Ένα απόγευμα στο Νόβι Σαντ. An afternoon at Novi Sad

Το Νόβι Σαντ βρίσκεται στη βόρεια Σερβία, περίπου 90 χιλιόμετρα από το Βελιγράδι, στην πεδιάδα της Βοΐβοντίνα. 

Το ονομάζουν μικρή Αθήνα και το wikipedia εξηγεί σε μια παράγραφό του το γιατί: στην διάρκεια της Σερβικής επανάστασης του 1848/49, το Νόβι Σαντ ήταν μέρος της Σερβικής Βοϊβοντίνας, αυτόνομης σερβικής περιοχής μέσα στο πλαίσιο της μοναρχίας των Αψβούργων. Στις 12 Ιουνίου 1849 ο ουγγρικός στρατός που βρίσκονταν στρατοπεδευμένος στο κάστρο του Πετροβαραντίν για να εμποδίσει την επίθεση των αυστριακών βομβάρδισε και κατέστρεψε την πόλη, η οποία έχασε το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων της και καταστράφηκαν τα 2/3 των κτιρίων της. Σύμφωνα με στοιχεία του 1850 στην πόλη έμειναν μόνο 7.182 κάτοικοι από τους 17.332 που υπήρχαν το 1843. 

Από το 1849 έως το 1860 το Νόβι Σαντ ανήκε στην Αυστρία. Μετά την Αυστρο-Ουγγρική ένωση το 1867 η πόλη πέρασε να στα ουγγρικά εδάφη της Αυστροουγγαρίας. Την περίοδο αυτή, η πολιτική της ουγγρικής κυβέρνησης, με στόχο την ουγγαροποίηση της πόλης άλλαξε σημαντικά την δημογραφική δομή της. Η Μάτιτσα Σρπσκα (Матица српска) ένα σημαντικό επιστημονικό, λογοτεχνικό και πολιτιστικό, ίδρυμα μεταφέρθηκε στο Νόβι Σαντ το 1864 και τότε κτίστηκε το σερβικό γυμνάσιο (српска гимназија) και ιδρύθηκε το Σερβικό εθνικό θέατρο (Српско народно позориште). Αυτή την ίδια εποχή το Νόβι Σαντ έγινε το πολιτιστικό, πολιτισμικό και κοινωνικό κέντρο όλου του Σερβικού λαού. 

Την ίδια εποχή στο Νόβι Σαντ έζησαν ή πέρασαν για λίγο, σημαντικές προσωπικότητες του Σερβικoύ Διαφωτισμού, της διανόησης και της πολιτικής, όπως ο Σβέτοζαρ Μίλετιτς, ο Πόλιτ-Ντέσαντσιτς, ο Γιόβαν Γιοβάνοβιτς Ζμάι, ο Λάζα Κόστιτς, ο Τζόρτζε Νατόσεβιτς, ο Ίλια Βούτσετιτς, ο Στέφαν Μπρανόβατσκι, ο Σ. Πάβλοβιτς, ο Τέοντορ Μάντιτς, ο Λ. Στανόγεβιτς, ο Α. Χάτζιτς, ο Κώστα Τρίβκοβιτς, ο Άρσα Πάγεβιτς και πολλοί άλλοι μετανάστες από την Σερβία. Γι’ αυτούς όλους τους λόγους το Νόβι Σαντ ονομάστηκε «Σερβική Αθήνα».

Φθάνοντας στο Νόβι Σαντ δίνεται η εντύπωση ότι θα συναντήσουμε μια τυπική βαλκανική πόλη. 

Η εικόνα αρχίζει να αλλάζει όταν ξεκινήσουμε την πρώτη βόλτα στη παλιά πόλη, που είναι και το ιστορικό και εμπορικό κέντρο, όπου τα κτίρια και η αρχιτεκτονική παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον.

Στη κεντρική πλατεία δεσπόζουν ο επιβλητικός καθεδρικός ναός, το παλιό δημαρχείο και το ξενοδοχείο Vojvodina χτισμένο το 1854.

Η παλιά πόλη διατηρεί σχεδόν ανέπαφη την αρχιτεκτονική της και κατά μήκος του πεζόδρομου Zmaj Jovina υπάρχουν πολλά καφέ, εμπορικά καταστήματα, πλανόδιοι πωλητές και κάθετα δρομάκια που το καθένα οδηγεί είτε σε μικρές πλατείες είτε στα συγκεντρωμένα μπαρ ακόμα και σε μαγαζάκια που παρουσιάζουν ενδιαφέρον.

Η θέση της πόλης του Νόβι Σαντ φυσικά και δεν είναι τυχαία. Θα λέγαμε ότι αποτελεί την βόρεια πύλη των Βαλκανίων προς την κεντρική Ευρώπη. Το στρατηγικό σημείο της πόλης έρχεται να επιβεβαιώσει ο ποταμός Δούναβης. Είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος ποταμός της Ευρώπης (μετά τον Βόλγα). Πηγάζει από τον Μέλανα Δρυμό στη Γερμανία, ακολουθεί πορεία κυρίως ανατολική για 2850 χλμ., διασχίζει αρκετές πρωτεύουσες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης και καταλήγει στη Μαύρη Θάλασσα μέσα από τη Ρουμανία, δημιουργώντας έτσι το βόρειο φυσικό γεωγραφικό όριο της Βαλκανικής χερσονήσου στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Μια από τις πόλεις που διασχίζει και κόβει ουσιαστικά στα δυο είναι και το Νόβι Σαντ. Για να είμαστε πιο ακριβείς αυτό που χωρίζει ο Δούναβης είναι την βασική πόλη από το προάστειο Petrovaradin, με σημείο αναφοράς το ομώνυμο επιβλητικό και τεράστιο κάστρο.

Δύο κοντινοί εξωπλανήτες φαβορί της… ζωής. First atmospheric study of Earth-sized exoplanets points to possible habitability

Είναι βραχώδεις και βρίσκονται στην κατοικήσιμη ζώνη του συστήματος τους. Καλλιτεχνική απεικόνιση των δύο εξωπλανητών που είναι οι πλέον επικρατέστεροι υποψήφιοι για να διαθέτουν ζωή από όσους εξωπλανήτες έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα. Using NASA's Hubble Space Telescope, astronomers have conducted the first search for atmospheres around temperate, Earth-sized planets beyond our solar system and found indications that increase the chances of habitability on two exoplanets. This artist's illustration shows two Earth-sized planets, TRAPPIST-1b and TRAPPIST-1c, passing in front of their parent red dwarf star, which is much smaller and cooler than our sun. NASA's Hubble Space Telescope looked for signs of atmospheres around these planets. Credit: NASA/ESA/STScI/J. de Wit (MIT)

Σε απόσταση περίπου 40 ετών φωτός από εμάς βρίσκεται ένας ερυθρός νάνος με αρκετά χαμηλή θερμοκρασία. Το άστρο έλαβε την ονομασία Trappist-1 και πριν από δύο μήνες εντοπίστηκαν δύο πλανήτες να βρίσκονται σε τροχιά γύρω από αυτό. Ερευνητές του ΜΙΤ παρατήρησαν το σύστημα και διαπίστωσαν ότι πρόκειται για δύο βραχώδεις πλανήτες που βρίσκονται στην λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη, την περιοχή όπου οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για την εμφάνιση των παραγόντων που υποστηρίζουν την παρουσία της ζωής όπως η ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή. Οι ερευνητές ανακοίνωσαν ότι θα συνεχίσουν τη μελέτη των δύο πλανητών με στόχο να εντοπίσουν στοιχεία (ατμοσφαιρικά και άλλα δεδομένα) που να δείχνουν αν πράγματι διαθέτουν συνθήκες φιλικές στη ζωή. Ευελπιστούν μάλιστα ότι ίσως εντοπίσουν ίχνη αερίων που συνδέονται άμεσα με την ύπαρξη ζωντανών οργανισμών.

Είναι «πολύτιμοι»

«Πρόκειται για τους πρώτους πλανήτες που γνωρίζουμε οι οποίοι διαθέτουν και τους τρεις παράγοντες που αναζητούμε στο κυνήγι πλανητών φιλόξενων στη ζωή. Διαθέτουν μέγεθος παρόμοιο με αυτό της Γης, έχουν θερμοκρασία που να επιτρέπει την παρουσία νερού σε υγρή μορφή και ο συνδυασμός του τύπου του άστρου και της θέσης στην οποία βρίσκονται μας επιτρέπει να τα μελετήσουμε πιο αναλυτικά. Για αυτό αυτοί οι δύο πλανήτες είναι πραγματικά πολύτιμοι και ευελπιστούμε ότι θα μάθουμε σύντομα πολλά για αυτούς» δήλωσε ο Ζυλιέν ντ Βιτ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Ο Βιτ ανέφερε επίσης ότι μεγάλη βοήθεια στην παρατήρηση των δύο πλανητών θα προσφέρει το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb που αναμένεται να εκτοξευτεί το 2018 και θα μπορεί ανάμεσα στα άλλα να εντοπίζει ατμοσφαιρικά και άλλα στοιχεία εξωπλανητών.

Πηγή: Julien de Wit, Hannah R. Wakeford, Michaël Gillon, Nikole K. Lewis, Jeff A. Valenti, Brice-Olivier Demory, Adam J. Burgasser, Artem Burdanov, Laetitia Delrez, Emmanuël Jehin, Susan M. Lederer, Didier Queloz, Amaury H. M. J. Triaud, Valérie Van Grootel. A combined transmission spectrum of the Earth-sized exoplanets TRAPPIST-1 b and c. Nature, 2016; DOI: 10.1038/nature18641

Η ανθρώπινη όραση «αντιλαμβάνεται μεμονωμένα φωτόνια». The Human Eye Can Detect a Single Photon, Study Finds

Salvador Dali, L'Angélus de Gala, detail, 1935. Συναγωνίζεται τους καλύτερους οπτικούς ανιχνευτές και δεν αποκλείεται να αντιλαμβάνεται κβαντικά οπτικά φαινόμενα. Despite investigations for over 70 years, the absolute limits of human vision have remained unclear. Rod cells respond to individual photons, yet whether a single-photon incident on the eye can be perceived by a human subject has remained a fundamental open question. Here we report that humans can detect a single-photon incident on the cornea with a probability significantly above chance. This was achieved by implementing a combination of a psychophysics procedure with a quantum light source that can generate single-photon states of light. We further discover that the probability of reporting a single photon is modulated by the presence of an earlier photon, suggesting a priming process that temporarily enhances the effective gain of the visual system on the timescale of seconds.

Σε μια προσπάθεια να προσδιορίσουν το όριο της ανθρώπινης όρασης, φυσικοί στις ΗΠΑ ζήτησαν από εθελοντές να καθίσουν στο απόλυτο σκοτάδι, απέναντι από μια συσκευή που έστελνε στα μάτια τους μεμονωμένα φωτόνια. Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι η ανθρώπινη όραση συναγωνίζεται τους καλύτερους οπτικούς ανιχνευτές, και δεν αποκλείεται να αντιλαμβάνεται ακόμα και κβαντικά οπτικά φαινόμενα.

Επιστήμονες και φυσικοί προσπαθούν εδώ και δεκαετίες να βρουν τα όρια του ανθρώπινου ματιού. Μια σημαντική εξέλιξη ήρθε από μελέτη του 2012, η οποία έδειχνε ότι φωτοευαίσθητα κύτταρα στο μάτι του βατράχου αντιδρούν ακόμα και όταν δεχθούν ένα φωτόνιο -μια επίδοση που καθιστά τα κύτταρα αυτά ισάξια με πανάκριβους ανιχνευτές ακριβείας.

Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι ένα και μόνο φωτόνιο αρκεί για να φτάσει το σήμα στον εγκέφαλο και να γίνει αντιληπτό ως λάμψη -ο αμφιβληστροειδής ουσιαστικά επεξεργάζεται και συμπιέζει τα ερεθίσματα πριν τα διαβιβάσει στον οπτικό φλοιό, οπότε το αρχικό σήμα μπορεί να χάνεται στην πορεία.

Επιπλέον, τουλάχιστον το 90% των φωτονίων που πέφτουν στο μάτι δεν φτάνει ποτέ στον αμφιβληστροειδή, αφού ανακλάται ή απορροφάται από άλλες περιοχές του ματιού όπως ο διαφανής κερατοειδής χιτώνας.

«Στο όριο της φαντασίας»

Salvador Dali, L'Oeil, The Eye, 1945. Μεμονωμένα φωτόνια δημιουργούν λάμψεις «στο όριο της φαντασίας».

Μια νέα ένδειξη ήρθε το 2015 από μελέτη που προσέφερε ενδείξεις ότι οι άνθρωποι μπορούν να αντιλαμβάνονται, έστω και ασυναίσθητα, λάμψεις που αντιστοιχούν σε μόλις τρία φωτόνια.

Η νέα έρευνα, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature Communications, ακολουθεί μια παρόμοια προσέγγιση. Η ομάδα του δρος Αλίπασα Βάζιρι στο Πανεπιστήμιο Ρόκεφελερ της Νέας Υόρκης ζήτησε από τρεις εθελοντές να καθίσουν στο σκοτάδι για 40 λεπτά μέχρι να προσαρμοστούν τα μάτια τους. Στη συνέχεια, κλήθηκαν να κοιτάξουν στην κατεύθυνση μιας πηγής που μπορεί να εκπέμπει μεμονωμένα φωτόνια.

Κάθε φορά που οι εθελοντές πατούσαν ένα κουμπί ακούγονταν δύο ήχοι με διαφορά ενός δευτερολέπτου. Κάποιες φορές δεν συνέβαινε τίποτα, κάποιες άλλες ο ένας από τους δύο ήχους συνοδευόταν από εκπομπή ενός φωτονίου. Σε κάθε περίπτωση, οι εθελοντές έπρεπε να αναφέρουν αν είδαν κάτι, καθώς και πόσο σίγουροι αισθάνονταν για το αν το είδαν.

Οι τρεις εθελοντές υποβλήθηκαν σε συνολικά 2.400 δοκιμές, αριθμός αρκετά μεγάλος για να εξαχθεί ασφαλές στατιστικό αποτέλεσμα, λένε οι ερευνητές.

Η ανάλυση των απαντήσεων έδειξε ότι οι συμμετέχοντες της μελέτης έδιναν τη σωστή απάντηση πιο συχνά από ό,τι θα περίμενε κανείς αν απαντούσαν απλά στην τύχη. Επιπλέον, το επίπεδο σιγουριάς που ανέφεραν ήταν υψηλότερο όταν οι απαντήσεις τους ήταν σωστές.

Αυτό σημαίνει ότι ο εγκέφαλος δέχεται οπτικά ερεθίσματα που αντιστοιχούν ακόμα και σε ένα φωτόνιο. Τα ερεθίσματα αυτά, όμως, δεν γίνονται αντιληπτά από τη συνείδηση.

«Το εντυπωσιακό είναι ότι δεν μοιάζει με το να βλέπεις φως» σχολιάζει στο δικτυακό τόπο του Nature ο δρ Βάζιρι, ο οποίος υποβλήθηκε και ο ίδιος στη δοκιμή.  «Είναι σχεδόν σαν αίσθημα στο όριο της φαντασίας» λέει.

Ο ερευνητής σκοπεύει τώρα να συνεχίσει τα πειράματα για να ερευνήσει το κατά πόσο η ανθρώπινη όραση αντιλαμβάνεται κβαντικά οπτικά φαινόμενα.

Η υπέρθεση

Το βασικότερο τέτοιο φαινόμενο είναι η υπέρθεση, μια αλλόκοτη κατάσταση στην οποία ένα φωτόνιο μπορεί να βρίσκεται σε δύο μέρη ταυτόχρονα.

Μια στάνταρτ παραδοχή στα πειράματα κβαντικής φυσικής είναι ότι τα φωτόνια που βρίσκονται σε υπέρθεση δύο καταστάσεων τελικά διαλέγουν μία από τις δύο καταστάσεις τη στιγμή που πέφτουν σε έναν ανιχνευτή.

Αυτό θα σήμαινε ότι το φωτόνιο θα γινόταν αντιληπτό ως ένα μεμονωμένο φωτεινό σημείο, και όχι ως δύο ταυτόχρονες λάμψεις.

Υπάρχουν όμως και φυσικοί που υποψιάζονται ότι η υπέρθεση μπορεί να γίνεται αντιληπτή, οπότε οι λάμψεις θα ήταν δύο.

Περαιτέρω μελέτες ίσως δώσουν απάντηση στο μεγάλο ερώτημα, η οποία θα είχε μεγάλη σημασία για τους βιολόγους, τους φυσικούς, ακόμα και τους φιλοσόφους.