Γιώργος Θέμελης, «Σύναξη σιωπής»

Erna Rosenstein, From the Very Bottom of Silence, from the series Homeless Paintings, 1986

Σαν τη γραμμή στο φως,

Που γράφει το πουλί

Μ’ αστραφτερό φτερό και χτύπο,

Μες στη μετέωρη θαμπή του αποδημία,

Θα χαράζει το γλήγορο πέρασμά σου.

Κάτω από κάθε σύγνεφο κυνηγημένο

Από Βοριά και Νότο, κάτω από κάθε ήλιου στροφή.

Πώς φωσφορίζει η θάλασσα

Στη θαμπωμένη καταχνιά.

Η αναμμένη λάμπα, που έσβησε,

Κι αντιφεγγίζει και θ’ αντιφεγγίζει.

Η έξαφνη λάμψη που έλαμψε.

Ατελείωτη εξαφάνιση εκθαμβωτική.

Τόσοι ήλιοι σβηστοί,

Τόσα κλειστά

Βλέφαρα, φώτα μες στη νύχτα.

Μια αγάπη εδώ αγαπήθηκε,

Μια αγάπη, όσο καμιά.

Βαραίνουν τα σώματα μέσα στο χρόνο

Σηκώνοντας απάνω τους τη θλίψη τους

Την ακατάλυτη, σηκώνοντας τη μοναξιά.

Σαν τα πανάρχαια σταματημένα δέντρα.

Βαραίνουν τα πράγματα, που βρέθηκαν

Γύρω μας, μέσα μας, μες στην αγάπη,

Φορτωμένα την άφθαρτη ουσία μας.

Συνοδεία αχώριστη,

Σύναξη σιωπής.

Erna Rosenstein, Dying Swann, 1970

Από τη συλλογή Έξοδος (1968)

Αστρικά σμήνη «μιλούν» για την εξέλιξη των άστρων. Stellar 'swarms' help astronomers understand the evolution of stars

Όπως τα σμήνη των πουλιών πετούν συντονισμένα στον ουρανό, έτσι και οι αστρικοί συσχετισμοί/σχηματισμοί μπορούν να μας δώσουν πληροφορίες για τον τρόπο που σχηματίζονται τα άστρα, την ηλικία τους και τη σύνθεσή τους. Researchers have identified nearly a thousand potential members and 31 confirmed members of stellar associations -- stars of similar ages and compositions that are drifting together through space -- in our own corner of the Milky Way. Their research could help astronomers understand the evolution of stars and the properties of future exoplanet discoveries. Credit: CC0 Public Domain

Αμερικανοί ερευνητές ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν χίλια πιθανά μέλη και 31 επιβεβαιωμένα μέλη αστρικών συσχετισμών, δηλαδή άστρων όμοιας ηλικίας και σύνθεσης που κινούνται ομαδικά στο Διάστημα.

Η μελέτη τους δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Astrophysical Journal και θα μπορούσε να συμβάλλει στην καλύτερη κατανόηση του πως δημιουργούνται και εξελίσσονται τα άστρα.

«Όπως τα σμήνη των πουλιών πετούν συντονισμένα στον ουρανό, έτσι και οι αστρικοί συσχετισμοί/σχηματισμοί μπορούν να μας δώσουν πληροφορίες για τον τρόπο που σχηματίζονται τα άστρα, την ηλικία τους και τη σύνθεσή τους», εξηγεί ο Τζόναθαν Καγκνεϊ από Επιστημονικό Ινστιτούτο Carnegie.

Χάρη στις εσωτερικές ομοιότητες μεταξύ των μελών των αστρικών συσχετισμών και των εξωτερικών διαφορών μεταξύ των διαφορετικών ομάδων, οι αστρονόμοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα αστρικά σμήνη για να αντλήσουν πληροφορίες για το πως σχηματίζεται ένα άστρο στον Γαλαξία μας.

Οι ηλικίες των άστρων διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους ανάλογα με το σμήνος στο οποίο ανήκουν.

Ο Κάγκνεϊ σε συνεργασία με την Ζακλίν Φαχερτι του Αμερικανικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας άντλησαν στοιχεία από την τρισδιάστατη χαρτογράφηση του Γαλαξία μας που έχει πραγματοποιήσει η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος.

Visualization rendered by Dan Tell from the California Academy of Sciences using SCISS Uniview software and directed/written by Jackie Faherty from the American Museum of Natural History.

«Τα δείγματα αστρικών σμηνών που μελετήσαμε απαρτίζονται κυρίως από κόκκινους νάνους, που είναι άστρα μικρότερα από τον Ήλιο και σχετικά ψυχρότερα. Λόγω του μεγέθους τους είναι δύσκολο να μελετηθούν αν και γνωρίζουμε ότι είναι εξαιρετικά συχνά στον Γαλαξία μας», προσθέτει.

Τέλος, οι αστρονόμοι εντόπισαν και 111 καφέ νάνους που είναι μέλη συγκεκριμένων αστρικών σμηνών. Οι καφέ νάνοι είναι άστρα που συχνά ονομάζονται και υπέρ-Δίες. Είναι μικρότεροι από άστρα αλλά πιο εκτεταμένοι από μεγάλους πλανήτες και αποτελούν έναν φυσικό σύνδεσμο μεταξύ αστρονομίας και πλανητικής επιστήμης.

Πηγές: Jonathan Gagné, Jacqueline K. Faherty. BANYAN. XIII. A First Look at Nearby Young Associations with Gaia Data Release 2. The Astrophysical Journal, 2018; 862 (2): 138 DOI: 10.3847/1538-4357/aaca2e - Jacqueline K Faherty, John J. Bochanski, Jonathan Gagné, Olivia Nelson, Kristina Coker, Iliya Smithka, Deion Desir, Chelsea Vasquez. New and Known Moving Groups and Clusters Identified in a Gaia Comoving Catalog. The Astrophysical Journal, 2018; 863 (1): 91 DOI: 10.3847/1538-4357/aac76e - http://www.in.gr/2018/08/29/tech/astrika-smini-miloun-gia-tin-ekseliksi-ton-astron/

Παρατηρήθηκε η διάσπαση του μποζονίου Higgs προς 2 κουάρκ πυθμένες. ATLAS observes elusive Higgs boson decay to a pair of bottom quarks

Ένα υποψήφιο γεγονός για την παραγωγή μποζονίου Higgs που διασπάται σε 2 κουάρκ πυθμένες (μπλε κώνοι), σε συνδυασμό με ένα μποζόνιο W που διασπάται σε ένα μιόνιο (κόκκινο) και ένα νετρίνο. Το νετρίνο δεν ανιχνεύεται, αλλά η τροχιά του (διακεκομμένη γραμμή) ανακατασκευάζεται παίρνοντας υπόψη την ελλείπουσα ενέργεια. A candidate event display for the production of a Higgs boson decaying to two b-quarks (blue cones), in association with a W boson decaying to a muon (red) and a neutrino. The neutrino leaves the detector unseen, and is reconstructed through the missing transverse energy (dashed line). (Image: ATLAS Collaboration/CERN)

H ερευνητική ομάδα ATLAS του CERN ανακοίνωσε ότι ανίχνευσε επιτέλους την διάσπαση του μποζονίου Higgs προς ένα ζεύγος b(ottom) κουάρκ, γνωστά και ως κουάρκ πυθμένες.

Aυτή η αλληλεπίδραση (H→bb) που διέφευγε από τους πειραματιστές καλύπτει το 60% των διασπάσεων του μποζονίου Higgs και επομένως είναι η κυρίως υπεύθυνη για το φυσικό πλάτος του Higgs. Ωστόσο, πέρασαν πάνω από 6 χρόνια από την ανακάλυψη του μποζονίου Higgs το 2012, για να πραγματοποιηθεί αυτή η παρατήρηση.

Candidate event display for the production of a Higgs boson decaying to two b-quarks. A 2-tag, 2-jet, 0-lepton event within the signal-like portion of the high pTV and high BDTVH output (Run 339500, Event 694513952) is shown. The ETMiss, shown as a white dashed line, has a magnitude of 479.1 GeV. The two central high-pT b-tagged jets are represented by light blue cones. They contain the green and yellow bars corresponding to the energy deposition in the electromagnetic and hadronic calorimeters respectively. The dijet invariant mass of 128.1 GeV. (Image: ATLAS Collaboration/CERN)

Πρόκειται για άλλη μια επιβεβαίωση του Καθιερωμένου Προτύπου των στοιχειωδών σωματιδίων και τεράστιο επίτευγμα των ερευνητών που πραγματοποίησαν την συλλογή και την ανάλυση των δεδομένων στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC).

Οι συγκρούσεις των πρωτονίων στον LHC παράγουν άφθονα ζεύγη από b κουάρκ, κάνοντας πολύ δύσκολη την ανίχνευση των ζευγών που προέρχονται από την διάσπαση του μποζονίου Higgs.

Κατανομή μάζας του ζεύγους κουάρκ πυθμένων από όλα τα κανάλια αναζήτησης μετά την αφαίρεση όλων των γεγονότων υποβάθρου, εξαιρουμένων των WZ και ZZ. Τα δεδομένα (τα σημεία με τα σφάλματα) συγκρίνονται με τα δεδομένα από την παραγωγή των WZ και ZZ (γκρι) και των WH και ZH (με κόκκινο) https://arxiv.org/abs/1808.08238

Η ανάλυση επικεντρώθηκε στις υπογραφές παραγωγής μποζονίου Higgs, σε συνδυασμό με ένα διανυσματικό μποζόνιο, αυξάνοντας έτσι την καθαρότητα του σήματος. Έτσι, αναζητήθηκαν μποζόνια Higgs τα οποία παράχθηκαν διαμέσου ενός διανυσματικού μποζονίου W ή Z, όταν το τελευταίο διασπάται σε ένα ζεύγος λεπτονίων. Αυτή η τεχνική αποδείχθηκε εξαιρετικά επιτυχημένη. Με την εν λόγω ανίχνευση επιβεβαιώνεται ξανά η αποκαλούμενη «σύζευξη Yukawa». Παρόμοια με τον μηχανισμό Higgs, αυτές οι συζεύξεις με το πεδίο Higgs δίνουν μάζα σε φορτισμένα φερμιόνια (κουάρκ και λεπτόνια), τα οποία αποτελούν τα δομικά στοιχεία της ύλης.

Πηγές: http://atlas.cern/updates/press-statement/observation-higgs-boson-decay-pair-bottom-quarks - https://physicsgg.me/2018/08/29/παρατηρήθηκε-η-διάσπαση-του-μποζονίο/

Ανακαλύφθηκε νέο είδος ιππόκαμπου. New Species of Pygmy Seahorse Discovered

Το νεοανακαλυφθέν είδος, που ονομάστηκε Hippocampus japapigu, έχει διαστάσεις μεταξύ 1.4 έως 1.6 εκατοστά. An international team of marine biologists has discovered a new species of the seahorse genus Hippocampus in the waters off southeast Japan. Hippocampus japapigu, Hachijo-jima Island, Izu Islands, Japan from 33 feet (10 m) depth. Image credit: Richard Smith

Ένα νέο είδος θαλάσσιου ιππόκαμπου ανακάλυψαν επιστήμονες στη θάλασσα της νοτιοανατολικής Ιαπωνίας.

Οι ιππόκαμποι είναι μικρά ψάρια της οικογένειας Syngnathidae, η οποία περιλαμβάνει επίσης τα σωληνόψαρα και οι θαλάσσιοι δράκοι ή πήγασοι.

Οι ιππόκαμποι οφείλουν το όνομά τους στο σχήμα του κεφαλιού τους, που μοιάζει πολύ με το κρανίο του αλόγου. Ζουν σε ρηχά τροπικά και εύκρατα νερά και σε αντίθεση με τα περισσότερα άλλα ψάρια, είναι μονογαμικά όντα.

Οι πυγμαίοι ιππόκαμποι είναι υπολειμματικοί σε μέγεθος (1.36-2.6 εκατοστά) και μορφολογικά είναι διακριτοί από τους πιο πολυάριθμους και μεγαλύτερους ιππόκαμπους (2.4-35 εκατ.).

Hippocampus japapigu, Hachijo-jima Island, Izu Islands, Japan at 49 feet (15 m) depth. Image credit: Richard Smith

Το νεοανακαλυφθέν είδος, που ονομάστηκε Hippocampus japapigu, έχει διαστάσεις μεταξύ 1.4 έως 1.6 εκατοστά και εντοπίστηκε από την ομάδα του Δρ Γκράχαμ Σορτ της Ακαδημίας Επιστημών της Καλιφόρνια με τη συνδρομή ειδικών από την Ομάδα Pipefish Stickleback Specialist Group, το Μουσείο του Πανεπιστημίου Καγκοσίμα και το Ινστιτούτο Αλιείας Port Stephens.

«Ο ιππόκαμπος japapigu περιγράφεται με βάση τρία δείγματα που συλλέχθηκαν από ένα μικτό μαλακό κοραλλιογενές και αλυσοειδές ύφαλο σε βάθος 11 μέτρων στο νησί Hachijo-jima της Ιαπωνίας», εξηγούν οι ερευνητές.

Ο ιππόκαμπος japapigu εμφανίζεται σε ολόκληρη την υπο-τροπική νοτιοανατολική Ιαπωνία και αποτελεί το πέμπτο είδος πυγμαίων ιππόκαμπων που καταγράφεται στα ύδατα της χώρας, σύμφωνα με την επιστημονική ομάδα.

Η αναλυτική περιγραφή του νέου θαλασσιού είδους περιλαμβάνεται στο τρέχον ηλεκτρονικό τεύχος του επιστημονικού περιοδικού ZooKeys.

Πηγές: https://zookeys.pensoft.net/articles.php?id=24799 - http://www.in.gr/2018/08/27/tech/anakalyfthike-neo-eidos-ippokampou/