Arts Universe and Philology

Arts Universe and Philology
The blog "Art, Universe, and Philology" is an online platform dedicated to the promotion and exploration of art, science, and philology. Its owner, Konstantinos Vakouftsis, shares his thoughts, analyses, and passion for culture, the universe, and literature with his readers.

Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

O βασιλιάς της... σπείρας, NASA's GALEX Reveals the Largest-Known Spiral Galaxy


Eικόνα του γίγαντα σπειροειδή γαλαξία NGC 6872 πουπροέκυψε από μια σύνθεση των φωτογραφιών στο ορατό φως από το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου (ESO) με τα δεδομένα στο υπεριώδες από το Galaxy Evolution Explorer (GALEX) της NASA και τις εικόνες στο υπέρυθρο που λήφθηκαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer. This composite of the giant barred spiral galaxy NGC 6872 combines visible light images from the European Southern Observatory's Very Large Telescope with far-ultraviolet (1,528 angstroms) data from NASA's GALEX and 3.6-micron infrared data acquired by NASA's Spitzer Space Telescope. A previously unsuspected tidal dwarf galaxy candidate (circled) appears only in the ultraviolet, indicating the presence of many hot young stars. IC 4970, the small disk galaxy interacting with NGC 6872, is located above the spiral's central region. The spiral is 522,000 light-years across from the tip of one outstretched arm to the tip of the other, which makes it about 5 times the size of our home galaxy, the Milky Way. Images of lower resolution from the Digital Sky Survey were used to fill in marginal areas not covered by the other data. Credit: NASA's Goddard Space Flight Center/ESO/JPL-Caltech/DSS

Πολλές φορές σε μια σημαντική επιστημονική ανακάλυψη καθοριστικό ρόλο παίζει και η τύχη. Έτσι συνέβη στην ανακάλυψη του μεγαλύτερου σπειροειδή γαλαξία που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα.

Η ανακάλυψη

Διεθνής ομάδα ερευνητών μελετούσε δεδομένα που έχει καταγράψει το διαστημικό παρατηρητήριο GALEX από τον γαλαξία NGC 6872 που βρίσκεται σε απόσταση 212 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Παγωνιού. Στόχος των ερευνητών ήταν να μελετήσουν διάφορες περιοχές του συγκεκριμένου γαλαξία στις οποίες υπάρχει έντονη κοσμική δραστηριότητα και ειδικότερα συνεχής γέννηση νέων άστρων. Κατά την έρευνα τους οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ο γαλαξίας είναι πολύ μεγαλύτερος από όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα.

Η σύγκρουση

Προσομοίωση σε υπολογιστή της σύγκρουσης μεταξύ των γαλαξιών NGC 6872 και IC 4970 αναπαράγει τα βασικά χαρακτηριστικά των γαλαξιών όπως φαίνονται σήμερα από τα τηλεσκόπια. Computer simulations of the collision between NGC 6872 and IC 4970 reproduce the basic features of the galaxies as we see them today. They indicate that IC 4970's closest encounter occurred 130 million years ago and that the smaller galaxy followed a path (dashed curve) close to the plane of the spiral's disk and in the same direction it rotates. Credit: NASA's Goddard Space Flight Center, after C. Horellou (Onsala Space Observatory) and B. Koribalski (ATNF)

Μετά τη διαπίστωση ότι ο NGC 6872 έχει πολύ μεγαλύτερο μέγεθος από όσο πιστεύαμε, «επιστρατεύθηκαν» ισχυρά επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια προκειμένου να μελετηθεί από τους αστρονόμους όσο το δυνατόν καλύτερα. Οι παρατηρήσεις που έκαναν οι επιστήμονες τους οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι σε σχετικά πρόσφατο (αστρονομικά) χρόνο ένας φακοειδής γαλαξίας, ο IC 4970, συγκρούστηκε με τον NGC 6872. Αποτέλεσμα ήταν ο σχηματισμός ενός νέου γιγάντιου γαλαξία που είναι ο μεγαλύτερος που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα στο Σύμπαν.

Ο γαλαξίας γίγας

Ο NGC 6872 αποτελείται από δύο «βασικές» σπείρες. Η έκταση κάθε σπείρας, από τη μια άκρη στην άλλη είναι, σύμφωνα με τις μετρήσεις των ερευνητών, 550 χιλιάδες έτη φωτός. Συγκριτικά οι μεγαλύτερες σπείρες του γαλαξία μας έχουν έκταση 100-120 χιλιάδες έτη φωτός. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι ο NGC 6872 μπορεί να «χωρέσει» πέντε γαλαξίες σαν τον δικό μας.

«Δεν ερευνούσαμε το μέγεθος του NGC 6872, η ανακάλυψη προέκυψε ως δώρο» αναφέρει ο Ραφαέλ Εφθράσιο του Καθολικού Πανεπιστημίου της Αμερικής και στέλεχος του Goddard Space Flight Center της NASA που ήταν επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Η ανακοίνωση έγινε στη διάρκεια του ετήσιου συνεδρίου της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας που γίνεται αυτές τις μέρες στον Λονγκ Μπιτς στην Καλιφόρνια.





“Mingus”: το πιο μακρινό σουπερνόβα θα μπορούσε να ρίξει φως στη σκοτεινή ενέργεια, Supernova 'Mingus' could shed light on dark energy

Supernovas are traditionally named after composers

Αμερικανοί ερευνητές ανακάλυψαν, με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble, την πιο μακρινή στον χώρο και τον χρόνο έκρηξη σουπερνόβα τύπου Ια που έχει ποτέ παρατηρηθεί στο σύμπαν. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου δέκα δισεκατομμυρίων ετών φωτός και είναι δυνατό να μελετηθεί καλύτερα από κάθε άλλη μακρινή παρόμοια αστρική έκρηξη, πράγμα πολύτιμο για τους αστροφυσικούς.

Η σουπερνόβα, με την ονομασία SN SCP-0401 (έχει και το παρατσούκλι «Mingus» από τον ομώνυμο μουσικό της τζαζ Charles Mingus!) εντοπίστηκε από τους επιστήμονες του Προγράμματος Κοσμολογίας Σουπερνόβα του Lawrence Berkeley National Laboratory, όπου επικεφαλής είναι ο νομπελίστας καθηγητής αστροφυσικής του πανεπιστημίου του Berkeley Saul Perlmutter.

Η ανακάλυψη – που ανακοινώθηκε στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρίας- θα βοηθήσει στην καλύτερη «μέτρηση» της κοσμικής ιστορίας και της διαχρονικής εξέλιξης της σκοτεινής ενέργειας, της μυστηριώδους δύναμης που επιταχύνει τη διαστολή του σύμπαντος (όπως ανακάλυψε ο Perlmutter το 1998 και γι’ αυτό βραβεύτηκε το 2011).

Μια από τις εικόνες που έχει καταγράψει το Hubble από το Mingus. Supernova SCP-0401, nicknamed "Mingus," was collected by the Hubble Space Telescope in 2004 but could not be positively identified until after the installation of a new camera that serendipitously acquired more data. Credit: Space Telescope Science Institute.

Ένα ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί, είναι πώς και γιατί η σκοτεινή ενέργεια φαίνεται να επηρεάζει την επέκταση του σύμπαντος διαφορετικά σε διαφορετικές περιοχές του. «Με το SN SCP-0041, έχουμε το πρώτο παράδειγμα μιας καλά μετρήσιμης σουπερνόβα, τόσο μακριά που μπορεί να αξιοποιηθεί για την μελέτη της ιστορίας επέκτασης του σύμπαντος εδώ και σχεδόν 10 δισ. χρόνια», δήλωσε ο ερευνητής D. Rubin.

Οι περισσότερες σουπερνόβα ξεκινούν ως άστρα των οποίων καταρρέει ο πυρήνας, όμως μια σουπερνόβα τύπου Ια αρχίζει ως λευκός νάνος που απορροφά μάζα από ένα άλλο γειτονικό άστρο-συνοδό. Όταν το άστρο-νάνος φθάσει σε μια κρίσιμη μάζα, εκρήγνυται σε μια τιτάνια θερμοπυρηνική έκρηξη. Το φως από τις εκρήξεις αυτού του είδους, καθώς ταξιδεύει έως τη Γη, θεωρείται από τους αστρονόμους ιδανικό σημείο αναφοράς για τη μέτρηση των κοσμικών αποστάσεων, καθώς και για τον υπολογισμό του πόσο έχει επεκταθεί (διασταλεί) το σύμπαν από τότε που έγινε η συγκεκριμένη έκρηξη.

… και μια γεύση από την τζαζ του Charles Mingus και της μπάντας του:

From "Let My Children Hear Music"(1972).

Orchestrated by Charles Mingus and Conducted by Alan Ralph.

The Chill Of Death was written by Mingus at age seventeen.