The red supergiant star Betelgeuse is seen here in a new view from the Herschel Space Observatory, a European Space Agency mission with important NASA participation. Image credit: ESA/Herschel/PACS/L. Decin et al
Aυτή η νέα εικόνα από διαστημικό τηλεσκόπιο της ESA, Herschel, αποκαλύπτει πολλαπλά τόξα γύρω από τον Betelgeuse (Μπετελγκέζ), τον πλησιέστερο υπεργίγαντα στη Γη. Το άστρο και η «τοξοειδής ασπίδα» του κινούνται προς έναν μυστηριώδη «τοίχο» με τον οποίο αναμένεται να συγκρουστούν σε 5000 χρόνια.
Betelgeuse has a visibly reddish tint and is the second brightest star in the Orion constellation. Image courtesy of Oisin Trust.
Ο Betelgeuse είναι τόσο μεγάλο άστρο που αν τοποθετηθεί στο κέντρο του ηλιακού μας συστήματος, θα καταλάβει όλο τον χώρο μέχρι και την τροχιά του Δία. Η λάμψη του είναι 100.000 φορές μεγαλύτερη του Ήλιου μας. απέχει περίπου 600 έτη φωτός από τη Γη και είναι γνωστός ως άλφα του αστερισμού του Ωρίωνα.
This artist’s impression shows the supergiant star Betelgeuse as it was revealed thanks to different state-of-the-art techniques on ESO’s Very Large Telescope (VLT), which allowed two independent teams of astronomers to obtain the sharpest ever views of the supergiant star Betelgeuse. They show that the star has a vast plume of gas almost as large as our Solar System and a gigantic bubble boiling on its surface. These discoveries provide important clues to help explain how these mammoths shed material at such a tremendous rate. Credit: ESO/L. Calçada
Η εικόνα στο υπέρυθρο από το Herschel μας δείχνει πως «άνεμος» των σωματιδίων που εκπέμπονται από τον υπεργίγαντα συγκρούεται με την μεσοαστρική ύλη, δημιουργώντας ένα κρουστικό τόξο καθώς το άστρο κινείται με μια ταχύτητα περίπου 30 km/sec. Mια σειρά από σπασμένα πυκνά τόξα μπροστά στο άστρο δείχνουν την ταραχώδη ιστορία της απώλειας μάζας του.
Το ενδιαφέρον όμως εντοπίζεται στην γραμμική δομή που εμφανίζεται μετά από τα τόξα. Παλιότερες θεωρίες θεωρούσαν ότι πρόκειται για ύλη του άστρου που εκτινάχθηκε πολύ παλιότερα, όμως η ανάλυση της νέας εικόνας δείχνει πως πρόκειται είτε για ένα γραμμικό νήμα που συνδέεται με το μαγνητικό πεδίο του γαλαξία είτε για το άκρο ενός κοντινού μεσοαστρικού νέφους που φωτίζεται από τον Betelgeuse.
Εάν αυτός ο «τοίχος» αποτελεί ένα εντελώς ανεξάρτητο αντικείμενο, τότε παίρνοντας υπόψη την κίνηση του Betelgeuse και των τόξων του, το εξωτερικό τόξο θα συγκρουστεί μ’ αυτόν σε 5000 χρόνια ενώ ο ερυθρός υπεργίγαντας μετά από 12.500 χρόνια αργότερα.