«Τι
είναι θεός; Τι μη θεός και τι τ’ ανάμεσό τους;» αναρωτιέται ο Χορός στην Ελένη.
Οι διαμάχες των θεών παιδεύουν τους ανθρώπους, πόλεμοι γίνονται για φαντάσματα.
Μετά την πανωλεθρία στις Συρακούσες, ο Ευριπίδης γράφει το 412 π.Χ. ένα έργο
στα όρια της τραγικωμωδίας. Δεκαεπτά χρόνια από την έναρξη της τρωικής
εκστρατείας, η Ελένη συναντά πάλι τον Μενέλαο και ανατρέπει το μύθο της άπιστης
γυναίκας.
Η
Ελένη, αν και έχει πλούσια παραμυθένια δράση, έρωτα, ανατροπές και αίσιο τέλος,
χαρακτηρίζεται από έντονο φιλοσοφικό υπόβαθρο. Παραγωγή: ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καλαμάτας -
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου
Η
Πέμη Ζούνη ερμήνευσε το ρόλο της Ελένης, ενώ ο Αντώνης Καφετζόπουλος ως Μενέλαος
κατάφερε να κινηθεί στα πλαίσια της ιλαροτραγωδίας, χωρίς να υπονομεύσει την
τραγική διάσταση του δράματος.
Ανοικτό
Θέατρο Συκεών-Μάνος Κατράκης. Σκηνοθεσία: Βασίλης Νικολαΐδης.
Ο
Αγαμέμνων είναι το πρώτο μέρος της τριλογίας Ορέστεια, της μόνης τριλογίας που
έχει διασωθεί στο αρχαίο θέατρο. Θεωρείται μία από τις κορυφαίες τραγωδίες του
αρχαίου δράματος και φυσικά της παγκόσμιας δραματουργίας.
Ο
ποιητικός λόγος φτάνει σε πολύ μεγάλα ύψη, με ιδιοφυείς μεταφορές και βαθιά
νοήματα για την ανθρώπινη φύση, την έννοια της ευθύνης και την μοίρα. Οι μορφές
είναι εμβληματικές, σε επικά ύψη, αλλά όχι εξιδανικευμένες.
Στο
έργο κυριαρχεί τόσο το μίσος, ένα μίσος χολερικό, όσο και η αλαζονεία της
εξουσίας. Ο Αγαμέμνονας, που πατάει στο κόκκινο χαλί, μια τιμή που αρμόζει μόνο
σε Θεούς, είναι ένας αλαζονικός βασιλιάς. Και η Κλυταιμνήστρα έχει την ίδια
πομπώδη έπαρση.
Ο
Μηνάς Χατζησάββας ως Αγαμέμνων δίνει μια υποδειγματική ερμηνεία και ξεχωρίζει
από όλους τους ηθοποιούς. Βγάζει την έπαρση της εξουσίας στον αφελή βασιλιά,
που παγιδεύεται από την γυναίκα του και χρωματίζει πολύπλευρα και με
αποτελεσματικό τρόπο τον ρόλο του, θυμίζοντας παράλληλα και απολυταρχικούς
ηγέτες της πρόσφατης ιστορίας.
Επίσης,
ιδιαίτερα καλή ήταν η Καρυοφιλλιά Καραμπέτη. Πειστική στον ρόλο της σκληρής και
αλαζονικής βασίλισσας Κλυταιμνήστρας, με ένταση στην φωνή της και ένα
διονυσιακό πάθος στην στιγμή που εμφανίζεται λουσμένη με αίμα στην σκηνή.
Όσο
για τον χορό, η χρήση έμπειρων ηθοποιών και η σκηνοθετική επιλογή να
λειτουργούν κυρίως ως μονάδες, δίνει μια νέα οπτική στον ρόλο του.
Η
σκηνογραφία είχε αρκετά επιτυχημένες επιλογές. Όσο για την σκηνή με το φονικό,
που η σκηνή πλημμυρίζει με αίμα, είναι λίγο σαν να προσπαθεί να συνδυάσει
βίαιες εικόνες του μεταμοντέρνου θεάτρου με την ζωγραφική του Τζάκσον Πόλοκ.
Γενικά,
ο «Αγαμέμνων» του Αισχύλου από το
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΚΟΖΑΝΗΣ στο Ανοικτό Θέατρο Συκεών «Μάνος Κατράκης» βασίζεται σε ένα
πάρα πολύ δυνατό κείμενο με φοβερό λόγο και βαθιά νοήματα.
Από
την πορεία διαμαρτυρίας στη
Θεσσαλονίκη την 29-8-2013. Δυναμική η παρουσία των Καθηγητών και έπεται
συνέχεια !
Το
Myrό Antiques House και η Myrό Gallery, στο πλαίσιο της προσπάθειας του ιδρυτή
τους Σταύρου Μυρωνίδη και της ομάδας συνεργατών του για την ανανέωση της
ελληνικής εικαστικής ταυτότητας και της ανάδειξης της στο εξωτερικό,
ανακοινώθηκε στην αρχή του καλοκαιριού του 2013 η Greek Marble Initiative, μία
πρωτοβουλία για την διεθνή ανάδειξη του ελληνικού μαρμάρου και της σύγχρονης
γλυπτικής σε μάρμαρο, η οποία θα αναλάβει σειρά πρωτοβουλιών προς αυτή την
κατεύθυνση.
