Μυκηναϊκό
σουβλάκι κανείς; Cooking experiments suggest that
Mycenaean souvlaki trays would have been portable. Credit: Julie Hruby
Η
άρχουσα τάξη του Μυκηναϊκού Πολιτισμού απολάμβανε σουβλάκια ψημένα σε φορητές
ψησταριές καθώς και ψωμί που ετοιμαζόταν σε τηγάνια αντικολλητικής τεχνολογίας,
υποστηρίζουν αμερικανοί ερευνητές.
Η
Δρ Τζούλι Χρούμπι του Πανεπιστημίου του Ντάρτμουθ ήταν περίεργη να μάθει πώς χρησιμοποιούνταν
τα μαγειρικά σκεύη που έχουν βρεθεί σε ανασκαφές. Τα πήλινα σκεύη βρέθηκαν σε
κέντρα του Μυκηναϊκού Πολιτισμού, ο οποίος άκμασε την ύστερη Εποχή του Χαλκού
μέχρι το 1200 π.Χ., οπότε εξαφανίστηκε μυστηριωδώς.
Τα
σκεύη
Πήλινο
σκεύος για το ψήσιμο «σουβλακιών» από το Aκρωτήρι Θήρας (χώρος Δέλτα 2). B΄μισό
15ου αι. π.X.
Τα
ευρήματα περιλαμβάνουν ένα στρογγυλό πήλινο ταψί που χρησιμοποιούνταν πιθανώς
για την παρασκευή ψωμιού. Η μια επιφάνεια του ταψιού είναι επίπεδη, ενώ η άλλη
είναι διάστικτη με τρύπες, και οι αρχαιολόγοι δεν γνώριζαν ποια από τις δύο
ακουμπούσε στη φωτιά.
Ένα
άλλο ενδιαφέρον σκεύος είναι ένας πήλινος ορθογώνιος, την οποία οι ερευνητές
ονομάζουν «δίσκο για σουβλάκια». Οι αρχαιολόγοι δεν ήταν σίγουροι αν το σκεύος
τοποθετούνταν πάνω στην φωτιά, με το λίπος από το κρέας να στάζει μέσα στο
δίσκο, ή αν λειτουργούσε ως υποδοχή για κάρβουνα. Η Χρούμπι προσπάθησε να
εξακριβώσει ποιες ήταν οι μαγειρικές τεχνικές των Μυκηναίων κατασκευάζοντας δύο
ταψιά και δύο δίσκους για σουβλάκια από πηλούς που μοιάζουν με τον πηλό των
ευρημάτων.
Τα
πειράματα
Researchers tested
two possible ways Mycenaean ceramic pans would have been used to cook meat. The
one on the right produced the best results. Credit: Julie Hruby
Όπως
έδειξαν τα πειράματα, οι πήλινοι δίσκοι είχαν υπερβολικά μεγάλο πάχος για να
επιτρέπουν τη μεταφορά θερμότητας -σε αυτή την περίπτωση τα χοιρινά σουβλάκια
της μελέτης έμεναν άψητα. Η τοποθέτηση αναμμένων κάρβουνων μέσα στο δίσκο έδινε
καλύτερα αποτελέσματα.
«Θα
φανταζόμασταν αυτά τα αγγεία ως φορητές συσκευές ψησίματος -ίσως
χρησιμοποιούνταν στα μυκηναϊκά πικνίκ» αναφέρει η Δρ Χρούμπι στο LiveScience,
το οποίο παρακολούθησε την παρουσίαση της μελέτης στο συνέδριο του
Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Αμερικής.
Griddles from the
Mycenaean world often have one side with partial perforations and one polished
side. The side with the holes proved to be more effective at cooking bread when
researchers made replica griddles and tested them over the hearth. Credit:
Julie Hruby
Όσον
αφορά το στρογγυλό ταψί, ή τηγάνι, τα πειράματα έδειξαν ότι η ζύμη του ψωμιού
κολλούσε πιο εύκολα στην επίπεδη πλευρά. Οι τρύπες στην άλλη επιφάνεια του
τηγανιού πρέπει να ήταν μια αντικολλητική τεχνολογία, η οποία επίσης εξασφάλιζε
την ομοιόμορφη κατανομή του λαδιού πάνω στο τηγάνι. Ποιοι ήταν όμως οι τυχεροί
που απολάμβαναν αυτές τις μαγειρικές τεχνολογίες; «Προέρχονταν από την άρχουσα
τάξη, αν και αμφιβάλλω ότι οι εκπρόσωποι της ελίτ μαγείρευαν μόνοι τους» λέει η
Χρούμπι. «Στο αρχείο της Γραμμικής Β' [της γλώσσας των Μυκηναίων] υπάρχουν
αναφορές για επαγγελματίες μάγειρες» επισημαίνει.