Arts Universe and Philology

Arts Universe and Philology
The blog "Art, Universe, and Philology" is an online platform dedicated to the promotion and exploration of art, science, and philology. Its owner, Konstantinos Vakouftsis, shares his thoughts, analyses, and passion for culture, the universe, and literature with his readers.

Σάββατο 20 Ιουνίου 2015

Σαμοθράκη: Τα μυστήρια των Μεγάλων Θεών. Samothrace: The Mysteries of the Great Gods

Φάτνωμα με ανάγλυφο ανδρικό κεφάλι από την οροφή του προστώου του Κτηρίου του Τελετουργικού Χορού. 340-330 π.Χ. Coffer panel decorated in relief with a male head. From the ceiling of the porch of the Hall of Choral Dancers. 340-330 BC. Credit: Acropolis Museum

Το Μουσείο Ακρόπολης ξεκινά από φέτος μια σειρά εκθέσεων με σημαντικά έργα του αρχαίου κόσμου από σπουδαίους τόπους της ελληνικής περιφέρειας. Στόχος του είναι να παρουσιάσει ασυνήθιστα θέματα που θα ενδιέφεραν τον σύγχρονο επισκέπτη και παράλληλα να διεγείρει το ενδιαφέρον του να επισκεφθεί τους τόπους προέλευσης των εκθεμάτων.

«Στη χώρα μας ευτυχώς υπάρχει το πλεονέκτημα οι περισσότερες μουσειακές εκθέσεις να μπορούν να συνδέονται με αρχαιολογικούς χώρους και ανασκαφές. Εξάλλου η ιστορία της ανακάλυψης των αρχαίων και της συντήρησής τους εμπλουτίζουν τις γνώσεις  και επιτρέπουν καλύτερη ερμηνεία των εκθεμάτων» επεσήμανε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του Μουσείου Ακρόπολης, Δημήτριος Παντερμαλής, στη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε για την παρουσίαση της πρώτης έκθεσης, και συνέχισε: «Το Μουσείο Ακρόπολης, ένα κεντρικό μουσείο με μεγάλη επισκεψιμότητα, θα παρέχει τη δυνατότητα σε περιφερειακά μουσεία να προβληθούν και παράλληλα θα προσφέρει σε αυτά τη μακρόχρονη εμπειρία του και τον τεχνολογικό του εξοπλισμό για την προηγμένη συντήρηση και το σύγχρονο στήσιμο των εκθεμάτων που θα φιλοξενεί».

Γενική κάτοψη του ιερού τόπου των Μεγάλων Θεών.

Η πρώτη θεματική έκθεση της σειράς έχει θέμα τα περίφημα μυστήρια των Μεγάλων Θεών της Σαμοθράκης, που τίμησαν με δωρεές λαμπρών οικοδομημάτων οι ηγεμόνες των ελληνιστικών βασιλείων. Συνολικά 252 εκθέματα (αρχιτεκτονικά μέλη, γλυπτά, αγγεία, ειδώλια, επιγραφές, μικροτεχνία), συγκροτήθηκαν σε ομάδες με κριτήριο τη σχέση τους με τα κτίσματα του ιερού. Η έκθεση διοργανώθηκε από το Μουσείο Ακρόπολης σε συνεργασία με τις εφορείες αρχαιοτήτων Ροδόπης και Έβρου και θα διαρκέσει έως τις 30 Σεπτεμβρίου 2015. Στην πραγματοποίησή της συνέβαλε ουσιαστικά η μακρόχρονη εμπειρία του Δημήτρη Μάτσα, ο οποίος αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της αρχαιολογικής του σταδιοδρομίας στη Σαμοθράκη.

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο 20 Ιουνίου 2015, ημέρα εορτασμού των έκτων γενεθλίων του Μουσείου Ακρόπολης, και η έκθεση θα ανοίξει για το κοινό την ίδια μέρα, από τις 9 το βράδυ έως τα μεσάνυχτα.

Τα μυστήρια των Μεγάλων Θεών

O ναός των μεγάλων Θεών! The relationship between the ancient Greeks and their gods was well known and existed publicly in daily life. However, from very early times, mystery cults began to emerge that were accessible only to those who had been accepted into the rites following certain trials. The most famous ‘Mysteries’ in antiquity were those of Eleusis and Samothrace. The strict prohibition against insiders ever divulging the contents of the sacraments has not allowed much information to be gleaned about the ancient mysteries. Archaeological excavations in the Sanctuary at Samothrace, however, have brought to light buildings and paraphernalia belonging to the cult that allow us to form an impression of events.

Πολύ νωρίς άρχισαν να γεννιούνται δίπλα στις λατρείες των Ολύμπιων θεών μυστηριακές λατρείες προσιτές μόνο σε εκείνους που είχαν γίνει αποδεκτοί στις τελετουργίες μετά από συγκεκριμένες δοκιμασίες. Τα διασημότερα μυστήρια στην αρχαιότητα ήταν της Ελευσίνας και της Σαμοθράκης. Η αυστηρή επιταγή προς τους μυημένους να τηρήσουν απόλυτη μυστικότητα για το περιεχόμενο των μυστηρίων δεν άφησε περιθώριο για αποκάλυψη πολλών πληροφοριών για τα αρχαία μυστήρια. Οι ανασκαφές όμως στο ιερό της Σαμοθράκης έφεραν στο φως τελετουργικά κτήρια και σκεύη που μας επιτρέπουν να σχηματίσουμε μια εικόνα.

Αναπαράσταση του αετώματος του Ιερού Σαμοθράκης! Insiders believed that by invoking the Great Gods they would be saved from any serious dangers at sea and, as members of the Mysteries, they would become more just and pious people. The rituals were held at night, the Sanctuary illuminated with torches, during which initiates had to participate in a purification ceremony, to confess their greatest sins, to attend the sacred narrative speech that included mythological stories, to wear the wide, purple sash around their waists and to witness the unveiling of sacred symbols.

Οι μυημένοι πίστευαν ότι, με επίκληση των Μεγάλων Θεών, θα σωθούν από σοβαρούς κινδύνους στη θάλασσα και ότι ως μύστες θα γίνουν ευσεβέστεροι και δικαιότεροι άνθρωποι. Η τελετουργία γινόταν βράδυ, το ιερό φωτιζόταν με πυρσούς, ο υποψήφιος έπρεπε να πάρει μέρος σε τελετή κάθαρσης, να εξομολογηθεί το πιο βαρύ από τα αμαρτήματά του, να παρακολουθήσει αφήγηση του ιερού λόγου με μυθολογικές ιστορίες, να φορέσει την πορφυρή φαρδιά ζώνη στη μέση του και να γίνει μάρτυρας της αποκάλυψης των ιερών συμβόλων.

Ως εισαγωγή στα μυστήρια της Σαμοθράκης επιλέχτηκε ένα σύνολο ευρημάτων από τη θέση Μικρό Βουνί, λίγα χιλιόμετρα ΝΔ του ιερού, όπου οι ανασκαφές αποκάλυψαν οικισμό με οργανωμένη κοινωνική δομή της 3ης χιλιετίας π.Χ. Ιδιαίτερη σημασία έχουν οι μινωικές σφραγίδες και τα σφραγίσματα με παράσταση διπλού πέλεκυ και ψαριού που έχουν τα αντίστοιχά τους στην Κνωσό. Ίσως η αρχαία παράδοση που θέλει τα μυστήρια να γεννήθηκαν στην Κρήτη και από εκεί να διαδόθηκαν σε άλλους τόπους να έχει ιστορική βάση.

Η σκηνοθεσία της έκθεσης

Χρυσό έλασμα σε μορφή λιονταριού, αρχικά ραμμένο σε ύφασμα. Πιθανώς ήλθε ως λάφυρο από την Περσία και αφιερώθηκε στους Μεγάλους Θεούς από κάποιον στρατιώτη του Μεγάλου Αλεξάνδρου μετά την επιστροφή του από την εκστρατεία. 4ος αι. π.Χ. The arrangement of the exhibition within the gallery is inspired by two circular constructions in the sanctuary. The first is the Theatral Circle with tiers for standing spectators, an altar in the center and pedestals around the periphery for statues from which survive many examples of bronze eyelashes. In this place was also discovered the golden lion of Persian origin, which once adorned a garment or object. Gold sheet in the shape of a lion, initially sewn onto a textile. Probably a spoil from Persia dedicated to the Great Gods by a soldier of Alexander the Great after his return from the expedition. 4th cent. BC. Credit: Acropolis Museum

Η έκθεση οργανώθηκε στην αίθουσα με βάση δύο κυκλικές κατασκευές του ιερού. Η πρώτη είναι ο θεατρικός κύκλος με αναβαθμούς για όρθιους θεατές, βωμό στο κέντρο και βάθρα αγαλμάτων στην περιφέρεια από τα οποία σώθηκαν πολλές χάλκινες βλεφαρίδες. Εκεί βρέθηκε το χρυσό λιονταράκι περσικής προέλευσης που κοσμούσε κάποιο ρούχο ή αντικείμενο.

H Θόλος της Αρσινόης – βασίλισσα της Αιγύπτου που κυνηγημένη απ’ τον αδελφό της Πτολεμαίο τον Κεραυνό κατέφυγε στην Σαμοθράκη ζητώντας προστασία! The second circular building that plays an inspirational role in the design of the exhibition is the Rotunda of Arsinoe II who dedicated it to the Great Gods between 288 and 270 BC. This construction has display cases that accommodate most of the exhibits. Shown in a drawing is the architectural detail of the curving wall of the tholos, featuring altars decorated with libation bowls and bull’s heads between Corinthian-style columns. Objects exhibited from Arsinoe’s building include a large horseshoe-shaped tile belonging to the conical roof, a sima with a lion’s head and a palmette antefix. From the building’s fill drinking vessels, food dishes and lamps are also presented. The Arsinoeion was used for official gatherings of the initiates to the Sanctuary of the Great Gods. A circular building resembling the Tholos of Arsinoe II, whose entrance is flanked by enormous torches, is depicted in two relief sculptures of the 1st century BC.

Το δεύτερο κυκλικό κτήριο που παίζει καταλυτικό ρόλο στη σκηνοθεσία της έκθεσης είναι η Θόλος της βασίλισσας Αρσινόης Β’ που την αφιέρωσε στους Μεγάλους Θεούς μεταξύ του 288 και 270 π.Χ. Η κατασκευή έχει προθήκες που υποδέχονται το μεγαλύτερο αριθμό των εκθεμάτων. Σε σχέδιο έχει αποδοθεί η αρχιτεκτονική άρθρωση του κυκλικού τοίχου της θόλου με βωμούς διακοσμημένους με φιάλες και βουκράνια ανάμεσα στους κορινθιακούς κίονες. Από το κτήριο του Αρσινοείου εκτίθενται ένα μεγάλο πεταλόσχημο κεραμίδι της κωνικής στέγης, σίμη με λεοντοκεφαλή και ανθεμωτή ακροκέραμος. Από την επίχωση του κτηρίου παρουσιάζονται αγγεία πότου, πιάτα φαγητού και λυχνάρια. Το Αρσινόειο χρησίμευε για επίσημες συγκεντρώσεις μυστών και θεωρών του καλοκαιρινού πανηγυριού στο ιερό των Μεγάλων Θεών.

Σε δύο ανάγλυφα του 1ου αι. π.Χ. απεικονίζεται ένα κυκλικό κτήριο με τεράστιους πυρσούς δεξιά και αριστερά από την είσοδο που μοιάζει με τη θόλο της Αρσινόης Β’.

Το Κτήριο του Τελετουργικού Χορού

Κάνθαρος από την Τρωάδα. Αγγείo πόσης από λατρευτικό χώρο θυσιών και συνεστιάσεων που βρέθηκε κάτω από το δάπεδο του Κτηρίου του Τελετουργικού Χορού. Α΄ μισό 7ου αι. π.Χ. Kantharos from the Troad. Drinking cup from a cult sacrificial area and ceremonial commensality discovered below floor level in the Hall of Choral Dancers. 1st half of the 7th cent. BC. Credit: Acropolis Museum

Μια δεύτερη ενότητα εκθεμάτων προέρχεται από το Κτήριο του Τελετουργικού Χορού.  Κάτω από το δάπεδο σε έναν λάκκο βρέθηκαν αγγεία πότου του 7ου αι. π.Χ. Πρόκειται για τα παλιότερα λατρευτικά σκεύη του ιερού.

Υδρορρόη με λεοντοκεφαλή από τη Στοά, μεγάλο ημιυπαίθριο στεγασμένο χώρο για την εξυπηρέτηση των μυστών. 300-250 π.Χ.

Από το κτήριο του τελετουργικού χορού εκτίθενται ανάγλυφα καλύμματα φατνωμάτων σε σκοπαδικό στυλ, ανθεμωτό υποτραχήλιο, υδρορρόη λεοντοκεφαλή, στήριγμα μαρμάρινου θρανίου και τέσσερα τμήματα ανάγλυφης ζωφόρου με αρχαϊστικές χορεύτριες.

Το κτήριο θεωρείται χώρος τελετουργίας και σχετίστηκε με δωρεά του Φιλίππου Β’ που στα μυστήρια της Σαμοθράκης γνωρίστηκε με την Ολυμπιάδα.

Το Ιερό των Μεγάλων Θεών

The third group of exhibits relates to the building known as the Hieron, in which the final phase of the secret rites is believed to have been held: a test accompanied by the revealing of sacred symbols. Today, this building is said to have been the main temple of the Sanctuary of the Great Gods. It had benches lining its interior walls. From the akroteria that once decorated the temple’s pediments, the central palmette is presented here as well as the statue of Nike from one corner.

Η τρίτη ομάδα εκθεμάτων σχετίζεται με το κτήριο που ονομάστηκε από τους  ανασκαφείς Ιερόν και θεωρήθηκε ότι εκεί τελούνταν η τελευταία φάση της μυστικής λατρείας, η εποπτεία με την αποκάλυψη των ιερών συμβόλων.

Σήμερα υποστηρίζεται ότι είναι ο ναός του ιερού των Μεγάλων Θεών. Το κτήριο είχε θρανία κατά μήκος των τοίχων. Από τα ακρωτήρια των αετωμάτων του εκτίθενται το ανθεμωτό κεντρικό και το άγαλμα Νίκης από τη γωνία.

Η βάση του χάλκινου αγάλματος του Φιλίππου Ε΄ της Μακεδονίας. Η επιγραφή αναφέρει «Οι Μακεδόνες αφιερώνουν το άγαλμα του βασιλιά Φιλίππου, γιου του βασιλιά Δημητρίου, στους Μεγάλους Θεούς». Γύρω στο 200 π.Χ. Base bearing the bronze statue of Philip V of Macedon. The inscription states “The Macedonians dedicate the statue of King Philip, son of King Demetrius, to the Great Gods. Around 200 BC. Credit: Acropolis Museum

Το ιερό των Μεγάλων Θεών έκλεινε στα δυτικά μια στοά 104 μέτρων, στους τοίχους της οποίας ήταν χαραγμένα ονόματα μυστών, ενώ στα ανατολικά της υψωνόταν πάνω σε δωρικό κίονα το χάλκινο άγαλμα του Φιλίππου Ε’. Στο βάθρο του που παρουσιάζεται στην έκθεση είναι χαραγμένη η επιγραφή: «Βασιλέα Φίλιππον/Βασιλέως Δημητρίου/ Μακεδόνες/Θεοίς Μεγάλοις».

Στη στοά ήταν πιθανώς στημένες οι επιγραφές με τα ονόματα των θεωρών και των μυστών.  Στην έκθεση περιλαμβάνονται: κατάλογος θεωρών από την Κω, τη Βαργυλία και τις Κλαζομενές (2ος αι. π.Χ.) και κατάλογοι μυστών από τη Χίο και τη Ρώμη (2ος αι. π.Χ.), από το κοινό των Θεσσαλών (2ος αι. π.Χ.), από τη Ρώμη και την Κατάνη (100 π.Χ.), από τη Θεσσαλονίκη και την Ηράκλεια Στρυμόνα (2ος/3ος  αι. μ.Χ.) και από τη Θάσο και τους Φιλίππους (2ος/3ος  αι. μ.Χ.).

Οι νεκροπόλεις της Σαμοθράκης

Αμφορέας Παναθηναϊκού σχήματος με παράσταση οπλισμένης Αθηνάς και αγώνα δρόμου που είχε χρησιμοποιηθεί ως τεφροδόχος. Γύρω στο 525 π.Χ. The last major section of the exhibition features archaeological discoveries from the necropolis of Samothrace: a series of black-figure vases including a Panathenaic amphora of 525 BC, ceramic figurines, earrings, rings and sheets of gold. A notable individual display is the inscribed pillar with the prohibition against anyone entering the sanctuary who has not been initiated: ‘Αμύητον μη εισιέναι’ and in Latin: ‘Deorum sacra qui non acceperunt non intrant’. Panathenaic shape amphora, depicting armed Athena on one side and sprint race on the other, used as an urn. Around 525 BC. Credit: Acropolis Museum

Η τελευταία μεγάλη ενότητα της έκθεσης έχει ευρήματα από τις νεκροπόλεις της Σαμοθράκης: σειρά μελανόμορφων αγγείων, ανάμεσά τους παναθηναϊκός αμφορέας του 525 π.Χ., πήλινα ειδώλια, ενώτια, δακτυλίδια και χρυσά ελάσματα.

Σημαντικό μεμονωμένο έκθεμα είναι ο πεσσός με την απαγόρευση της εισόδου στο ιερό στους μη μυημένους: «Αμύητον μη εισιέναι» και στα λατινικά: «Deorum sacra qui non acceperunt non intrant».




Tαινίες εμπνευσμένες από την κλασική μυθολογία. Top films based on classical mythology

Η αρχαία Ελλάδα είχε μια μεγάλη επίδραση πάνω στην αντίληψη των τεχνών που έχουμε σήμερα. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν μια ιδιαίτερη ευαισθησία για τις καλές τέχνες και την ομορφιά που αντανακλάται σε όλα όσα δημιούργησαν. Για το λόγο αυτό, η γοητεία για τον πολιτισμό τους έχει περάσει δια μέσου των αιώνων.

Δίας του Οτρίκολι. Μάρμαρο, ρωμαϊκό αντίγραφο από ένα ελληνικό πρωτότυπο του τέταρτου αιώνα π.Χ. So-called “Zeus of Otricoli”. Marble, Roman copy after a Greek original from the 4th century.

Η Ελληνική μυθολογία, ενσωματώνει μύθους και θρύλους που απεικονίζουν ιστορίες για θεούς και ήρωες. Υπήρξε η έμπνευση για πολλούς καλλιτέχνες σε όλη την ιστορία. Χιλιάδες αγάλματα, ζωγραφισμένα αγγεία, πλακάκια, βιβλία, ταινίες, έχουν τις ρίζες τους στην ελληνική μυθολογία. Παρά το γεγονός ότι ο πολιτισμός αυτός εξαφανίστηκε σχεδόν πριν από 2.500 χρόνια, οι ιστορίες που δημιουργήθηκαν από ιδιοφυΐες όπως ο Όμηρος φαίνεται να είναι πιο ζωντανές από ποτέ.

Αυτό το άρθρο προσφέρει μερικές από τις καλύτερες ταινίες εμπνευσμένες από την ελληνική μυθολογία στην ιστορία της έβδομης τέχνης:

«Helena» (1924)

Η πρώτη παραγωγή… μυθικών διαστάσεων που πατούσε σεναριακά στην ελληνική μυθολογία ήρθε από τη Γερμανία με την «Helena» του Μάνφρεντ Νόα (1924), συνολικής διάρκειας 204 λεπτών!

 French poster for German super production “Helena” (1924).

Πλήθος σταρ και κομπάρσων του βωβού κινηματογράφου της Γερμανίας είχαν ζωντανέψει την απαγωγή της ωραίας Ελένης και την πτώση της Τροίας, αποδίδοντας ένα έντιμο αισθητικό αποτέλεσμα, όμως, το έπος αποτέλεσε προοίμιο της χρεοκοπίας των στούντιο της Emelka στο Μόναχο το 1932. Η ταινία για πολλά χρόνια είχε παραδοθεί στη λήθη μέχρι την πρόσφατη αποκατάστασή της από το Μουσείο Κινηματογράφου του Μονάχου.

The film was made on an epic scale with thousands of extras, and large sets which rivalled those of the larger Berlin-based UFA. For many years the film was considered partially lost until it was reconstructed from a version found in Swiss archives. The film has been described as Noa's "masterpiece," although it was so expensive that it seriously damaged the finances of Bavaria Film.

The film was made on an epic scale with thousands of extras, and large sets which rivalled those of the larger Berlin-based UFA. For many years the film was considered partially lost until it was reconstructed from a version found in Swiss archives. The film has been described as Noa's "masterpiece," although it was so expensive that it seriously damaged the finances of Bavaria Film.

«Ορφέας» (1950)

Αυτό το αριστούργημα γυρίστηκε από τον Ζαν Κοκτώ είναι εμπνευσμένο από την ιστορία του Ορφέα, χαρακτήρα της ελληνικής μυθολογίας. Ο θάνατος σαγηνεύει τον Ορφέα μετά την δολοφονία της συζύγου του, έτσι μετά από αυτό, αποφασίζει να ταξιδέψει στον Κάτω Κόσμο για να την σώσει. Αντί να δημιουργήσει εκ νέου την ιστορία με τον παραδοσιακό τρόπο, Cocteau προσαρμόζει την ταινία στη σύγχρονη εποχή, φέρνοντας το μύθο για τη ζωή στο Παρίσι της δεκαετίας του 1950. Orpheus is a 1950 French film directed by Jean Cocteau and starring Jean Marais. This film is the central part of Cocteau's Orphic Trilogy, which consists of The Blood of a Poet (1930), Orpheus (1950) and Testament of Orpheus (1960). The trilogy has been released as a DVD boxed set by The Criterion Collection.

«Ulysses» (1954)

Μας πάει άμεσα στην χρυσή εποχή του Χόλιγουντ, αυτή η πολύ επιτυχημένη ταινία με πρωταγωνιστή τον Κερκ Ντάγκλας και τον Άντονι Κουίν, βασίζεται στην Οδύσσεια του Ομήρου. Ο Οδυσσέας ήταν ο θρυλικός βασιλιάς της Ιθάκης, ο οποίος αγωνίστηκε με το στρατό του στον Τρωικό πόλεμο. Στο δρόμο για το σπίτι, τα πλοία τους είχαν παρεκκλίνει από τη θύελλα, και 10 χρόνια προσπαθεί να βρει το δρόμο της επιστροφής στην Ιθάκη. Χωρίς αμφιβολία ένα πραγματικό κλασικό! Ulysses is a 1954 fantasy-adventure film based on Homer's epic poem Odyssey. The movie was made by director Mario Camerini, who co-wrote the screenplay with writer Franco Brusati. The original choice for director was Georg Wilhelm Pabst who quit at the last minute. The cinematographer Mario Bava co-directed it (uncredited). In the film Silvana Mangano plays two roles, as Penelope, the faithful wife of Ulysses and the sorceress, Circe. American star Kirk Douglas plays the Greek hero, Ulysses. Anthony Quinn plays Antinous.

«Μαύρος Ορφέας» (1959)

Ο Μαύρος Ορφέας (Orfeo Negro), η γνωστή ταινία του 1959 σε σκηνοθεσία Μαρσέλ Καμί, είναι βέβαια μία σύγχρονη μεταφορά του μύθου του Ορφέα από τον βραζιλιάνο μουσικό Vinicius de Moraes, με υπόθεση που εξελίσσεται κατά τη διάρκεια του εορτασμού του Καρναβαλιού στο Ρίο. Βραζιλιάνικο χρώμα, καλοδουλεμένοι ρόλοι και αξιομνημόνευτη μουσική, χάρισαν στην ταινία τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Κανών (1959), τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξένης ταινίας (1960) και το Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας (1960). Marcel Camus' Black Orpheus (1959), which won an Oscar for best foreign film, transports the Orpheus and Eurydice tale to a favela in modern day Brazil. In myth Orpheus is a brilliant musician whose love - Eurydice - is killed by a serpent on their wedding day and is taken to the underworld. Orpheus journeys to bring her back from the jaws of death by charming the lord of the underworld with his song.

«Ο Ιάσων και οι Αργοναύτες» (1963)

Μια γνήσια καλτ κινηματογραφική απόλαυση. Ο πρωτοπόρος της 7ης Τέχνης Ρέι Χαριχάουζεν, «ζωντανεύει» με τα χειροποίητα stop motion οπτικά εφέ του τη μυθολογία της αργοναυτικής εκστρατείας. Θεοί, ημίθεοι και τέρατα παίρνουν σάρκα και οστά στο χορταστικό αρχαιοελληνικό έπος όπου ο Ιάσων και οι Αργοναύτες ξεκινούν ένα περιπετειώδες ταξίδι για την αναζήτηση του Χρυσόμαλλου Δέρατος. Σε σκηνοθεσία Ντον Τσάφι και πρωταγωνιστές τους Τοντ Άρμστρονγκ, Νάιτζελ Γκριν, Όνορ Μπλάκμαν και Τζον Κέρνι, το «Ιάσων και οι Αργοναύτες» αποτελεί μια ένοχη κινηματογραφική απόλαυση στην οποία δύσκολα μπορείς να αντισταθείς. Picture: REX FEATURES

Widely considered to be animator Ray Harryhausen's masterwork, Jason and the Argonauts (1963) tells of Jason and his quest for the golden fleece. One of the most impressive stop animation sequences in the film was a fight between three actors and seven skeletons which took four months to complete.

«Οιδίπους Τύραννος» (1967)

Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι διασκευάζει την τραγωδία του Σοφοκλή στον Οιδίποδα Τύραννο του 1967, αποφεύγοντας να υποκύψει στη στερεότυπη αντίληψη του αρχαιοελληνικού κόσμου και την ίδια στιγμή εστιάζοντας στο ψυχολογικό περιεχόμενο του μύθου. Κρατώντας την κάμερα στο χέρι, ταξιδεύοντας στο Μαρόκο για να γυρίσει την ταινία και ράβοντας αντισυμβατικά κοστούμια για τους πρωταγωνιστές του, το φιλμ θα βρεθεί έτη φωτός μακριά από την ωραιοποίηση του peplum, επιτρέποντας στον «μόνιμο» συνεργάτη του Παζολίνι, Φράνκο Τσίτι και τη Σιλβάνα Μανγκάνο (Πηνελόπη/Κίρκη στον «Οδυσσέα» του 1954) να ξεχωρίσουν στους ρόλους του Οιδίποδα και της Ιοκάστης. Oedipus Rex (Edipo re) is a 1967 Italian film directed by Pier Paolo Pasolini. Pasolini adapted the screenplay from the Greek tragedy Oedipus the King written by Sophocles in 428 BC. The film was mainly shot in Morocco. A son is born to a young couple in pre-war Italy. The father, motivated by jealousy, takes the baby into the desert to be abandoned, at which point the film’s setting changes to the ancient world. The child is rescued, named Edipo by King Polybus (Ahmed Belhachmi) and Queen Merope (Alida Valli) of Corinth and raised as their own son. When Edipo (Franco Citti) learns of a prophesy foretelling that he will kill his father and marry his mother, he leaves Corinth believing that Polybus and Merope are his true parents. On the road to Thebes, Edipo meets Laius (Luciano Bartoli), his biological father, and kills him after an argument. Later Edipo solves the riddle of the Sphinx. For freeing the kingdom of Thebes from the Sphinx's curse Edipo is rewarded with kingship and marriage to queen Jocasta (Silvana Mangano), who is his biological mother. When they discover what they have done, fulfilling the prophecy, Edipo blinds himself and Jocasta commits suicide.

«Οδυσσέας» (1967)

Το Οδυσσέας (Ulysses) είναι δραματικό κινηματογραφικό έργο σε σενάριο και σκηνοθεσία του Τζόζεφ Στρικ βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Τζαίημς Τζόυς. Επειδή το έργο του Τζόυς θεωρείται από τα δυσκολότερα και μη σκηνοθετήσιμα έργα, το σενάριο αναδομήθηκε προκειμένου να μπορέσει να κινηματογραφηθεί. Picture: REX FEATURES

Ulysses (1967) was based on James Joyce's modernist novel about an ordinary day in Dublin in the life of Leopold Bloom. In his novel Joyce draws paralells with the myth of Ulysses - the Greek name for Odysseus - who was a king of Ithaca and hero of Homer's epic poem the Odyssey.

«Οιδίπους Τύραννος» (1968)

Σημαντική κινηματογραφική παραγωγή του έργου Οιδίπους Τύραννος  ήταν του 1968 στις ΗΠΑ. Οιδίποδας ήταν ο Κρίστοφερ Πλάμερ, Ιοκάστη η Λίλι Πάλμερ, Τειρεσίας ο Όρσον Γουέλς και επικεφαλής του χορού ο Ντόναλντ Σάδερλαντ. Η ταινία είχε τολμήσει τότε να δείξει τον Οιδίποδα και την Ιοκάστη να ερωτοτροπούν στο κρεβάτι τους. Έπαιζαν επίσης μετέχοντας στο Χορό οι Δήμος Σταρένιος, ο Μίνως Αργυράκης, ο Μανώλης Δεστούνης, ο Γιώργος Διαλεγμένος. Τη μουσική είχε γράψει ο Γιάννης Χρήστου. Starring Orson Wells and Christopher Plummer, Oedipus the King (1968) is an adaptation of the Greek play by Sophocles about a man who is destined to kill his father and marry his mother. Picture: REX FEATURES

«Τρωάδες» (1971)

Μεταφορά της ομώνυμης τραγωδίας του Ευριπίδη στον κινηματογράφο. Μετά την πτώση της Τροίας, η Εκάβη (Κάθριν Χέπμπορν), η Κασσάνδρα (Ζενεβιέβ Μπιζόλντ), η Ανδρομάχη (Βανέσα Ρεντγκρέιβ) και η Ελένη (Ειρήνη Παππά) καταλήγουν αιχμάλωτες των νικητών και θρηνούν τη συμφορά που τις βρήκε, αλλά και τη σκληρή μοίρα που τους επιφύλαξε η ζωή. Picture: Ronald Grant Archive

«Οι Τρωάδες είναι η ιστορία μιας γυναίκας που έχασε τους γιους της και βλέπει να χάνονται και οι κόρες της. Το να ξέρουμε πως πρόκειται για την Εκάβη κι όλα αυτά συνέβησαν πριν από 2000 χρόνια, δεν έχει σημασία. Αυτή η γυναίκα θα μπορούσε να υπάρχει και σήμερα. Ο Ευριπίδης έγραψε τις Τρωάδες για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο. Νιώθοντας φρίκη από τη σφαγή που διέπραξαν οι Αθηναίοι στη Μήλο, ήθελε -- χρησιμοποιώντας τον πόλεμο της Τροίας -- να αφυπνίσει τους συγχρόνους του ενάντια στον μιλιταρισμό, στον πόλεμο και στην καταπίεση. Ο Ευριπίδης, ακόμη κι αν επρόκειτο να πληρώσει με εξορία το κουράγιο του, τόλμησε να βγάλει μια κραυγή εξέγερσης. Φτιάχνοντας αυτή την ταινία, ήθελα να ταυτίσω την δική μου κραυγή με την δική του, επειδή και σήμερα πρέπει να αφυπνισθούν οι άνθρωποι.» (Μ. Κακογιάννης)

Katherine Hepburn and Vanessa Redgrave starred in The Trojan Women (1971), an adaptation of Euripedes' Greek play. It follows Hecuba - the Queen of the Trojans and mother of Hector - and Andromach - widow of Hector - who must pull their kingdom and lives back together after the Trojan wars and protect Hector's son Astyanax after King Agamemnon decrees he must be killed.

«Μήδεια» (1988)

Ένα από τα παραγνωρισμένα αριστουργήματα του Λαρς Φον Τρίερ. Μια αναμέτρηση του ανήσυχου σκηνοθέτη με τους αρχαίους κλασσικούς, η «Μήδεια», που προβλήθηκε ως τηλεταινία στην Δανική τηλεόραση το 1988, κυκλοφόρησε στην Ελλάδα μετά από περίπου μια δεκαετία. Βασισμένος σε ένα σενάριο του δεξιοτέχνη συμπατριώτη του, Κάρλ Νράγιερ, ο Τρίερ μετέφερε τον μύθο της Μήδειας του Ευριπίδη σε σκοτεινούς δανέζικους βαλτότοπους και σε ομιχλώδεις απειλητικές στοές. Στοιχειωμένη, μυστηριακή ατμόσφαιρα, εικόνες που φορές θυμίζουν ζωγραφικούς πίνακες και η χαρακτηριστική δεξιοτεχνία και ευρηματικότητα του Τρίερ, συνθέτουν ένα μοναδικό κινηματογραφικό έργο. Picture: Ronald Grant Archive

Lars Von Trier's Medea (1988) is the grimly fatalistic retelling of the Greek tragedy from Euripides about the sun god Helios’ granddaughter who takes revenge on her husband by killing her children.

«Τροία» (2004)

Αν το μέγεθος των συζητήσεων που διεξήχθησαν στο παρασκήνιο της κυκλοφορίας του φιλμ ήταν ανάλογο της ποιότητας του, τότε θα μιλούσαμε ίσως για τη σπουδαιότερη ταινία όλων των εποχών. Μπορεί η σκηνοθεσία του Βόλφγκανγκ Πέτερσεν να ήταν μέτρια και το φιλμ να έβριθε από ανακρίβειες, παραλλαγές και ρασιοναλιστικές απλοποιήσεις του Ομηρικού έπους, όμως όλα αυτά καλυπτόταν επαρκώς από ένα υπερθέαμα γεμάτο δράση, οπτικά εφέ και ένα λαμπερό κάστ χολυγουντιανών αστέρων, στο οποίο μεσουρανεί ο Μπραντ Πιτ –φυσικά και οι κοιλιακοί του- υποδυόμενος τον Αχιλλέα. Picture: REX FEATURES

With the gods and warriors played by some of Hollywood’s leading stars of the time, including Sean Bean and Brad Pitt, Troy (2004) was the Iliad on steroids. It was one of the most expensive films in modern cinema - and looked it.