Ο
Λιαντίνης δεν είναι μόνο συγγραφέας. Είναι και Δάσκαλος. Και δε θα μπορούσε να
λείπει από το πνευματικό του έργο ετούτο το αριστούργημα που μας αποκαλύπτει
πώς θα οδηγήσουμε την παιδεία μας στο ιδεώδες του εσθλού:
Eικόνα
πανελλήνιου χαρακτήρα εμφανίζουν οι αθλητικοί αγώνες, τους οποίους διοργανώνει
ο Aχιλλέας στο στρατόπεδο της Tροίας προς τιμήν του νεκρού Πατρόκλου. Oλόσωμη
παράσταση του πρωταγωνιστή της Iλιάδας σε αττικό ερυθρόμορφο αμφορέα,
αποδιδόμενο στον ζωγράφο του Aχιλλέα (Eλληνική Tέχνη, Mιχάλης Tιβέριος, «Aρχαία Aγγεία», Eκδοτική Aθηνών).
«Η
λέξη εσθλός έχοντας τη ρίζα της στο ρήμα ειμί σημαίνει εκείνον που είναι.
Εκείνον που υπάρχει έξω από τις μεταβλητές του γίγνεσθαι, τις συνθήκες της ροής
και τους όρους της κύκλησης. Ό,τι του ανθρώπου μένει αλώβητο από τη φθορά,
μακρυά από τα θέσμια και τις συμβατικότητες της λογικής και της επινόησης, σ’
ένα συντονισμό με το μόνιμα μόνιμο και σε μια διομολόγηση με την αφθαρσία, ό,τι
σώζει σταθερά τη διαλεκτική της πράξης μας με την ανώλεθρη μοίρα του όντος,
αυτό είναι το εσθλό. Και τούτο κάνει τον άνθρωπο εσθλό. Εσθλός είναι ο
αληθινός, ο πραγματικός, ο όντας με την παρμενίδεια σημασία του όρου.» (σελ.
108)
«Μπροστά
στο λιοντάρι, για να σωθείς και να σώσεις το φιλότιμό σου, άλλο από το να
γίνεις θηριοδαμαστής δεν υπάρχει. Να βρεις τρόπο δηλαδή να το παλέψεις και να
το ημερώσεις, χωρίς να το βάλεις στα πόδια ή να το κλείσεις στο κλουβί με
παγίδες. Το έξοχα έξοχο, τότε ο άνθρωπος γίνεται Άνθρωπος -Ubermensch, η λέξη
με την οποία ο Νίτσε πλούτισε την γλώσσα, θα ‘ταν να το σπρώξεις στο κλουβί
και να μπεις μέσα κι ο ίδιος.»
Η ΓΚΕΜΜΑ είναι
το έργο που καταστερίζει το Λιαντίνη στο πάνθεο των μεγάλων στοχαστών, το HOMO
EDUCANDUS είναι το εργαλείο στα χέρια δασκάλων και γονιών για να
φτιάξουν καινούριους Λιαντίνηδες.
Πολύ χρήσιμο εγχειρίδιο που πρέπει να το διαβάσουν όλοι οι δάσκαλοι κι όχι μόνο αυτοί, αλλά και όσοι αφιερώνουν τη ζωή τους στη διαπαιδαγώγηση του ανθρώπου. Ευχαριστώ για την προβολή του έργου του Λιαντίνη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα με το καίριο σχόλιό σου για το έργο του Λιαντίνη. Σ' ευχαριστώ Ελένη και σε συγχαίρω και για το εξαιρετικό σου ιστολόγιο: http://eranistria.blogspot.gr/, μια ενδιαφέρουσα περιήγηση στους χώρους της φιλολογίας και της εκπαίδευσης!
ΑπάντησηΔιαγραφή«Καινούριους λιαντίνιδες» ... και; για να αυτοκτονούν ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακριά από το μέλλον αυτά !
Στα παιδία μας μόνο ό,τι φέρει Ελπίδα και Φως!
Οι «νταρκίλες»> dark στο περιθώριο και στο μαύρο χρονοντούλαπο όπου και ανήκουν. Η αποτυχημένες οδοί οι οποίες οδηγούν ( οδήγησαν) σε θανατικά φέρουν μίασμα. Μακριά!
Εστιασμός στις Ελπίδες 🔆✌🏻