Τα Παιδιά της Χορωδίας. Les choristes

Ο Κλεμέντ Ματιέ (Ζεράρ Γινιό), ένας άνεργος δάσκαλος μουσικής, βρίσκει δουλειά ως επιτηρητής σε ένα σωφρονιστικό οικοτροφείο ανηλίκων. Εκεί, μένει έκπληκτος από τη σκληρή πραγματικότητα της σχολικής ρουτίνας και κυρίως, από τις ακραίες και αναποτελεσματικές μεθόδους που μέχρι τώρα εφάρμοζε ο διευθυντής Ρασίν (Φρανσουά Μπερλάν). Ο Ματιέ αποφασίζει να αρχίσει έναν αγώνα για να προσφέρει μια πνοή αλλαγής στο αυστηρό ίδρυμα, διδάσκοντας στους μαθητές του τη μαγεία και τη δύναμη της μουσικής, αλλάζοντας έτσι τις ζωές τους για πάντa...

Les Choristes - Gérard Jugnot, Christophe Barratier, Kad Merad.

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Κριστόφ Μπαρατιέ είναι μία διαχρονική ιστορία για την παιδική ηλικία: η απόγνωση και η σκληρή προσπάθεια, τα τρυφερά μυστικά και οι φάρσες, όπως τα ζει μια ατίθαση ομάδα παιδιών που αγωνίζονται να επιβιώσουν σε έναν αμείλικτο κόσμο γεμάτο κανονισμούς, περιορισμούς και τιμωρία. Στην ταινία παρελαύνουν ταλαντούχα παιδιά, με την ενίσχυση – πίσω από τις κάμερες – μιας  παιδικής χορωδίας υπό τις οδηγίες του Μπρουνό Κουλέ ("Πορφυρά Ποτάμια", "Ιμαλάια", "Μικρόκοσμος") 1948.

Ο σκηνοθέτης για την ταινία

Ο Κριστόφ Μπαρατιέ (κέντρο) στα γυρίσματα της ταινίας.

"Μετά το "Les Tombales", τη μικρού μήκους ταινία μου, έψαχνα μια καλή ιστορία για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που ήθελα να γυρίσω. Συνειδητοποίησα ότι οι σημειώσεις που έπαιρνα σχετίζονταν κατά κάποιο τρόπο με την παιδική μου ηλικία, με τα συναισθήματα που ένιωθα σε ηλικία τεσσάρων με οχτώ χρόνων. Επίσης, δεδομένων των μουσικών μου σπουδών, πραγματικά ήθελα να κάνω μία ταινία σχετική με τη μουσική. Έτσι, όπως ήταν φυσικό, ο συνδυασμός μουσικής και παιδικής ηλικίας, με οδήγησε στο "Κλουβί Με Τ' Αηδόνια".

"Είδα αυτήν την ταινία όταν ήμουν επτά ή οκτώ ετών, το 1970 ή το '71, σε έναν από τους δύο μόνο τηλεοπτικούς σταθμούς που υπήρχαν τότε. Σαν παιδί, με είχε συγκινήσει βαθιά. Η ταινία είναι τώρα ξεχασμένη αλλά η γοητεία της συντηρείται. Και δεν έχει χαρακτηριστεί σαν "αριστούργημα" του γαλλικού σινεμά, κάτι που έκανε ευκολότερη τη διασκευή της. Οι δύο αναμνήσεις που έμειναν περισσότερο ζωντανές στο μυαλό μου ήταν το συναίσθημα που μου δημιούργησαν οι φωνές των παιδιών και ο χαρακτήρας του αποτυχημένου μουσικού ο οποίος προσπαθούσε, παρ' όλα τα εμπόδια, να μεταμορφώσει τον κόσμο γύρω του. Αυτό μου αρέσει στις ταινίες. Όλες οι ταινίες που με επηρέασαν περισσότερο έχουν αυτό το κοινό σημείο – το πώς μπορεί ένας μόνο άνθρωπος να κάνει τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος. Ξέρω ότι μία ταινία δε μπορεί να αλλάξει τα πράγματα, όμως μπορεί να σε κάνει να θέλεις να προσπαθήσεις. Μου αρέσει να βγαίνω από τον κινηματογράφο με το αίσθημα ότι θέλω να ταυτιστώ με τον κεντρικό χαρακτήρα. Η διδασκαλία του Κλεμέν Ματιέ δεν περιορίζεται στη μουσική, δίνει επίσης μαθήματα ζωής. Η ταινία έχει τρεις θεματικές – την πρώιμη παιδική ηλικία, τη μουσική και την πνευματική φώτιση. "

Ο Ζακ Περίν για την ταινία

Ένα σημείωμα… "Οι εικόνες που σχετίζονται με την παιδική μας ηλικία, με τα αρχέγονα συναισθήματά μας, μας είναι οικείες. Αργότερα στο χρόνο, μέσω των αναμνήσεων από τις εμπειρίες μας όταν μαθαίναμε τη ζωή, η καθολική σημασία των εικόνων αυτών αποκτά νόημα – τίποτα δεν ήταν τόσο αθώο τελικά. Εφήμερες χαρές και απαρηγόρητα δάκρυα – τα πάντα περνάνε, όμως τίποτα δε σβήνεται. Και αν μία μουσική νότα, ένα τραγούδι, μία μελωδία τυχαίνει να συνδέεται με αυτές τις μακρινές εικόνες, η σφραγίδα τους είναι σίγουρα πιο έντονη. Αυτό είναι που βρήκα τόσο συγκινητικό στο σενάριο του Κριστόφ Μπαρατιέ. "Les Choristes". Ένα αυστηρό οικοτροφείο, απείθαρχα παιδιά, μία χορωδία που τα φέρνει κοντά το ένα στο άλλο – όλα συνεισφέρουν σε κάτι που είναι μία έξοχη αναπαράσταση της παιδικής ηλικίας σαν σύμβολο."

Ζακ Περίν, παραγωγός και πρωταγωνιστής.

Set in 1949, Les Choristes is about a French supervising teacher, Clement Mathieu, who has a secret passion for writing music. The film begins with him starting a job at a school named Fond de l’Etang, and although the literal translation of this name is ‘bottom of the pond’, it is intended to signify the state of hopelessness the boys in attendance are considered to be in, i.e. ‘rock bottom’. Fond de l’Etang is run more like a penitentiary than a school; the strict headmaster calls for silence at all times and considers beatings and locking the boys up as the best methods of punishment for their behaviour. The boys who live at the school are either orphans or have come from poor or neglectful backgrounds, and so they spend a lot of time acting out, pulling pranks, and stealing, but only because they don’t really know any better. That is until Mathieu comes along and teaches them how to sing as a choir, as well as giving them guidance and the strong parental figure they all need.

It’s an inspiring film and shows how powerful music can be. Despite how they are first portrayed, the young boys at the school are actually very bright and decent kids, their petty behaviour misjudged and unfairly punished because nobody has taken the time to get to know them or to give them a chance. Through music, Mathieu gives them an opportunity they’ve never had; he makes them part of something to be proud of and in turn they become high-spirited and the atmosphere at the school changes considerably.

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κριστόφ Μπαρατιέ (Kristophe Barratier)

ΧΩΡΑ: Γαλλία Ελβετία, Γερμανία 2004 ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 95΄έγχρωμο

ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Φρανσουά Γκιογκάν ΜΟΝΤΑΖ: Ιβ Ντεσάμπ (Yves Deschamps)

ΜΟΥΣΙΚΗ: Μπρουνό Κουλέ (Bruno Coulais) ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Κάρλο Βαρίνι (Carlo Varini), Ντομινίκ Ζεντίλ (Dominique Gentil), Ζαν Ζακ Μπουόν (Jean-Jacques Bouhon)

ΣΕΝΑΡΙΟ: Κριστόφ Μπαρατιέ, Philippe Lopes-Curval ΣΚΗΝΙΚΑ: Φρανσουά Σοβό

ΠΑΙΖΟΥΝ: Ζεράρ Γινιό (Gérard Jugnot), Φρανσουά Μπερλεάν (François Berléand), Ζακ Περίν (Jacques Perrin), Καντ Μεράντ (Kad Merad), Ζαν-Μπατίστ Μονιέ (Jean-Baptiste Maunier), Μαρί Μπιουνέλ (Marie Bunel), κ.α.

Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ Γαλλικού Κινηματογράφου της Αθήνας. Υποψήφια για ΟΣΚΑΡ (Καλύτερης ξένης ταινίας 2005, Τραγουδιού).

Ένα άστρο σκέτο διαμάντι! An Earth-size Diamond in the Sky: The Coolest Known White Dwarf Detected

Καλλιτεχνική απεικόνιση του μικρού λευκού νάνου που κινείται σε τροχιά γύρω από το μεγαλύτερο άστρο νετρονίου και έχει μετατραπεί σε διαμάντι. An artist’s conception of a white dwarf star in orbit with pulsar PSR J2222-0137. We live in a vast, dark Universe, which makes the smallest and coolest objects extremely difficult to detect, save for a stroke of luck. Often times this luck comes in the form of a companion. Take, for example, the first exoplanet detected due to its orbit around a pulsar — a rapidly spinning neutron star. A team of researchers using the National Radio Astronomy Observatory’s Green Bank Telescope and the Very Long Baseline Array (VLBA), as well as other observatories have repeated the story, detecting an object in orbit around a distant pulsar. Except this time it’s the coldest, faintest white dwarf ever detected. So cool, in fact, its carbon has crystallized. Credit: B. Saxton (NRAO/AUI/NSF)

Ερευνητές του Πανεπιστημίου Ουισκόνσιν-Μιλγουόκι χρησιμοποιώντας ισχυρά επίγεια τηλεσκόπια όπως τα GBT και VLBA έκαναν μια εντυπωσιακή ανακάλυψη. Εντόπισαν σε απόσταση 900 ετών φωτός από τη Γη ένα λευκό νάνο με ξεχωριστά χαρακτηριστικά.Εχει μέγεθος παρόμοιο με της Γης και σύμφωνα με τους ερευνητές έχει μετασχηματιστεί σε ένα γιγάντιο... διαμάντι!

Πανάρχαιος και σπάνιος

Using the Green Bank Telescope - the world’s largest fully steerable radio telescope, Kaplan et al. (2014) made observations of the pulsar PSR J2222-0137 and its invisible companion. A pulsar is basically a neutron star - an ultra-dense remnant core of a massive star. The observations showed that PSR J2222-0137 is 1.20 ± 0.14 times the Sun’s mass and its invisible companion is 1.05 ± 0.06 times the Sun’s mass. Both objects circle around each other with an orbital period of 2.45 days. The pulsar’s invisible companion tugs at the pulsar, allowing its presence to be inferred. Based on its measured mass, the pulsar’s invisible companion is not massive enough to be a black hole. Furthermore, the companion’s orbit is too circular for it to be another neutron star since neutron stars form in violent supernova explosions that would leave behind a system with a high eccentricity. Despite deep optical and near-infrared searches, the pulsar’s companion remained invisible. This suggests that the companion is likely a very old and very cool white dwarf with a surface temperature of less than 3000K. At such a temperature, it would be far cooler than any known white dwarf. The invisible white dwarf companion of PSR J2222-0137 may have cooled enough to have already crystallised and is now in the faster Debye cooling regime. Here, the crystal lattice of the white dwarf causes coherent vibration which allows the white dwarf to cool more rapidly. The paper has been accepted for publication in the Astrophysical Journal and may be viewed here.

Ένας λευκός νάνος είναι το υπόλειμμα του πυρήνα ενός μικρής ή μεσαίας μάζας που απομένει μετά τον θάνατο του αστέρα αυτού. Οι λευκοί νάνοι είναι το ένα από τα τρία είδη «αστρικών πτωμάτων» (τα άλλα δύο είναι οι αστέρες νετρονίων και οι μαύρες τρύπες). Ο Ήλιος αφού πρώτα διογκωθεί και μετατραπεί σε ερυθρό γίγαντα αναμένεται στη συνέχεια να καταλήξει σε λευκό νάνο σε περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια.

An image taken in visible light at the SOAR telescope of the field of the pulsar/white dwarf pair. The exact location of the white dwarf is known to a pixel. But it’s not there. Credit: NOAO

Ο λευκός νάνος που εντόπισαν οι ερευνητές βρίσκεται σε τροχιά γύρω από το άστρο νετρονίου PSR J2222-0137 και έχει μέγεθος παρόμοιο με αυτό της Γης. Είναι ο λιγότερο θερμός και λιγότερο φωτεινός λευκός νάνος που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα. Οι ερευνητές υπολογίζουν ότι η θερμοκρασία του δεν ξεπερνά τους 2.700 βαθμούς Κελσίου όταν για παράδειγμα, ο Ήλιος αναπτύσσει σε κάποιες περιοχές (στο κέντρο του) θερμοκρασίες πέντε χιλιάδες φορές μεγαλύτερες.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι αυτός ο λευκός νάνος αποτελείται από άνθρακα και οξυγόνο και ότι οι χαμηλές (για άστρο) θερμοκρασίες υποχρέωσε τον άνθρακα να κρυσταλλοποιηθεί μετατρέποντας έτσι τον λευκό νάνο σε ένα γιγάντιο κοσμικό διαμάντι. Άλλο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του… διαμαντένιου νάνου είναι ότι οι ερευνητές υπολογίζουν ότι είναι 11 δισ. ετών έχει δηλαδή ίδια ηλικία  με εκείνη του γαλαξία μας. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journall»

Εντοπίστηκαν κοσμικοί ανεμοστρόβιλοι! Astronomers Zoom in on Strange Supermassive Black Hole in NGC 5548

Καλλιτεχνική απεικόνιση του γαλαξία NGC 548 στο κέντρο του οποίου δημιουργούνται κοσμικοί άνεμοι που τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Astronomers have discovered strange and unexpected behaviour around the supermassive black hole at the heart of the galaxy NGC 5548. The researchers detected a clumpy gas stream originating in a superheated region called a quasar (illustration shown) flowed outwards and enabled fast winds to form. “There are other galaxies that show gas streams near a black hole, but they haven’t changed as dramatically. This is the first time we’ve seen a stream like this move into the line of sight. We just happened to get lucky. With most objects like this, you don’t normally see this kind of event,” said Dr Gerard Kriss, an astronomer of the Space Telescope Science Institute in Baltimore and a co-author of a paper published in the journal Science (arXiv.org pre-print). Credit: (ESO/M. Kornmesser)

Ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε ένα εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο που εντοπίζεται για πρώτη φορά. Οι ερευνητές εντόπισαν στον πυρήνα ενός γαλαξία να σχηματίζονται άνεμοι η ταχύτητα των οποίων αγγίζει τα 5 χιλιάδες χλμ/δευτ! Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες είχαν εντοπίσει κοσμικούς ανέμους η ταχύτητα των οποίων δεν ξεπερνούσε τα χίλια χλμ/δευτ.

Ο γαλαξίας

This image shows the archetypal Seyfert galaxy NGC 5548. Astronomers have detected a clumpy gas stream flowing quickly outward and blocking 90 percent of the X-rays emitted by the supermassive black hole at the center of the archetypal Seyfert galaxy NGC 5548, located 244.6 million light-years from Earth. This strange and unexpected activity may provide new insights into the interaction of supermassive black holes and their host galaxies. Image credit: ESA / Hubble / NASA / Davide de Martin.

Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής επιστήμονες του Ινστιτούτου Διαστημικής Ερευνας στην Ουτρέχτη της Ολλανδίας μελέτησε σειρά δεδομένων που έχουν καταγράψει επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια από τον γαλαξία NGC 5548. Πρόκειται για ένα σπειροειδή γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση 245 εκ. ετών φωτός από τη Γη. Στο κέντρο του NGC 5548 υπάρχει μια γιγάντια μελανή οπή που είναι ενεργή για αυτό και ο γαλαξίας αλλά και ο πυρήνας του αποτελεί μόνιμο στόχο παρατήρησης των επιστημόνων.

Οι άνεμοι

Από τον πυρήνα του NGC 5548 κοσμικοί άνεμοι που κινούνται με ταχύτητες που αγγίζουν τα 5 χιλιάδες χλμ. δευτ. και ανάμεσα στα άλλα μεταβάλλουν την φωτεινότητα του γαλαξία. This is an artist’s impression of a clumpy gas stream flowing quickly outward from the supermassive black hole at the heart of NGC 5548. The arrow shows NASA/ESA Hubble Space Telescope’s line of sight. Image credit: NASA / ESA / A. Field, STScI.

Η τελευταία μελέτη στον NGC 5548 οδήγησε στον εντοπισμό αυτών των ανέμων-σπρίντερ οι οποίοι δημιουργούνται σύμφωνα με τους ειδικούς από μεγάλα ρεύματα αερίων. Αυτά τα ρεύματα αερίων δημιουργούνται σε μια περιοχή κοντά στον πυρήνα του γαλαξία στην οποία επικρατούν πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Η ανακάλυψη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science Express» προσφέρει νέα δεδομένα για το περιβάλλον αλλά και τα φαινόμενα που αναπτύσσονται πέριξ των μελανών οπών. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι κοσμικοί άνεμοι με ταχύτητες ανάλογες με αυτές που κινούνται οι άνεμοι στον NGC 5548 μεταβάλλουν τη φωτεινότητα των γαλαξιών τους.