Αγέλαστος Πέτρα. Agelastos Petra

Αναθηματικό ανάγλυφο Δήμητρας στην αγέλαστο πέτρα από το αρχαίο ιερό του ναού. Marmor relief found in the Hieron of Eleusis. According to Otto Rubensohn it shows on the right Demeter sitting on the Agelastos petra (mourning rock). On the left is a group of adorants with a servant maid carrying the mystical ciste on her head.

Η αγέλαστος πέτρα είναι βράχος στην Ελευσίνα. Ο τόπος αυτός θεωρείτο ιερός διότι σύμφωνα με την παράδοση η Δήμητρα κάθησε εδώ για να ξαποστάσει και να μοιρολογήσει την κόρη της Περσεφόνη που την άρπαξε ο Πλούτωνας. Ο Όττο Ρούμπενζον υποστήριζε την άποψη ότι η «αγέλαστος πέτρα» αποτελείτο από σειρά τριών βράχων που έδειχναν την είσοδο μιας σπηλιάς που θεωρείτο ότι ήταν η είσοδος για τον κάτω κόσμο. Οι τρεις βράχοι συνοδεύονταν και από τρεις πηγές νερού, τις Ανθίων, Πανθίων και Καλλίχρονον.

Το Πλουτώνιον στην Ελευσίνα. Plutonion in Eleusis

...«Στην αγέλαστο πέτρα κάθησε η θεά Δήμητρα όταν έψαχνε την Περσεφόνη. Στην Ελευσίνα, την πόλη των αρχαίων Μυστών».

Μια ταινία χωρίς αγγεία, ανασκαφές, αρχαιολόγους, και βρώμικα επαρχιακά δρομάκια. Η κάμερα, για δέκα σχεδόν χρόνια τριγυρνάει στην πόλη και τη γύρω περιοχή. Τη γη των Ελευσίνιων Μυστηρίων, την πόλη της Δήμητρας και της Περσεφόνης που μετατράπηκε τις τελευταίες δεκαετίες από το τσιμέντο και την μόλυνση σε μια από τις υποβαθμισμένες –περιβαλλοντικά και κοινωνικά– περιοχές της Αθήνας.

Η Αγέλαστος Πέτρα (2000) είναι μία ταινία από τον σκηνοθέτη Φίλιππο Κουτσαφτή.

Τιμήθηκε με το Πρώτο Bραβείο Tαινίας Tεκμηρίωσης στα Kρατικά Bραβεία Ποιότητας 2000, το Bραβείο καλύτερης ταινίας της Π.E.K.K., και Bραβείο Kοινού Φεστιβάλ Kινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

“H Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν”, The Einstein Theory of Relativity

A frame from a German relativity film produced in 1922, published in Scientific American.

“H Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν” είναι μια ταινία του βωβού κινηματογράφου, σε σκηνοθεσία των Max και Dave Fleischer, που κυκλοφόρησε το 1923!

Τον Αύγουστο του 1922, το περιοδικό Scientific American ανακοίνωνε στους αναγνώστες του ότι γυρίστηκε μια βουβή ταινία που θα παρουσίαζε στο ευρύ κοινό τη θεωρία της σχετικότητας του Albert Einstein. Μερικούς μήνες αργότερα στις 11 Φεβρουαρίου 1923, κυκλοφόρησε το πρώτο animation που εκλαΐκευε την θεωρία της σχετικότητας.

The Einstein Theory of Relativity (1923) is a silent film directed by Max and Dave Fleischer and released by Fleischer Studios.

In August 1922, Scientific American published an article explaining their position that a silent film would be unsuccessful in presenting Albert Einstein's theory of relativity to the general public. They argued that only as part of a broader educational package including lecture and text would such a film be successful. Scientific American then went on to review frames from an unnamed German film reported to be financially successful.

Six months later, on February 11, 1923, the Fleischers released their relativity film, produced in collaboration with popular science journalist Garrett P. Serviss to accompany his book on the same topic. Two versions of the Fleischer film are reported to exist - a shorter two-reel (20 minute) edit intended for general theater audiences, and a longer five-reel (50 minute) version intended for educational use.

The Fleischers lifted footage from the German predecessor, Die Grundlagen der Einsteinschen Relativitäts-Theorie, directed by Hanns-Walter Kornblum, for inclusion into their film. Presented here are images from the Fleischer film and German film. If actual footage was not recycled into The Einstein Theory of Relativity, these images and text from the Scientific American article suggest that original visual elements from the German film were.

This film, like much of the Fleischer's work, has fallen into the public domain. Unlike Fleischer Studio's Superman or Betty Boop cartoons, The Einstein Theory of Relativity has very few existing prints and is available in 16mm from only a few specialized film preservation organizations.

From Wikipedia, the free encyclopedia

Η εποχή μας λέγεται... Ανθρωπόκαινο. The Dawn of the Anthropocene Era

Με τις ανθρώπινες δραστηριότητες να αλλάζουν δραστικά το πρόσωπο του πλανήτη, οι γεωλόγοι σκέφτονται να κηρύξουν την έναρξη μιας νέας γεωλογικής εποχής: του Ανθρωπόκαινου.

Δύσκολη υπόθεση ο ορισμός νέας γεωλογικής εποχής

Οι ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν αλλάξει δραματικά το πρόσωπο του πλανήτη και έτσι οι γεωλόγοι κάνουν λόγο για μια νέα εποχή της Γης - το Ανθρωπόκαινο. Planet Earth: Are we living in a new geological era? Yes, argue British researchers, the Anthropocene

Στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Γεωφυσικής, οι ερευνητές συζήτησαν κυρίως τα κριτήρια με βάση τα οποία θα όριζαν την αρχή αυτής της επικυριαρχίας του ανθρώπου -παρά τις δραματικές αλλαγές που παρατηρούνται σε όλο τον κόσμο, ο ορισμός μιας νέας γεωλογικής εποχής είναι δύσκολη υπόθεση.

«Αν πρόκειται για νέα γεωλογική περίοδο, θα πρέπει να είναι εμφανής στο γεωλογικό αρχείο» επισήμανε στο LiveScience.com ο Άντονι Μπράουν του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον στη Βρετανία.

Mankind's handwriting: This color mapped distribution shows how agriculture has changed nature.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η έναρξη του Ανθρωπόκαινου θα μπορούσε να οριστεί με βάση τις αλλαγές που φέρνει στο σχηματισμό ιζημάτων η γεωργία. Για παράδειγμα, η αποψίλωση των δασών για τη δημιουργία καλλιεργητικών εκτάσεων αλλάζει την απορροή του βρόχινου νερού σε ποτάμια και λίμνες, δημιουργώντας συχνά ένα παχύ ίζημα λάσπης.

Άλλοι ερευνητές θεωρούν προβληματική αυτή την πρόταση, επισημαίνοντας ότι η γεωργία δεν υιοθετήθηκε ταυτόχρονα σε όλο τον πλανήτη. Σε ορισμένες περιοχές της Αφρικής, για παράδειγμα, η εντατική γεωργία είναι πρόσφατη εξέλιξη.

Έναρξη με βάση τις αποθέσεις χημικών;

Smoke stacks: Researchers say that mankind has changed the geosphere for the long term through, among other things, CO2 emissions.

Οι γεωλόγοι θα μπορούσαν να παρακάμψουν το πρόβλημα ορίζοντας την έναρξη του Ανθρωπόκαινου με βάση τις αποθέσεις χημικών ουσιών τον 20ό αιώνα, αφού η εκτεταμένη χρήση μολύβδου στη βενζίνη και στις μπογιές έχει ήδη αφήσει ίχνη αυτού του μετάλλου στα εδάφη όλου του κόσμου. Ένα άλλο κριτήριο θα μπορούσε να είναι η παρουσία πολυκυκλικών αρωματικών υδρογονανθράκων, οι οποίοι παράγονται από τις πυρκαγιές και την καύση ορυκτών καυσίμων.

«Στα μέσα του 20ού αιώνα καταγράφεται μια απότομη αύξηση σε αυτά τα χημικά στο έδαφος» είπε o Μάικλ Κρούγκε του Πολιτειακού Πανεπιστημίου Μοντκλέρ στο Νιού Τζέρσι.

Μια τέταρτη ιδέα για τον ορισμό της έναρξης του Ανθρωπόκαινου αφορά τις πρωτοφανείς μετατοπίσεις εδαφών από την εξορυκτική δραστηριότητα ή τη συσσώρευση ορυκτών από την καύση λιθάνθρακα, την παραγωγή τσιμέντου και τη χρήση λιπασμάτων.

Δείκτης τα θαμμένα πλαστικά υλικά; 

Should the detritus of modern human society, such as plastic bottles and tin cans, be used as geologic markers for a new, human-shaped geological era?  CREDIT: Steshkin Yevgeniy

Για άλλους γεωλόγους, το απλούστερο και ασφαλέστερο κριτήριο θα ήταν τα πλαστικά υλικά που θάβονται στα ιζήματα ή γεμίζουν τις χωματερές των πόλεων. Το κριτήριο δεν θα ίσχυε φυσικά μόνο για τις πυκνοκατοικημένες περιοχές, αφού τα πλαστικά σταδιακά διαλύονται σε κομματάκια που μπορούν να κάνουν το γύρο του κόσμου.

Πάντως, όποια άποψη κι αν επικρατήσει τελικά σχετικά με το Ανθρωπόκαινο, οι γεωλόγοι θα έπρεπε να λάβουν υπόψη και τους κλιματικούς και αστρονομικούς παράγοντες που συνήθως σηματοδοτούν τη μετάβαση σε μια νέα εποχή.

Όπως επισήμανε ο δρ Μπράουν, «πρέπει να συνδυάσουμε την ανθρωπογενή ποικιλότητα και τη φυσική ποικιλότητα στο κλιματικό σύστημα. Είναι ένα ερώτημα που οι γεωλόγοι δεν χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν ποτέ στο παρελθόν».

«Πρωτοφανή» απολιθώματα πανάρχαιων πλασμάτων. Found: The tiny shrimp-like creatures that are 425 MILLION years old

Μια από τις εικόνες που ανασυνθέτουν την εικόνα του εξωτερικού μέρους αλλά και του εσωτερικού των πανάρχαιων οστρακόδερμων. A reconstruction of a tiny shrimp-like creatures 425 million years old that was found in Hertfordshire.

Μια εντυπωσιακή ανακάλυψη έκαναν ερευνητές στη Βρετανία. Εντόπισαν τα απολιθώματα ενός άγνωστου είδους οστρακόδερμου που μοιάζει με μικροσκοπική γαρίδα. Μαζί με το κέλυφος εντοπίστηκαν σε πολύ καλή κατάσταση τα πόδια, τα μάτια, τα βράγχια, το στομάχι και άλλα «μαλακά» μέρη του σώματος αυτών των όντων. 

Κάπως έτσι έμοιαζε το πανάρχαιο οστρακόδερμο σύμφωνα με την ανασύνθεση που έγινε στους υπολογιστές. They were named Pauline avibella, which researchers say is after a 'special person'.

Τα όντα αυτά ζούσαν στη Βρετανία όταν το κλίμα στην περιοχή ήταν υποτροπικό. Μέχρι στιγμής έχουν εντοπιστεί απολιθώματα από δύο μέλη του μυστηριώδους είδους το οποίο ονομάστηκε Pauline avibella. Οι επιστήμονες αναφέρουν ότι διατηρήθηκαν σε τόσο καλή κατάσταση επειδή καταπλακώθηκαν από ηφαιστειακή τέφρα. 

The tiny animals were virtually reconstructed using scanners which photographed each 'slice' of the fossil.

Ειδικοί του Πανεπιστημίου του Λέστερ χρησιμοποίησαν πολύπλοκες τεχνικές για να ανασυνθέσουν σε υπολογιστή την εικόνα αυτών των οστρακόδερμων. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Proceedings of the Royal Society B.