμάρινο άγαλμα μιας κόρης που φορούσε ενδύματα με ωραία χρώματα και κεντήματα, παράλληλα τοποθετημένο και επίσης ακέραιο. Το άγαλμα της κόρης, που ήταν όμορφη σαν ανθισμένη μυρτιά του τόπου της, διέσωζε και την πλίνθο του, κοντά της μάλιστα βρέθηκε ακέραιη και η μολυβδοχόησή της. Το πρώτο μας μέλημα μετά την ανεύρεση των αγαλμάτων ήταν φυσικά η άμεση ενημέρωση του Εφόρου, για αυτόν λοιπόν τον λόγο πήγα στο Μαρκόπουλο για να του τηλεφωνήσω στην Αθήνα. Ευτυχώς τον βρήκα αμέσως στο γραφείο του και του ανήγγειλα περιχαρής ότι στην δοκιμαστική τομή που ανοίξαμε πριν από δύο ώρες περίπου, βρέθηκε ένας κούρος.

Phrasikleia, eine Kore aus Merenda in Attika, um 540 v. Chr.

Ο Μαστροκώστας δεν πίστεψε εύκολα ότι μόλις αρχίσαμε είχαμε όντως ένα τόσο σημαντικό εύρημα, την ενδεχόμενη ύπαρξη του οποίου μάλιστα πιθανολογούσαμε από καιρό, μου λέει λοιπόν σχεδόν αυστηρά «Βαγγέλη, άσε τα αστεία, γιατί έχω δουλειά». Προσπάθησα να του εξηγήσω ότι όντως είχε βρεθεί ένας κούρος και ότι έπρεπε να έλθει αμέσως στη Μερέντα ή να μου πει τουλάχιστον τι θα ήθελε να κάνουμε ως άμεση ενέργεια, εκείνος όμως επειδή πιθανότατα δεν πίστεψε ότι υπήρχε παρόμοιο εύρημα ή θέλοντας ίσως να αποκλείσει και την παραμικρή περίπτωση κάποιας καλοπροαίρετης, έστω, φάρσας, μου είπε «κάνε ό,τι θέλεις». «Και την κόρη τι να την κάνω;» τον ρώτησα αμέσως μετά, οπότε εκείνος αναφώνησε έντονα «δεν μου λες, πού την είδες την κόρη;» άρχισε δε μάλλον να θυμώνει - και με το δίκιο του. Τότε για να προλάβω τυχόν παρανοήσεις, τον πληροφόρησα λεπτομερώς για την ανεύρεση των αγαλμάτων στην δοκιμαστική τομή μας. Τον παρακάλεσα επίσης να έλθει στο συντομότερο στην Μερέντα, εκείνος δε αμέσως μου απάντησε, «έφτασα».

Δεν πέρασαν δύο ώρες περίπου και ο Έφορος «έφτασε» πράγματι συνοδευόμενος μάλιστα από τον καλλιτέχνη φωτογράφο Ν. Κοντό, από μέλη των ξένων αρχαιολογικών Σχολών στην Αθήνα, μεταξύ των οποίων και ο Ε. Vanderpool, καθώς και από δημοσιογράφους όπως ο Μιλτ. Παρασκευαϊδης...

Η Φρασίκλεια και ο Κούρος όπως βρέθηκαν σε σκάμμα στη νεκρόπολη του Μυρρινούντος.

...Πριν αρχίσουμε την έρευνά μας, γνωρίζαμε βέβαια ότι σε μικρή απόσταση νοτίως του κτήματος Παναγιώτου είχε βρεθεί παλαιότερα, εντοιχισμένο στον ναό της Παναγίας, ένα ενεπίγραφο βάθρο που έφερε το άγαλμα της κόρης Φρασίκλειας και φυλασσόταν στο Επιγραφικό Μουσείο. Σ αυτό υπήρχε ωραιότατο επίγραμμα, το οποίο, εκτός από το όνομα της κόρης, ανέφερε επίσης ότι το άγαλμα ήταν έργο του γλύπτη Αριστίωνος του Παρίου. Ο Αριστίων ήταν γνωστός από τα βάθρα άλλων ενυπογράφων, αλλά χαμένων, έργων του, μόλις λοιπόν μετά την αφαίρεση των χωμάτων που την κάλυπταν, είδαμε την έκπαγλη κόρη να χαμογελά λουσμένη ξανά στο φως του αττικού ήλιου, αναρωτηθήκαμε αμέσως, αλλά με πολύ συγκρατημένη αισιοδοξία, μήπως αυτό που βλέπαμε μπροστά μας ήταν το άγαλμα της Φρασίκλειας, το έργο δηλ. του Αριστίωνος του Παρίου, κατά το επίγραμμα. Και ήταν όντως, όπως αποδείχθηκε σύντομα, επειδή, όταν την επόμενη μέρα ο Έφορος μετέφερε στο Επιγραφικό Μουσείο την μολυβδοχόηση που βρέθηκε δίπλα στην πλίνθο του αγάλματος και την τοποθέτησε στον τόρμο της πάνω στο βάθρο του, διαπιστώθηκε ότι ταίριαζαν απολύτως...

Paradise or Oblivion, Παράδεισος ή Λήθη

Το Paradise or Oblivion είναι ένα σύντομο ντοκιμαντέρ - εισαγωγή για τους ανθρώπους που έρχονται σε πρώτη επαφή με τους στόχους και τις προτάσεις του Venus Project.

Σε αυτό το ντοκιμαντέρ αναφέρονται με λεπτομέρεια οι βαθύτερες αιτίες των συστημικών διαταραχών των αξίων και τα επιζήμια συμπτώματα που προκαλούνται από την τρέχουσα κοινωνικο-οικονομική κατάσταση του πολιτισμού μας.

 To Venus Project τάσσεται υπέρ ενός νέου κοινωνικο-οικονομικού συστήματος, ενημερωμένο με την σημερινή γνώση, που χαρακτηρίζει τη δια βίου εργασία του Κοινωνικου Μηχανικου, φουτουριστή, εφευρέτη και Βιομηχανικού σχεδιαστή Jacque Fresco, που ο ίδιος αποκαλεί οικονομία βασισμένη σε πόρους.

Στην ταινία τονίζεται η ανάγκη να ξεπεραστούν παρωχημένες και αναποτελεσματικές μέθοδοι της πολιτικής, των νόμων, των επιχειρήσεων και να χρησιμοποιηθεί η μέθοδος της επιστήμης, σε συνδυασμό με την υψηλή τεχνολογία, για να καλυφθούν οι ανάγκες όλων των ανθρώπων του κόσμου. Δεν βασίζεται στις απόψεις των πολιτικών και οικονομικών ελίτ ή στην σφαίρα της φαντασίας, αλλά στη διατήρηση μιας δυναμικής ισορροπίας με τον πλανήτη που θα μπορούσε να προσφέρει τελικά την αφθονία για όλους τους ανθρώπους.

Το "Παράδεισος ή Λήθη", από το Venus Project, εισάγει τον θεατή σε ένα πιο κατάλληλο σύστημα αξιών με ολιστική προσέγγιση προς όφελος του ανθρώπινου πολιτισμού.

This video presentation advocates a new socio-economic system, which is updated to present-day knowledge, featuring the life-long work of Social Engineer, Futurist, Inventor and Industrial Designer Jacque Fresco, which he calls a Resource-Based Economy. This documentary details the root causes of the systemic value disorders and detrimental symptoms caused by our current established system. The film details the need to outgrow the dated and inefficient methods of politics, law, business, or any other "establishment" notions of human affairs, and use the methods of science, combined with high technology, to provide for the needs of all the world's people. It is not based on the opinions of the political and financial elite or on illusionary so-called democracies, but on maintaining a dynamic equilibrium with the planet that could ultimately provide abundance for all people.



Paradise or Oblivion, by The Venus Project, introduces the viewer to a more appropriate value system that would be required to enable this caring and holistic approach to benefit human civilization. This alternative surpasses the need for a monetary-based, controlled, and scarcity-oriented environment, which we find ourselves in today.

Αρχαία κατάρα πάνω σε... ποτήρι

Στη Μεθώνη Πιερίας, πάνω σε ένα ποτήρι (ευβοϊκός σκύφος), βρέθηκε το αρχαιότερο συμποτικό επίγραμμα, σε τρίμετρο ιαμβικό.

Περιέχει μια κατάρα για όποιον πάρει το ποτήρι του Ακέσανδρου, η οποία είναι χαραγμένη σε έναν ευβοϊκό σκύφο και προφανώς απαγγέλθηκε σε ένα συμπόσιο.

Το ποτήρι αυτό είναι το εντυπωσιακότερο μεταξύ των 191 ενεπίγραφων αγγείων της ύστερης γεωμετρικής και αρχαϊκής περιόδου (730-690 π.Χ.), που φέρουν επιγραφές, εμπορικά σύμβολα και χαράγματα και συγκροτούν μια ιδιαίτερη κατηγορία ευρημάτων.

Η Αγορά της Μεθώνης. Μεταγενέστερη, αλλά πανέμορφη.

Μιλώντας στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, από το βήμα διεθνούς συνεδρίου με θέμα «Ο Όμηρος στη Θεσσαλονίκη. Ωδές, τόποι, εικόνες», ο καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας και Επιγραφικής στο Α.Π.Θ., Γιάννης Τζιφόπουλος, «διάβασε» την επιγραφή του ποτηριού και ανέφερε πως αποτελεί το αρχαιότερο επίγραμμα ιαμβικού τρίμετρου.

Προάγγελος

«Το κείμενο είναι χαραγμένο με ιδιαίτερη προσοχή και επιμέλεια, αλλά σώζεται μόνο η αρχή και το τέλος και ενδιάμεσα μερικά ακόμη γράμματα. Αρχίζει με τη δήλωση ιδιοκτησίας και καταλήγει με μια απειλητική φράση. ''Είμαι (το ποτήρι) του Ακεσάνδρου (και όποιος με πάρει) θα χάσει τα μάτια (ή τα χρήματά) του'', γράφει», είπε στο «Έθνος» ο κ. Τζιφόπουλος.

Σύμφωνα με τον καθηγητή, η απόληξη του κειμένου σε ιαμβικό ρυθμό φαίνεται να αποτελεί προάγγελο μιας άλλης επιγραφής, επίσης ιαμβικού ρυθμού, από την Κύμη της Κάτω Ιταλίας, που χρονολογείται μεταξύ 675-650 π.Χ. «Της Ταταίης είμαι η λήκυθος. Όποιος με κλέψει (ή μου την κλέψει) θα τυφλωθεί», έγραφε το κείμενο.