Τερμίτες, πραγματικοί αρχιτέκτονες οάσεων. Tiny termites can hold back deserts by creating oases of plant life

Οι γιγάντιες φωλιές τους εμποδίζουν την ερημοποίηση συγκρατώντας στο έδαφος πολύτιμη υγρασία. Princeton University research suggests that termite mounds can help prevent the spread of deserts into semi-arid ecosystems and agricultural lands by providing a moist refuge for vegetation. Termite mounds store nutrients and moisture, and allow water to better penetrate the soil. Credit: Photo by Robert Pringle, Princeton University Department of Ecology and Evolutionary Biology

Οι τερμίτες αποδεικνύονται μάστορες της οικολογικής μηχανικής: οι γιγάντιες φωλιές τους εμποδίζουν την ερημοποίηση συγκρατώντας στο έδαφος πολύτιμη υγρασία και σπόρους για αναβλάστηση, διαπιστώνει μελέτη στην επιθεώρηση «Science». «Η βλάστηση πάνω και γύρω από τις φωλιές τερμιτών διατηρείται περισσότερο και φθίνει πιο αργά» σε περιόδους παρατεταμένης ξηρασίας» λέει η Κορίνα Ταρνίτα του Πανεπιστημίου Πρίνστον στο Νιου Τζέρσι, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Η ανακάλυψη

The Princeton research shows that interactions between species (in this case, termites and plants) may play a major role in modulating and governing the impacts of climatic change. The researchers used a mathematical model and field observations to determine that drylands with termite mounds have two pattern-inducing mechanisms at work, as opposed to just the one that has been used in prior analyses of dryland desertification. Termite mounds self-organize to form a pattern on the scale of tens of meters (top and bottom left). The dense vegetation on each mound (top and bottom center) gradually thins, moving outward from the mound's center. Off the mounds, vegetation self-organizes to form a pattern on the scale of centimeters (top and bottom right), which prior models suggest can be used to determine the extent of desertification in drylands without termites. The Princeton study found that the termite-mound pattern looks similar to the vegetation-pattern thought to mark imminent desertification, but that drylands with termites are in fact much more resilient to drought than those without. Credit:Science/AAAS. Photos.

Στη μελέτη εξετάστηκαν εκτάσεις σαβάνας στην Αφρική και ξερικά λιβάδια στη Νότιο Αμερική και την Ασία. Είναι περιοχές όπου ζουν τερμίτες του γένους Ondotermes, οι οποίοι χτίζουν πανύψηλες, χαρακτηριστικές φωλιές από πηλό, μέσα στις οποίες εκτρέφουν μύκητες ταΐζοντάς τους με νεκρή φυτική ύλη.

Χάρη στις δαιδαλώδεις στοές τους, οι οποίες φτάνουν κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, οι φωλιές επιτρέπουν στο νερό της βροχής να διεισδύει πιο βαθιά στο έδαφος, αντί να κυλά στην επιφάνεια. Επιπλέον, τα απόβλητα της φωλιάς είναι πλούσια σε θρεπτικά συστατικά για την ανάπτυξη των φυτών, ενώ οι ίδιοι οι τερμίτες συγκεντρώνουν σπόρους, ορισμένοι από τους οποίους θα έχουν την ευκαιρία να βλαστήσουν με τις επόμενες βροχές. «Ακόμα κι αν οι καιρικές συνθήκες φτάσουν σε σημείο να εξαφανίσουν τη βλάστηση από τις φωλιές, η αναβλάστηση είναι πιο εύκολη. Εφόσον υπάρχουν φωλιές, το οικοσύστημα έχει μεγαλύτερη πιθανότητα να ανακάμψει» επισημαίνει η Ταρνίτα.

Το μοντέλο

In drylands, termite mounds can be important resources for other animals. They can provide a source of lush vegetation for zebras and other foraging herbivores (left), or serve as a vantage point for predators to spot prey over the tall grass of the savanna. Credit: Robert Pringle, Princeton University Department of Ecology and Evolutionary Biology

Η μελέτη της ομάδας της χρησιμοποιεί ένα μαθηματικό μοντέλο για να προσομοιώσει τις μεταβολές των οικοσυστημάτων κατά τη διαδικασία της ερημοποίησης, η οποία χωρίζεται σε πέντε στάδια που χαρακτηρίζονται από συγκεκριμένες κατηγορίες φυτών. Τα αποτελέσματα του μοντέλου συγκρίθηκαν με παρατηρήσεις πεδίου σε περιοχές που βρίσκονται στα όρια ερήμων.

Ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι το περιβάλλον γύρω από τις φωλιές τερμιτών θυμίζει το πέμπτο και τελευταίο στάδιο της ερημοποίησης. Στην πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι τερμίτες διατηρούν τη βλάστηση και εμποδίζουν το οικοσύστημα να περάσει το πέμπτο στάδιο και να γίνει έρημος. Τα συμπεράσματα της μελέτης, επισημαίνουν οι ερευνητές, είναι ότι ορισμένα άνυδρα οικοσυστήματα είναι πιο ανθεκτικά στην κλιματική αλλαγή από ό,τι θα υπέθετε κανείς. Άλλα ζώα που σκάβουν λαγούμια, όπως τα μυρμήγκια και οι τυφλοπόντικες, δεν αποκλείεται να προσφέρουν τις ίδιες πολύτιμες υπηρεσίες.

Ο πρώτος εξερευνητής εξωπλανητών. Twinkle satellite’s fast-track mission to unveil exoplanet atmospheres

Ο δορυφόρος Twinkle θα μελετήσει την ατμόσφαιρα εκατοντάδων εξωπλανητών με στόχο τον εντοπισμό κάποιων που θα διαθέτουν συνθήκες φιλικές προς την ζωή. Artist’s impression of a hot Neptune-sized planet orbiting a star beyond our Sun. Credit: NASA/JPL-Caltech

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler που είχε ως αποκλειστική αποστολή τον εντοπισμό εξωπλανητών, πλανητών έξω από το ηλιακό μας σύστημα, έλαβε την ονομασία «κυνηγός εξωπλανητών». Τώρα η Βρετανία ανακοίνωσε ότι θα στείλει στο Διάστημα τον πρώτο «εξερευνητή εξωπλανητών». Πρόκειται για την αποστολή Twinkle. Αν όλα πάνε σύμφωνα με τον σχεδιασμό των επιτελών της αποστολής το 2019 ένας δορυφόρος θα εκτοξευθεί στο Διάστημα και με τα ισχυρά, προηγμένα και υπερευαίσθητα όργανα του θα προσπαθήσει να μελετήσει σε βάθος τις ατμόσφαιρες εξωπλανητών.

Rendering of the Twinkle mission spacecraft, which will be built by Surrey Satellite Technology Ltd. The short development timescale and low budget of £50 million (including launch) — 10 times cheaper to build and operate than other astrophysical spacecraft developed through international space agency programs — are made possible through expertise already developed at UK institutions and the use of off-the-shelf components. Image credit: Twinkle/SSTL

Σε πρώτη φάση ο δορυφόρος αναμένεται να μελετήσει τις ατμόσφαιρες τουλάχιστον 100 εξωπλανητών επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του σε βραχώδεις πλανήτες με μέγεθος λίγες φορές μεγαλύτερο από αυτό της Γης, πλανήτες που είναι γνωστοί με τον όρο «Υπερ-Γαίες». Η ατμοσφαιρική μελέτη εξωπλανητών είναι ιδιαίτερως σημαντική αφού θα δείξει αν κάποιος πλανήτης διαθέτει συνθηκες φιλικές προς την ζωή.

Δείτε την αθέατη πλευρά της Σελήνης. The mystery of the dark side of the Moon is revealed

Η μυστηριώδης αθέατη πλευρά της Σελήνης «αποκαλύπτεται» στο animation της NASA. The dark side of the moon or the hidden part of the moon is now revealed in this new NASA video. Photo: NASA Goddard/Youtube

Είναι γνωστό ότι η τροχιακή κίνηση της Σελήνης μας υποχρεώνει να βλέπουμε πάντοτε την ίδια πλευρά της. Η άλλη πλευρά έχει επικρατήσει να ονομάζεται ως «σκοτεινή» κάτι που δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα αφού και εκείνη η πλευρά δέχεται το ηλιακό φως. Οι ειδικοί χαρακτηρίζουν την μη ορατή σε μας πλευρά του φυσικού μας δορυφόρου ως «μακρινή» ή ως «αθέατη». Το γεγονός ότι δεν είχαμε οπτική επαφή με αυτή την πλευρά της Σελήνης δημιούργησε ένα μυστήριο γύρω από τον αυτό τον αθέατο σεληνιακό κόσμο.

Ακόμη και όταν από τέλη της δεκαετίας του 1950 άρχισαν να πηγαίνουν στην αθέατη πλευρά της Σελήνης εξερευνητικά σκάφη και να μαθαίνουμε ολοένα και περισσότερα πράγματα για αυτή τα μυστήρια και οι θεωρίες για το τι υπάρχει εκεί δεν περιορίστηκαν καθόλου, το αντίθετο. Πρόσφατα εντοπίστηκε μια περιοχή στην αθέατη πλευρά της Σελήνης στην οποία μπορεί να δημιουργηθεί μια επανδρωμένη βάση ή ακόμη και μια μικρή αποικία.

A number of people who've seen NASA's annual lunar phase and libration videos have asked what the other side of the Moon looks like, the side that can't be seen from the Earth. This video answers that question. The imagery was created using Lunar Reconnaissance Orbiter data.

Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα ένα εντυπωσιακό animation στο οποίο παρουσιάζεται η αθέατη πλευρά της Σελήνης ενώ στο φόντο εμφανίζεται η Γη να πραγματοποιεί την δική της τροχιακή κίνηση.