Arts Universe and Philology

Arts Universe and Philology
The blog "Art, Universe, and Philology" is an online platform dedicated to the promotion and exploration of art, science, and philology. Its owner, Konstantinos Vakouftsis, shares his thoughts, analyses, and passion for culture, the universe, and literature with his readers.

Τρίτη 11 Ιουνίου 2013

Ο ναός του Επικούρειου Απόλλωνα στις Βάσσες. Temple of Apollo Epicurius at Bassae

Σ’ ένα επιβλητικό και άγριο ορεινό τοπίο, ΝΔ της Ανδρίτσαινας, βρίσκεται ο ναός του Επικούρειου Απόλλωνα, ένας από τους μεγαλύτερους ναούς της αρχαιότητας. Ο ναός βρίσκεται σε απόσταση 14 χλμ. νότια της Ανδρίτσαινας, σε υψόμετρο 1.130 μ., επάνω στο όρος Κωτίλιο. Στην τοποθεσία αυτή, που στην αρχαιότητα λεγόταν Βάσσες (δηλαδή μικρά πλατώματα σε βράχους), οι κάτοικοι της γειτονικής Φιγάλειας είχαν ιδρύσει, από τον 7ο αιώνα π.Χ., τέμενος του Απόλλωνος Βασσίτα, τον οποίον και λάτρευαν με την προσωνυμία του Επικουρίου (συμπαραστάτη στον πόλεμο ή στην αρρώστια). Το επίθετο Επικούριος δόθηκε την εποχή των πολέμων με τους Σπαρτιάτες γύρω στο 650 π.Χ.

Ο ναός αποτελεί ένα από τα καλύτερα σωζόμενα μνημεία της κλασικής αρχαιότητας. Συγκεκριμένα, είναι ο καλύτερα διατηρημένος ναός μετά το ναό του Ηφαίστου στην Αθήνα. Από όλους τους ναούς της Πελοποννήσου, ύστερα από το ναό της Τεγέας, θα μπορούσε αυτός να πάρει την πρώτη θέση για την ομορφιά του μαρμάρου και το αρμονικό σύνολο. Χτίστηκε το 420-400 π.Χ. στη θέση ενός παλαιότερου, αρχαϊκού ναού. Ο περιηγητής Παυσανίας, που επισκέφτηκε το μνημείο, στα μέσα περίπου του 2ου αιώνα μ.Χ., αναφέρει ως αρχιτέκτονά του τον Ικτίνο.

Η θέση που κατέχει ο ναός στην ιστορία της ελληνικής αρχιτεκτονικής είναι ξεχωριστή, καθώς συνδυάζει με ιδιοφυή τρόπο τα αρχαϊστικά στοιχεία, που υπαγόρευε η τοπική θρησκευτική παράδοση, με τις τολμηρές ανανεωτικές ιδέες του δημιουργού του. Είναι δωρικός περίπτερος, με προσανατολισμό Β-Ν και διαστάσεις 14,48x38,24μ. στο επίπεδο του στυλοβάτη. Η υπερβολικά στενόμακρη κάτοψη της περίστασης, ο αριθμός των κιόνων (6x15 αντί του κανονικού για την εποχή 6x13) και η διάταξή τους (μεγαλύτερα μετακιόνια διαστήματα στις στενές πλευρές) είναι αρχαϊκά χαρακτηριστικά και παραπέμπουν σε συγκεκριμένο πρότυπο: το μεγάλο ναό του Απόλλωνος στους Δελφούς. Συνυπάρχουν όμως αρμονικά με προοδευτικά γνωρίσματα της ώριμης κλασικής αθηναϊκής αρχιτεκτονικής, όπως είναι η λεπτότητα των κιόνων, το χαμηλό ύψος της κρηπίδας και του θριγκού και η ευρυχωρία του προδόμου και του οπισθοδόμου.

Η μεγάλη πρωτοτυπία του μνημείου έγκειται στη διαμόρφωση του εσωτερικού του. Στο σηκό υπάρχει η ιδέα της κιονοστοιχίας κατά τις τρεις πλευρές, όπως στον Παρθενώνα και το ναό του Ηφαίστου (Θησείο) στην Αθήνα, όμως οι κίονες στις μακρές πλευρές δεν είναι ελεύθεροι. Εκφύονται από τους τοίχους ως λεπτά εγκάρσια χωρίσματα (ανάλογα με εκείνα του αρχαϊκού ναού της Ήρας στη Ολυμπία), που απολήγουν σε ιωνικούς ημικίονες με ιδιότυπα κοινόκρανα και βάσεις. Στη στενή πλευρά του σηκού, απέναντι από την είσοδο, ο ελεύθερος κίονας (ίσως και οι δύο τελευταίοι, στην ίδια γραμμή με αυτόν, ημικίονες) έφερε το πρώτο στην ιστορία της αρχιτεκτονικής κορινθιακό κιονόκρανο. Η κιονοστοιχία στήριζε ιωνικό θριγκό με ανάγλυφη ζωφόρο, που περιέτρεχε εσωτερικά και τις τέσσερις πλευρές του σηκού.

Είχε μήκος 31 μ. και οι 23 πλάκες της, με σκηνές Αμαζονομαχίας και Κενταυρομαχίας, βρίσκονται από το 1814 στο Βρετανικό Μουσείο. Πίσω από τον ελεύθερο κορινθιακό κίονα, στη θέση του κλειστού αδύτου άλλων ναών, διαμορφώνεται ένας κλειστός χώρος, που επικοινωνεί μεν ελεύθερα με το σηκό, «βλέπει» όμως για θρησκευτικούς λόγους προς ανατολάς, με μια πόρτα που ανοίγεται προς το ανατολικό πτερό. Όλα αυτά τα στοιχεία συνέτειναν στην ανάδειξη του εσωτερικού χώρου και αποτέλεσαν καινοτομίες που έμελλε να επηρεάσουν αποφασιστικά την εξέλιξη της αρχιτεκτονικής στους επόμενους αιώνες.

Ο ναός είναι χτισμένος από τοπικό ασβεστόλιθο. Μαρμάρινα ήταν τα κιονόκρανα του σηκού, ορισμένα μέρη της οροφής και της στέγης και ο γλυπτός διάκοσμος. Η ερείπωση άρχισε από τα ρωμαϊκά χρόνια, πρώτα από τους ανθρώπους και μετά από τους σεισμούς.

 Ανατολική ζωφόρος (Αμαζονομαχία)

Γλυπτά του διάκοσμου του ναού, μεταξύ των οποίων και Αμαζονομαχία, βρίσκονται στο Αρχαιολογικό Βρεττανικό Μουσείο.

Νότια Ζωφόρος (Κενταυρομαχία)

Η ζωφόρος του ναού είναι ένα πραγματικό αριστούργημα αποτελούμενη από 23 μαρμάρινες πλάκες, από τις οποίες οι 11 δυτικά παρίσταναν Κενταυρομαχία (Λάπηθες - Κένταυροι) και οι 11 ανατολικά Αμαζονομαχία (Αθηναίοι - Αμαζόνες). Η κεντρική στο βάθος παρίστανε τον Απόλλωνα που με τη βοήθεια της Άρτεμης, έκανε να έλθει η δικαιοσύνη, που διαταράχτηκε από τους Κενταύρους και τις Αμαζόνες. Πρόκειται για πραγματικό αριστούργημα, που η ζωντάνια και η έκφραση των μορφών, καθώς και η ταιριαστή πλοκή των σκηνών, το κατατάσσουν στους καλύτερους γλυπτικούς διάκοσμους της αρχαιότητας. Δυστυχώς τα μοναδικά αυτά γλυπτά της ζωφόρου του ναού, στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας έγιναν αντιληπτά από Ευρωπαίους αρχαιοκάπηλους και κλάπηκαν.

Δυτική Ζωφόρος (Κενταυρομαχία)

Σήμερα το μεγαλύτερο μέρος τους κοσμεί τις προθήκες του Βρετανικού μουσείου, αλλά και του μουσείου του Λούβρου και του Μονάχου. Μέσα στο ναό υπήρχε και μεγάλο (12 πόδια) χάλκινο άγαλμα του Απόλλωνα, που κατά τις μαρτυρίες του Παυσανία, όταν ιδρύθηκε η Μεγαλόπολη μεταφέρθηκε και τοποθετήθηκε εκεί, μπροστά από το ναό του Λυκαίου Δία. Η πρόσβαση στον αρχαιολογικό χώρο του ναού μπορεί να γίνει από τη Μεγαλόπολη, μέσω Καρύταινας, και από τα Κρέστενα της Ηλείας.

The Bassae Frieze is made from a set of 23 marble panels that were in the Temple of Apollo at Bassae. They were carved just before 400 B.C. The stones are on permanent display in a specially constructed room in Gallery 16 in the British Museum in London. Copies of this frieze decorated the walls of the Ashmolean Museum and London's Travellers Club.

Είναι το πρώτο φιλμ για το ναό του επικούρειου Απόλλωνα που έχτισε ο Ικτίνος στην κορυφή ενός βουνού. Ο ναός είναι κτισμένος κυρίως με ασβεστολιθική πέτρα και είναι χωρίς το άγαλμα του θεού Απόλλωνα.

Μου είναι πιο εύκολο να κινηματογραφώ πράγματα παρά ανθρώπους. Πιστεύω πολύ σ’ αυτό που ο Francis Ponge αποκαλεί «φωνή των πραγμάτων». Jean-Daniel Pollet

Ο σκηνοθέτης (Jean-Daniel Pollet) μαγεύτηκε και είπε ότι αυτός ο ναός υπήρξε το κέντρο του κόσμου για κείνον. Έτσι λοιπόν τον κινηματογράφησε με ρυθμό ιερής τελετουργίας και το αποτέλεσμα αντάμειψε τις προσπάθειες του.

Εντυπωσιασμένος από τη γοητεία του αρχαιολογικού χώρου των Βασσών ο εξαιρετικός σκηνοθέτης Jean-Daniel Pollet, μόλις τον ανακάλυψε βρήκε ένα υπαρξιακό καταφύγιο λέγοντας «Εδώ μπορείς να υπάρξεις».

Χαρακτήρισε τον τόπο ως άκρον άωτον της μαγείας και για μια δεκαετία τον θεωρούσε το κέντρο του κόσμου. Τον επισκέφθηκε πολλές φορές και τρεις ταινίες του έχουν αναφορές στο ναό του Επικούριου Απόλλωνα. Η μία από αυτές «Βάσσες» είναι αφιερωμένη στο ναό. Πρόκειται για ένα κινηματογραφικό ποίημα. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης έχει περιγράψει ως εξής τη σχέση του με τις Βάσσες:

«Πρωτοείδα το ναό των Βασσών κάνοντας το γύρο της Μεσογείου. Πρέπει λοιπόν να πω γιατί έφυγα, γιατί έκανα αυτόν το γύρο. Είχα επισημάνει το ναό σε μια λιθογραφία (όχι φωτογραφία) κάποιου βιβλίου, γιατί έγραφε ότι ήταν ο μόνος κτισμένος στα υψώματα της Πελοποννήσου και χωρίς θέα στη θάλασσα. Εγραφε, επίσης, ότι αυτός ο ναός ήταν το τελευταίο έργο του αρχιτέκτονα του Παρθενώνα. Αυτό το έργο, μέσα στις μικροσκοπικές του διαστάσεις σε σύγκριση με τον Παρθενώνα, δίνει την εντύπωση κάποιου που γέρασε, που δεν έχει πια αλαζονεία, που σχεδόν δεν είναι πια Ελληνας, αλλά ξέρει μόνο να κτίζει σαν Ελληνας.

Άλλωστε, οι πέτρες που χρησιμοποιήθηκαν για να κτιστεί αυτός ο ναός, εξορύχθηκαν απ” αυτήν εδώ την ίδια περιοχή· βλέπει κανείς καλά ότι είναι γκρίζες σαν τις άλλες που είναι τριγύρω. Σε άλλους ελληνικούς ναούς χρησιμοποιήθηκε ένα συγκεκριμένο μάρμαρο, από ένα συγκεκριμένο λατομείο, αλλά πιστεύω ότι όλα είχαν πάνω-κάτω την ίδια προέλευση, το ίδιο χρώμα, την ίδια πυκνότητα και την ίδια αντοχή. Για τις Βάσσες, σίγουρα υπάρχουν στοιχεία – θα μπορούσα να γνωρίζω περισσότερα αν είχα μελετήσει την ιστορία του ναού πιο εμπεριστατωμένα. Οπωσδήποτε, κάπου θα είναι γραμμένα. Αυτό που συγκράτησα, είναι ότι κτίστηκε για να ξορκίσει ένα λιμό, μιαν αρρώστια (ίσως πανούκλα) που, εκείνη την εποχή, είχε ρημάξει την περιοχή. Είναι πολλές οι ενδείξεις που ενισχύουν αυτή την εικασία, αλλά δεν τις θυμάμαι πια.

Male figure wearing a chiton and an alopekis (Thracian cap), holding a kithara by its strap in his left hand; may be identified as Apollo or Orpheus. Fragment of the north metope from the Temple of Apollo Epikourios at Bassae (Arcadia). Figure masculine portant un chiton et un alopekis (bonnet thrace) et tenant une cithare dans la main gauche; peut-être Apollon ou Orphée. Fragment de métope du porche nord du temple d'Apollon Epikourios à Bassae, en Arcadie.

Θυμάμαι, όμως, άλλη μια ιδιαιτερότητα: συνήθως, στο κέντρο κάθε ναού υπάρχει μια θέση όπου μπαίνει ένα άγαλμα: το άγαλμα κάποιου θεού στον οποίο υποτίθεται ότι είναι αφιερωμένος ο ναός (Απόλλων κ.λπ.). Ε, λοιπόν, στις Βάσσες δεν υπήρχε τέτοιο βάθρο. Σκέφτηκα ότι μπορεί να πρόκειται για κάποιο είδος αθεϊστικού ναού, αλλά μάλλον αεροβατούσα. Μου είπαν ότι όλοι οι ελληνικοί ναοί είχαν τον ίδιο προσανατολισμό – αυτός εδώ, όμως αποτελεί εξαίρεση. Είναι ένα από τα λίγα μέρη στα οποία ξαναγύρισα (τουλάχιστον επτά φορές· τις πέντε, μάλιστα, χωρίς μηχανή). Είναι ένας τόπος που σου μιλάει, που ο Sollers λέει ότι είναι γεμάτος απ” τα λόγια των νεκρών, κι οι νεκροί τού μιλάνε, του λένε δίχως άλλο τα ίδια πράγματα – σαν ηχώ.

Κινηματογράφησα αυτόν το ναό μια φορά, στα γρήγορα, δύο ή τρία πλάνα για τη Μεσόγειο, και μετά από δύο χρόνια ξαναγύρισα στις Βάσσες για μια ταινία μικρού μήκους. Είχε συννεφιά -πράγμα σπάνιο. Το γύρισμα κράτησε δύο μέρες».

Αυτή η ταινία που γυρίστηκε το 1964 και το 1965 βραβεύτηκε στη Μπιενάλε Παρισίων, δεν προβλήθηκε ποτέ στις κινηματογραφικές αίθουσες. Η προβολή της στην εκδήλωση «Επικούριος Απόλλωνας υπό το σεληνόφως» ήταν μια από τις σπάνιες και σε συνδυασμό με τον τόπο όπου γυρίστηκε και είναι αφιερωμένη, αποτέλεσε μοναδική εμπειρία για τους θεατές….

Μια «πεταλούδα» μέσα σε έναν... σκορπιό. Butterfly Emerges from Stellar Demise in Planetary Nebula NGC 6302

NGC 6302 lies within our Milky Way galaxy, roughly 3,800 light-years away in the constellation Scorpius. The glowing gas is the star’s outer layers, expelled over about 2,200 years. The "butterfly" stretches for more than two light-years, which is about half the distance from the Sun to the nearest star, Alpha Centauri. The central star itself cannot be seen, because it is hidden within a doughnut-shaped ring of dust, which appears as a dark band pinching the nebula in the center. The thick dust belt constricts the star’s outflow, creating the classic "bipolar" or hourglass shape displayed by some planetary nebulae. The star’s surface temperature is estimated to be about 400,000 degrees Fahrenheit, making it one of the hottest known stars in our galaxy. Spectroscopic observations made with ground-based telescopes show that the gas is roughly 36,000 degrees Fahrenheit, which is unusually hot compared to a typical planetary nebulae. Credit: NASA, ESA, and the Hubble SM4 ERO Team


H NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή φωτογραφία που τράβηξε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Είναι μια εικόνα από το διπολικό πλανητικό νεφέλωμα NGC 6302 που είναι περισσότερο γνωστό ως «νεφέλωμα της πεταλούδας» εξαιτίας του σχήματός του. Το νεφέλωμα βρίσκεται σε απόσταση περίπου 4 χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη, στον αστερισμό του Σκορπιού. 

Based on observations made with the NASA/ESA Hubble Space Telescope, and obtained from the Hubble Legacy Archive, which is a collaboration between the Space Telescope Science Institute (STScI/NASA), the Space Telescope European Coordinating Facility (ST-ECF/ESA) and the Canadian Astronomy Data Centre (CADC/NRC/CSA).

Το κεντρικό άστρο του νεφελώματος έχει θερμοκρασία επιφανείας που εκτιμάται ότι κυμαίνεται περί τους 250 χιλιάδες βαθμούς Κελσίου. Το νεφέλωμα της πεταλούδας έχει εύρος που καλύπτει τρία έτη φωτός και είναι ιδιαίτερα λαμπρό στο υπεριώδες φως αλλά όχι στο ορατό επειδή κρύβεται πίσω από ένα πυκνό «πέπλο» σκόνης. Στο νεφέλωμα έχει εντοπισθεί η έντονη παρουσία μοριακού υδρογόνου.

Ένα πλανητικό νεφέλωμα αποτελείται από ένα επεκτεινόμενο κέλυφος ιονισμένου αερίου που αποβάλλεται από άστρα τα οποία βρίσκονται στα τελευταία στάδια της ζωής τους. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι τα πλανητικά νεφελώματα μπορεί να παίζουν κρίσιμο ρόλο στη χημική εξέλιξη ενός γαλαξία.

Το Opportunity βρήκε «φιλική παραλία». Rover Finds New Evidence That Ancient Mars Was Habitable

The pale rock in the upper center of this image, about the size of a human forearm, includes a target called "Esperance," which was inspected by NASA's Mars Exploration Rover Opportunity. This image is a composite of three exposures taken by Opportunity's panoramic camera during the 3,262nd Martian day, or sol, of the rover's work on Mars (March 28, 2013). CREDIT: NASA/JPL-Caltech/Cornell/Arizona State Univ.

Χρειάστηκε να ξεπεράσει κατά πολύ την προβλεπόμενη διάρκεια ζωής του μέχρι να φτάσει στη σημαντικότερη ανακάλυψή του: το γερασμένο ρομπότ Opportunity της NASA εντόπισε ενδείξεις ενός αρχαίου ποταμού ή λίμνης με νερό «που θα μπορούσες να πιεις», πολύ πιο φιλόξενο για τη ζωή από ό,τι τα θανατηφόρα, όξινα νερά που έλουσαν αργότερα τον Άρη.

Η εξερεύνηση

Το ρόβερ Opportunity.

Το τροχοφόρο, ηλιακό Οpportunity προσεδαφίστηκε στον Άρη τον Ιανουάριο του 2004 σε μια αποστολή ονομαστικής διάρκειας 90 ημερών. Τόσο το Opportunity όσο και το δίδυμο αδελφάκι του Spirit, το οποίο έπαψε να λειτουργεί πριν από τρία χρόνια, ανακάλυψαν πετρώματα που πρέπει να είχαν σχηματιστεί παρουσία όξινου και αλμυρού νερού.


Ο βράχος σε αυτή την ψευδοχρωματική εικόνα πρέπει να σχηματίστηκε μέσα σε νερό με ουδέτερο pH. (Φωτογραφία: NASA/JPL-Caltech/University of Arizona )

Στη Γη υπάρχουν σήμερα μικρόβια που λατρεύουν τα όξινα νερά, οι βιολόγοι όμως πιστεύουν ότι η εμφάνιση ζωής είναι πιθανότερη σε πιο ουδέτερες συνθήκες. «Το πρόβλημα με τα όξινα περιβάλλοντα, πιστεύουμε, είναι ότι πολύ δύσκολα μπορούν να φιλοξενήσουν προβιοτική χημεία, το είδος των χημικών συνθηκών που απαιτούνται για την εμφάνιση ζωής» είπε στους δημοσιογράφους ο Στιβ Σκάιερς, επιστημονικός υπεύθυνος της αποστολής στο Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια.

A stereo pair of images from taken from Mars orbit were used to generate a digital elevation model that is the basis for this simulated perspective view of "Cape York," "Botany Bay," and "Solander Point" on the western rim of Endeavour Crater. The view is from the crater interior looking toward the southwest, and the vertical exaggeration is fivefold. CREDIT: NASA/JPL-Caltech/UA/OSU

«Αντίθετα, αυτό που έχουμε εδώ είναι νερό που μπορείς να πιεις» είπε, αναφερόμενος στα τελευταία δεδομένα. Οι ενδείξεις προήλθαν από έναν βράχο στο χείλος του κρατήρα Endeavour, ο οποίος βρέθηκε να περιέχει αργιλώδη πετρώματα πλούσια σε αλουμίνιο, τα οποία σχηματίζονται στη Γη παρουσία ουδέτερου νερού. Χρειάστηκαν μάλιστα επτά απόπειρες μέχρι το ρομπότ να καταφέρει να πάρει τη σωστή θέση και να ξύσει την επιφάνεια του βράχου.

Η χρονολόγηση

NASA's Mars rover Opportunity captured this view of Solander Point on June 1, 2013. The southward-looking scene, presented in false color, shows Solander Point on the center horizon, "Botany Bay" in the foreground, and "Cape Tribulation" in the far background at left. CREDIT: NASA/JPL-Caltech/Cornell Univ./Arizona State Univ.

Όπως επισήμαναν οι ερευνητές, η χρονολόγηση των αρειανών πετρωμάτων θα ήταν ουσιαστικά αδύνατη χωρίς τη μεταφορά τους στη Γη. Το πιθανότερο όμως είναι ότι ο Άρης διέθετε ουδέτερο υγρό νερό στα πρώτα δισεκατομμύρια χρόνια της ζωής του, ενώ αργότερα οι συνθήκες άλλαξαν και μετέτρεψαν τον πλανήτη στην παγωμένη, ξηρή και όξινη έρημο που βλέπουμε σήμερα.

This set of images compares rocks seen by NASA's Opportunity rover and Curiosity rover at two different parts of Mars. On the left is " Wopmay" rock, in Endurance Crater, Meridiani Planum, as studied by the Opportunity rover. On the right are the rocks of the "Sheepbed" unit in Yellowknife Bay, in Gale Crater, as seen by Curiosity. Image credit: NASA/JPL-Caltech/Cornell/MSSS

Στη διάρκεια του ταξιδιού του, επομένως, το Opportunity ακολούθησε αυτή τη μεταβατική περίοδο από τη μια κατάσταση στην επόμενη. Στο μεταξύ, πάντως, ενδείξεις ουδέτερου νερού έχει προσφέρει και το μεγαλύτερο ρομπότ Curiosity που έφτασε στον Άρη τον περασμένο Αύγουστο: το πρώτο δείγμα που συνέλεξε με το προηγμένο τρυπάνι του περιείχε κι αυτό αργιλώδη πετρώματα ουδέτερης προέλευσης. Τα αποτελέσματα της δεύτερης ανάλυσης στο φορητό εργαστήριο του ρομπότ ακόμα αναμένονται.

Το Opportunity βρίσκεται τώρα καθ' οδόν για μια άλλη περιοχή στο χείλος του κρατήρα Endeavour. Στόχος του ταξιδιού είναι ένας ψηλότερος ιζηματογενής βράχος, ο οποίος θα επέτρεπε στους ερευνητές να κοιτάξουν ακόμα πιο πίσω στο παρελθόν του πλανήτη. Κανείς βέβαια δεν ξέρει πόσο ακόμα θα ζήσει το κουρασμένο ρομπότ.