Έφυγε
από τη ζωή προχθές το πρωί η σκηνοθέτις Αλίντα Δημητρίου, στα 78 της χρόνια,
έπειτα από μακροχρόνια προβλήματα υγείας. Γεννημένη στην Αθήνα το 1933,
σπούδασε κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου, ενώ στη συνέχεια συμμετείχε κατά
την περίοδο της δικτατορίας στην ομάδα του "Σύγχρονου
Κινηματογράφου", οργανώνοντας τις θρυλικές προβολές ταινιών, που είχαν
γίνει εστίες αντίστασης.
Το
1977 περνά στη σκηνοθεσία με το ντοκιμαντέρ "Καρβουνιάρηδες" και ως το 1994 η Αλίντα Δημητρίου έχει γυρίσει
περισσότερα από 50 ντοκιμαντέρ. Παράλληλα, για πολλά χρόνια δούλευε συστηματικά
καταγράφοντας την φιλμογραφία των ελληνικών ταινιών μικρού μήκους, δουλειά που
οδήγησε στο πολύτιμο "Λεξικό ελληνικών ταινιών μικρού μήκους" (1992).
Με
τα «Πουλιά στον βάλτο», το 2008,
ξεκίνησε την περίφημη τριλογία της για τους αφανείς αγώνες των γυναικών στη
χώρα μας, τις τελευταίες δεκαετίες.
Το
πρώτο φιλμ αφορούσε τις γυναίκες της αντίστασης στην Κατοχή.
Στη
συνέχεια γύρισε τη «Ζωή στους βράχους»,
το 2009, με θέμα τις γυναίκες του Δημοκρατικού Στρατού και τα χρόνια της
εξορίας.
Την
τριλογία κλείνουν τα «Κορίτσια της βροχής»,
ένα ντοκιμαντέρ για τις γυναίκες που φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν κατά τη
διάρκεια της απριλιανής Χούντας.
Σχεδίαζε
μια ακόμη ταινία, για τη σημερινή Ελλάδα, που δυστυχώς δεν πρόλαβε να
υλοποιήσει. Σύμφωνα με επιθυμία της, η σορός της θα αποτεφρωθεί. Δεν πρόκειται
να γίνει κάποια επιμνημόσυνη τελετή. Για τις αρχές Σεπτεμβρίου προγραμματίζεται
από τους οικείους της ειδική εκδήλωση μνήμης, όπου θα προβληθεί και η τελευταία
της ταινία.
"Τι
σημαίνει αντικειμενικότητα;", αναρωτιόταν σε μια συνέντευξή της. "Την
αντικειμενικότητα τη χρησιμοποιούν οι αντιδραστικοί για να καλύψουν αυτά που
θέλουν. Όταν σε στήνουν στον τοίχο, τι είδους αντικειμενικότητα υπάρχει; Αυτό που
λέμε αντικειμενικότητα λοιπόν ταυτίζεται με τον κυρίαρχο λόγο. Ψυχρά πράγματα,
χωρίς πάθος, δηλαδή χωρίς τον πόνο των ανθρώπων οι οποίοι νικήθηκαν. Κάθε
άτομο, είτε ιστορικός είναι, είτε καλλιτέχνης, πρέπει να δώσει και το σφυγμό
της ιστορίας, το πάθος. Η ιστορία δεν είναι σαν τον ψυχρό υπολογιστή, είναι
ανθρώπινος πόνος".