Voyager, ένα τεράστιο τεχνολογικό επίτευγμα του
20ου αιώνα. Illustration of NASA's Voyager spacecraft showing the
antennas used by the Plasma Wave Subsystem and other instruments. Credits: NASA/JPL-Caltech
Τα
όργανα στο «Voyager
1» της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), το οποίο, πριν περίπου εννέα χρόνια
(2012), βγήκε από την επικράτεια του ηλιακού μας συστήματος, ανίχνευσαν για
πρώτη φορά και έστειλαν στη Γη τον αχνό μονότονο, μόνιμο και απόκοσμο βόμβο του
μεσοαστρικού διαστήματος.
NASA's Voyager 1
spacecraft captured these sounds of interstellar space. Voyager 1's plasma wave
instrument detected the vibrations of dense interstellar plasma, or ionized
gas, from October to November 2012 and April to May 2013. Credit:
NASA/JPL-Caltech/University of Iowa
Το «Βόγιατζερ 1» είχε εκτοξευθεί το Σεπτέμβριο του 1977 και σήμερα βρίσκεται σε απόσταση περίπου 22,7 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη ή 152 φορές την απόσταση Γης-Ήλιου και αποτελεί το πιο μακρινό ανθρώπινο κατασκεύασμα στο διάστημα. Έχοντας επισκεφθεί πριν δεκαετίες το Δία (1979) και τον Κρόνο (1980) και συνεχίζοντας την «Οδύσσεια» του πέρα από τις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος (ηλιόπαυση), συνεχίζει να συλλέγει και να μεταδίδει δεδομένα, επιτρέποντας στους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα το μεσοαστρικό χώρο.
Looking at signals
only barely louder than noise, Ocker found a weak but nearly continuous signal
-- visible as a thin red line -- connecting stronger plasma oscillation events
in Voyager 1's Plasma Wave Subsystem data. Use the slider to switch between
graphs showing only the strong signals (blue background) and the filtered data
showing weaker signals including the plasma wave emission. Credits: NASA's
Voyager 1 Plasma Wave Subsystem/Stella Ocker
Οι
απέραντες περιοχές ανάμεσα στα αστρικά (ηλιακά) συστήματα του γαλαξία μας δεν
είναι τελείως κενές, καθώς ύλη (κυρίως αέρια) και ακτινοβολία συνθέτουν το
λεγόμενο μεσοαστρικό ή διαστρικό μέσο. Περίπου το 15% της ορατής ύλης του
γαλαξία μας αποτελείται από τέτοια μεσοαστρικά αέρια, σκόνη και σωματίδια
κοσμικής ακτινοβολίας. Ένα μεγάλο μέρος του μεσοαστρικού μέσου βρίσκεται σε
μορφή ιονισμένου (ηλεκτρικά φορτισμένου) πλάσματος. Σε αυτό το πλάσμα ανάμεσα
στα άστρα υπάρχουν μόνο 0,1 άτομα ανά κυβικό εκατοστό, ενώ στον αέρα της Γης
υπάρχουν δισεκατομμύρια άτομα.
Προηγουμένως,
το «Voyager 1» είχε ανιχνεύσει διαταραχές στα μεσοαστρικά αέρια, οι οποίες
προκαλούνται από τις περιοδικές ηλιακές εκλάμψεις. Τώρα το σκάφος αποκάλυψε τις
μόνιμες δονήσεις των αερίων, οι οποίες είναι άσχετες με την ηλιακή
δραστηριότητα και προκαλούν ένα βόμβο με συχνότητα περίπου 3 kHz.
Έπειτα
από 44 χρόνια ταξιδιού, το Voyager 1 -που παρά την αρίθμηση του είχε εκτοξευθεί
λίγες εβδομάδες μετά το δίδυμο σκάφος Voyager 2- θα συνεχίσει την περιπέτεια
του, αλλά κάποια στιγμή θα πάψει να τροφοδοτείται με ενέργεια, πιθανώς μέσα σε
αυτή τη δεκαετία.
Πηγές:
https://www.nature.com/articles/s41550-021-01363-7
- https://www.nasa.gov/feature/goddard/2021/as-nasa-s-voyager-1-surveys-interstellar-space-its-density-measurements-are-making-waves
- https://www.amna.gr/home/article/552224/To-Voyager-1-akouse-gia-proti-fora-ton-apokosmo-monimo-bombo-tou-mesoastrikou-diastimatos
