Εντοπίστηκαν τα «χαδιάρικα» νεύρα. Sorting out Stroking Sensations: Biologists Find Individual Neurons in Skin That React to Massage

Left: An image of fluorescent nerve fibers in the spinal cord, viewed through the microscope prior to stimulation. Right: A magnified view showing the increase in fluorescence signal in one specific fiber (boxed area, red color) during stroking with the brush. Credit: Anderson Lab / Caltech

Υπάρχουν τρόποι αγγίγματος που αδιαμφισβήτητα ευφραίνουν το κορμί αλλά και την ψυχή – σκεφθείτε για παράδειγμα το μασάζ και το χάδι. 

Sophia Vrontou

Τώρα ερευνητές από το Τμήμα Βιολογίας του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας στην Πασαντίνα μεταξύ των οποίων και μια Ελληνίδα, η μεταδιδακτορική ερευνήτρια Σοφία Βρόντου, κατάφεραν να εντοπίσουν για πρώτη φορά in vivo τους νευρώνες που δημιουργούν αυτά τα ευχάριστα συναισθήματα στο άγγιγμα. Και όχι μόνο αυτό: επέτυχαν επίσης, όπως αναφέρουν με δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «Nature», να ενεργοποιήσουν τεχνητά τους νευρώνες αυτούς σε ποντίκια, ανοίγοντας τον δρόμο για ανάπτυξη αποτελεσματικότερων φαρμάκων που θα ανακουφίζουν από τον πόνο και το στρες.

Οι νευρικές ίνες- «κλειδιά»

H ερευνητική ομάδα κατάφερε να εντοπίσει σε ποντίκια μια συγκεκριμένη κατηγορία νευρώνων που αποκρίνονται στο χάδι. Τα στοιχεία συνελέγησαν κατά τη διάρκεια εφαρμογής in-vivo απεικονιστικής εξέτασης η οποία έδειξε ενεργοποίηση των νεύρων στον νωτιαίο μυελό των πειραματοζώων ενόσω οι ερευνητές τα χάιδευαν με ένα πινέλο Credit:D. Anderson lab, Caltech

Η ομάδα από την Καλιφόρνια με επικεφαλής τον Ντέιβιντ Άντερσον εντόπισε σε ποντίκια έναν σπάνιο πληθυσμό αισθητήριων νευρώνων που δεν φέρουν περίβλημα μυελίνης και οι οποίοι εκφράζουν την πρωτεΐνη MRGPRB4. Οι νευρώνες αυτοί ενεργοποιούν αποκλειστικώς το τριχωτό δέρμα στο χάδι. Μάλιστα, από τα πειράματα προέκυψε ότι στο τσίμπημα δεν ενεργοποιούνται οι ίδιοι νευρώνες.

Προκειμένου να καταλήξουν στα συμπεράσματά τους οι ερευνητές από την Καλιφόρνια (με κύρια συγγραφέα της νέας μελέτης την ελληνίδα επιστήμονα) χρησιμοποίησαν μια απεικονιστική μέθοδο που αποτυπώνει την ποσότητα ασβεστίου στους ιστούς προκειμένου να εντοπίσουν νευρώνες που αντιδρούν στο χάδι σε ποντίκια.

Τα πειραματόζωα τοποθετήθηκαν σε έναν ειδικό θάλαμο και οι επιστήμονες τους ενέχυσαν ένα χημικό που ενεργοποίησε τα συγκεκριμένα νεύρα. Όπως προέκυψε,  μετά από αυτή τη διαδικασία τα ποντίκια επισκέπτονταν τον θάλαμο δύο φορές συχνότερα σε σύγκριση με πριν, γεγονός που μαρτυρεί ότι απολάμβαναν την εμπειρία εντός του θαλάμου και αποζητούσαν να τη βιώσουν περισσότερο.

Προς φάρμακα για τον άνθρωπο;

Ένα φάρμακο το οποίο θα προκαλούσε παρόμοια απόκριση στους ανθρώπους θα μπορούσε να αυξήσει την ήδη ευεργετική επίδραση της επαφής δέρματος με δέρμα, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στις περιπτώσεις μασάζ για αποκατάσταση ασθενών ή σε άτομα με ψυχικές νόσους.

Why do hairy mammals like being stroked? Scientists think that the answer lies in a particular group of neurons which respond to gentle stroking in mice.

Η αλληλεπίδραση που περιλαμβάνει εκφράσεις όπως το χάδι είναι κοινή σε πολλά θηλαστικά, κυρίως κατά τη φάση ανατροφής των μικρών και εάν αυτή η επαφή σταματήσει τότε μπορεί να υπάρξει αρνητική επίδραση στη σωστή ανάπτυξή τους. Οι επιστήμονες που βρίσκονται πίσω από τη μελέτη σημειώνουν ότι είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται μια νευρολογική βάση για αυτά τα φαινόμενα.

Εικονική περιήγηση στην Αρχαία Ολυμπία. Virtual Olympia Tour

Μια πολύ ενδιαφέρουσα ψηφιακή αναπαράσταση του χώρου της Αρχαίας Ολυμπίας:

Τρισδιάστατη ψηφιακή περιήγηση στην Αρχαία Ολυμπία:

Silver Tetradrachm from Olympia, 360 BC. Obverse: Head of Zeus wearing laurel wreath. Reverse: Head of the nymph Olympia wearing sphendone. OΛYMΠIA to right.

Η Ολυμπία, ήταν πόλη της αρχαίας Ελλάδας στην Ηλεία, γνωστή ως ο τόπος διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων στους κλασικούς χρόνους, συγκρίσιμη στη σημασία με τα Πύθια που διοργανώνονταν στους Δελφούς. Στην Ολυμπία βρισκόταν το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός, έργο του Φειδία, το οποίο ήταν γνωστό στην αρχαιότητα ως ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου. Η αφετηρία των Ολυμπιακών Αγώνων χρονολογείται στο 776 π.Χ. και τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια. Το 394 μ.Χ. ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α' απαγόρευσε την τέλεσή τους γιατί θεωρούνταν παγανιστικοί.

Palaestra at Olympia.

Olympia, a sanctuary of ancient Greece in Elis, is known for having been the site of the Olympic Games in classical times, the most famous games in history. The Olympic Games were held every four years throughout Classical Antiquity, from the 8th century BC to the 4th century AD. The first Olympic Games were in honor of Zeus.

Σχέδιο του Ιερού χώρου.

Οι απαρχές της Ολυμπίας είναι ελάχιστα γνωστές. Οι παλαιότερες ενδείξεις ανθρώπινης παρουσίας στην περιοχή, ανάγονται στην 3η χιλιετία π.Χ. Τον 9ο αιώνα π.Χ. η Ολυμπία ήταν ήδη ένας ιερός τόπος που προσείλκυε πολλούς προσκυνητές. Αυτό το πυκνό ρεύμα των επισκεπτών μαρτυρείται από το μεγάλο πλήθος αναθημάτων που έφταναν στη Ολυμπία όχι μόνο από την γύρω περιοχή αλλά και από τόπους της Πελοποννήσου και Στερεάς Ελλάδας.

Η είσοδος στο στάδιο.

Τον 8ο αιώνα η φήμη της Ολυμπίας μεγάλωσε τόσο ώσπου έφτασε μέχρι την Ανατολή και Μεσοποταμία και μέχρι την Δύση και κάτω Ιταλία. Σημαντικότατη τομή στην ιστορία της Ολυμπίας αποτέλεσε το έτος 776 π.Χ. όπου τότε κατά την παράδοση, ο Σπαρτιάτης Λυκούργος, πρέπει να πραγματοποίησε συμφωνία με τον βασιλιά της Ήλιδος, Ίφιτο, για την τέλεση λατρευτικών εορτών στην Ολυμπία. Μέρος της συμφωνίας ήταν ότι κατά τις εορτές θα επικρατούσε εκεχειρία σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Ο ναός του Δία. Hermann Luckenbach (1856-1949), OLYMPIA THE TEMPLE OF ZEUS.

Κατά τον 5ο αιώνα, η αίγλη της Ολυμπίας έφτασε σε τέτοιο σημείο, ώστε εκεί να συγκεντρώνονται πολιτικοί, φιλόσοφοι και καλλιτέχνες διότι εκεί έβρισκαν μεγάλο κοινό για την διάδοση των ιδεών τους. Κατά τον 4ο αιώνα, δόθηκε σημασία στην οικοδομική δραστηριότητα για την βελτίωση των εγκαταστάσεων και δημιουργίας χώρων στέγασης των επισκεπτών.

Ruins of the Temple of Hera.

Το 393 μ.Χ. ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α' διέταξε το κλείσιμο όλων των ελληνικών ιερών χωρίς να υπάρχουν πληροφορίες ποιους συγκεκριμένους χώρους εννοούσε. Παρ' όλα αυτά, και τα επόμενα χρόνια ο χώρος παρέμεινε ιδιαίτερα δημοφιλής. Ο χώρος υπέστη αργότερα πολλές καταστροφές από φυσικά αίτια και κατά τον 9ο αιώνα ο χώρος εγκαταλείφθηκε και ερημώθηκε. Με την πάροδο του χρόνου καλύφθηκε πολλά μέτρα κάτω από την γη με την βοήθεια του χειμάρρου Κλαδέου και την διάβρωση του εδάφους του Κρόνιου Λόφου. Η ανακάλυψη του ιερού οφείλεται στον Άγγλο Ρίτσαρντ Τσάντλερ το 1766.

Πηγή: Βικιπαίδεια

«Μετακινείται» η διαστημική «ζώνη της Χρυσομαλλούσας», New definition of the “Goldilocks Zone” puts Earth right on the edge of habitability

Σύμφωνα με τη νέα οριοθέτηση η Γη βρίσκεται στην άκρη της «κατοικήσιμης ζώνης» του ηλιακού μας συστήματος. A new definition of the habitable zone around planets, denoting where liquid water could exist, shifts Earth toward the very edge of the solar system's own habitable zone. CREDIT: PHL @ UPR Arecibo, Rogelio Bernal Andreo

Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία, ένας πλανήτης για να διαθέτει συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη και επιβίωση της ζωής πρέπει να βρίσκεται εντός της λεγόμενης «κατοικήσιμης ζώνης», της «ζώνης της Χρυσομαλλούσας» (Goldilocks) όπως την έχουν ονομάσει οι αστρονόμοι.

Οι πλανήτες που βρίσκονται εντός αυτή της ζώνης είναι σε απόσταση από το μητρικό τους άστρο τέτοια ώστε η θερμοκρασία στην επιφάνειά τους δεν είναι ούτε πολύ ψυχρή ούτε πολύ θερμή. Έτσι υπάρχει στην επιφάνεια νερό σε υγρή μορφή καθώς και άλλοι παράγοντες απαραίτητοι για την ύπαρξη της ζωής.

The graphic shows habitable zone distances around various types of stars, according to an updated habitable zone definition. Some of the known extrasolar planets that are considered to be in the habitable zone of their stars are also shown. On this scale, Earth-Sun distance is 1 astronomical unit, which is roughly 150 million kilometers. CREDIT: Chester Herman

Ερευνητές στις ΗΠΑ χρησιμοποιώντας προσομοιώσεις διαπίστωσαν ότι η «κατοικήσιμη ζώνη» βρίσκεται σε πολύ μεγαλύτερη απόσταση από το άστρο ενός ηλιακού συστήματος από αυτή που πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Αυτό σημαίνει ότι πλανήτες που με τα σημερινά δεδομένα θεωρούσαμε ότι είναι πολύ μακριά από το μητρικό τους άστρο και δεν διαθέτουν συνθήκες φιλόξενες για ζωή μπορεί τελικά να διαθέτουν.

Αντίθετα πλανήτες που βρίσκονται πιο κοντά στο μητρικό τους άστρο και μέχρι σήμερα πιστεύαμε ότι μπορεί να διαθέτουν ζωή είναι πιθανότατα «αφιλόξενοι». Μάλιστα σύμφωνα με τη νέα οριοθέτηση η Γη βρίσκεται στην άκρη της κατοικήσιμης ζώνης του ηλιακού μας συστήματος, δηλαδή παραλίγο να μην... υπήρχαμε. Την έρευνα πραγματοποίησαν ερευνητές του τμήματος Γεωεπιστημών του Πολιτειακού Πανεπιστημίου Penn και δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal».