Two banqueters and an hetaera sitting on a klinê, detail. Terracotta from Myrina, Mysia, ca. 25 BC. Deux banqueteurs et une hétaïre assis sur une klinê, détail. Terre cuite, v. 25 av. J.-C., provenant de Myrina, Mysie.
«Φιλόξενες
κοπέλες, υπηρέτριες της Πειθούς στην πλούσια Κόρινθο, εσείς, που καίτε τις
χρυσές στάλες του λιβανιού, οι σκέψεις σας πετούν προς την ουράνια μητέρα των
ερωτικών επιθυμιών, την Αφροδίτη, που σας επιτρέπει, κόρες μου, να μαζεύετε
στις χαρωπές σας κλίνες τον καρπό της τρυφερής σας νιότης».
Εγκώμιο του Πίνδαρου (“Εγκώμια”, 3), για τις περισσότερες από 1.000 ιερές πόρνες του ναού της Αφροδίτης στην Αρχαία Κόρινθο (Στράβων, “Γεωγραφικά”, VIII, 378).
Η Κόρινθος είναι το μεγάλο λιμάνι του ελληνικού
κλασικού κόσμου, ή καλύτερα τα λιμάνια, αφού η γεωγραφική θέση της πόλης της
επιτρέπει να ελέγχει τους δυο κόλπους, απ΄ τη μια και την άλλη μεριά του Ισθμού
της. Μέρος συνάντησης εμπόρων και ταξιδευτών Ανατολής και Δύσης, είναι και
υποχρεωτικό πέρασμα για όλους εκείνους, που κινούνται ανάμεσα στη βόρειο Ελλάδα
και την Πελοπόννησο. Εμπόριο, οικονομικές και λιμενικές δραστηριότητες
συμβάλλουν στο να γίνει η Κόρινθος μια πόλη ιδιαίτερα ζωντανή. Τα πλούτη των
κατοίκων της, η πολυτελής και διεφθαρμένη ζωή τους είναι φημισμένα σ΄ όλους τους
λαούς της Αρχαιότητας και, αν η φήμη της Αθήνας είναι κυρίως πολιτική και
πνευματική, της Κορίνθου συνδέεται με την ηδονή και την ακολασία.
Ancient
Corinth, urban street.
Όμως,
η Κόρινθος αποτελεί κυρίως, για τους αρχαίους και τους συγχρόνους, την πόλη της
ιερής πορνείας. Πιθανόν οι εμπορικές σχέσεις, που η πόλη από νωρίς είχε με τις
ασιατικές χώρες να εξηγούν την εγκατάσταση ιερόδουλων στην Ακροκόρινθο. Αυτή η
συνήθεια, που έκανε διάσημη την Κόρινθο, εξαφανίζεται το 146 π.Χ., όταν η πόλη
καταστρέφεται από τα ρωμαϊκά στρατεύματα.
Ιερή
πορνεία και ανατολικές θρησκείες
Old Babylonian
period Queen of Night relief, often considered to represent an aspect of
Ishtar.
Αν
υπάρχει κάποιο φαινόμενο στην Αρχαιότητα, που ερεθίζει τη φαντασία των
ανθρώπων, αυτό σίγουρα είναι η ιερή πορνεία. Θα ήταν επικίνδυνο να θελήσουμε να
διαμορφώσουμε άποψη διαβάζοντας ορισμένα μυθιστορήματα, όπως την Αφροδίτη του Πιερ Λουΐ και θα πρέπει να αναγνωρίσουμε, ότι οι πληροφορίες μας γι΄ αυτό το
θέμα είναι λιγοστές.
Παρ΄
ότι αυτή η συνήθεια εντάσσεται πλήρως στη ζωή ορισμένων ελληνικών πόλεων σαν
την Κόρινθο, δεν ανήκει στον καθ΄ αυτό ελληνικό πολιτισμό και αντιστοιχεί σε
μια σύλληψη της θεότητας, που είναι ξενικής προέλευσης. Εξ άλλου δεν πρέπει να
υπερβάλλουμε τη σημασία της στον ελληνικό κόσμο, αφού ασκείται μόνο σε
ορισμένους τόπους όπως η Κόρινθος, η Πάφος ή το όρος Έρυξ στη Σικελία.
A statuette of a
goddess of love: Researchers in the 20th century eagerly seized on mysterious
references of possible temple prostitution in antiquity. Soon it was considered
a fact that priests in the Eastern World performed forced defloration. It is
said that there was "dowry prostitution" and "sexual copulation
at the cult site."
Η
πρακτική της ιερής πορνείας επιβεβαιώνεται αντίθετα πολύ περισσότερο στη Μικρά
Ασία, στην Περσία ή και στην Αίγυπτο, όπου αποτελεί μέρος της λατρείας σε
ορισμένες θεότητες, που αργότερα αφομοιώθηκαν από την Αφροδίτη. Είναι δύσκολο
να συλλάβουμε τους βαθύτερους σκοπούς αυτής της ιερής πορνείας, επειδή οι
ιστορικοί ή οι γεωγράφοι της Αρχαιότητας, κυρίως Έλληνες, που μιλούν για το
θέμα εκπλήσσονται κυρίως από το σκανδαλώδη χαρακτήρα, που παρουσιάζουν
παρόμοιες πρακτικές στα αμύητα μάτια τους. Η βαθιά σημασία τού τυπικού πολύ
λίγο τους ενδιαφέρει και οι εξηγήσεις που δίνουν σχετικά είναι συχνά
φαντασιοπληξίες.
Άλλωστε, ανάλογα με τους λαούς αλλάζουν και οι
αιτιολογίες. Στη Λυδία, στην Αρμενία, στη Θήβα της Αιγύπτου αφιερώνονται νεαρές
παρθένες στη θεότητα. Όπως οι Ουλέντ - Ναΐλ στην Αλγερία, πρέπει να κερδίσουν
την προίκα τους εκδιδόμενες μέχρι το γάμο τους:
An Ouled Nail woman
from a French postcard, early 20th century.
«Οι Αρμένιοι λατρεύουν ιδιαίτερα την Αναΐτι και έχτισαν προς τιμήν της πολλούς
ναούς, κυρίως στην Ακιλησηνή. Της αφιερώνουν σκλάβους, αγόρια και κορίτσια. Και
κάτι που προξενεί πιο μεγάλη έκπληξη είναι, ότι οι πιο εξέχοντες άντρες της
χώρας αφιερώνουν τις ακόμα παρθένες κόρες τους: ο νόμος τις θέλει να
επιδίδονται στην πορνεία για πολύ καιρό προς όφελος της θεάς, πριν να δοθούν για
γάμο, και κανείς δεν κρίνει απρεπές να τις παντρευτεί στη συνέχεια». (Στράβων,
“Γεωγραφικά”, ΧΙ, 14,16).
Σύμφωνα
με τον Ηρόδοτο, οι κόρες των Λυδών μαζεύουν την προίκα τους με τον ίδιο τρόπο.
Σε άλλους λαούς οι ιερόδουλες ή ιερές πόρνες ανήκουν στο διαρκή «κλήρο» της
θεότητας και ασκούν όλη τους τη ζωή το επάγγελμά τους στον περίβολο τού ναού της
θεάς, στην οποία περιέρχονται τα χρηματικά ποσά, που δίνουν οι «πιστοί».
Detail of ancient
Mesopotamian so-called "Ishtar Vase", terracotta with cut, moulded,
and painted decoration, from Larsa, early 2nd millennium BC. Shows a
representation of the goddess Ishtar (Inana/Inanna), naked, winged and wearing
a version of the horned cap or tiara of divinity. The pubic triangle and
belly-button are heavily emphasized, while the breasts were crudely scratched
in as an afterthought. She is surrounded by birds, fish, a bull and a tortoise
(not visible in this crop).
Ο
Ηρόδοτος, σε ένα απόσπασμα περισσότερο γραφικό, παρά ακριβές, αναφέρει το
τέχνασμα των ιερόδουλων τής βαβυλωνιακής θεότητας Μπελίτ - Ιστάρ, της οποίας το
όνομα μετατρέπει σε Μύλλιτα:
This is thought to
be the statue of the goddess Mylitta, the Babylonian representation of the
Greek Aphrodite.
«Να
ποια είναι η πιο επονείδιστη συνήθεια των βαβυλωνίων. Κάθε γυναίκα της χώρας
πρέπει μια φορά στη ζωή της να σμίξει με έναν ξένο άντρα στο ιερό της
Αφροδίτης. Πολλές απαξιούν να έρχονται σε οποιαδήποτε επαφή με άλλες βαβυλώνιες
και τα πλούτη τους τις γέμισαν αλαζονεία: πηγαίνουν στο ιερό με σκεπαστές
άμαξες και τις ακολουθούν πολλοί υπηρέτες. Στον περίβολο τού ναού οι γυναίκες
κάθονται πολλές μαζί, έχοντας στο κεφάλι ένα στεφάνι από σκοινί. Άλλες
έρχονται, άλλες φεύγουν. Ανάμεσα στις γυναίκες, περάσματα σε ευθεία γραμμή προς
όλες τις διευθύνσεις επιτρέπουν στους ξένους να κινούνται για να διαλέξουν.
Όταν μια γυναίκα καθίσει εκεί, πρέπει να περιμένει ένας άγνωστος να ρίξει
χρήματα στα γόνατα της και να σμίξει μαζί της στο εσωτερικό τού ναού. Καθώς της
ρίχνει τα χρήματα, ο άντρας πρέπει να πει: “Σε καλώ στο όνομα της θεάς
Μύλιττας” - αυτό είναι το ασσυριακό όνομα της Αφροδίτης. Δίνει κανείς όποιο
ποσό θέλει και η γυναίκα δεν έχει κανένα δικαίωμα να αρνηθεί τον άντρα, μια και
τα χρήματα είναι ιερά και πρέπει να ακολουθήσει τον πρώτο, που της ρίχνει κάτι.
Αφού σμίξει με τον άντρα, εκπλήρωσε το καθήκον της απέναντι στη θεά και μπορεί
να επιστρέψει στο σπίτι της. Όσες είναι όμορφες και με καλή κορμοστασιά μπορούν
γρήγορα να επιστρέψουν σπίτι τους, όμως οι άσχημες είναι υποχρεωμένες να μένουν
πολύ καιρό, μια και δεν μπορούν να τηρήσουν το νόμο. Μερικές μένουν και τρία η
τέσσερα χρόνια». (“Ιστορίαι”, Ι, 199).
Εύκολα
αντιλαμβανόμαστε, ότι στην εξήγησή του ο Ηρόδοτος αναμιγνύει διάφορες μορφές
ιερής πορνείας, εκείνη που υπάρχει στους λαούς όπου τα κορίτσια κάθε κοινωνικού
στρώματος πρέπει να εκδίδονται, για να συγκεντρώσουν το απαραίτητο για την
προίκα τους ποσό και τη συνήθεια των ιερόδουλων. που τάσσονται στην υπηρεσία
της θεότητας. Ωστόσο, ως ταξιδιώτης ο Ηρόδοτος σίγουρα επισκέφτηκε αυτή την
αχανή «αγορά γυναικών», με την οποία έμοιαζε το ιερό της θεάς Μπελίτ - Ιστάρ. Η
ζωηρόχρωμη περιγραφή του μας επιτρέπει να φανταστούμε το παράξενο θέαμα της
θορυβώδους οχλαγωγίας στον τεράστιο ναό, τα πήγαιν΄- έλα των ιερόδουλων και των
επισκεπτών, τις σειρές των γυναικών των μαντρωμένων σαν τα κτήνη, που φοράνε
στο κεφάλι τους ένα σκοινί, που συμβολίζει τη σκλαβιά τους.
«Ου
παντός πλειν εις Κόρινθον...»
Placed high on the
Acrocorinth overlooking the Gulf of Corinth was a temple dedicated to
Aphrodite, the goddess of the Corinthian citadel. And it was here that
Aphrodite brought her eastern influence of sacred prostitution to this western
port. I was always intrigued at how the ancient Greeks welcomed this eastern
goddess into their culture. This article is a quick glimpse into the Corinthian
goddess Aphrodite.
«Φιλόξενες κοπέλες, υπηρέτριες της Πειθούς
στην πλούσια Κόρινθο, εσείς που καίτε τις χρυσές στάλες του λιβανιού, οι
σκέψεις σας πετούν προς την ουράνια μητέρα των ερωτικών επιθυμιών, την
Αφροδίτη, που σας επιτρέπει, κόρες μου, να μαζεύετε στις χαρωπές σας κλίνες τον
καρπό της τρυφερής σας νιότης». (Πίνδαρος, Εγκώμια, 3).
Έτσι,
με χιούμορ και ποίηση, ο Πίνδαρος αναφέρεται στις διασημότατες κατοίκους της
Κορίνθου, τις ιερόδουλες της Αφροδίτης και της θεραπαινίδάς της, της Πειθούς.
Ιέρειες, σκλάβες και πόρνες μαζί, οι κοπέλες αυτές συμβάλλουν στην ξεχωριστή
θέση, που αποκτά η Κόρινθος ανάμεσα στις ελληνικές πόλεις. Αυτή η ιδιαίτερη
λατρεία της Αφροδίτης στην Κόρινθο ή στην Κύπρο εξηγείται από τις ανατολικές
επιδράσεις, που παρουσιάζονται σημαντικές στις περιοχές αυτές. Πρόκειται για
ένα σποραδικό φαινόμενο, που εκμεταλλεύεται κυρίως την κακή φήμη της Κορίνθου.
Breast,
votive terracotta, Corinth.
Η σημαντική δραστηριότητα των δύο λιμανιών, ο
αυξημένος αριθμός ταξιδιωτών, που μένουν για λίγο στην πόλη για τις υποθέσεις
τους ή για ψυχαγωγία, ωφελούν το ναό της Αφροδίτης, που έχει εγκατασταθεί στην
κορυφή της Ακροκορίνθου. Πάνε εκεί για να λατρέψουν, σ΄ αυτό το κουρνιασμένο σ΄
ένα απότομο τοπίο ιερό, τη θεά, που παριστάνεται με τη μορφή ενός αγάλματος με
πανοπλία και «υπηρετείται» από ιερές πόρνες:
«Το ιερό της Αφροδίτης ήταν τόσο πλούσιο, που
είχε περισσότερες από χίλιες ιερές πόρνες, προσφορά στη θεά από άντρες ή
γυναίκες. Εξ αιτίας τους η πόλη ήταν πυκνοκατοικημένη και πλούτιζε σημαντικά, επειδή οι ιδιοκτήτες των καραβιών καταστρέφονταν εύκολα σ΄ αυτά τα μέρη, εξ ου
και η περίφημη παροιμία: “Δεν μπορούν όλοι να πλευρίζουν στην Κόρινθο”».
(Στράβων, “Γεωγραφικά”, VIII, 378).
Αυτές
οι ιερές σκλάβες είναι πασίγνωστες σ΄ ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο και, όπως
εξηγεί ο Στράβων, προσφέρονται από τούς πιστούς στη θεά. Κατά κάποιο τρόπο
αποτελούν ζωντανά τάματα! Κάποιος
Ξενοφών ο Κορίνθιος, αθλητής, που νίκησε στους Ολυμπιακούς Αγώνες τού 464 π.Χ.,
προσφέρει σε ένδειξη ευχαριστίας στην Αφροδίτη της Κορίνθου πενήντα πόρνες και
ο Πίνδαρος μνημονεύει το γεγονός:
Aphrodite
ihtyphalica before shell. Small marble plastic. Delos. Isn't evident, whether
is concerned castback archaic sacral forms (Apfrodite ithyfalike - on Corinth
and Cyprus) or Roman pornography.
«Ω κυρίαρχη της Κύπρου, να, που στο ιερό
σου στην Κόρινθο ο Ξενοφών οδήγησε μια ομάδα νεαρών γυναικών, πενήντα σώματα
στην υπηρεσία σου, μες στη χαρά του, που είδε όλες του τις ευχές να
πραγματοποιούνται». (Πίνδαρος, “ΧΙΙΙ Oλυμπιόνικος”).
Copy of Praxiteles;
restorer: Ippolito Buzzi (Italian, 1562–1634), Cnidus Aphrodite. Marble, Roman copy after a Greek original of the
4th century. Marble; original elements: torso and thighs; restored elements:
head, arms, legs and support (drapery and jug).
Στη
Σικελία, στο όρος Έρυξ, όπου έχει εγκατασταθεί σε μια ιδιαίτερα εντυπωσιακή
τοποθεσία στην κορυφή ενός απότομου βράχου ένα ιερό της Αφροδίτης, οι πιστοί κι
εκεί με τις προσφορές τους χαρίζουν ιερόδουλες στη θεά:
«Ο ψηλός λόφος του Έρυκα κατοικείται και
διαθέτει ένα ναό της Αφροδίτης με την ιδιαίτερη λατρεία του, άλλοτε γεμάτο από
ιερές σκλάβες, που οι Σικελοί και οι ξένοι πρόσφεραν μετά από κάποιο τάμα».
(Στράβων, “Γεωγραφικά”, VI, 272).
Πόρνες
ή ιέρειες;
Πόρνη
με πελάτη της. (Αττική πελίκη, 430 π.Χ., Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθήνας). Youth
giving a purse to a sitting hetaera (courtesan). Behind her stands a young
woman carrying a plemochoe (toilet vase). Attic red-figure pelike (wine-holding
vessel) by Polygnotos, ca. 430 BC. From Kameiros, Rhodes. Un jeune offre une
bourse à une hétaïre (courtisane) assise. Derrière elle se tient une jeune
femme avec une plemochoé. Peliké attique à figures rouges de Polygnotos, vers
430 av. J.-C. Provenance : Rhodes, Camiros. Musée archéologique national, Athènes.
Τι
ακριβώς είναι οι ιερόδουλες; Σίγουρα πόρνες, αλλά και ιέρειες, αφού τα δύο
λειτουργήματα είναι στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους. Όπως οι υπόλοιπες ιέρειες τού ελληνικού
κόσμου, συμμετέχουν επίσημα σε όλες τις τελετές, όπου η «ιερή» παρέμβαση τους
είναι απαραίτητη. Έτσι, όταν οι Πέρσες εισβάλλουν στην Ελλάδα, ζητείται από τις
ιερόδουλες της Κορινθίας Αφροδίτης να προσευχηθούν δημόσια και να προσφέρουν
μια θυσία για τη σωτηρία των Ελλήνων. Φαίνεται, ότι οι προσευχές ήταν
αποτελεσματικές, αφού ο στρατός και ο στόλος τού Ξέρξη τράπηκαν οριστικά σε
άτακτη φυγή από το συνασπισμό των ελληνικών πόλεων κι έτσι οι Κορίνθιοι
τοποθετούν στο ναό της Αφροδίτης ένα τάμα, αγάλματα και τον κατάλογο όλων των
πόρνων, που ενέπνευσαν τη νίκη.
Ένα επίγραμμα του Σιμωνίδη χαραγμένο ύστερα
απ' αυτό τον κατάλογο, αποτίει φόρο τιμής στην αποτελεσματικότητα των
ιερόδουλων και της προστάτιδάς τους, Αφροδίτης:
Euphronios as
potter (signed), Onesimos as painter, A courtesan ties up her himation (long
garment) again while her middle-aged client watches up. The lyre show her to be
a musiciancalled for a banquet. Interior from an Attic red-figured kylix, ca.
490. From Vulci.
«Αυτές οι γυναίκες αφοσιώθηκαν για να προσευχηθούν
στη θεϊκή Κύπριδα, για χάρη των Ελλήνων και των γενναίων στη μάχη πολιτών τους.
Γιατί η θεά Αφροδίτη δε θέλησε η ακρόπολη των Ελλήνων να παραδοθεί στους Πέρσες
τοξότες». (“Aθήναιος”, XIII, 573 d).
"Η Φρύνη μπροστά στον Άρειο Πάγο",
έργο του Jean-Léon Gérôme, 1861, Hamburg Kunsthalle. A depiction of
Phryne, a famous hetaera (courtesan) of Ancient Greece, being disrobed before
the Areopagus. Phryne was on trial for profaning the Eleusinian Mysteries, and
is said to have been disrobed by Hypereides, who was defending her, when it
appeared the verdict would be unfavourable. The sight of her nude body
apparently so moved the judges that they acquitted her. Some authorities claim
that this story is a later invention.
Ένα
τέτοιο επεισόδιο δείχνει, ότι οι ιερόδουλες κατέχουν μια σεβαστή θέση στον
ελληνικό κόσμο και επιτρέπει να καταλάβουμε καλύτερα την αντιφατική στάση, που
τηρούν ανέκαθεν οι αρχαίοι απέναντι στην πορνεία. Σίγουρα οι «λαϊκές» πόρνες
θεωρούνται αμελητέα ποσότητα. Ωστόσο, η πεποίθηση, ότι οι δραστηριότητές τους
εξαρτώνται από τον ιερό χώρο της Αφροδίτης δεν είναι ποτέ εντελώς απούσα. Γι΄
αυτό το λόγο επιτράπηκε και η αθώωση της περίφημης Φρύνης. Το επεισόδιο είναι
πολύ γνωστό: με την απειλή να καταδικαστεί σε θάνατο, αφού κατηγορήθηκε για
ασέβεια, σώζεται από το δικηγόρο της, το ρήτορα Υπερείδη, που έχει τη φαεινή
ιδέα να αποκαλύψει το σώμα της πελάτισσάς του μπροστά στο δικαστήριο. Οι
ηλιαστές αθωώνουν τη Φρύνη σίγουρα επειδή η φυσική ομορφιά της νεαρής γυναίκας
τούς άγγιξε· όμως σίγουρα κινούνται και από το δεισιδαιμονικό φόβο, ότι
καταστρέφουν αυτή την ιέρεια της Αφροδίτης, που το υπέροχο κορμί της φέρει τόσο
έκδηλα τη σφραγίδα της θεότητας.
A statuette of
Aphrodite holding an apple: Temple sex, according to the "Encyclopedia of
Theology and the Church," was a "moral and hygienic plague spot on
the body of the people."
Παρ΄
όλο που καμιά πηγή δε μας παρέχει περισσότερες λεπτομέρειες για την οργάνωση της
ιερής πορνείας στις ελληνικές πόλεις, είναι εύκολο να φανταστούμε, ότι το
κορινθιακό ιερό θα πρέπει να παρουσίαζε πολλές ομοιότητες με εκείνο της Μπελίτ
- Ιστάρ στη Βαβυλώνα. Όμως, δε γνωρίζουμε τίποτα για τη ζωή των ιερόδουλων της
Κορίνθου. Μένουν στον περίβολο του ναού; Είναι ταμένες για όλη τους τη ζωή ή
έχουν τη δυνατότητα να απαλλαχτούν από το λειτούργημά τους εξαγοράζοντας την
ελευθερία τους; Οι αρχαίοι, αν ήταν λίγο ομιλητικοί γι΄ αυτές τις υπηρέτριες της
Αφροδίτης, δεν ήταν περισσότερο και για τους πελάτες τους. Θα πρέπει να
φανταστούμε ομάδες προσκυνητών υπέρ το δέον ευσεβών ή, πιο πεζά, κατά περίσταση
ευλαβών, που χαίρονται να συνδυάζουν θρησκευτικά καθήκοντα και απόλαυση;
Η
παρουσία αυτού του πλήθους γυναικών των αφιερωμένων στη θεά τού έρωτα συμβάλλει
στη φήμη της Κορίνθου ως πόλης των εύκολων απολαύσεων και δεν προκαλεί καθόλου
έκπληξη, το ότι η «λαϊκή» πορνεία αποκτά σημαντικές διαστάσεις μέσα στην πόλη.
Οι δουλέμποροι οδηγούν σ΄ αυτό το λιμάνι τα πιο όμορφα «εμπορεύματα» τους.
Πράγματι ξέρουν, ότι έχουν όλες τις ευκαιρίες να βρουν πλούσιους αγοραστές, που
ψάχνουν κορίτσια αρκετά όμορφα για να τα τάξουν στην Αφροδίτη.
Έτσι
η Λαΐς, μια από τις πιο φημισμένες εταίρες του τέλους του 5ου π.Χ. αιώνα,
παιδάκι ακόμα οδηγείται σαν σκλάβα από τη Σικελία στην Κόρινθο και προσφέρεται
στη θεά· το μέλλον της αλλάζει καθοριστικά, όταν συναντά το ζωγράφο Απελλή, που
τη «λανσάρει» στους αθηναϊκούς καλλιτεχνικούς και πνευματικούς κύκλους. Η
Νέαιρα ξεκίνησε κι εκείνη να δουλεύει στην Κόρινθο.
A fresco painting
in Pompeii: What happened behind the temple walls? Tribes from Sicily to Thebes
are believed to have indulged in perverse religious customs.
Ως
την κατάληψή της από τους Ρωμαίους το 146 π.Χ., η Κόρινθος παραμένει μια από
τις πιο επιδεικτικές πόλεις του ελληνικού κόσμου, αφού η απόλαυση και η
πολυτέλεια αναπτύχθηκαν πολύ φυσικά σ΄ αυτή την πρωτεύουσα της ιερής ή κοσμικής
πορνείας. Καταστρέφεται από τους Ρωμαίους, ανοικοδομείται από τον Καίσαρα, αλλά
ποτέ δεν χάνει τη φήμη της ακόλαστης πόλης, ακόμα και μετά την εξάλειψη των
ιερόδουλων και της «σκανδαλώδους» λατρείας της Αφροδίτης στην Ακροκόρινθο. Για
τους αρχαίους παραμένει πάντα το σύμβολο της διαφθοράς.
Στη
τοιχογραφία αυτή, εικονίζεται μια πόρνη σε ερωτικό παιχνίδι με δύο πελάτες, από
τη βίλα των μυστηρίων στην Πομπηία.
Ωστόσο,
η Κόρινθος δεν είναι ολόκληρη η Ελλάδα και η ιερή πορνεία αποτελεί μια εξαίρεση
στον ελληνορωμαϊκό κόσμο. Αν σε ορισμένες πόλεις είναι δυνατό να εντοπίσουμε
συνοικίες εξειδικευμένες στην εκμετάλλευση της απόλαυσης, αυτό δεν έχει καμία σχέση φυσικά με τη συγκέντρωση των ιερόδουλων στον περίβολο ενός ναού, η οποία
αποτέλεσε και την πρωτοτυπία της Κορίνθου.
Το
παραπάνω άρθρο αποτελείται από αποσπάσματα από το βιβλίο της dr. Catherine Salles «Η άλλη όψη της
Αρχαιότητας. Ο υπόκοσμος» (έκδ. Παπαδήμα).