Γιώργος Δάγλας, Τρία Άτιτλα

Theresa Bernstein, The Immigrants, 1923

1.

Είναι κάτι πλοία

που ταξιδεύουν ακυβέρνητα

χρόνια πολλά

σε μια παράξενη ομίχλη.

Πλοία φαντάσματα τα λένε

κι όλοι αποφεύγουν να μιλάνε γι’ αυτά.

Είναι κάποιοι κυνηγημένοι

που κάποτε μας υπερασπίστηκαν

και χάθηκαν μ’ ένα όπλο στον ώμο

χωρίς σκιά.

Πότε πότε ένας αλαφροΐσκιωτος τους βλέπει,

μα όλοι αποφεύγουν να τον πιστέψουν.

Josef Herman, Refugees, c.1941

***

2.

Vincent van Gogh, The Painter on the Road to Tarascon, 1888

Δρόμοι μικροί και ξένοι

και τόσο δικοί μας

που τόσο ποθήσαμε

και δεν βαδίσαμε ποτέ.

Πόσες φόρες

μέχρι το άλλο τετράγωνο είπαμε

μετά θα φύγουμε.

Τώρα σκοτεινοί συνωμότες σκάβουν τα θεμέλια.

Καταργήθηκαν οι θέσεις των ασυρματιστών

των ταχυδρομικών διανομέων.

Τώρα κατασκευαστές αοράτων συρματοπλεγμάτων και ταριχευτές πουλιών μας ορίζουν.

Αύριο,

πίσω από τα βουνά

πίσω από τη ψυχή μας

ένα τρένο θα περιμένει την αιωνία αναχώρηση

Πιο κάτω, μέσα στην ομίχλη

το πλοίο. Το πλοίο που θα μας πάρει

Κι όλο να πλησιάζει η καταιγίδα

η έκρηξη

η ανάληψη

Κι όλο να μένουμε πίσω

στις αποβάθρες της πίκρας

στα λιμάνια της αποδοχής

Κι όμως

ένα μικρό βήμα ήταν…

Giacomo Balla, Jeune fille courant sur le balcon, 1912

***

3.

Winslow Homer, The Gulf Stream, 1899

Τελευταία φορά που υποχωρώ

σ’ αυτό το πόλεμο

που τρέχω στους δακρυσμένους δρόμους

πίσω από τους κρότους των ασπίδων

που ανοίγω καταφύγια

που φοβάμαι το αίμα και το σώμα

τα ουρλιαχτά του θηρίου

τα μάτια – τις λέξεις-τους τροχούς των αρμάτων

Το Κολοσσαίον

τις ιαχές στο γήπεδο Καραϊσκάκη. Τελευταία φορά

που με σέρνουν δεμένο στα άλογα τους

που περιμένω στην ουρά του ταμείου να πληρώσω το παράβολο υποταγής τελευταία φορά

που παραμερίζω

να περάσουν οι μισθοφόροι του αυτοκράτορα

που κοιτάζω αδιάφορα τα πτώματα στους δρόμους

τους υπηρέτες να μεταφέρουν τον έφορο εσόδων

τους κυβερνήτες να αναγελούν την άνοιξη

Τελευταία φορά

που ανοίγω την πόρτα

στους εισαγγελικούς λειτουργούς

στους ιεροκήρυκες μίσους

στους διανομείς ελπίδας

στους μεταπράτες ονείρων

στους επενδυτές φόβου

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΥΠΟΧΩΡΩ ΜΕ ΤΟ ΑΤΑΚΤΟ ΠΛΗΘΟΣ. ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ

Umberto Boccioni, The City Rises (La città che sale), 1910

Αστροναύτης ελέγχει ρομπότ στη Γη. An astronaut aboard the ISS just controlled a robot on Earth

Ανοίγει ο δρόμος για να φτιαχτούν εύκολα βάσεις ή και πόλεις σε άλλους πλανήτες. Ο Κένταυρος όπως ονομάζεται το ρομπότ που βρίσκεται στην Ολλανδία ελέγχεται από ένα αστροναύτη. Scientists say they are closer to being able to build human settlements on distant planets after an astronaut on the International Station Station remotely guided the Interact Centaur Rover (pictured) on Earth by touch alone.

Ένα ακόμη εντυπωσιακό πείραμα εξελίσσεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ο Δανός αστροναύτης Αντρέας Μόγκενσεν ελέγχει από τον ISS ένα ρομπότ που βρίσκεται στο εργαστήριο τηλερομποτικής τεχνολογίας του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος στην Ολλανδία.

Danish astronaut Andreas Mogensen (pictured) performed the experiment in which he placed a peg into a very tight hole from the ISS.

Το επίτευγμα ανοίγει τον δρόμο για την ανάπτυξη τεχνολογιών που θα επιτρέπουν την εκτέλεση εργασιών σε άλλους πλανήτες από ρομπότ από πολύ μακριά.

NASA Commentator Crawford Jones talks with Dr. Andre Schiele, the head of the ESA (European Space Agency) Telerobotics and Haptics Laboratory and the principal investigator of the Interact experiment, about the plans for a first of its kind operation from the International Space Station. Danish astronaut Andreas Mogenson will use a special joystick in the Columbus module to perform the first force-feedback-based teleoperation of a rover-based robotic arm system on Earth, getting tactile force feedback from the ground through the joystick to perform a mechanical assembly task with extremely tight clearances. Such a system could permit astronauts orbiting a planet to control robots on the surface, or people on Earth to drive robots in areas too dangerous for people to go themselves.

Οι θιασώτες αυτής της ιδέας είναι να αναπτυχθούν τεχνολογίες που θα μας επιτρέπουν να στέλνουμε σε άλλους πλανήτες ρομποτικούς «εργάτες» που θα κατασκευάζουν γρήγορα βάσεις ή ακόμη και ολόκληρες πόλεις για να εγκατασταθούν εκεί άνθρωποι.

Αφήστε τους μαθητές να... χορτάσουν ύπνο. Sleep scientists' wake-up call for later school starts

Augustus Edwin Mulready, 'A Recess on a London Bridge'. Πρέπει σύμφωνα με τους ειδικούς να ξεκινούν πιο αργά τα μαθήματα στα σχολεία για να κερδίζουν ύπνο οι μαθητές. Go away: scientific research supports the teenage view that they should not be bothered and should be left to sleep.

Την τολμηρή πρόταση τα δημοτικά να ξεκινάνε στις 8:30 έως 9 το πρωί, τα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στις 10 και τα πανεπιστήμια στις 11, ώστε οι νέοι -που πάσχουν από χρόνια έλλειψη ύπνου- να κοιμούνται περισσότερο, έκαναν Βρετανοί επιστήμονες.

Οι πειρασμοί και τα οφέλη

"Screen time" in the evening can contribute to body clock disruption (Thinkstock).

Σήμερα πολλοί έφηβοι δεν κοιμούνται πάνω από έξι ώρες το βράδυ, καθώς εξαιτίας των νέων ηλεκτρονικών συσκευών (έξυπνα κινητά υπολογιστές ταμπλέτες κ.α.), οι νυχτερινοί «πειρασμοί» έχουν αυξηθεί. Είναι πάντως αμφίβολο -με βάση την έως τώρα εμπειρία- κατά πόσο οι εκπαιδευτικοί, αλλά και πολλοί γονείς, ιδίως οι εργαζόμενοι, θα ενθουσιαστούν από την ιδέα.

Οι Βρετανοί επιστήμονες, με επικεφαλής τον δρ. Πολ Κέλι του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, που ετοιμάζουν μια μεγάλη έρευνα για να «τεστάρουν» στην πράξη την ιδέα τους, παρουσίασαν το σκεπτικό τους στο Βρετανικό Φεστιβάλ Επιστήμης.

The availability of artificial light has shifted humans' daily rhythm (Thinkstock).

Οι ερευνητές υποστήριξαν ότι η καθυστερημένη έναρξη του σχολείου «θα έχει τεράστια οφέλη για τους εφήβους». Όπως είπαν, η σύγχρονη κοινωνία κακώς δίνει πολύ μικρή σημασία στο λεγόμενο βιολογικό «ρολόι», με συνέπεια να έχει απορυθμιστεί ο βιολογικός ρυθμός των νέων, οι οποίοι κοιμούνται αργά και ξυπνάνε νωρίς.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η χρόνια στέρηση του ύπνου έχει αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία, στην ψυχολογία, αλλά και στην ικανότητα μάθησης των νέων. Για «τεράστιο κοινωνικό ζήτημα» έκανε λόγο ο Κέλι, καθώς οι νέοι χάνουν καθημερινά γύρω στις δύο ώρες αναγκαίου ύπνου ή δέκα συνολικά μέσα στην εβδομάδα (πλην του σαββατοκύριακου).

Το πρόγραμμα

The body clock of adolescents tends to run up to three hours later than young children and older adults (Science Photo Library).

Οι ερευνητές της Οξφόρδης θα ξεκινήσουν εντός του 2016 το νέο πρόγραμμα «Teensleep» (Εφηβικός Ύπνος), με τη συμμετοχή 100 σχολείων, προκειμένου να διεξάγουν «την μεγαλύτερη στον κόσμο τυχαιοποιημένη δοκιμή» πάνω στο θέμα, με τα σχολεία αυτά να ξεκινάνε σε διαφορετικές ώρες.

Τα αποτελέσματα -μεταξύ των οποίων η επίδραση στους βαθμούς των μαθητών- θα ανακοινωθούν το 2018. Ο Κέλι επεσήμανε ότι όχι μόνο στην περίπτωση των νέων, αλλά στους περισσότερους ανθρώπους ηλικίας δέκα έως 55 ετών ο οργανισμός τους δεν είναι βιολογικά προγραμματισμένος να σηκώνονται τόσο νωρίς είτε για το σχολείο είτε για τη δουλειά, γι' αυτό, άλλωστε, καταφεύγουν στα ξυπνητήρια.     

«Έχουμε μια κοινωνία στερημένη από ύπνο, απλώς η ηλικιακή ομάδα 14-24 ετών είναι πιο στερημένη από τις άλλες», τόνισε και πρόσθεσε ότι δεν υπάρχει καμία επιστημονική δικαιολογία, προκειμένου τα σχολεία να ξεκινάνε τόσο νωρίς. Οι επιστήμονες υπογράμμισαν ότι, μεταξύ άλλων, η χρόνια ανεπάρκεια του ύπνου επιδρά στον τρόπο που «δουλεύουν» τα γονίδια και ορισμένες ψυχικές παθήσεις, όπως η σχιζοφρένεια, έχουν σχετιστεί και με την έλλειψη ύπνου.