Έρευνα
που διεξήχθη από μία διεθνή ομάδα αστρονόμων αποκάλυψε ένα τεράστιο νεφέλωμα
γύρω από μία ακραία μορφή συγχωνευμένου γαλαξία (που δημιουργείται από τη
βαρυτική αλληλεπίδραση δύο γαλαξιών). The direct evidence of the role of
galactic winds — ejections of gas from galaxies — in creating the so-called
circumgalactic medium has been discovered by a research team led by Rhodes
College astronomer David Rupke. A volume rendering of the ionized gas wind in
the Makani galaxy. Two of the dimensions are spatial, and the third is
velocity. The colors trace the velocity axis, shown by the arrow at center. The
approximate locations of the two proposed outflow episodes are labeled. Image
credit: Jim Geach, David Tree & Peter Richardson, University of
Hertfordshire.
Έρευνα
που διεξήχθη από μία διεθνή ομάδα αστρονόμων, η οποία δημοσιεύεται στο διεθνές
επιστημονικό περιοδικό «Nature» αποκάλυψε ένα τεράστιο νεφέλωμα γύρω από
μία ακραία μορφή συγχωνευμένου γαλαξία (που δημιουργείται από τη βαρυτική
αλληλεπίδραση δύο γαλαξιών).
The giant galactic
wind surrounding the massive, compact galaxy Makani. The colors and white
contour lines show the amount of light emitted by the ionized gas from
different parts of the oxygen nebula, from brightest (white) to faintest
(purple). The middle part of the image (black) shows the full extent of the
galaxy, though most of the galaxy is concentrated at the center (the tiny green
circle). The axes show distance from the center of the galaxy in kiloparsecs. Credit: Gene Leung (UC San Diego)
Ο
γαλαξίας που ονομάζεται Makani
-σημαίνει «άνεμος» στη γλώσσα των κατοίκων της Χαβάης- σπρώχνει ένα μεγάλο
μέρος του αερίου του στον περιγαλαξιακό χώρο. Η ερευνητική ομάδα παρατήρησε τον
άνεμο στην ιδιαίτερα λαμπερή άλω αερίου οξυγόνου σε τεράστιες αποστάσεις από
τον γαλαξία. Το νεφέλωμα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα του είδους που έχει
ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα, και μάλιστα παρατηρήθηκε να έχει διαφορετικές
ταχύτητες σε διαφορετικές αποστάσεις, γεγονός που οφείλεται στο ότι ο γαλαξίας
σχημάτιζε αστέρια με έντονο ρυθμό σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Αυτό τους
έδωσε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν με λεπτομέρεια τη χρονική εξέλιξη της
ενεργειακής κατάστασης του φαινομένου, το οποίο προσφέρει επίσης και μία
ερμηνεία του πώς μέταλλα, δηλαδή, χημικά στοιχεία βαρύτερα από το υδρογόνο και
το ήλιο, μπορεί να εκτοξεύονται σε μακρινές αποστάσεις σε περιοχές μεταξύ των
γαλαξιών.
«Αυτό
που είναι επίσης αξιοσημείωτο είναι ότι ο αστρικός άνεμος από αστέρια στο τέλος
της ζωής τους φαίνεται να είναι αρκετά ισχυρός, ώστε να προκαλέσει το φαινόμενο
αυτό, χωρίς να είναι απαραίτητη η ύπαρξη μαύρης τρύπας, αν και είναι
αναμενόμενο να υπάρχει μία στο κέντρο των συγχωνευμένων γαλαξιών, κυριολεκτικά
κρυμμένη κάτω από μεγάλες ποσότητες σκόνης και αερίων», ανέφερε ο Δρ. Paul Sell, ο οποίος συνέβαλε σε αυτή την έρευνα ως
ερευνητής στο Ινστιτούτο Αστροφυσικής του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας
(ΙΤΕ), και εργάζεται σήμερα στο Πανεπιστήμιο της Florida.
Πηγές: David
S. N. Rupke et al, A 100-kiloparsec wind feeding the circumgalactic medium of a
massive compact galaxy, Nature (2019). DOI: 10.1038/s41586-019-1686-1 - http://www.sci-news.com/astronomy/galactic-wind-circumgalactic-medium-07758.html - https://www.amna.gr/home/article/404438/Sugkrouomenoi-galaxies-ektoxeuoun-terastia-kroustika-kumata-sto-bathu-diastima
