Αλέξανδρος
Αλεξανδράκης, Μέχρις Εσχάτων. Alexandros
Alexandrakis, Till the end
“Λένε κάποια
τραγούδια και ιστορικά βιβλία
πως ο στρατός μας
θαυματούργησε στην Αλβανία.
Αλλ’ ο πατέρας μου
κανένα θαύμα δε θυμόταν
κι όταν τον ρώταγα
τον πόλεμο τον καταριόταν.
– Ποιοι ήταν
πατέρα οι νικηταί και ποιοι οι ηττημένοι;
– Στον πόλεμο,
παιδί μου, υπάρχουν μόνο σκοτωμένοι…
Τα κρυοπαγήματα
και τα κουρέλια του θυμόταν.
– Και τα
ανδραγαθήματα; Ρωτούσα. Αποκρινόταν:
– Μπορεί οι νεκροί
που τάφηκαν μέσα στο χιόνι
που πολεμήσαν
μοναχοί και που πεθάναν μόνοι…
– Κ’ η Παναγία που
σας προστάτευε πού ήτανε πατέρα
δεν ήταν δίπλα σας
όταν φωνάζατε αέρα;
– Ίσως την έβλεπαν
οι στρατηγοί την Παναγία
όταν μας ψάχνανε
στους χάρτες μέσα στα γραφεία…”.
Περικλής
Βυζάντιος, Πείνα
Θωμάς Γκόρπας, Τα Ποιήματα, Κέδρος 2006
