Γιάζρα Χάλεντ, «Αιγαίο ή η κωλοτρυπίδα του θανάτου»

Berthold Klinghofer, Refugees on the Deck of a Ship, 1951.

Το Αιγαίο είναι μία υγειονομική βόμβα

οροθετικές πόρνες παιδιά με τυμπανισμό

μουσουλμάνοι φυματικοί ροφοί με ουλίτιδα (ή στα κάρβουνα

στο νησί «φιλοξενία παράνομων μεταναστών» ο δήμαρχος είναι επιχειρηματίας,

ο παπάς είναι επιχειρηματίας,

ο μπάτσος είναι επιχειρηματίας,

ο χρυσαυγίτης είναι επιχειρηματίας,

ο επιχειρηματίας είναι επιχειρηματίας,

ο ροφός είναι επιχειρηματίας (όλοι ολίγον τι φασίστες επιχειρηματίες

28ος μεσημβρινός (ο σκληρός 27ος μεσημβρινός

(ξηρά εμπρός 26ος μεσημβρινός (ύφαλος! 25ος μεσημβρινός

(το καΐκι μπάζει νερά 24ος μεσημβρινός και 36ος παράλληλος γωνία

(στα βαθιά στο νησί «πνίξτε τους σύριους»

κάθε χωριό είναι κι ένα περιστατικό δυσκοιλιότητας,

κάθε στρατόπεδο συγκέντρωσης και μια ευκαιρία για μπάρμπεκιου,

κάθε κρατητήριο και ένας χώρος γυμναστική,

η ελευθερία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα μεταφραστικό λάθος

(τούρκικα μόνο μιλάει ο ροφός

το καΐκι μετέφερε 60 άτομα 30 άντρες 26 παιδιά τελικός προορισμός ήταν η βρετανία

(κάτι δεν πάει καλά με τα μαθηματικά στο νησί «διακτινίζουμε λαθρομετανάστες στο άπειρο»…

The shoes of three Syrian migrants are laid on a railroad track to dry out after a long walk to a border crossing on the Greek and Macedonian border September 2, 2015 near Idomeni, Greece. From Idomeni migrants continue north into Macedonia. Since the beginning of 2015 the number of migrants using the so-called 'Balkans route' has exploded with migrants arriving in Greece from Turkey and then travelling on through Macedonia and Serbia before entering the EU via Hungary. The number of people leaving their homes in war torn countries such as Syria, marks the largest migration of people since World War II. CREDIT: WIN MCNAMEE

Πλάνο ενός ναυαγισμένου καραβιού, λίγο πιο έξω από την Ελευσίνα, με όνομα «Mediterranean Sky».

«Αιγαίο ή η κωλοτρυπίδα του θανάτου» είναι ο τίτλος ποιήματος στα ελληνικά του Γιάζρα Χάλεντ (Jazra Khaleed), μετανάστη από την Τσετσενία που ζει στην Αθήνα και εκδίδει εδώ και έξι χρόνια το περιοδικό για ποίηση «ΤΕΦΛΟΝ». Το πολιτικό αυτό ποίημα μετέφερε στην ομώνυμη, πρώτη μικρού μήκους ταινία της η σκηνοθέτης Ελένη Γιώτη, σε ανεξάρτητη παραγωγή. Πρόσφατα διακρίθηκε στο εξωτερικό, σαρώνοντας βραβεία σε Βερολίνο, Παρίσι και Σαράγεβο.

Τελικά ο θεός παίζει ζάρια με τον κόσμο. Quantum ‘spookiness’ passes toughest test yet

John Bell devised a test to show that nature does not 'hide variables' as Einstein had proposed. Physicists have now conducted a virtually unassailable version of Bell's test. (CERN)

Το μελλοντικό Νόμπελ Φυσικής ίσως δοθεί στους πρωτεργάτες ενός πρωτοποριακού πειράματος, το οποίο επιβεβαίωσε, με μεγαλύτερη σιγουριά από κάθε άλλη φορά, ότι η κβαντική σύμπλεξη ή κβαντικός εναγκαλισμός (entanglement), δηλαδή η ακαριαία «επικοινωνία» και αλληλεπίδραση δύο αντικειμένων εξ αποστάσεως, συνιστά αναπόσπαστο συστατικό του κβαντικού κόσμου.

Δείτε ένα ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε το 1985 (!) σχετικό με την κβαντική φυσική και την κβαντική σύμπλεξη. Ακούγονται μερικά από τα μεγαλύτερα μυαλά του 20ου αιώνα, όπως ο John Archibald Wheeler, John Stewart Bell, Alain Aspect και David Bohm. Το ντοκιμαντέρ αναφέρεται και στη διαφωνία μεταξύ Bohr και Einstein όσον αφορά την ισχύ της κβαντικής μηχανικής.

Η είδηση αποτελεί άσχημο νέο για τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, ο οποίος σιχαινόταν αυτό το μυστηριώδες φαινόμενο επειδή δεν μπορούσε να εξηγηθεί με βάση τις δικές του θεωρίες για το σύμπαν. Εξίσου, όμως, κακό νέο αποτελεί και για τους χάκερ καθώς η μελλοντική κβαντική κρυπτογράφηση θα είναι απείρως δυσκολότερη να «σπάσει» (και θα απαιτεί διδακτορικό στην κβαντομηχανική…).

Experiment plugs loopholes in previous demonstrations of 'action at a distance', against Einstein's objections — and could make data encryption safer. Aerial photograph of the campus of Delft University of Technology. Credit: arXiv:1508.05949 [quant-ph]

Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον Ρόναλντ Χάνσον του ολλανδικού πανεπιστημίου Ντελφτ, έκαναν σχετική προδημοσίευση στον επιστημονικό διαδικτυακό τόπο arXiv [Experimental loophole-free violation of a Bell inequality using entangled electron spins separated by 1.3 km], ενώ εκκρεμεί η επίσημη δημοσίευση σε επιστημονικό περιοδικό με κριτές.

Για «ιστορική στιγμή» έκανε λόγο ο κβαντικός φυσικός Νικολά Γκεζέν του Πανεπιστημίου της Γενεύης. Για «πραγματικά μεγαλοφυές και όμορφο πείραμα» μίλησε ο κορυφαίος κβαντικός φυσικός Άντον Τσάιλινγκερ του Πανεπιστημίου της Βιένης.

Ο κβαντικός φυσικός Μάθιου Λάιφερ του καναδικού ινστιτούτου «Περίμετρος» του Οντάριο δήλωσε ότι δεν θα εκπλησσόταν αν τα επόμενα χρόνια κάποιος από τους ερευνητές, μαζί με άλλους παλαιότερους συναδέλφους του, έπαιρνε το Νόμπελ Φυσικής. Είχαν προηγηθεί άλλα σχετικά πειράματα, αλλά το νέο πείραμα στην Ολλανδία κλείνει τα «παραθυράκια» αμφιβολίας που εκείνα είχαν αφήσει.

Στην κβαντομηχανική, τα αντικείμενα μπορούν να βρίσκονται ταυτόχρονα σε πολλές διαφορετικές καταστάσεις (π.χ. ένα σωματίδιο σε δύο σημεία). Μόνο όταν γίνεται η κατάλληλη μέτρηση από τον επιστήμονα, το αντικείμενο «κατασταλάζει» σε μία δεδομένη κατάσταση.

Επιπλέον όμως -και αυτό είναι ακόμη πιο παράδοξο- οι ιδιότητες δύο μακρινών αντικειμένων, τα οποία απέχουν χιλιόμετρα μεταξύ τους, «διεμπλέκονται» ή «εναγκαλίζονται», με αποτέλεσμα όταν μετριέται κάποια ιδιότητα του ενός αντικειμένου, τότε η αντίστοιχη ιδιότητα του άλλου παίρνει την ίδια τιμή, δηλαδή μεταπίπτει ακριβώς στην ίδια κατάσταση με το πρώτο, παρά την απόσταση μεταξύ τους.

O Άλμπερτ Αϊνστάιν σιχαινόταν το μυστηριώδες φαινόμενο επειδή δεν μπορούσε να εξηγηθεί με βάση τις δικές του θεωρίες για το σύμπαν.

Αυτή η συμπεριφορά (λες και υπάρχει ένα «φάντασμα» στην ύλη) εκνεύριζε τον Αϊνστάιν, καθώς φαίνεται να παραβιάζει τον -υποτίθεται απαραβίαστο- συμπαντικό κανόνα ότι τίποτε δεν μπορεί να ταξιδέψει ταχύτερα από το φως. Στη δεκαετία του ’60, πρώτος ο Ιρλανδός φυσικός Τζον Μπελ πρότεινε ένα πείραμα για να επιβεβαιωθεί η κβαντική σύμπλεξη και να διαψευσθεί ο Αϊνστάιν οριστικά.

Η πειραματική διάταξη του Alain Aspect.

Το πρώτο σχετικό τεστ έγινε το 1981 από τον Αλέν Ασπέκτ (πιθανότατο υποψήφιο για μελλοντικό Νόμπελ) στο Ινστιτούτο Οπτικής στο Παλεζό της Γαλλίας.

Αρκετά ακόμη πειράματα έλαβαν χώρα στα επόμενα χρόνια, αλλά κάθε φορά έμενε κάποια αμφιβολία. Όμως το νέο τεστ -που αφορούσε την κβαντική σύμπλεξη ζευγαριών ηλεκτρονίων και φωτονίων – φαίνεται πως κλείνει πλέον για τα καλά κάθε προηγούμενο κενό.

«Το πείραμα στο Ντελφτ αποτελεί την οριστική απόδειξη ότι η κβαντική κρυπτογραφία μπορεί να είναι απεριόριστα ασφαλής», δήλωσε ο Τσάιλινγκερ. Όμως, στην πράξη, η εφαρμογή αναμένεται να είναι αρκετά δύσκολη.

Πηγή: www.nature.com

Αλγόριθμος που «ζωγραφίζει» σαν Van Gogh ή Picasso. This algorithm can create a new Van Gogh or Picasso in just an hour

The algorithm was given this photo of buildings, left, and a copy of Vincent Van Gogh’s “The Starry Night.” In about an hour it taught itself to mimic Van Gogh’s style, and apply it to the photo of the buildings. (University of Tuebingen)

Ονόματα όπως του Πάμπλο Πικάσο και του Βίνσεντ Βαν Γκογκ έχουν αφήσει τα δικά τους αποτυπώματα στην ιστορία της τέχνης, με μοναδικά αριστουργήματα που αποτελούν σύμβολα της έννοιας των καλών τεχνών.

German researchers find computers can use algorithm to copy famous painting styles, including Picasso’s. A photograph of Obama is transformed into the style of Picasso. Credit: mkaishengtai/GitHub

Ωστόσο, οι καλλιτέχνες αυτοί, ακόμα και πολλά χρόνια μετά τον θάνατό τους, θα είναι σε θέση να «ξαναπιάσουν το πινέλο», κατά κάποιον τρόπο, χάρη στη δουλειά Γερμανών ερευνητών οι οποίοι δημιούργησαν αλγόριθμο που είναι σε θέση να δημιουργήσει εικόνες αντίστοιχου στυλ.

The Eiffel tower gets the Van Gogh treatment. Credit: kaishengtai/GitHub

Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα της Washington Post, το σχετικό paper [A Neural Algorithm of Artistic Style] περιλαμβάνει εικόνες που θυμίζουν τα έργα καλλιτεχνών όπως ο Βαν Γκογκ, ο Έντβαρντ Μουνκ και ο Πικάσο. Όλες οι εικόνες δημιουργήθηκαν μέσα σε διάστημα μικρότερο της μίας ώρας- χρονικό διάστημα που αναμένεται να μειωθεί καθώς οι ερευνητές βελτιώνουν τις επιδόσεις του αλγορίθμου τους.

Πρόκειται για την πιο πρόσφατη εξέλιξη από τον τομέα του αποκαλούμενου Deep Learning, στο οποίο υπολογιστές ταυτοποιούν και καταχωρούν μοτίβα τα οποία εντοπίζουν σε τεράστιους όγκους δεδομένων. Οι λειτουργικές διαδικασίες αυτές είναι ειδικά σχεδιασμένες για να μιμούνται τον τρόπο που δουλεύει ο ανθρώπινος εγκέφαλος.

Οι νέες εικόνες δημιουργούνται ως εξής: λαμβάνεται μία εικόνα (μπορεί να είναι κάτι απλό, όπως μία γραμμή από σπίτια) και στη συνέχεια μια άλλη, που είναι ζωγραφιά κάποιου μεγάλου καλλιτέχνη.

The algorithm took the top left image and applied the style of the small, inset images to create works with very similar styles. (University of Tuebingen)

Στη συνέχεια χρησιμοποιείται ένα «συνελικτικό νευρικό δίκτυο» (convolutional neural network) για τη δημιουργία μιας νέας εικόνας, στην οποία το στυλ του καλλιτέχνη μεταφέρεται στην αρχική φωτογραφία.

Όπως υπογραμμίζει ο Λεόν Γκάτις, διδακτορικός φοιτητής του Πανεπιστημίου του Τούμπινγκεν και επικεφαλής συντάκτης της έρευνας, οι απεικονίσεις τόσο του περιεχομένου όσο και του στυλ στο δίκτυο είναι ξεχωριστές, οπότε και είναι δυνατή η παρέμβαση και στις δύο ανεξάρτητα, για να προκύψει μία εντελώς νέα εικόνα.

Πηγή: naftemporiki.gr – www.washingtonpost.com