Ένα
τελείως ασυνήθιστο φαινόμενο «είδε» το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. This four-panel graphic illustrates
how the binary-star system V Hydrae is launching balls of plasma into space.
Credit: NASA, ESA, and A. Feild (STScI)
Ένα
τελείως ασυνήθιστο φαινόμενο «είδε» το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble: τεράστιες
καυτές μπάλες αερίων να εκτοξεύονται από ένα άστρο που πεθαίνει. Κάθε μπάλα
πλάσματος είναι διπλάσια σε μέγεθος από τον πλανήτη Άρη και κινείται με
τρομερή ταχύτητα στο διάστημα (περίπου μισό εκατομμύριο μίλια την ώρα).
Το
αίνιγμα
1) This artist’s
impression shows the two stars of the V Hydrae system orbiting each other. One
of the stars is nearing the end of its life and has swelled in size, becoming a
red giant. See the next sequence below. Illustration credit: NASA, ESA, and A.
Feild (STScI)
2) The smaller
star’s orbit carries the star into the red giant’s expanded atmosphere. As the
star moves through the atmosphere, it gobbles up material from the red giant
that settles into a disc around the star. Illustration credit: NASA, ESA, and
A. Feild (STScI)
3) The buildup of
material reaches a tipping point and is eventually ejected as blobs of hot
plasma along the star’s spin axis. Illustration credit: NASA, ESA, and A. Feild
(STScI)
4) This ejection
process is repeated every eight years, which is the time it takes for the
orbiting star to make another pass through the bloated red giant’s envelope.
Illustration credit: NASA, ESA, and A. Feild (STScI)
Αυτές
οι αστρικές «κανονόμπαλες» εκτοξεύονται με ρυθμό μία κάθε 8,5 χρόνια εδώ και
τουλάχιστον 400 χρόνια, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων, με
επικεφαλής τον Ραγκβέντρα Σαχάι της NASA. Οι «μπάλες» αποτελούν ένα αίνιγμα,
επειδή οι αστρονόμοι δεν μπορούν να φανταστούν με ποιό τρόπο το άστρο V Hydrae,
ένας ετοιμοθάνατος ερυθρός γίγαντας σε απόσταση 1.200 ετών φωτός από τη Γη,
μπορεί να εκτινάξει τέτοιο υλικό και με τέτοια μορφή.
Μια
πιθανή εξήγηση είναι ότι οι «μπάλες» εκτοξεύονται από κάποιο άλλο «κανόνι», ένα
δεύτερο άστρο-συνοδό, που ακόμη δεν έχει εντοπισθεί και το οποίο κάθε 8,5
χρόνια πλησιάζει τo V Hydrae, «κλέβοντας» ένα μέρος της ατμόσφαιρας του
τελευταίου και μετά «πυροβολώντας» το σαν μπάλα στο διάστημα. Κάθε σφαίρα
πλάσματος έχει θερμοκρασία τουλάχιστον 9.500 βαθμών Κελσίου, σχεδόν διπλάσια
από εκείνη στην επιφάνεια του Ήλιου. Όσο απομακρύνεται από το άστρο, κάθε καυτή
σφαίρα κρυώνει σταδιακά και γίνεται αόρατη στο φάσμα του ορατού φωτός.