Στα
ανατολικά της Παλιάς Πόλης υψώνεται το πρώτο φρούριο της Κέρκυρας, το Παλιό ή
Φορτέτσα (Fortezza), ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα της οχυρωματικής τέχνης
τόσο της βυζαντινής εποχής όσο και της βενετσιάνικης.
Η
βραχώδης χερσόνησος με τους δύο χαρακτηριστικούς λόφους (Corifes) αποτελεί το
Ανατολικό άκρο της Πόλης. Μετά τον 6ο αιώνα, οχυρώνεται και αποκτά τους πρώτους
κατοίκους, οι οποίοι ήταν οι επιζήσαντες Κερκυραίοι από τις καταστροφές της
αρχαίας Πόλης, και έτσι, δημιουργήθηκε η Πόλη της Κέρκυρας (Corifo , Corfu).
Οι
οχυρώσεις του φρουρίου κατασκευάστηκαν μέσα σε ένα σημαντικό ιστορικά διάστημα
περίπου 15 αιώνων. Στο διάστημα αυτό ξεχωρίζουν τρεις ιδιαίτερες ιστορικές
φάσεις. Η Βυζαντινή περίοδος, κατά την οποία οχυρώθηκε ο Ανατολικός λόφος
(Castell Vechio), η Πρώιμη Ενετική περίοδος όταν η χερσόνησος μετατράπηκε σε
νησί και οχυρώθηκε ο Δυτικός λόφος (Castell Novo) και η Ύστερη Ενετική όταν
συμπληρώθηκαν τα οχυρωματικά έργα και έλαβαν τη τωρινή τους μορφή προκειμένου
να αντιμετωπίσουν τη νέα σύγχρονη απειλή της εποχής, τα κανόνια.
Στην
τελευταία αυτή φάση ισοπεδώθηκαν τα κτίσματα μπροστά στο Φρούριο και
κατασκευάστηκε η επιβλητική "Πλατεία Σπιανάδα”, στην οποία βρίσκεται έως
σήμερα η είσοδος του. Παρόλο που ποτέ κανείς δε κατάφερε να κυριεύσει το κάστρο
αυτό, πολλές και διαφορετικές σημαίες κυμάτισαν στη κορυφή του, αποτέλεσμα των
αλλαγών που συντελέστηκαν στην Ευρώπη. Έτσι πολλά έθνη κατάφεραν να αφήσουν το
σημάδι τους: Βυζαντινοί, Ενετοί, Γάλλοι, Ρώσοι, Άγγλοι, Έλληνες, Ιταλοί,
Γερμανοί, και να συνθέσουν αυτό το ιδιαίτερο κόσμημα της Κέρκυρας.
Η
πόλη παρέμεινε στην κατοχή των Βενετών μέχρι το 1797 οπότε και ο Μέγας Ναπολέων
κατέλυσε την δημοκρατία της Βενετίας. Η Κέρκυρα στην συνέχεια αποτέλεσε την
πρωτεύουσα της Επτανήσου πολιτείας για επτά χρόνια. Την περίοδο 1807-1814
περιήλθε στους Γάλλους για να ακολουθήσει μέχρι το 1864 η περίοδος της
Αγγλοκρατίας. Το 1864 ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος και ακολούθησε μία
περίοδος παρακμής μέχρι την δεκαετία του 1950 που γνώρισε εντυπωσιακή
τουριστική ανάπτυξη.
Η
πόλη της Κέρκυρας χωρίζεται από το φρούριο με μια τεχνητή τάφρο, η οποία
δημιουργήθηκε για περισσότερη προστασία και ονομάζεται Contrafossa. Για να
εισέλθει κάποιος πρέπει να περάσει τη γέφυρα που συνδέει την πόλη με το νησάκι.
Η συγκεκριμένη τοποθεσία αποτελεί ιδανική επιλογή καθώς επιτρέπει την εύκολη
πρόσβαση στο θαλάσσιο δίκτυο και τον πλήρη έλεγχο των γειτονικών ακτών, ενώ τα
υψηλά οχυρώματα σε συνδυασμό με την τεχνητή τάφρο καθιστούν αδύνατη την
πρόσβαση οποιουδήποτε επιδρομέα.
Το
φρούριο υπέστη αρκετές μετατροπές από την αρχική μορφή, την οποία ελάχιστα
πράγματα την θυμίζουν σήμερα. Έτσι, από το αρχικό έργο των Βυζαντινών,
ακολούθησαν μετατροπές τον 16ο αιώνα από τους Ενετούς για να αμυνθούν στις
επιδρομές της Τουρκικής Αυτοκρατορίας. Οι Ενετοί προσπάθησαν να ενισχύσουν τα
οχυρώματα και να ανοίξουν μεταγενέστερες τάφρους γύρω από το φρούριο και να
κάνουν λεία τα βράχια για να εμποδίσουν οποιαδήποτε ενδεχόμενη αναρρίχηση.
Στο
εσωτερικό του φρουρίου υπάρχουν διάφορα κτίρια ανάμεσα στα οποία μια φυλακή
κατασκευασμένη το 1786 από τους Ενετούς και η οποία επεκτάθηκε αργότερα από
τους Άγγλους, το στρατιωτικό παρεκκλήσι, δύο στρατώνες κατασκευασμένοι από τους
Άγγλους γύρω στο 1850 και ένα στρατιωτικό νοσοκομείο που σήμερα είναι σχολείο
μουσικής.
Εκτός
από το ιστορικό και πολιτιστικό ενδιαφέρον αυτό που κάνει ξεχωριστό το Παλαιό
Φρούριο είναι χωρίς αμφιβολία το υπέροχο πανόραμα που προσφέρει προς το Ιόνιο
Πέλαγος και την πόλη της Κέρκυρας.
Ο
ναός του Αγίου Γεωργίου έργο των Άγγλων από το 1840, που 20 χρόνια αργότερα
μετατράπηκε σε καθολική εκκλησία και διακοσμήθηκε με εικόνες από τον ναό του
Άγιου Σπυρίδωνα που υπάρχει στην πόλη της Κέρκυρας.
Το
άγαλμα προς τιμήν του Στρατάρχη Σούλενμπουργκ (φτιαγμένο από τους Ενετούς
επειδή ο Στρατάρχης βοήθησε τους Κερκυραίους να απωθήσουν τους Τούρκους) έχει
σήμερα μεταφερθεί μπροστά από την αψιδωτή είσοδο του φρουρίου. Από εκεί, μέσα
από μια γαλαρία, ένας διάδρομος οδηγεί στο κέντρο της ακρόπολης. Ένας άλλος
διάδρομος στα αριστερά, οδηγεί στην βόρεια έπαλξη του φρουρίου.
The Old Fortress is the
best known and most famous castle in Corfu. Its history is closely connected
with history of the island. It is situated on a rocky peninsula and has two
peaks. The castle is 600 m long and 200 m wide and dates back to the Byzantine
period. The Byzantines were the first to fix the eastern top of the Acropolis
and named it the Sea-Tower. At those times the city of “Koryfo” was founded.
One of the versions of the Island’s name says that it originates from the word
“koryfi” meaning peaks. But the main fortification was built by the Venetians
(1402-1797). The peninsula was separated from the island by a moat and two
enclosure-walls were built in front of it. Under the castle there was a
labyrinth of arched ways and tunnels up to the top to the rock which formed a
perfect underground connecting system.
