Titian,
Venus with a Mirror, c. 1555, National Gallery of Art,
Washington.
Κλειστό
το στόμα και πλυμένη η όψη
Εξαγνισμένο
το κορμί, σαβανωμένο
Το
πεπρωμένο τούτο φωτίζοντας τη γη του
λόγου
Και
ο γάμος ήδη τελεσθείς ο απώτατος.
Henri
Toulouse-Lautrec, Woman Pulling up her Stocking, 1894, Oil on
cardboard, 58 x 48 cm, Musee d'Orsay, Paris.
Σκοτωμένη
η φωνή που μού ’λεγε κατά πρόσωπο
Πως
άγριοι είμαστε πως είμαστε χώρια.
Τοίχοι
τα μάτια της: κι εγώ την Απόρροια κρατάω
νεκρή
Στην
τραχύτητά της που σφαλίστηκε μ’ εμένα
πάλι.
Marc
Chagall, Dedicated to my Fiancée, 1911, Oil on canvas, 196 x
114.5 cm, Kunstmuseum, Berne.
Κι
όσο μεγαλώνει το ψύχος που βγαίνει από
το είναι σου
Όσο
φλέγεται της οικειότητάς ο πάγος,
Απόρροια,
Εγώ
θα μιλάω εντός σου· και θα σ’ αγκαλιάζω
Στην
πράξη της γνώσης και της ονοματοδοσίας.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
VRAI
CORPS
Titian,
Bacchanal of the Andrians, 1523-25, Museo del Prado, Madrid.
Close
la bouche et lavé le visage,
Purifié le corps, enseveli
Ce
destin éclairant dans la terre du verbe,
Et le mariage le plus
bas s'est accompli.
Pierre
Bonnard, Getting out of the Bath.
Tue
cette voix qui criait à ma face
Que nous étions hagards et
séparés,
Murés ces yeux : et je tiens Douve morte
Dans
l'âpreté de soi avec moi refermée.
Mark
Tansey, The Key, 1984, Oil on canvas, 60 x 48 in. (152.4 x
121.9 cm), Gretchen and John Berggruen, San Francisco.
Et
si grand soit le froid qui monte de ton être,
Si brûlant soit le
gel de notre intimité,
Douve, je parle en toi ; et je t'enserre