Arts Universe and Philology

Arts Universe and Philology
The blog "Art, Universe, and Philology" is an online platform dedicated to the promotion and exploration of art, science, and philology. Its owner, Konstantinos Vakouftsis, shares his thoughts, analyses, and passion for culture, the universe, and literature with his readers.

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

Σπάνιο αλλά όχι πρωτοφανές το μετέωρο που έπεσε στα Ουράλια, Meteorite Falls in Eastern Russia, Causes Damage: Reports


What appears to be a meteor trail over eastern Russia is seen in this image released Feb. 15, 2013, by the Russian Emergency Ministry. The meteor fall included a massive blast, according to Russian reports.

Η NASA προφανώς δεν είχε προλάβει να εντοπίσει τον μικρό αστεροειδή που διαλύθηκε σε μια έκρηξη πάνω από τα Ουράλια και τραυμάτισε εκατοντάδες άτομα με το ωστικό κύμα του. 


Οι Ρώσοι εκτιμούν ότι το μετέωρο είχε διάμετρο μερικών μέτρων, ήταν δηλαδή μικρότερο από τον αστεροειδή που περνά ξυστά από τη Γη λίγες ώρες αργότερα, σε μια εντυπωσιακή σύμπτωση.

Το μετέωρο ήταν επίσης πολύ μικρότερο από το αντικείμενο που χτύπησε τη Σιβηρία το 1908 και ισοπέδωσε εκατοντάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα σε ακατοίκητη περιοχή.

Τελευταία νέα

Οι κυριότερες εξελίξεις στα Ουράλια:

Περίπου 500 άτομα υπέστησαν ελαφρά τραύματα, κυρίως λόγω από τζάμια που έσπασαν από το ωστικό κύμα της έκρηξης.

Ένα μεγάλο θραύσμα έφτασε μέχρι το έδαφος και έπεσε σε μια λίμνη της περιοχής Τσελιαμπίνσκ, ανέφερε ο κυβερνήτης της περιοχής. Εκπρόσωπος του στρατού ανέφερε ότι στην όχθη βρέθηκε κρατήρας πλάτους έξι μέτρων.

Η Ρωσική Ακαδημία Επιστημών, αναφέρει το BBC, εκτιμά ότι το μετέωρο είχε μάζα γύρω στους δέκα τόνους και εισήλθε στην ατμόσφαιρα με ταχύτητα άνω των 54.000 χιλιομέτρων την ώρα.

Εκτιμά επίσης ότι το αντικείμενο διαλύθηκε λόγω της τριβής με την ατμόσφαιρα σε ύψος 30-50 χιλιομέτρων.

Ωστόσο το πρακτορείο RIA Novosti επικαλείται αξιωματούχους του στρατού, σύμφωνα με τους οποίους η έκρηξη καταγράφηκε σε ύψος 10 χιλιομέτρων.

Το μετέωρο στα Ουράλια δεν σχετίζεται με τον αστεροειδή που θα περάσει την Παρασκευή ανάμεσα στη Γη και πολλούς τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους.

Οι φήμες


The strange event has reportedly sparked theories of a potential military intervention in meteor fall, and even UFOs, according to Russia Today.

Το χτύπημα του μετεώρου πυροδότησε φήμες για UFO και επιχείρηση κατάρριψης του αντικειμένου από τη ρωσική αεροπορία. Θα ήταν όμως αδύνατο να στοχεύσει κανείς και να αναχαιτίσει ένα αντικείμενο τέτοιας ταχύτητας.

Οι διαστημικοί βράχοι ονομάζονται αστεροειδείς πριν εισέλθουν στην ατμόσφαιρα και μετέωρα όταν βρίσκονται στην ατμόσφαιρα. Μετεωρίτες ονομάζονται μόνο αν φτάσουν μέχρι το έδαφος.

Το γεγονός ότι υπήρξαν ζημιές και τραυματίες σε μια τόσο μεγάλη περιοχή, διαμέτρου πιθανώς έως και 200 χιλιομέτρων, δεν είναι περίεργο δεδομένης της ενέργειας που μεταφέρουν οι αστεροειδείς λόγω της ταχύτητάς τους. Τον Απρίλιο του 2012, ένα μετέωρο σε μέγεθος μεγάλου αυτοκινήτου πάνω από την Καλιφόρνια εκτιμάται ότι απελευθέρωσε το ένα τρίτο της ενέργειας της πυρηνικής βόμβας της Χιροσίμα.

Ο αστεροειδής

See how close asteroid 2012 DA14 will come to hitting the Earth, in this SPACE.com Infographic.

Σε μια παράξενη σύμπτωση, ένας αστεροειδής διαμέτρου 45 μέτρων θα περάσει το βράδυ της Παρασκευής σε απόσταση μόλις 27.500 χιλιομέτρων πάνω από την Ινδονησία -το κοντινότερο πέρασμα που έχει καταγραφεί ποτέ για σώμα αυτού του μεγέθους. Η NASA έχει υπολογίσει την τροχιά του αστεροειδή 2012 DA14 με αρκετή ακρίβεια ώστε να αποκλείει κάθε πιθανότητα πρόσκρουσης.

Η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA διευκρίνισε ότι ο 2012 DA14 δεν έχει σχέση με το μετέωρο στα Ουράλια. Ο 2012 DA14 πλησιάζει τη Γη από το νότο, ενώ το χτύπημα το πρωί της Παρασκευής ήταν ψηλά στο βόρειο ημισφαίριο. Οι ερευνητές της NASA έχουν ωστόσο μια ιδέα για το τι θα συνέβαινε αν ο περαστικός βράχος, διαμέτρου χτυπούσε τον πλανήτη: η ισχύς της πρόσκρουσης θα απελευθέρωνε ενέργεια 2,5 μεγατόνων TNT, όσο ένα ισχυρό πυρηνικό όπλο.

Η μεγάλη καταστροφή

To συμβάν της Τουνγκούσκα ισοπέδωσε 1.200 τ.χλμ δάσους. Η φωτογραφία από την αποστολή τη Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών το 1927.

Ένα τέτοιο συμβάν έχει καταγραφεί εξάλλου στο πρόσφατο παρελθόν: το 1908, ένας αστεροειδής ή κομήτης διαμέτρου 30-40 μέτρων έπεσε στην ακατοίκητη περιοχή της Τουνγκούσκα στη Σιβηρία και ισοπέδωσε έως 1.200 τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους. 

Ακόμα και σήμερα, χιλιάδες πεσμένα δέντρα απλώνονται ακτινωτά από το σημείο της πρόσκρουσης. Κρατήρας και υπολείμματα δεν βρέθηκαν ποτέ, καθώς το εισερχόμενο αντικείμενο εξερράγη στην ατμόσφαιρα και εξαερώθηκε λίγο πριν φτάσει στο έδαφος.

Σε γενικές γραμμές, οι προσκρούσεις σωμάτων διαμέτρου μερικών δεκάδων μέτρων προκαλούν ολοσχερή αλλά τοπική καταστροφή, ενώ τα σώματα με διάμετρο άνω του ενός χιλιομέτρου θα είχαν επιπτώσεις σε όλο τον πλανήτη.

Ένας αστεροειδής διαμέτρου γύρω στα δέκα χιλιόμετρα, ο οποίος προσέκρουσε στη χερσόνησο Γιουκατάν του Μεξικού πριν από 65 εκατ. χρόνια, πιστεύεται ότι ήταν αρκετός για να εξαφανίσει τους δεινόσαυρους.

Ο 2012 DA14, ο οποίος ανακαλύφθηκε μόλις το Σεπτέμβριο του 2012, είναι ένας από τους 500.000 αστεροειδείς αυτού του μεγέθους που εκτιμάται ότι κινούνται σχετικά κοντά στη Γη. Από αυτούς, η NASA έχει εντοπίσει μόνο το 1%.


Eντυπωσιακό διαδραστικό πανόραμα από το Curiosity, Curiosity Rover's Self Portrait at "John Klein" Drilling Site


Αυτοπροσωπογραφία του Curiosity στην τοποθεσία της γεώτρησης “John Klein”. Η εικόνα αποτελεί σύνθεση πολλών φωτογραφιών από την κάμερα MAHLI.

Δείτε το νέο διαδραστικό πανόραμα 30.000 pixels από το Curiosity στην τοποθεσία “John Klein” (εκεί που έγινε η πρώτη γεώτρηση στο έδαφος του Άρη).


This self-portrait of NASA's Mars rover Curiosity combines 66 exposures taken by the rover's Mars Hand Lens Imager (MAHLI) during the Sol 177th of Curiosity's work on Mars (Feb. 3, 2013).

The rover is positioned at a patch of flat outcrop called "John Klein", which was selected as the site for the first rock-drilling activities by Curiosity. The self-portrait was acquired to document the drilling site.

The rover's robotic arm is not visible in the mosaic. MAHLI, which took the component images for this mosaic, is mounted on a turret at the end of the arm. Wrist motions and turret rotations on the arm allowed MAHLI to acquire the mosaic's component images. The arm was positioned out of the shot in the images or portions of images used in the mosaic.

At the bottom of this panorama is the hole in a rock. The drilling took place on Feb. 8, 2013, or Sol 182, Curiosity's 182nd Martian day of operations. The sample-collection hole is 0.63 inch (1.6 centimeters) in diameter and 2.5 inches (6.4 centimeters) deep. The "mini drill" test hole near it is the same diameter, with a depth of 0.8 inch (2 centimeters).

The images for full panorama obtained by the rover's 34-millimeter Mast Camera. The mosaic, which stretches about 30,000 pixels width, includes 113 images taken on Sol 170 and an additional 17 images taken on Sol 176.

Επιβεβαιώθηκε η πηγή της κοσμικής ακτινοβολίας. Scientists solve mystery of cosmic rays


Ερευνητές απέδειξαν για πρώτη φορά ότι η κοσμική ακτινοβολία προέρχεται από την έκρηξη των σουπερνόβα. The W44 supernova remnant is nestled within and interacting with the molecular cloud that formed its parent star. Fermi's LAT detects GeV gamma rays (magenta) produced when the gas is bombarded by cosmic rays, primarily protons. Radio observations (yellow) from the Karl G. Jansky Very Large Array near Socorro, N.M., and infrared (red) data from NASA's Spitzer Space Telescope reveal filamentary structures in the remnant's shell. Blue shows X-ray emission mapped by the Germany-led ROSAT mission. Credit: NASA/DOE/Fermi LAT Collaboration, NRAO/AUI, JPL-Caltech, ROSAT

Αν και σε εμάς περνάει απαρατήρητο, καθημερινά και ανά πάσα στιγμή η Γη βομβαρδίζεται από φορτισμένα σωματίδια που φθάνουν ως εδώ από το Διάστημα. Αυτό είναι γνωστό εδώ και έναν αιώνα στους επιστήμονες, οι οποίοι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτή η «κοσμική ακτινοβολία» - ή τουλάχιστον ένα μέρος της – προέρχεται από τις εκρήξεις των υπερκαινοφανών αστέρων. Αν και γενικώς αποδεκτή, αυτή ωστόσο δεν ήταν παρά μια θεωρία. Τώρα μια ομάδα επιστημόνων κατόρθωσε για πρώτη φορά να προσφέρει την απόδειξή της.

Σωματίδια με την ταχύτητα του φωτός


Η κοσμική ακτινοβολία που φθάνει ως εμάς συνίσταται σε διάφορα είδη σωματιδίων – στη συντριπτική πλειονότητά τους πρωτόνια, αλλά και μιόνια ή ποζιτρόνια – τα οποία συχνά αναπτύσσουν ασύλληπτες για τα ανθρώπινα μέτρα ταχύτητες, σχεδόν παρόμοιες με αυτή του φωτός. Για πρώτη φορά η ακτινοβολία αυτή ανιχνεύθηκε το 1912 και η πιο ευλογοφανής εξήγηση για την ύπαρξή της ήταν για τους επιστήμονες η έκρηξη των υπερκαινοφανών αστέρων – ή σουπερνόβα – η οποία παράγει εξαιρετικά υψηλές ενέργειες.

Αν και ευλογοφανής, η ερμηνεία αυτή δεν ήταν ωστόσο εύκολο να αποδειχθεί. Τα πρωτόνια είναι φορτισμένα σωματίδια και για τον λόγο αυτόν αλληλεπιδρούν με τα μαγνητικά πεδία που συναντούν στην πορεία τους. Ως αποτέλεσμα, όταν – και αν – φθάσουν τελικά στη Γη, είναι πλέον πολύ δύσκολο να προσδιορίσει κανείς την προέλευσή τους.

Μια διεθνής ομάδα επιστημόνων αποφάσισε να διερευνήσει το ζήτημα έμμεσα, μέσω της ακτινοβολίας γ. Χρησιμοποιώντας το Large Area Telescope (LAT) του διαστημικού τηλεσκοπίου Φέρμι της NASA οι επιστήμονες προσπάθησαν να εντοπίσουν την «υπογραφή» που προκύπτει στο φάσμα της ακτινοβολίας γ από τη διάσπαση των πιονίων – υποσωματιδίων που παράγονται από τις συγκρούσεις των σωματιδίων της κοσμικής ακτινοβολίας με τα διαστρικά υλικά που περιβάλλουν τους υπερκαινοφανείς αστέρες.

«Στοχεύοντας» τους σουπερνόβα


In order to understand the origin and acceleration of cosmic ray protons, researchers used data from the Fermi Gamma-ray Space Telescope and targeted W44 and IC 443, two supernova remnants thousands of light years away. Credit: Image courtesy of NASA/DOE/Fermi LAT Collaboration

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Στέφαν Φουνκ, αστροφυσικό του Πανεπιστημίου Στάνφορντ στην Καλιφόρνια, επικεντρώθηκαν στα υπολείμματα δυο σουπερνόβα που βρίσκονται στον γαλαξία μας. Ο ένας, ο IC443. βρίσκεται στον αστερισμό των Διδύμων και απέχει 5.000 έτη φωτός από τη Γη. Ο δεύτερος, ο W44, βρίσκεται στον αστερισμό του Αετού, σε απόσταση 10.000 ετών φωτός από εμάς.

This multiwavelength composite shows the supernova remnant IC 443, also known as the Jellyfish Nebula. Fermi GeV gamma-ray emission is shown in magenta, optical wavelengths as yellow, and infrared data from NASA's Wide-field Infrared Survey Explorer (WISE) mission is shown as blue (3.4 microns), cyan (4.6 microns), green (12 microns) and red (22 microns). Cyan loops indicate where the remnant is interacting with a dense cloud of interstellar gas. Credit: NASA/DOE/Fermi LAT Collaboration, NOAO/AURA/NSF, JPL-Caltech/UCLA

Όπως εξήγησαν οι επιστήμονες στο περιοδικό «New Scientist», η «υπογραφή» που αναζητούσαν αφορούσε τις τιμές της ενέργειας της ακτινοβολίας. Η ακτινοβολία γ που παράγεται από τις συγκρούσεις των πρωτονίων πρέπει να «κινείται» σε ενέργειες των 150 ως 200 μεγαηλεκτρονιοβόλτ (MeV) και πλέον – αν δηλαδή υπήρχε έντονη δραστηριότητα με συγκρούσεις πρωτονίων γύρω από τα υπολείμματα των σουπερνόβα, οι ερευνητές περίμεναν να δουν εκεί ακτινοβολία γ με ενέργειες κυρίως σε αυτές τις τιμές ή και μεγαλύτερες ενώ οι χαμηλότερες τιμές θα έπρεπε να είναι σχεδόν παντελώς απούσες.


A new study using observations from NASA's Fermi Gamma-ray Space Telescope reveals the first clear-cut evidence that the expanding debris of exploded stars produces some of the fastest-moving matter in the universe. This discovery is a major step toward meeting one of Fermi's primary mission goals.

«Και αυτό ακριβώς είδαμε» υπογράμμισε ο καθηγητής Φουνκ. «Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό σημάδι, σαν αυτό που αφήνει ένα όπλο που εκπυρσοκροτεί, και το οποίο μας λέει ότι αυτό που βλέπουμε είναι ακτινοβολία γ από πρωτόνια με μεγάλη επιτάχυνση».

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Science».











Η σύναξη των άστρων. Celestial Valentine


Το εντυπωσιακό W5 όπου γεννιούνται συνεχώς νέα άστρα. W5 is a nebula, a giant cloud of gas roughly 6000 light years away in the constellation of Cassiopeia. It’s enormous, spanning about 2 x 1.5 degrees of the sky (15 times the size of the full Moon on the sky), and is actively cranking out stars. The valentine-shape is actually an enormous cavern, a hollow carved out of the gas by the winds and fierce ultraviolet light flooding out from massive young stars in its… well, its heart. It’s like these stars are blowing a vast bubble in the middle of the cloud. The stars doing the work can be seen in the image; the bright blue ones are the culprits. Mind you, this is an infrared false-color image; blue is not really blue, it’s actually light at 3.6 microns, more than four times the wavelength of visible light. Image credit: NASA/JPL-Caltech/Harvard-Smithsonian CfA

Είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές φωτογραφίες που έχει δώσει στη δημοσιότητα τους τελευταίους μήνες η NASA. Πρόκειται για το W5, ένα γιγάντιο κοσμικό μαιευτήριο με έκταση περίπου δύο χιλιάδες έτη φωτός. Το W5 βρίσκεται στον αστερισμό της Κασσιόπης σε απόσταση 6,5 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς. Η εκπληκτική φωτογραφία είναι προϊόν των παρατηρήσεων του διαστημικού τηλεσκοπίου Spitzer. 


Το W5 σε όλο του το μεγαλείο. Generations of stars can be seen in this infrared portrait from NASA's Spitzer Space Telescope. In this wispy star-forming region, called W5, the oldest stars can be seen as blue dots in the centers of the two hollow cavities (other blue dots are background and foreground stars not associated with the region). Younger stars line the rims of the cavities, and some can be seen as pink dots at the tips of the elephant-trunk-like pillars. The white knotty areas are where the youngest stars are forming. Red shows heated dust that pervades the region's cavities, while green highlights dense clouds. Image Credit: NASA/JPL-Caltech/Harvard-Smithsonian

Οι μπλε κουκκίδες αντιστοιχούν στα παλαιότερα άστρα ενώ οι ροζ στα νεότερα. Οι περιοχές με το έντονο λευκό χρώμα είναι αυτές στις οποίες γεννιούνται νέα άστρα. Τα σημεία ερυθρού χρώματος είναι εκείνα στα οποία βρίσκεται θερμή κοσμική σκόνη ενώ οι πράσινες περιοχές είναι αυτές στις οποίες υπάρχουν πυκνά νέφη αερίων. 


Multiple Generations of Star Formation in the W5 region from Spitzer Space Telescope. Credit: Lori Allen, Xavier Koenig, Sanjana Sharma. Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics

Στο W5 περιέχονται όλα τα απαραίτητα συστατικά (θερμά και ψυχρά αέρια, κοσμική ύλη κ.α) η αλληλεπίδραση των οποίων παράγει νέα άστρα.