Οι περισσότεροι ευρωπαίοι άνδρες «απόγονοι τριών κυρίαρχων αρσενικών». Most European men descend from a handful of Bronze Age forefathers

Πάνω από 6 στους 10 προέρχονται από τρεις άνδρες της Εποχής του Χαλκού, σύμφωνα με βρετανική γενετική μελέτη. Researchers determined DNA sequences from the Y chromosomes of 334 men belonging to 17 populations from Europe and the Middle East. The study shows that almost two out of three (64%) modern European men belong to just three young paternal lineage. Geneticists have discovered that most European men descend from just a handful of Bronze Age forefathers, due to a 'population explosion' several thousand years ago. Death mask, known as Mask of Agamemnon, Grave Circle A, Mycenae, 16th century BC.

Περισσότεροι από 6 στους 10 άνδρες στην Ευρώπη είναι μακρινοί απόγονοι τριών ανδρών της Εποχής του Χαλκού, υποδεικνύει βρετανική γενετική μελέτη. Τα ευρήματα, πάντως, έρχονται σε αντίθεση με τα συμπεράσματα προηγούμενων μελετών, σύμφωνα με τις οποίες η μεγάλη πληθυσμιακή έκρηξη στην Ευρώπη είχε έρθει νωρίτερα, την Εποχή του Λίθου.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Λέστερ χρησιμοποίησαν νέες τεχνικές γενετικής ανάλυσης για να εξετάσουν 334 άνδρες από 17 πληθυσμούς στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Εστιάστηκαν στο ανδρικό χρωμόσωμα Y, το οποίο κληροδοτείται αποκλειστικά από τον πατέρα.

Το γενεαλογικό δέντρο των χρωμοσωμάτων Υ της Ευρώπης

Europe during the late bronze age (1100 BC). Xoil, Wikimedia Commons.

Η ανάλυση έδωσε το γενεαλογικό δέντρο των χρωμοσωμάτων Υ της Ευρώπης, το οποίο αντιστοιχεί στην πατρική γενεαλογική γραμμή. Τρία μικρά παρακλάδια του δέντρου, τα οποία εμφανίστηκαν την Εποχή του Χαλκού και προφανώς έχουν ως αφετηρία τρεις άνδρες, αντιστοιχούν στο 64% των ανδρών που εξετάστηκαν.

Το γεγονός ότι μεγάλο μέρος των σημερινών ανδρών της Ευρώπης έχει κοινή καταγωγή οφείλεται σε μια πληθυσμιακή έκρηξη που συνέβη πριν από δύο έως τέσσερις χιλιάδες χρόνια, δείχνει η μελέτη.

Τρεις ισχυροί άνδρες της Εποχής του Χαλκού φαίνεται ότι απέκτησαν πολλούς, πάρα πολλούς απογόνους. New DNA research indicates that most European men descend from just a handful of Bronze Age forefathers. Marching soldiers observed by a female figure, in a krater of c. 1200 BC in Mycenae.

«Η επέκταση του πληθυσμού συνέβη την Εποχή του Χαλκού, κατά την οποία υπήρξαν αλλαγές στα ταφικά έθιμα, η ιππασία άρχισε να διαδίδεται και τα όπλα αναπτύχθηκαν. Κυρίαρχα αρσενικά που συνδέονταν με αυτούς τους πολιτισμούς θα μπορούσαν να ευθύνονται για τα μοτίβα που βλέπουμε σήμερα στο χρωμόσωμα Y» λέει ο καθηγητής Μαρκ Τζόμπλινγκ, επικεφαλής της μελέτης.

Προηγούμενες μελέτες δείχνουν την Εποχή του Λίθου

Η ερευνητική ομάδα επισημαίνει ότι προηγούμενες μελέτες για το θέμα, οι οποίες εξέταζαν είτε το χρωμόσωμα Υ είτε το μιτοχονδριακό DNA που κληρονομείται αποκλειστικά από τη μητέρα, έδειχναν ότι η μεγάλη πληθυσμιακή έκρηξη συνέβη αρκετά νωρίτερα, πριν από 10.000 χρόνια, όταν οι νεολιθικοί Ευρωπαίοι άρχισαν να υιοθετούν τις πρακτικές της γεωργίας που εφευρέθηκαν στη Μέση Ανατολή.

Πιο σαφής εικόνα, λένε οι ερευνητές, θα μπορούσε να προκύψει από τις σχεδιαζόμενες γενετικές αναλύσεις σε αρχαίους σκελετούς, αντί σε σύγχρονους Ευρωπαίους. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Communications».

Τα πρώτα φίδια περπατούσαν! Earth's First Snake Likely Evolved On Land, Not In Water

Καλλιτεχνική απεικόνιση ενός εκ των πρώτων φιδιών που εμφανίσθηκαν στη Γη τα οποία όπως φαίνεται διέθεταν μικρά πόδια. The most recent common ancestor of all today's snakes likely lived 120 million years ago. Scientists believe it used needle-like hooked teeth to grab rodent-like creatures that it then swallowed whole. Credit: Julius Csotonyi

Ομάδα ερευνητών στις ΗΠΑ με επικεφαλής την Άλισον Ξιάνγκ του Πανεπιστημίου Γέιλ ανέλυσαν απολιθώματα, γονίδια και ανατομικά δεδομένα 73 ειδών φιδιών και σαυρών και κατέληξαν σε εξαιρετικά ενδιαφέροντα όσο και σε ορισμένες περιπτώσεις εντυπωσιακά συμπεράσματα.

Τα ευρήματα

Νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι τα αρχαία είδη διέθεταν άκρα με αστραγάλους και δάκτυλα. “Our analyses suggest that the most recent common ancestor of all living snakes would have already lost its forelimbs, but would still have had tiny hind limbs, with complete ankles and toes. It would have first evolved on land, instead of in the sea,” said co-author Daniel Field, a Yale Ph.D. candidate. “Both of those insights resolve longstanding debates on the origin of snakes.” Image via Smithsonian.

Σύμφωνα με τους ερευνητές τα πρώτα είδη φιδιών διέθεταν πίσω άκρα. Ήταν  μικρά πόδια με αστραγάλους και δάκτυλα. Στο παρελθόν υπήρξαν ευρήματα που υποδείκνυαν την παρουσία άκρων στα πρώτα είδη φιδιών αλλά είναι η πρώτη φορά που έχουμε και μια ανατομική περιγραφή τους. Ειδικοί εκτιμούν πάντως ότι τα άκρα χρησίμευαν στα φίδια όχι τόσο για να κινηθούν αλλά για να γραπώνονται καλύτερα όταν κινούνταν πάνω στα δέντρα, σε βράχους ή άλλα απόκρημνα σημεία και επιφάνειες.

Άλλη μια εξαιρετικά σημαντική διαπίστωση των ερευνητών αφορά το περιβάλλον στο οποίο εξελίχθηκαν τα φίδια αφού οι επιστήμονες δεν έχουν καταλήξει μέχρι σήμερα στο αν τα φίδια εξελίχθηκαν στη θάλασσα ή στη στεριά. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η εξέλιξη των φιδιών συνέβη στη στεριά και πιθανότατα ξεκίνησε στα θερμά δασώδη οικοσυστήματα του Νοτίου Ημισφαιρίου πριν από περίπου 128 εκ. έτη. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι και τα πρώτα είδη φιδιών προτιμούσαν να όταν έπεφτε το φως του ήλιου ώστε να μην γίνονται αντιληπτά ούτε από τα θηράματα τους ούτε από τους εχθρούς τους. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «BMC Evolutionary Biology».

O έρωτας είναι μεθυστικός… κυριολεκτικά. 'Drunk In Love' Now Backed By Science, As Alcohol And Oxytocin Show Similar Brain Effects

Pablo Picasso, Autoportrait, 1903. Νέα μελέτη δείχνει ότι η ορμόνη οξυτοκίνη επιδρά στον ανθρώπινο οργανισμό όπως το αλκοόλ. Significant similarities have been highlighted by researchers between the behavioral effects of oxytocin and alcohol. The research team warns that the oft-used nickname hides the darker side of oxytocin, and claim that it bears more semblances with the effects of alcohol than previously thought.

Ποιητές, συγγραφείς και στιχουργοί έχουν γράψει για το πώς κάποιος που έχει ερωτευτεί λειτουργεί με τρόπο παρόμοιο με κάποιον που έχει μεθύσει. Μια νέα μελέτη έρχεται να επιβεβαιώσει ότι πράγματι ο έρωτας έχει μεθυστική επίδραση στον άνθρωπο και μάλιστα όχι μόνο την «γλυκιά», την ευχάριστη πλευρά της μέθης αλλά και τα δυσάρεστα επακόλουθα της.

Η μελέτη

Όπως φαίνεται αλκοόλ και έρωτας έχουν παρόμοια επίδραση στον άνθρωπο. Being drunk and being in love feel very similar to our brains. Photo courtesy of Shutterstock

Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μπέρμπινγκχαμ στη Βρετανία διαπίστωσαν ότι η οξυτοκίνη, που είναι γνωστή και ως η «ορμόνη της αγάπης», στους ερωτευμένους παράγει συναισθήματα χαλάρωσης, ευτυχίας και σιγουριάς αλλά παράλληλα προκαλεί και μια σειρά αρνητικών συναισθημάτων και συμπεριφορών όπως επιθετικότητα, ζήλια και αλαζονεία.

«Αποφασίσαμε να διερευνήσουμε ταυτόχρονα τις επιπτώσεις τόσο της κατανάλωσης αλκοόλ όσο και της οξυτοκίνης και μείναμε έκπληκτοι από τις ομοιότητες της επίδρασης που έχουν στον άνθρωπο. Αν και στοχεύουν διαφορετικούς υποδοχείς στον εγκέφαλο προκαλούν τις ίδιες αντιδράσεις» αναφέρει ο καθηγητής Ιαν Μίτσελ, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Neuroscience and Biobehavioural Reviews».

Πηγή: Ian J. Mitchell, Steven M. Gillespie, Ahmad Abu-Akel. Similar effects of intranasal oxytocin administration and acute alcohol consumption on socio-cognitions, emotions and behaviour: Implications for the mechanisms of action. Neuroscience & Biobehavioral Reviews, 2015; 55: 98 DOI: 10.1016/j.neubiorev.2015.04.018

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Ο έρωτας κι ο κόσμος

Pablo Picasso, L'Étreinte, 1901

..Λιωμένο μολύβι στάζει

η ανάσα των ανθρώπων

κι εγώ σχεδιάζω συναντήσεις

όταν σε δω

αν θα σ’ αγκαλιάσω πρώτα

ή θα σκύψω το κεφάλι

αποκαμωμένη

απ’ το φιλί

που άργησε πολύ

κι εχάθη η νοστιμιά του.

Κι ενώ όλο για μίσος λένε

θυμάμαι πόσο αρέσει

στους άντρες ν’ αγαπιούνται

πώς δένουν σαν φραγκόσυκα

σφιχτό χύνεται το μέλι

απ’ τα αγκαθάκια

και πέφτει η γύρη σαν βροχή

απ’ το πελώριο κίτρινο

λουλούδι της αγάπης.

Pablo Picasso, Dessin érotique, 1903

Aπό τη συλλογή «Οι μνηστήρες» (1984)

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ