Καλλιτεχνική απεικόνιση της καμπύλωσης του φωτός που προέκυψε όταν ο λευκός νάνος πλησίασε κοντά στον κόκκινο νάνο. This artist's concept depicts a dense, dead star called a white dwarf crossing in front of a small, red star. The white dwarf's gravity is so great it bends and magnifies light from the red star. Image credit: NASA/JPL-Caltech
Διεθνής ερευνητική ομάδα έστρεψε τον φακό του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler σε ένα δυαδικό σύστημα που αποτελείται από ένα λευκό νάνο και έναν κόκκινο νάνο. Στόχος τους ήταν να μετρήσουν τη μάζα των δύο άστρων. Όμως οι παρατηρήσεις επέτρεψαν στους ερευνητές να γίνουν μάρτυρες και διαφόρων φαινομένων τα οποία βοηθούν στο να γίνει καλύτερη κατανόηση των κοσμικών διεργασιών που λαμβάνουν χώρα στη δημιουργία και εξέλιξη δυαδικών συστημάτων.
Η καμπύλωση και το παράδοξο
This chart shows
data from NASA's Kepler space telescope, which looks for planets by monitoring
changes in the brightness of stars. As planets orbit in front of a star, they
block the starlight, causing periodic dips. The plot on the left shows data
collected by Kepler for a star called KOI-256, which is a small red dwarf. At
first, astronomers thought the dip in starlight was due to a large planet
passing in front of the star. But certain clues, such as the sharpness of the
dip, indicated it was actually a white dwarf -- the dense, heavy remains of a
star that was once like our sun. In fact, in the data shown at left, the white
dwarf is passing behind the red dwarf, an event referred to as a secondary
eclipse. The change in brightness is a result of the total light of the system
dropping. Image credit:
NASA/Ames/JPL-Caltech
Ανάμεσα
στα φαινόμενα που παρατήρησαν οι ερευνητές ήταν και η καμπύλωση του φωτός που
σημειώθηκε όταν ο λευκός νάνος πλησίασε τον… σύντροφο του. Τα δεδομένα που
προκύπτουν από τη συγκεκριμένη παρατήρηση θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να
διαπιστώσουν αν και σε τι ποσοστό είναι συμβατά με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας
στην οποία ο Αϊνστάιν αναφέρει ότι η βαρύτητα καμπυλώνει το φως.
This artist's
animation depicts an ultra-dense dead star, called a white dwarf, passing in
front of a small red star. As the white dwarf crosses in front, its gravity is
so great that it bends and magnifies the light of the red star. NASA's
planet-hunting Kepler space telescope was able to detect this effect, called
gravitational lensing, not through direct imaging, but by measuring a strangely
subtle dip in the star's brightness. The red dwarf star is cooler and redder
than our yellow sun. Its companion is a white dwarf, the burnt-out core of a
star that used to be like our sun. Though the white dwarf is about the same
diameter as Earth, 40 times smaller than the red dwarf, it is slightly more
massive. The two objects circle around each other, but because the red dwarf is
a bit less massive, it technically orbits the white dwarf. Kepler is designed
to look for planets by monitoring the brightness of stars. If planets cross in
front of the stars, the starlight will periodically dip. In this case, the
passing object turned out to be a white dwarf not a planet. The finding was
serendipitous for astronomers because it allowed them to measure the tiny
"gravitational lensing" effect of the white dwarf, a rarely observed
phenomenon and a test of Einstein's theory of relativity. These data also
helped to precisely measure the white dwarf's mass. Credit: NASA/JPL-Caltech. Music: Andrey
Avkhimovich (CC BY)
Οι
ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο λευκός νάνος έχει μέγεθος παρόμοιο με εκείνο της
Γης αλλά μάζα παρόμοια με εκείνη του Ήλιου. Είναι τόσο… βαρύς ώστε ο κόκκινος
νάνος, αν και μεγαλύτερος σε μέγεθος, είναι αυτός που κινείται γύρω από τον
λευκό γείτονα του. Η έρευνα θα δημοσιευθεί στο προσεχές τεύχος της επιθεώρησης
«Astrophysical Journal».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου