Μέσα
στην τρέλα των ημερών κάναμε κι εμείς τη δική μας τρέλα. Εγκαταλείψαμε την πόλη
μας και καταφύγαμε στον φιλόξενο «ξενώνα
Καραγιαννοπούλου» στη Βυζίτσα του Πηλίου, που για κάποιους μήνες μετατρέπεται
σε Σπίτι Λογοτεχνίας και Μετάφρασης χάρη σε πρωτοβουλία της μεταφράστριας
Ιωάννας Αβραμίδου και με αρωγό τη Μάχη Καραγιαννοπούλου.
Προστατευμένοι μέσα στο αρχοντικό, που διέθετε ζεματίστρα για ανεπιθύμητους επιτιθέμενους, με
τη φροντίδα της Μάχης και με τις
ειδήσεις να φτάνουν στα αυτιά και τη συνείδησή μας με λιγότερους κραδασμούς,
καθώς φιλτράρονταν από τα φύλλα των δέντρων, αφεθήκαμε σε μνήμες ποιητικές, σε
αναγνώσεις αποκαλυπτικές ψυχών, σε συγκινήσεις και προβληματισμούς για την
ανθρωπινότητα του ανθρώπου, δηλαδή τη δυνατότητα ανά πάσα στιγμή και ανάλογα με
τις συνθήκες να δείχνει φωτεινές πλευρές του εαυτού του υπηρετώντας τον
ανθρωπισμό ή να βυθίζεται σε μια σκοτεινιά που καταδυναστεύει τον ίδιο και τους
άλλους.
Η
Ιωάννα και η Μάχη με την πρωτοβουλία τους βοήθησαν στο ξεδίπλωμα εσωτερικών
νημάτων που μας συνέδεσαν, τον Αλέξανδρο και τη Ρηνιώ, την Καλλιόπη και τον Δαμιανό,
τη Δήμητρα και την Ιωάννα, με τη Μάχη σιωπηλό μάρτυρα και τον Κώστα διακριτικό
καταγραφέα των στιγμών.
Υ.Γ.
Μάλλον ως μαρτύριο θα εκλάμβαναν διάφοροι πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες,
οικείοι και ξένοι, το ξεγύμνωμα ψυχής και σκέψης που προκαλεί η ποίηση, η τέχνη
γενικότερα. Αλήθεια, τι θα γινόταν αν διαρρηγνυόταν το σκληρό οικονομικό
περίβλημα της σκέψης τους; Πολύ με προκαλεί αυτή η σκέψη (σαδιστικά)... Λέω να
προτείνω στην Ιωάννα και τη Μάχη να τους απευθύνουν πρόσκληση για το Σπίτι της
Λογοτεχνίας και της Μετάφρασης, να μαζέψουν τη ζεματίστρα, να τους καλοδεχτούν
και το βράδυ, μετά το μπάνιο στα νερά του Αιγαίου ή του Παγασητικού, ή μετά από
περιπάτους, να συμμετέχουν, τουλάχιστον να παρίστανται, σε βραδιές ποιητικής
μυσταγωγίας. Τι μαρτύριο θα τους είναι αυτό το... Poetagroup!
Κείμενο:
Δήμητρα Μήττα
Φωτογραφίες: ©
Κωνσταντίνος Βακουφτσής
