Μετά
από ένα ταξίδι 9 ετών το διαστημικό σκάφος της NASA New Horizons «ξύπνησε από τη χειμερία νάρκη» σύμφωνα με
την ανακοίνωση της NASA.
After a voyage of nearly nine years and three billion miles —the
farthest any space mission has ever traveled to reach its primary target –
NASA’s New Horizons spacecraft came out of hibernation for its long-awaited
2015 encounter with the Pluto system.
Εννέα
χρόνια μετά την εκτόξευση, το σκάφος New Horizons της NASA,
η πρώτη αποστολή στον μακρινό Πλούτωνα, βγήκε από την κατάσταση αναμονής ενόψει
της άφιξης στον στόχο. Το 2015 θα μας προσφέρει τις πρώτες καθαρές εικόνες
αυτού του παγωμένου κόσμου, ο οποίος φαίνεται θολός ακόμα και στο διαστημικό
τηλεσκόπιο Hubble.
Το
απόγευμα του Σαββάτου, οι διαχειριστές της αποστολής, στο διάσημο Εργαστήριο
Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς, έλαβαν το μήνυμα ότι το
σκάφος είχε ξυπνήσει όπως ήταν προγραμματισμένο.
This artist's
concept shows NASA's New Horizons probe cruising near Pluto during a close
approach scheduled for July 14, 2015. Credit: Johns Hopkins University Applied
Physics Laboratory/Southwest Research Institute (JHUAPL/SwRI)
Ταξιδεύοντας
με την ταχύτητα του φωτός, το σήμα χρειάστηκε τέσσερις ώρες και 26 λεπτά να
φτάσει στη Γη. Το New
Horizons απείχε 4,66
δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τον μητρικό του πλανήτη και 162 εκατ. χιλιόμετρα
από τον Πλούτωνα.
Δεδομένου
ότι είναι το ταχύτερο σκάφος που έχει εκτοξευτεί ποτέ, και δεν μπορεί να
επιβραδύνει όταν φτάσει τον στόχο, το New Horizons θα έχει μόνο μια ευκαιρία να μελετήσει τον Πλούτωνα καθώς τον
προσπερνά με μεγάλη ταχύτητα.
New Horizons LOng
Range Reconnaissance Imager (LORRI) composite image showing the detection of
Pluto’s largest moon, Charon, cleanly separated from Pluto itself. The frame on
the left is an average of six different LORRI images, each taken with an
exposure time of 0.1 second. The frame to the right is the same composite image
but with Pluto and Charon circled; Pluto is the brighter object near the center
and Charon is the fainter object near its 11 o’clock position. Credit:
NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Southwest Research
Institute
Ο
Πλούτωνας, μικρότερος από τη Σελήνη, θεωρούνταν μέχρι πρόσφατα ο ένατος
πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος, έχασε όμως αυτόν τον τίτλο το 2006 και εξέπεσε
στη νέα κατηγορία των πλανητών νάνων. Στην απόφαση οδήγησε εν πολλοίς η
ανακάλυψη ενός ακόμα μεγαλύτερου σώματος στην ίδια γειτονιά του Ηλιακού Συστήματος,
τον πλανήτη νάνο Έριδα.
Σήμερα
γνωρίζουμε ότι η λεγόμενη Ζώνη του Κάιπερ, ένας δακτύλιος που ξεκινά στην
τροχιά του Πλούτωνα και εκτείνεται πολύ πιο έξω, φιλοξενεί πολλά ακόμα τέτοια
σώματα, αποτελούμενα κυρίως από πάγους και βράχια.
Charon is visible
as a “bump” moving around Pluto in the moon’s discovery images, taken with the
1.55-meter (61-inch) Kaj Strand Astrometric Reflector at the U.S. Naval
Observatory’s Flagstaff Station in 1978. Credit: NASA/Johns Hopkins University
Applied Physics Laboratory/Southwest Research Institute
Το
New Horizons θα εξερευνήσει για πρώτη φορά αυτή τη ζώνη
στις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος. Θα προσφέρει αρχικά τις πρώτες καθαρές
εικόνες του πλανήτη-νάνου και των πέντε φεγγαριών του, όλα τους με ονόματα που
συνδέονται με τον Κάτω Κόσμο: Χάροντας, Νύκτα, Ύδρα, Κέρβερος και Στυξ.
Το
New Horizons θα προσπεράσει τον Πλούτωνα με μεγάλη
ταχύτητα. Artist’s impression of New Horizons’ encounter with
Pluto and Charon. Credit: NASA/Thierry Lombry
Αφού
προσπεράσει τον Πλούτωνα, το New
Horizons σχεδιάζεται να
επισκεφθεί ένα ακόμα σώμα στη Ζώνη του Κάιπερ. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble αναζητά κάποιον κατάλληλο υποψήφιο, μέχρι
στιγμής όμως ο επόμενος προορισμός του σκάφους δεν έχει καθοριστεί.
Λίγοι
μήνες απομένουν για να βρεθεί λύση μέχρι τις 14 Ιουλίου, όταν το New Horizons φτάσει στην ελάχιστη απόστασή του από τον
Πλούτωνα. Οι παρατηρήσεις θα έχουν ξεκινήσει νωρίτερα, στις 15 Ιανουαρίου.
Λόγω
της μεγάλης απόστασης από τον Ήλιο (ο Πλούτωνας χρειάζεται 247,7 χρόνια για να
ολοκληρώσει μια περιφορά) το σκάφος δεν χρησιμοποιεί ηλιακούς συλλέκτες. Αντλεί
ενέργεια από μια θερμοηλεκτρική γεννήτρια ισοτόπων, η οποία παράγει θερμότητα
από τη διάσπαση ραδιενεργών υλικών και προσφέρει κάτι λιγότερο από 200 watt ηλεκτρικής ισχύος.
