Auguste Renoir, Étude, torse, effet de soleil, Study, chest,
effect of sun, 1875.
Το
γυμνό γυναικείο στήθος
δίνει
την υγεία στα μάτια
στο
αίμα τροφή
τη
νεότητα.
Gustave Courbet, La Femme à la vague, The Woman with
vagueness, 1868.
Οι
λογισμοί αν χαθούνε
το
φλογερό σου βλέμμα ατίθασο τούς φυγαδεύει
εξορία
σ’ έρημο αφρικανική.
Μακρουλοί
κροκόδειλοι σπιθόβολοι κροκάτοι
ραβδωτές
θηριώδεις τίγρεις
φίδια
και δηλητήρια και τροπικοί φιλήδονοι καρποί
το
σώμα της γυναίκας
ένας
μικρός παράδεισος σε μάχη κερδισμένος
φανερτωμένος
για μια στιγμή.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
ΔΡΙΒΑΣ
Ο
Αναστάσιος Δρίβας γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος του Γεωργίου Δρίβα από τη Λακωνία
και της Ελένης Κορδατζή από το Άργος. Σε ηλικία τεσσάρων χρόνων ορφάνεψε από
πατέρα και στα νεανικά του χρόνια έχασε τα δυο αδέρφια του, τον Στέλιο, που
πέθανε το 1926 και την Παναγιώτα που πέθανε το 1927. Το 1926 γράφτηκε στη
Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και παράλληλα με τις σπουδές του συνέχισε
και την ενασχόλησή του με τη λογοτεχνία, που είχε αρχίσει ήδη γύρω στο 1918 με
δημοσιεύσεις ποιημάτων σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες, τα οποία
συγκέντρωσε το 1931 στην πρώτη του ποιητική συλλογή που είχε τίτλο Μικρά
ελεγεία. Ιδρυτικό μέλος της Καλλιτεχνικής Συντροφιάς του φιλολογικού καφενείου
Μαύρος γάτος, πήρε μέρος στη σύνταξη της Ανθολογίας των νέων του Τέλλου Άγρα.
Συνδέθηκε επίσης με τον κύκλο του περιοδικού Φραγγέλιο, όπου γνωρίστηκε με τους
ζωγράφους Πικιώνη, Παπαλουκά, Χατζηκυριάκο - Γκίκα και άλλους, μέσω των οποίων ήρθε
σε επαφή με το ρεύμα του μοντερνισμού, στα πλαίσια του οποίου κινήθηκαν τα
αισθητικά του δοκίμια Συνομιλίες με τον εαυτό μου και η ποιητική συλλογή του
Μια δέσμη αχτίδες στο νερό. Συνεργάστηκε επίσης με το περιοδικό Νέα Γράμματα
και μπήκε στον κύκλο των Σεφέρη, Ελύτη, Εμπειρίκου, Γκάτσο και άλλους, κυρίως
όμως συνδέθηκε με τον Γιώργο Σαραντάρη. Ποιήματα, πεζογραφήματα και αισθητικά
δοκίμια δημοσίευσε και στα περιοδικά Πρωτοπορία, Ελληνικά Γράμματα, Ο Λόγος, Το
3ο μάτι, Ο Κύκλος, Σήμερα, Ρυθμός, Νέα Εστία και στην εφημερίδα Καθημερινή.
Πέθανε το 1942 στην Αθήνα από τις κακουχίες τις γερμανικής κατοχής. Η ποίηση
του Αναστάσιου Δρίβα χαρακτηρίζεται από έντονα ελεγειακό τόνο και απαισιόδοξη
διάθεση, ενώ στην εξελικτική πορεία της έκφρασής του υιοθέτησε τον ελεύθερο
στίχο, του οποίου υπήρξε ένας από τους εισηγητές στην ελληνική ποίηση μαζί με
τον Τάκη Παπατσώνη.
