Σπάνιο νόμισμα 2.500 ετών στην Αρχαία Αγορά της Αθήνας, Rare coin 2,500 years old at the Ancient Agora of Athens

Το σπάνιο νόμισμα του 6ου π.Χ. αιώνα από ήλεκτρο με παράσταση κεφαλής ταύρου στην μία όψη του.

Πολύτιμο  όσο  το  χρυσάφι  και  τ΄ άλλα πολύτιμα μέταλλα,   ένα  τόσο  δα νόμισμα  από  ήλεκτρο,   που βρέθηκε κατά την τελευταία ανασκαφική  περίοδο στην Αρχαία Αγορά συνιστά το σπουδαίο  εύρημα της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών,  που δραστηριοποιείται στο τμήμα αυτό της αρχαίας Αθήνας.

Με  βάρος που δεν  ξεπερνά τα 7  γραμμάρια,  με  διάμετρο  που  δεν φθάνει  καν το  ένα  εκατοστό _ στην πραγματικότητα  είναι 6.05 _ 7.05 χιλιοστά _ με  μία κεφαλή  ταύρου στην  όψη  του και  με χρονολόγηση  που  πάει  πίσω στον 6ο  π.Χ.  αιώνα χαρακτηρίζεται  ήδη σπάνιο  από τον  επικεφαλής των  ανασκαφών κ.  Τζων Μακ Καμπ.

Επιπλέον  η ηλικία  του μπορεί  να  το καθιστά το  αρχαιότερο  που  έχει βρεθεί στην περιοχή ενώ ταυτόχρονα  το συνδέει  με  μία  ιδιαίτερη  ιστορική περίοδο για την Αθήνα,  αυτήν της  επικράτησης του  τύραννου  Πεισίστρατου.

Μπροστά από την Ποικίλη Στοά, στη βορειοδυτική γωνία της αρχαίας Αγοράς, καθώς και στην Παναθηναϊκή Οδό  έχει επικεντρώσει τις έρευνές της η Αμερικανική Σχολή,  η  οποία  μάλιστα  έλαβε  έγκριση  προ  ημερών από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο για  την απαλλοτρίωση  υπέρ του  ελληνικού  δημοσίου  νεώτερων κτισμάτων, προκειμένου  να  συνεχίσει τις  ανασκαφές.

Ήδη  άλλωστε  οι αρχαιολόγοι  «συνάντησαν» για πρώτη φορά τον ανατολικό τοίχο της Ποικίλης Στοάς, βρήκαν νέα στοιχεία για την οδό των Παναθηναίων  αλλά   και  ένα  πηγάδι  γεμάτο  με  κεραμική.  Και  επιπλέον το πολύτιμο νόμισμα.

Ionia, Phokaia, ca. 521-478 BC. Electrum Hekte (2.2g). Archaic head left of Athena wearing a Corinthian helmet; curly hair rendered in large pellets, and wearing beaded necklace; seal behind.

Νομίσματα  από χρυσό  ή  ήλεκτρο  ήταν  εξαιρετικά  σπάνια στην αρχαία Αθήνα,  καθώς το  δικό της  ισχυρό  νόμισμα  ήταν  η ασημένια  γλαύκα, τα  πρωιμότερα  όμως μπορεί  να  φτιάχνονταν  και από  ήλεκτρο  με την γλαύκα της Αθηνάς. Επίσης ο  Πλούταρχος  αναφέρει πως ο  Θησέας  έκοψε  νομίσματα  με απεικόνιση  ταύρου,  κάτι  που  ισχυρίζεται και ο  Φιλόχωρος.

Γεγονός  είναι  δηλαδή, ότι στον 6ο  π.Χ. αιώνα  και  πριν  η Αθήνα καταλήξει οριστικά  στο  νόμισμά της υπήρχαν  ασημένια νομίσματα  και  με  ταύρο. Όσον αφορά το  ήλεκτρο  αυτό  εμφανίζεται πολύ  συχνά στα νομίσματα  της  Λυδίας,  όπου  και  εφευρέθηκε το  νόμισμα καθώς και στις  γειτονικές  της  πόλεις  κατά μήκος της ακτής της  Μικράς Ασίας, όπως η Μίλητος, η Έφεσος, η Σάμος, Φώκαια, και Κλαζομενές.

Το  νόμισμα της Αρχαίας Αγοράς   είναι πολύ  πιθανόν λοιπόν  να κόπηκε επί  Πεισίστρατου και να χρονολογείται κάπου μεταξύ 546-518 π.Χ. Το  υλικό  του,  το  ήλεκτρο  ήρθε  προφανώς από Ιωνία την αν  και υπάρχει  ένα  ακόμη  πιο σύνθετο ενδεχόμενο: Κατά τη διάρκεια της εξορίας του από την Αθήνα, πριν από το 546  π.Χ.  ο Πεισίστρατος είχε πρόσβαση σε χρυσό και ασήμι από τη Θράκη και προσέλαβε μισθοφόρους για να βοηθήσουν στην επιστροφή του.

Όσο για την απεικόνιση την εμπνεύστηκε από την  Ερέτρια  από  όπου  είχε  περάσει  και  η οποία απεικόνιζε τον ταύρο στα νομίσματά της.  Εν  τέλει το  νόμισμα  μπορεί να κόπηκε στην Θράκη και να χρησιμοποιήθηκε για την επιστροφή του Πεισίστρατου από την Ερέτρια στην Αθήνα.

Ποια  μπορεί να  ήταν  η  αξία  όμως  αυτού  του νομίσματος; Είναι  δύσκολο  να  απαντηθεί   καθώς  η  σχέση χρυσού  και αργύρου  προς  ήλεκτρο  άλλαζε μέσα στο χρόνο  αλλά  και από πόλη σε  πόλη. Σε  γενικές  γραμμές  όμως  το  ήλεκτρο σε  σχέση  με το  ασήμι  ήταν 10:1 ενώ χρυσός προς ασήμι  ήταν 12:1.

Πάντως ανάμεσα στα πρώτα νομίσματα με αυτό το βάρος, το συνηθέστερο ήταν το δίδραχμο  κι  αν  όντως συνέβαινε  έτσι  αυτό το μικρούλι  κέρμα από  ήλεκτρο θα αντιστοιχούσε  στην αρχαιότητα  με  μισθούς δύο ημερών.

Σχεδιαστική αναπαράσταση της Ποικίλης Στοάς.

Ως τον  ανατολικό  τοίχο  της  Ποικίλης Στοάς έφθασε  εξάλλου  η  ανασκαφή  του περασμένου  καλοκαιριού. Ένα  εξαιρετικής  τέχνης  κτίσμα της αρχαίας Αθήνας,  στο  οποίο ήταν  «εκτεθειμένα»  έργα των  μεγαλύτερων  ζωγράφων  της αρχαιότητας .

Τουλάχιστον έξι από τους ορθοστάτες της  σώζονται  στη  θέση  τους, τρεις από την εξωτερική σειρά και τρεις από το εσωτερικό  κι  αυτό επέτρεψε  τον  προσδιορισμό  των διαστάσεών  της,  που  όπως  φαίνεται  ήταν  48 μέτρα μήκος και 10 πλάτος στο εσωτερικό  (στο εξωτερικό  51μήκος  επί 12,5 πλάτος),  με 23 δωρικούς κίονες εξωτερικά και 11 ιωνικούς εσωτερικά.

Ταβέρνα με ομπρέλλες από την αρχαιότητα είχε η οδός Αδριανού

Ευρήματα στην Αρχαία Αγορά από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών.

Ένα  εύρημα στην  οδό Παναθηναίων έδωσε στο  μεταξύ,  μία  άλλη  διάσταση  για την  τέλεση των εορτών. Ίχνη από οπές όπου στήνονταν πάσσαλοι για περισχοίνισμα σε χώρο 12 επί 15μέτρων (αναφορά γίνεται και στον Πλούταρχο) αποκαλύφθηκαν σε στρώμα, που χρονολογείται στην Κλασική και στην Ελληνιστική περίοδο.

Θεωρείται λοιπόν  πιθανόν να στερεώνονταν  στους  πασσάλους  αυτούς ικρία που πιθανώς συγκρατούσαν υφασμάτινες κατασκευές για σκίαση. Το  ενδεχόμενο  έτσι, να  στήνονταν κερκίδες για τους θεατές τις ημέρες των εορτών. Η συνέχεια του  ευρήματος  πάντως  βρίσκεται κάτω από τις γραμμές του ΗΣΑΠ όπου   έγιναν  ανασκαφές κατά το 2010 - 11  από την  Α΄ Εφορεία Αρχαιοτήτων.

Την  καθημερινότητα τέλος στην  Αρχαία Αγορά  αλλά  και  ένα ιστορικό  γεγονός αποκάλυψε ένα  πηγάδι, το  οποίο βρέθηκε γεμάτο  από κεραμικά σκεύη,  μερικά από τα οποία  ακέραια. Περισσότερα από 100 ήταν  αυτά τα  σκεύη, στην πλειονότητά τους μικρές στάμνες ή κούπες, αμφορείς, μαγειρικής χρήσης αλλά  και  νομίσματα και λυχνάρια.

Το πηγάδι αυτό  είχε βάθος  12  μέτρα  και διάμετρο 73  εκατοστά και ήταν σε χρήση κατά τον 4ο και 5ο αιώνα μ.Χ.   αλλά και πολύ αργότερα. Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν , ότι σχετίζεται  με την εισβολή των Βησιγότθων και του Αλάριχου, το 396 μ.Χ.  η  δε  αφθονία  του  σε κανάτες, κούπες και αμφορείς - τόσο σε αυτό το πηγάδι όσο και σε διπλανό του, που ανασκάφηκε πρόπερσι - δείχνει ότι την εποχή εκείνη το κτήριο που βρίσκεται από πάνω του ήταν  πιθανώς μία ταβέρνα!

Νέα στοιχεία για την πρώτη εμφάνιση ζωής στη Γη, How Life May Have First Emerged On Earth: Foldable Proteins in a High-Salt Environment

Dead Sea coastline. New research has yielded data supporting the idea that 10 amino acids believed to exist on Earth around 4 billion years ago were capable of forming foldable proteins in a high-salt (halophile) environment. Such proteins would have been capable of providing metabolic activity for the first living organisms to emerge on the planet between 3.5 and 3.9 billion years ago. (Credit: © frag / Fotolia)

Δομικός βιολόγος του Πανεπιστημίου Φλόριντα Στέιτ ανακοίνωσε ανακαλύψεις που μπορούν να οδηγήσουν την επιστημονική κοινότητα ένα βήμα πιο κοντά στο να κατανοήσουν πώς ακριβώς εμφανίστηκε ζωή στη Γη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.

Ο καθηγητής Μάικλ Μπλέηαμπερ και η ομάδα του δημοσίευσαν δεδομένα που υποστηρίζουν την ιδέα ότι δέκα αμινοξέα που υπήρχαν στη Γη πριν από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια, ήταν ικανά να σχηματίζουν αναδιπλούμενες πρωτεΐνες σε ιδιαίτερα αλόφιλο περιβάλλον. Τέτοιου είδους πρωτεΐνες θα είχαν τη δυνατότητα να παράσχουν μεταβολικές δραστηριότητες, ώστε οι πρώτοι ζωντανοί οργανισμοί να εμφανιστούν πριν από 3,5 με 3,9 δισεκατομμύρια χρόνια.

Η έρευνα του Μπλέιμπερ διήρκεσε τρία χρόνια και βασίστηκε σε ερευνητικές τεχνικές οι οποίες αναπτύχθηκαν σε βάθος 17 ετών. Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών.

New research supports theories that comets striking Earth set evolution in motion (Credit: Don Davis, NASA)

Οι πρώτοι ζωντανοί οργανισμοί ήταν μικροσκοπικά κύτταρα με τη δυνατότητα αναπαραγωγής και προσαρμογής σε διάφορα περιβάλλοντα. «Σύμφωνα με τα έως τώρα στοιχεία πιστεύεται ότι το ριβονουκλεϊκό οξύ (RNA) σχηματίστηκε πρώτο σε περιβάλλοντα υψηλής θερμοκρασίας», δήλωσε ο Μπλέημπερ. «Τα δικά μας ευρήματα δείχνουν περισσότερο πως αρχικά εμφανίστηκαν οι πρωτεΐνες, και μάλιστα σε αλόφιλο περιβάλλον», συμπλήρωσε.

Οι πρωτεΐνες μπορούν να σχηματίζουν ακριβείς δομές, απαραίτητες για τη διατήρηση της ζωής, χάρις στην ιδιότητά τους να αναδιπλώνονται. Η αναδίπλωση τούς δίνει τη δυνατότητα αλληλεπίδρασης με άλλες πρωτεΐνες και εκτέλεσης συγκεκριμένων χημικών αντιδράσεων, προκειμένου να προσαρμόζονται στο περιβάλλον.

Δείτε σχετικό βίντεο σχετικά με τη δομή των πρωτεϊνών:

Θραύσματα κομητών και μετεωριτών, όπως αυτά που πρόσφατα έπεσαν στη Ρωσία, μας έχουν παράσχει σημαντικές πληροφορίες σχετικά με την άφιξη των αμινοξέων στη Γη. Τα θραύσματα αυτά είναι παλαιότερα από τη Γη και είναι υπεύθυνα για τη μεταφορά των 10 προβιοτικών αμινοξέων, τα οποία προήλθαν από το σχηματισμό του ηλιακού μας συστήματος.

Σήμερα το ανθρώπινο σώμα χρησιμοποιεί είκοσι κοινά αμινοξέα για την παραγωγή των απαραίτητων πρωτεϊνών. Δέκα εξ αυτών σχηματίζονται μέσω βιοσύνθεσης, ενώ ο σχηματισμός των δέκα προβιοτικών αμινοξέων γίνεται μέσω χημικών διεργασιών που δεν απαιτούν κάποια βιοσυνθετική ατραπό.

Θραύσματα κομητών και μετεωριτών μας έχουν παράσχει σημαντικές πληροφορίες σχετικά με την άφιξη των αμινοξέων στη Γη. Τα θραύσματα αυτά είναι παλαιότερα από τη Γη και είναι υπεύθυνα για τη μεταφορά των 10 προβιοτικών αμινοξέων, τα οποία προήλθαν από το σχηματισμό του ηλιακού μας συστήματος. (Credit: © Pixel & Création / Fotolia)

Χρησιμοποιώντας μια τεχνική που ονομάζεται συμμετρική αποδόμηση, το εργαστήριο του Μπλέημπερ κατόρθωσε να εντοπίσει μικρά πεπτίδια-δομικά στοιχεία ικανά να συναρμολογούνται αυτόματα σε ιδιαίτερες και σύνθετες πρωτεϊνικές αρχιτεκτονικές. Τα τελευταία πειράματα διερεύνησαν αν τέτοια δομικά στοιχεία μπορούν να αποτελούνται μόνο από τα 10 προβιοτικά αμινοξέα και να διατηρούν ακόμα τη δυνατότητα αναδίπλωσης.

Η υπόθεση αυτή αποδείχθηκε προς το παρόν σε βαθμό 80%, καθώς δημιουργήθηκαν αναδιπλούμενες πρωτεΐνες με 12 αμινοξέα. Αν η ομάδα του Μπλέημπερ καταφέρει να αποδείξει πλήρως την υπόθεσή της, ολόκληροι κλάδοι της βιολογίας που ασχολούνται με την αβιογένεση (την εμφάνιση της ζωής) και όχι μόνο, θα μετατοπίσουν το ενδιαφέρον τους στις πρωτεΐνες και τα αλόφιλα περιβάλλοντα.

Τα ηφαίστεια της Ιούς βρίσκονται σε λάθος θέση, Scientists to Io: Your Volcanoes Are in the Wrong Place

This is a montage of New Horizons images of Jupiter and its volcanic moon Io, taken during the spacecraft's Jupiter flyby in early 2007. The image shows a major eruption in progress on Io's night side, at the northern volcano Tvashtar. Incandescent lava glows red beneath a 330-kilometer (205-mile-high) volcanic plume, whose uppermost portions are illuminated by sunlight. The plume appears blue due to scattering of light by small particles in the plume. Credit: NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Southwest Research Institute/Goddard Space Flight Center

Τα εκατοντάδες ηφαίστεια στο φεγγάρι του Δία Ιώ, δεν βρίσκονται εκεί που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είναι, λένε οι επιστήμονες.

Μια ακολουθία πέντε διαδοχικών εικόνων των γιγαντιαίων νεφών του ηφαιστείου Tvashtar στον δορυφόρο του Δία, Ιώ. Οι φωτογραφίες λήφθηκαν από την αποστολή New Horizons της NASA. This five-frame sequence of images from NASA's New Horizons mission captures the giant plume from Io's Tvashtar volcano. Snapped by the probe's Long Range Reconnaissance Imager (LORRI) as the spacecraft flew past Jupiter in 2007, this first-ever movie of an Io plume clearly shows motion in the cloud of volcanic debris, which extends 330 km (205 miles) above the moon's surface. Only the upper part of the plume is visible from this vantage point. The plume's source is 130 km (80 miles) below the edge of Io's disk, on the far side of the moon. Io's hyperactive nature is emphasized by the fact that two other volcanic plumes are also visible off the edge of Io's disk: Masubi at the 7 o'clock position, and a very faint plume, possibly from the volcano Zal, at the 10 o'clock position. Jupiter illuminates the night side of Io, and the most prominent feature visible on the disk is the dark horseshoe shape of the volcano Loki, likely an enormous lava lake. Boosaule Mons, which at 18 km (11 miles) is the highest mountain on Io and one of the highest mountains in the solar system, pokes above the edge of the disk on the right side. The five images were obtained over an 8-minute span, with two minutes between frames, from 23:50 to 23:58 Universal Time on 1 March 2007. Io was 3.8 million km (2.4 million miles) from New Horizons. Credit: NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Southwest Research Institute

Η σημαντική ηφαιστειακή δραστηριότητα της Ιούς συγκεντρώνεται 30 έως 60 μοίρες ανατολικότερα από εκεί που υπολόγιζαν οι επιστήμονες της ΝΑSA λαμβάνοντας υπόψη τα μοντέλα προσομοίωσης της εσωτερικής θερμότητας του πλανήτη. «Το εξωτικό, ηφαιστειακό φεγγάρι του Δία Ιώ είναι ακόμα πιο μυστηριώδες από ό,τι οι ερευνητές θεωρούσαν μέχρι σήμερα» λέει η ΝΑSA αφού ολοκλήρωσε την επεξεργασία στοιχείων που συνέλεξε το διαστημικό όχημα της «Νέοι Ορίζοντες».

This is a map of the predicted heat flow at the surface of Io from different tidal heating models. Red areas are where more heat is expected at the surface while blue areas are where less heat is expected. Figure A shows the expected distribution of heat on Io's surface if tidal heating occurred primarily within the deep mantle, and figure B is the surface heat flow pattern expected if heating occurs primarily within the asthenosphere. In the deep mantle scenario, surface heat flow concentrates primarily at the poles, whereas in the asthenospheric heating scenario, surface heat flow concentrates near the equator. Credit: NASA/Christopher Hamilton

«Κάτι λείπει από την κατανόησή μας για την Ιώ» δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης Κρίστοφερ Χάμιλτον, καθηγητής από το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ.

Η Ιώ είναι ο πιο ηφαιστειογενής πλανήτης στο ηλιακό μας σύστημα. Διαθέτει δραστηριότητα 25 φορές πολλαπλάσια αυτής της Γης.

Μια σύνθεση εικόνων της Ιούς και της Ευρώπης (επίσης δορυφόρου του Δία) που λήφθηκαν στις 2 Μαρτίου του 2007 από το διαστημικό σκάφος New Horizons. This is a composite image of Io and Europa taken March 2, 2007 with the New Horizons spacecraft. Here Io (top) steals the show with its beautiful display of volcanic activity. Three volcanic plumes are visible. Most conspicuous is the enormous 300-kilometer (190-mile) high plume from the Tvashtar volcano at the 11 o'clock position on Io's disk. Two much smaller plumes are also visible: that from the volcano Prometheus, at the 9 o'clock position on the edge of Io's disk, and from the volcano Amirani, seen between Prometheus and Tvashtar along Io's terminator (the line dividing day and night). The Tvashtar plume appears blue because of the scattering of light by tiny dust particles ejected by the volcanoes, similar to the blue appearance of smoke. In addition, the contrasting red glow of hot lava can be seen at the source of the Tvashtar plume. This image was taken from a range of 4.6 million kilometers (2.8 million miles) from Io and 3.8 million kilometers (2.4 million miles) from Europa. Although the moons appear close together in this view, a gulf of 790,000 kilometers (490,000 miles) separates them. Io's night side is lit up by light reflected from Jupiter, which is off the frame to the right. Europa's night side is dark, in contrast to Io, because this side of Europa faces away from Jupiter. Credit: NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Southwest Research Institute

Αυτή η έντονη δραστηριότητα παράγεται από τις βαρυτικές έλξεις του Δία, με την υποβοήθηση από το κοντινά φεγγάρια Ευρώπη και Γανυμήδη.

Η Ιώ ολοκληρώνει δύο τροχιές για κάθε μία της Ευρώπης, και κάθε τέσσερις του Γανυμήδη.