Ο πλανήτης Ουρανός μυρίζει σαν χαλασμένo αυγό. What do Uranus's cloud tops have in common with rotten eggs?

Τα νέφη του πλανήτη αποτελούνται από υδροθείο και η ατμόσφαιρα μυρίζει όπως τα χαλασμένα αβγά. Hydrogen sulfide, the gas that gives rotten eggs their distinctive odor, permeates the upper atmosphere of the planet Uranus - as has been long debated, but never definitively proven. Based on sensitive spectroscopic observations with the Gemini North telescope, astronomers uncovered the noxious gas swirling high in the giant planet's cloud tops. This result resolves a stubborn, long-standing mystery of one of our neighbors in space. This image of a crescent Uranus, taken by Voyager 2 on January 24th, 1986, reveals its icy blue atmosphere. Despite Voyager 2's close flyby, the composition of the atmosphere remained a mystery until now. Credit: NASA/JPL

Ο Ουρανός είναι ο έβδομος σε απόσταση από τον Ήλιο και ο τέταρτος σε μάζα πλανήτης του Ηλιακού συστήματος. Ούτε οι αποστολές που πέρασαν από τον Ουρανό (π.χ Voyager 2), ούτε τα νέας γενιάς επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια είχαν καταφέρει μέχρι σήμερα να συλλέξουν στοιχεία για την σύσταση της ατμόσφαιρας του πλανήτη. Ένα από τα ερωτήματα που υπήρχαν για τον Ουρανό είναι αν τα νέφη που σχηματίζονται σε αυτόν αποτελούνται από αμμωνία ή υδροθείο.

Ερευνητές από την NASA, το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και το πανεπιστήμιο του Λέστερ στην Βρετανία με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Nature Astronomy» υποστηρίζουν ότι βρήκαν την απάντηση. Χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο Gemini North που βρίσκεται στο όρος Mauna Kea στην Χαβάη οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα νέφη στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας του Ουρανού αποτελούνται από υδροθείο το οποίο έχει χαρακτηριστική δυσάρεστη οσμή, είναι η οσμή που έχουν τα κλούβια αβγά.

«Εάν ένα άτυχο ανθρώπινο ον κατέβαινε ποτέ μέσα στα νέφη του Ουρανού θα συναντούσε μία πολύ δυσάρεστη και δύσοσμη κατάσταση» λέει ο επικεφαλής της έρευνας Πάτρικ Ίργουιν από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Αν ένας άτυχος άνθρωπος έπεφτε μέσα στα νέφη του πλανήτη Ουρανού, σύμφωνα με τον δρ Ιργουιν, η δυσοσμία «των κλούβιων αυγών» θα ήταν το μικρότερο κακό. Η έκθεσή του σε ένα περιβάλλον από υδρογόνο, ήλιο και μεθάνιο σε θερμοκρασία -200 ^oC θα ήταν θανατηφόρος.

Όπως φαίνεται ο Ουρανός είναι πιθανότατα ο πλέον... δύσοσμος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος. O πλανήτης Ουρανός και ένας  από τους 27 δορυφόρους (ο Άριελ). Η φωτογραφία λήφθηκε το 2006 από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Credit: NASA

Τα νέφη στους άλλους μεγάλους πλανήτες αερίων του ηλιακού μας συστήματος, στον Δία και στον Κρόνο, αποτελούνται από κρυστάλλους αμμωνίας. Έτσι η ανακάλυψη για τα νέφη του Ουρανού προσφέρει νέα στοιχεία στους επιστήμονες που προσπαθούν να διαπιστώσουν τις συνθήκες σχηματισμού και εξέλιξης των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος.

Πηγές: Patrick G. J. Irwin et al, Detection of hydrogen sulfide above the clouds in Uranus's atmosphere, Nature Astronomy (2018). DOI: 10.1038/s41550-018-0432-1 - kathimerini.gr

Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να ανατρέψει την πυρηνική ισορροπία ως το 2040. By 2040, Artificial Intelligence Could Upend Nuclear Stability

Could artificial intelligence upend concepts of nuclear deterrence that have helped spare the world from nuclear war since 1945? Stunning advances in AI—coupled with a proliferation of drones, satellites, and other sensors—raise the possibility that countries could find and threaten each other's nuclear forces, escalating tensions. A new RAND Corporation paper finds that artificial intelligence has the potential to upend the foundations of nuclear deterrence by the year 2040.

Η τεχνητή νοημοσύνη έχει τη δυνατότητα να ανατρέψει τις βάσεις της πυρηνικής αποτροπής, και ως εκ τούτου την πυρηνική ισορροπία, ως το 2040, σύμφωνα με δημοσίευση του RAND Corporation (αμερικανικό think tank).

Αν και θεωρείται μάλλον απίθανη η εμφάνιση «αποκαλυπτικών» μηχανών φοβερής καταστρεπτικότητας που θα ελέγχονται από τεχνητές νοημοσύνες, ο κίνδυνος που συνιστά η τεχνητή νοημοσύνη για την πυρηνική ασφάλεια έγκειται, σύμφωνα με την έρευνα, στη δυνατότητά της να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να πάρουν ρίσκα τα οποία μπορεί να έχουν δυνάμει τρομακτικές συνέπειες.

A Minuteman nuclear missile in its silo at Warren Air Force Base in Wyoming, 1965. LOWELL GEORGIA/NATIONAL GEOGRAPHIC/GETTY IMAGES

Όπως αναφέρεται στην έρευνα, κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου η αρχή της αμοιβαίας εξασφαλισμένης καταστροφής (MAD- Mutually Assured Destruction) διατηρούσε την ειρήνη (έστω και ασταθή) μεταξύ των υπερδυνάμεων, καθώς διασφάλιζε πως οποιαδήποτε επίθεση θα επέφερε καταστροφικά αντίποινα. Το αποτέλεσμα ήταν η επίτευξη στρατηγικής σταθερότητας, καθώς ελαχιστοποιούνταν τα κίνητρα για ενέργειες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πυρηνικό πόλεμο.

Illustrations by bubaone/Getty Images and jolygon/Adobe Stock. Design by Chara Williams/RAND Corporation.

Σύμφωνα με το νέο paper, τις προσεχείς δεκαετίες η τεχνητή νοημοσύνη θα έχει τη δυνατότητα να «φθείρει» το δόγμα της αμοιβαίας εξασφαλισμένης καταστροφής, υπονομεύοντας τη στρατηγική σταθερότητα: Βελτιωμένες τεχνολογίες αισθητήρων θα μπορούσαν να εισάγουν στην «εξίσωση» την δυνατότητα καταστροφής δυνάμεων που θα μπορούσαν να προβούν σε αντίποινα, όπως αυτοκινούμενοι εκτοξευτές πυραύλων και υποβρύχια. Ως αποτέλεσμα, τα αντίπαλα κράτη ενδεχομένως να βρίσκονταν στον πειρασμό να επιδιώξουν δυνατότητες πρώτου πλήγματος, με σκοπό να αποκτήσουν πλεονέκτημα στις διαπραγματεύσεις με τους αντιπάλους τους, ακόμα και αν δεν έχουν σκοπό να επιτεθούν. Αυτό υπονομεύει τη στρατηγική σταθερότητα, επειδή, ακόμα και αν μια χώρα με τέτοιες δυνατότητες δεν προτίθεται να τις χρησιμοποιήσει, οι αντίπαλοί της δεν μπορούν να το γνωρίζουν.

«Η σύνδεση μεταξύ του πυρηνικού πολέμου και της τεχνητής νοημοσύνης δεν είναι καινούρια- βασικά οι ιστορίες τους συνδέονται» σχολιάζει ο Έντουαρντ Γκάιστ, ένας από τους συντάκτες του άρθρου. «Μεγάλο μέρος της πρώιμης ανάπτυξης της ΑΙ έλαβε χώρα προς στήριξη στρατιωτικών προσπαθειών, ή με στρατιωτικούς σκοπούς κατά νου».

Όπως πρόσθεσε, ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν το Survivable Adaptive Planning Experiment τη δεκαετία του 1980 που είχε σκοπό τη χρήση ΑΙ για την αξιοποίηση δεδομένων αναγνώρισης για σκοπούς σχεδίων στόχευσης με πυρηνικά όπλα.

Advances in artificial intelligence (AI) are enabling previously infeasible capabilities, potentially destabilizing the delicate balances that have forestalled nuclear war since 1945. Will these developments upset the nuclear strategic balance, and, if so, for better or for worse? To start to address this question, RAND researchers held a series of workshops that were attended by prominent experts on AI and nuclear security. The workshops examined the impact of advanced computing on nuclear security through 2040. The culmination of those workshops, this Perspective — one of a series that examines critical security challenges in 2040 — places the intersection of AI and nuclear war in historical context and characterizes the range of expert opinions. It then describes the types of anticipated concerns and benefits through two illustrative examples: AI for detection and for tracking and targeting and AI as a trusted adviser in escalation decisions. In view of the capabilities that AI may be expected to enable and how adversaries may perceive them, AI has the potential to exacerbate emerging challenges to nuclear strategic stability by the year 2040 even with only modest rates of technical progress. Thus, it is important to understand how this might happen and to assure that it does not.

Μια πιο αισιόδοξη προσέγγιση είναι ότι η ΑΙ θα μπορούσε να βελτιώσει τη στρατηγική σταθερότητα, βελτιώνοντας την ακρίβεια στη συλλογή και ανάλυση πληροφοριών, σύμφωνα με την δημοσίευση. Επίσης, αν και η ΑΙ θα μπορούσε να κάνει πιο ευάλωτες τις δυνάμεις δεύτερου πλήγματος, βελτιωμένες δυνατότητες παρακολούθησης και ερμηνείας των εχθρικών ενεργειών θα μπορούσαν να μειώσουν το ενδεχόμενο κάποιου λάθους που θα μπορούσε να επιφέρει κλιμάκωση. Οι ερευνητές υποστηρίζουν πως, δεδομένων των βελτιώσεων στο μέλλον, είναι δυνατόν τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης να αναπτύξουν δυνατότητες οι οποίες, αν και όχι αλάθητες, θα ήταν λιγότερο επιρρεπείς σε σφάλματα από τους ανθρώπους- άρα θα είχαν σταθεροποιητική επίδραση μακροπρόθεσμα. Πάντως δεν τη συμμερίζονται πολλοί αυτή την αισιοδοξία: «Κάποιοι ερευνητές φοβούνται πως μια αυξημένη εξάρτηση από την τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να οδηγήσει σε νέα είδη καταστροφικών λαθών» λέει ο Άντριου Λον, άλλος ένας από τους συντάκτες της έρευνας. «Ίσως να υπάρχει πίεση για χρήση τεχνητής νοημοσύνης πριν να είναι ώριμη τεχνολογικά, ή μπορεί να είναι ευάλωτη σε υπονόμευση από αντιπάλους. Οπότε, η διατήρηση της στρατηγικής σταθερότητας τις προσεχείς δεκαετίες ίσως να αποδειχθεί εξαιρετικά δύσκολη και όλες οι πυρηνικές δυνάμεις πρέπει να συμμετέχουν στη δημιουργία θεσμών που θα βοηθούν στον περιορισμό του πυρηνικού κινδύνου».

Πηγές: https://www.rand.org/pubs/perspectives/PE296.html - naftemporiki.gr 

Ένας πλανήτης… κατράμι. Distant Jupiter-like world may be the darkest planet ever found

Εντοπίστηκε εξωπλανήτης που απορροφά το φως σε ποσοστό 99%. A new pitch-black planet that absorbs 99% of all light could be among the darkest celestial bodies ever uncovered, scientists say. Particles found in the dense atmosphere of Wasp-104b absorb up to 99 per cent of all light that shines on its surface.

Έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα περίπου 3,5 χιλιάδες εξωπλανήτες, πλανήτες μακριά από το ηλιακό μας σύστημα. Ανάμεσα σε αυτούς υπάρχει μια κατηγορία εξωπλανητών που έχει λάβει την ονομασία «Καυτός Δίας» ή «Θερμός Δίας».

Πρόκειται για πλανήτες αερίων με μάζα περίπου όσο αυτή του πλανήτη Δία αλλά σε αντίθεση με τον Δία είναι πολύ πιο θερμοί διότι βρίσκονται σε πολύ κοντινή απόσταση από τον αστέρα γύρω από τον οποίο περιστρέφονται. 

Phase-folded K2 light curve of WASP-104. The red line is the best-fitting MCMC transit model. Shown in the upper panel are the residuals from the transit model. Credit: arXiv:1804.05334 [astro-ph.EP]

Ερευνητές του Πανεπιστημίου Keele στην Βρετανία χρησιμοποιώντας δεδομένα του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler εντόπισαν ένα ακόμη καυτό Δία ο οποίος όμως σε σχέση με τους υπόλοιπους πλανήτες όχι μόνο αυτής της κατηγορίας αλλά γενικότερα διαθέτει ένα πολύ σπάνιο χαρακτηριστικό. Ο Wasp-104b, όπως ονομάστηκε ο εξωπλανήτης βρίσκεται σε απόσταση 466 ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Λέοντα. Όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές ο εξωπλανήτης κυριαρχείται από νέφη τα οποία αποτελούνται από κάλιο και νάτριο συνδυασμός που επιτρέπει στον πλανήτη να απορροφά το ηλιακό φως.

The darkest planets may be black as charcoal. Duc Tri Nguyen / Alamy Stock Photo

Σύμφωνα με τους ερευνητές ο Wasp-104b απορροφά το 99% του φωτός μετατρέποντας τον έτσι σε ένα απόλυτα σκοτεινό κόσμο. Έχουν εντοπιστεί ορισμένα διαστημικά σώματα που έχουν αυτή την ιδιότητα μεγάλης απορρόφησης του φωτός με τον Wasp-104b να διεκδικεί με αξιώσεις τα πρωτεία του πιο σκοτεινού.

Πηγές: https://arxiv.org/abs/1804.05334 - http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=970047