Ένα απόγευμα στο Νόβι Σαντ. An afternoon at Novi Sad

Το Νόβι Σαντ βρίσκεται στη βόρεια Σερβία, περίπου 90 χιλιόμετρα από το Βελιγράδι, στην πεδιάδα της Βοΐβοντίνα. 

Το ονομάζουν μικρή Αθήνα και το wikipedia εξηγεί σε μια παράγραφό του το γιατί: στην διάρκεια της Σερβικής επανάστασης του 1848/49, το Νόβι Σαντ ήταν μέρος της Σερβικής Βοϊβοντίνας, αυτόνομης σερβικής περιοχής μέσα στο πλαίσιο της μοναρχίας των Αψβούργων. Στις 12 Ιουνίου 1849 ο ουγγρικός στρατός που βρίσκονταν στρατοπεδευμένος στο κάστρο του Πετροβαραντίν για να εμποδίσει την επίθεση των αυστριακών βομβάρδισε και κατέστρεψε την πόλη, η οποία έχασε το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων της και καταστράφηκαν τα 2/3 των κτιρίων της. Σύμφωνα με στοιχεία του 1850 στην πόλη έμειναν μόνο 7.182 κάτοικοι από τους 17.332 που υπήρχαν το 1843. 

Από το 1849 έως το 1860 το Νόβι Σαντ ανήκε στην Αυστρία. Μετά την Αυστρο-Ουγγρική ένωση το 1867 η πόλη πέρασε να στα ουγγρικά εδάφη της Αυστροουγγαρίας. Την περίοδο αυτή, η πολιτική της ουγγρικής κυβέρνησης, με στόχο την ουγγαροποίηση της πόλης άλλαξε σημαντικά την δημογραφική δομή της. Η Μάτιτσα Σρπσκα (Матица српска) ένα σημαντικό επιστημονικό, λογοτεχνικό και πολιτιστικό, ίδρυμα μεταφέρθηκε στο Νόβι Σαντ το 1864 και τότε κτίστηκε το σερβικό γυμνάσιο (српска гимназија) και ιδρύθηκε το Σερβικό εθνικό θέατρο (Српско народно позориште). Αυτή την ίδια εποχή το Νόβι Σαντ έγινε το πολιτιστικό, πολιτισμικό και κοινωνικό κέντρο όλου του Σερβικού λαού. 

Την ίδια εποχή στο Νόβι Σαντ έζησαν ή πέρασαν για λίγο, σημαντικές προσωπικότητες του Σερβικoύ Διαφωτισμού, της διανόησης και της πολιτικής, όπως ο Σβέτοζαρ Μίλετιτς, ο Πόλιτ-Ντέσαντσιτς, ο Γιόβαν Γιοβάνοβιτς Ζμάι, ο Λάζα Κόστιτς, ο Τζόρτζε Νατόσεβιτς, ο Ίλια Βούτσετιτς, ο Στέφαν Μπρανόβατσκι, ο Σ. Πάβλοβιτς, ο Τέοντορ Μάντιτς, ο Λ. Στανόγεβιτς, ο Α. Χάτζιτς, ο Κώστα Τρίβκοβιτς, ο Άρσα Πάγεβιτς και πολλοί άλλοι μετανάστες από την Σερβία. Γι’ αυτούς όλους τους λόγους το Νόβι Σαντ ονομάστηκε «Σερβική Αθήνα».

Φθάνοντας στο Νόβι Σαντ δίνεται η εντύπωση ότι θα συναντήσουμε μια τυπική βαλκανική πόλη. 

Η εικόνα αρχίζει να αλλάζει όταν ξεκινήσουμε την πρώτη βόλτα στη παλιά πόλη, που είναι και το ιστορικό και εμπορικό κέντρο, όπου τα κτίρια και η αρχιτεκτονική παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον.

Στη κεντρική πλατεία δεσπόζουν ο επιβλητικός καθεδρικός ναός, το παλιό δημαρχείο και το ξενοδοχείο Vojvodina χτισμένο το 1854.

Η παλιά πόλη διατηρεί σχεδόν ανέπαφη την αρχιτεκτονική της και κατά μήκος του πεζόδρομου Zmaj Jovina υπάρχουν πολλά καφέ, εμπορικά καταστήματα, πλανόδιοι πωλητές και κάθετα δρομάκια που το καθένα οδηγεί είτε σε μικρές πλατείες είτε στα συγκεντρωμένα μπαρ ακόμα και σε μαγαζάκια που παρουσιάζουν ενδιαφέρον.

Η θέση της πόλης του Νόβι Σαντ φυσικά και δεν είναι τυχαία. Θα λέγαμε ότι αποτελεί την βόρεια πύλη των Βαλκανίων προς την κεντρική Ευρώπη. Το στρατηγικό σημείο της πόλης έρχεται να επιβεβαιώσει ο ποταμός Δούναβης. Είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος ποταμός της Ευρώπης (μετά τον Βόλγα). Πηγάζει από τον Μέλανα Δρυμό στη Γερμανία, ακολουθεί πορεία κυρίως ανατολική για 2850 χλμ., διασχίζει αρκετές πρωτεύουσες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης και καταλήγει στη Μαύρη Θάλασσα μέσα από τη Ρουμανία, δημιουργώντας έτσι το βόρειο φυσικό γεωγραφικό όριο της Βαλκανικής χερσονήσου στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Μια από τις πόλεις που διασχίζει και κόβει ουσιαστικά στα δυο είναι και το Νόβι Σαντ. Για να είμαστε πιο ακριβείς αυτό που χωρίζει ο Δούναβης είναι την βασική πόλη από το προάστειο Petrovaradin, με σημείο αναφοράς το ομώνυμο επιβλητικό και τεράστιο κάστρο.