Τα ερωτικά ενός κλόουν. The love of a clown

Ángel Zárraga, La mujer y el pelele, 1909

Είμαι ένα Δάκρυ, ένα χαμόγελο ζωγραφιστό

Είμαι ένας κλόουν, που απέξω μου γελώ,

Είμαι ένας κλόουν, που μέσα μου πονώ…

Guillaume Seignac, Pierrot's embrace, 1900

Κι είναι μικρό… μα είναι γλυκό,

στο ψέμα που έφτιαξα…. να ζω,

γιατί η αλήθεια είναι πικρή,

πικρά να σ’ αγαπώ…

Edward Hopper, Soir Bleu, 1914

Κι είναι γλυκό να ακολουθώ

στον δρόμο τον αποψινό

την ονειροβασία,

γιατί η αλήθεια είναι πικρή,

πικρή κι η κοινωνία..

Félicien Rops, L'Amour Mouché, 1881

Είναι μικρό πολύ μικρό,

σοκάκι η καρδιά σου,

κάνε μου χώρο να διαβώ,

στη γη με τ’ όνειρά σου…

Heinz Hajek-Halke, In Love, 1936

Θα ψάξω δύναμη να βρω

πίσω να μην γυρίσω,

γιατί η νύχτα είναι μικρή,

μικρό και να λυγίσω

Erich Heckel, Dead Pierrot, 1914

Δώσ’ μου της λήθης το νερό,

Να πιω να σ’ αγαπήσω,

Δωσ’ μου της λήθης το νερό,

Να πιω κι ας ξεψυχήσω…

Almada Negreiros, Study for a Theatre Decoration, 1929

Είναι μικρό πολύ μικρό,

σοκάκι η καρδιά σου,

κάνε μου χώρο να διαβώ,

στη γη με τ’ όνειρά σου…

Amandus Faure, Standing Artist and Pierrot, 1909

Είμαι ένα Δάκρυ, ένα χαμόγελο ζωγραφιστό

Κλόουν σε τσίρκο, ακροβατώ,

Ψάχνω στον κόσμο να σε βρω….

 Θανάσης Σάλτας

Federico Fellini: «Από τότε που πρωτοσυνάντησα κλόουν σε τσίρκο αποφάσισα να γίνω σαν κι αυτόν. Στο βάθος τα κατάφερα…».

Ο Φεντερίκο Φελίνι έτρεφε ιδιαίτερη συμπάθεια στους κλόουν. Θα μπορούσε αν δεν είχε ακολουθήσει το επάγγελμα του σκηνοθέτη, να είχε γίνει κάλλιστα διευθυντής τσίρκου. Ξεκίνησε την καριέρα του ως σκιτσογράφος και η προτίμησή του στο διάβασμα ήταν τα κόμικς, τα πρόσωπα των οποίων του θύμιζαν κλόουν.

Το τσίρκο πίστευε, είχε μια δύναμη ταυτόσημη με εκείνη του κινηματογράφου και ιδιαίτερα οι κλόουν διότι είναι οι μόνοι που διακινδυνεύουν πολλά την ώρα ακριβώς που τα ζουν. Διόλου παράξενο το ότι μια από τις αγαπημένες του ταινίες ήταν το «Τσίρκο» του Τσάρλι Τσάπλιν.

Pablo Picasso, Familie d'arlequin, 1905

Για τον Φελίνι όχι μόνο το τσίρκο αλλά ο κόσμος ολόκληρος ήταν γεμάτος από κλόουν. Στην αυτοβιογραφία του «Ο Φελίνι για τον Φελίνι» δίνει ένα διαφορετικό χαρακτηρισμό κλόουν σε μερικές από τις διασημότερες προσωπικότητες της παγκόσμιας ιστορίας και τέχνης: στον Πικάσο (ένας ακόμη που αγαπούσε το τσίρκο και ζωγράφισε για αυτό στη γαλάζια περίοδο), στον Μοράβια, στον Παζολίνι, στον Αντονιόνι, στον Χίτλερ, στον Φρόιντ,. Αν ξεφυλλίσει κανείς τη φιλμογραφία του, θα δει να ξεπετάγονται πού και πού αυτά τα αστεία ανθρωπάκια με τις θλιμμένες φατσούλες, με την απορία ζωγραφισμένη στα μάτια, τεντωμένα ανάμεσα στη θλίψη και στη χαρά.

Κάποτε μάλιστα το 1970, έκανε ταινία για αυτούς «Οι Κλόουν» κάτι σαν ντοκιμαντέρ, το οποίο βέβαια δεν έμεινε στη ψυχρή απεικόνιση της δουλειάς τους αλλά πήρε τη μορφή ενός λυρικού ύμνου στη θλίψη και στη χαρά.

O Φελίνι ήταν ένας τραγικός γελωτοποιός της ζωής, ο οποίος, χωρίς ποτέ να σε κάνει να ξεσπάς στα γέλια αλλά ούτε και σε λυγμούς, σου έδινε τη δυνατότητα να σκεφτείς πόσο αστεία πικρή είναι στην πραγματικότητα η ζωή. Γι’ αυτό αγαπούσε τόσο πολύ τους κλόουν , δηλαδή εμάς, όλους εμάς. Ένας παλιάτσος βρίσκεται μέσα σε έναν κόσμο αστείας φαντασίας αλλά είναι πάντα μελαγχολικός, λες και βρίσκεται σε μια αιώνια βαθιά μοναξιά. Το ίδιο και οι ταινίες του Φελίνι. Το ίδιο κι εμείς….

Πηγή: Κινηματογραφική Λέσχη Κορυδαλλού

Δείτε τη γέννηση μιας νιφάδας χιονιού, Watch The Birth Of A Snowflake

Video maker Vyacheslav Ivanov filmed the formation of the hexagonal ice crystals to produce a two minute ‘microscopic time-lapse.

Ο Βιάτσεσλαβ Ιβάνοφ, ένας Ρώσος δημιουργός βίντεο κατάφερε να καταγράψει με λεπτομέρεια τη δημιουργία ενός κρυστάλλου πάγου.

One man has created a beautiful video showing how the flakes grow to form hexagonal shapes in incredible detail (pictured).

Ο Ιβάνοφ κατέγραψε τον σχηματισμό της εξαγωνικής νιφάδας μέσα από μικροσκόπιο και το αποτέλεσμα είναι πραγματικά εντυπωσιακό.

The precise nature of the shape created depends upon the temperature and the humidity. Long, needle-like crystals form at slightly warmer temperatures like-5 degrees Celsius, whereas flakes that form in cooler temperatures such as -15 degrees Celsius are flatter and more circular in shape (pictured).

Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι καμία νιφάδα χιονιού δεν είναι πανομοιότυπη με κάποια άλλη, όλες έχουν μοναδικό σχήμα. Για να δει κάποιος όμως τη διαδικασία σχηματισμού τους απαιτείται η χρήση μικροσκοπίου.

Ο Ιβάνοφ κατέγραψε αυτή τη διεργασία σε ένα βίντεο που δείχνει με εκπληκτική λεπτομέρεια το φαινόμενο.  

CSI στο νεκροταφείο αρχαίων φαλαινών, Smithsonian scientists solve 'sudden death at sea' mystery

Νέα στοιχεία προκύπτουν για το εντυπωσιακό νεκροταφείο φαλαινών δίπλα στον Παναμερικανικό Αυτοκινητόδρομο. In this photo, Chilean and Smithsonian paleontologists study several fossil whale skeletons at Cerro Ballena next to the Pan-American Highway in the Atacama Region of Chile in 2011. Credit: Adam Metallo/Smithsonian Institution

Πριν από τρία χρόνια, οι εργασίες επέκτασης του Παναμερικανικού Αυτοκινητοδρόμου σε περιοχή της ερήμου Ατακάμα στη Χιλή αποκάλυψε ένα μεγάλο νεκροταφείο… φαλαινών. Στην περιοχή έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα απολιθώματα από 40 φάλαινες καθώς και απολιθώματα από άλλα θαλάσσια θηλαστικά. Την έρευνα της περιοχής, που έχει ονομαστεί Cerro Ballena («λόφος της φάλαινας»), και τη μελέτη των ευρημάτων έχουν αναλάβει επιστήμονες του Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν. Οι ερευνητές δημοσιεύουν άρθρο στο οποίο δίνουν ορισμένες απαντήσεις για τα μυστήρια που κρύβει το νεκροταφείο.

Η ανακάλυψη και οι θεωρίες

The piles of bones appear in four distinct layers, suggesting that the animals died in repeated events of what are known as mass strandings. The researchers believe the animals were poisoned to death by harmful algal blooms that produce toxins capable of killing marine life when they accumulate in large quantities. Credit: © Adam Metallo / Smithsonian Institution

Οι σκελετοί, διάσπαρτοι σε μια έκταση όσο δύο γήπεδα ποδοσφαίρου, βρέθηκαν αρκετά χιλιόμετρα από τις ακτές του Ειρηνικού, κοντά στην πόλη Καλντέρα. Οι παλαιοντολόγοι προσπαθούν να βρουν απαντήσεις για το πώς βρέθηκαν μαζεμένες οι φάλαινες στην έρημο. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι τα κήτη εξώκειλαν μαζικά πριν από 2 έως 7 εκατομμύρια χρόνια, όταν η ακτή βρισκόταν πιο βαθιά στην ενδοχώρα. Αργότερα το έδαφος ανυψώθηκε, μετατοπίζοντας την ακτή χιλιόμετρα μακριά.

Μια δεύτερη εξήγηση, την οποία θεωρούν και πιθανότερη οι ερευνητές, είναι ότι οι φάλαινες παγιδεύτηκαν σε μια ρηχή λιμνοθάλασσα λόγω κάποιας καταιγίδας ή μεγάλης κατολίσθησης. Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν εκτός των άλλων χρησιμοποιούν ειδικό εξοπλισμό για να χαρτογραφήσουν τρισδιάστατα την περιοχή ευελπιστώντας ότι θα αναδειχθούν έτσι κάποια στοιχεία που θα τους βοηθήσουν στη λύση του μυστηρίου.

Ο «δολοφόνος»

Paleontologists estimate that the skeletons are between 6 million and 9 million years old. Scientists think the mass strandings occurred over a period of more than 10,000 years, creating one of the most remarkable sites for marine mammal fossils on the planet. Credit: © Adam Metallo / Smithsonian Institution

Οι ερευνητές στη νέα τους μελέτη αναφέρουν ότι σχεδόν όλοι οι σκελετοί που έχουν εντοπιστεί είναι καλοδιατηρημένοι και ολοκληρωμένοι. Όπως λένε, οι φάλαινες κινούνταν προς την ίδια κατεύθυνση και όταν έχασαν τη ζωή τους το σώμα τους αναποδογύρισε. Αν και οι ερευνητές επισημαίνουν ότι δεν υπήρξε ένα μεμονωμένο συμβάν που εξόντωσε μαζικά όλα τα θαλάσσια όντα που έχουν εντοπιστεί στην περιοχή ο ένοχος μάλλον είναι ο ίδιος. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι υπήρξαν τουλάχιστον 4 «μαζικές δολοφονίες» στην περιοχή οι οποίες συνέβησαν σε διάστημα κάποιων χιλιάδων ετών μεταξύ τους.

The researches collected 3D scans of the bones to analyze back in the lab. The scientists think the animals were most likely poisoned-to-death from so-called harmful algal blooms, similar to the blooms that cause red tides today. Certain species of plankton produce small quantities of toxins that can become lethal to marine life when consumed or inhaled in large quantities. The toxins can accumulate in the environment when plankton blooms in thick mats, often as a result of rapid fertilization from an inflow of nutrients spilling off from nearby land, or upwelling from deep ocean water. Credit: © Vince Rossi / Smithsonian Institution

Όμως πιστεύουν ότι ο θάνατός τους επήλθε από την κατανάλωση τοξικών φυκών που τις επίμαχες περιόδους είχαν έντονη παρουσία στην περιοχή. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι αν στον δρόμο θαλάσσιων όντων κάνουν την εμφάνισή τους τοξικά φύκη, και μάλιστα σε μεγάλες συγκεντρώσεις, δεν είναι απαραίτητο να τα καταναλώσουν τα κήτη για να χάσουν τη ζωή τους αφού αρκεί και η εισπνοή των τοξικών ουσιών για να προκαλέσει τον θάνατο. Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Proceedings B of the Royal Society».