Το
συγκλονιστικό animation
με τον τίτλο «Strange
Fruit» (Παράξενο
Φρούτο), μιλά μέσα από μια αλληγορική ιστορία για τον ρατσισμό και πόσο εύκολα
μπορούμε να μισήσουμε τον "ξένο" που μας πλησιάζει. “Strange Fruit” is a great short film by
Shimi Asresay and Hili Noy that deals with the phenomena of racism as an
acquitted cultural epidemic. The film is an allegory that question our personal
conscience versus the bigotry that we receive from our environment, families
and culture. This short animation shows how we can quickly form hatred and fear
towards someone different or foreign from us.
Είναι
ο ρατσισμός επιδημία; Κι αν είναι πώς μπορούμε να σταματήσουμε την εξάπλωσή του
και να πολεμήσουμε το κακό στη ρίζα του; Αυτά τα ερωτήματα πραγματεύεται το
τρυφερό και συγκινητικό animation
με τίτλο «Strange
Fruit».
Η
ειρηνική καθημερινότητα ενός πατέρα και του γιου του διακόπτεται από ένα
άγνωστο αγόρι, διαφορετικού χρώματος από τους ίδιους.
Το
βίντεο που σκηνοθέτησαν οι Shimi
Asresay και Hili Noy έχει κερδίσει αμέτρητα βραβεία, μεταξύ των
οποίων τη μαθητική διάκριση, στο 9ο Αnimfest της Αθήνας.
Πρόκειται
για μία αλληγορία που πραγματεύεται τα φαινόμενα του ρατσισμού ως επίκτητη
πολιτιστική επιδημία και το ζήτημα της προσωπικής συνείδησης του καθενός από
εμάς, σε σχέση με την εκπαίδευση που λαμβάνουμε από την οικογένεια και το
περιβάλλον μας.
Μπορούμε
πραγματικά να επιμείνουμε στο προσωπικό μας σύστημα πεποιθήσεων, όταν αυτό που
πρέπει να πιστέψουμε, υπαγορεύεται σε εμάς; Η ταινία παρουσιάζει το πόσο εύκολα
μπορούμε να αποκτήσουμε το φόβο και το μίσος για τους «ξένους» καθώς και το
πόσο εύκολα μπορεί τελικά να γίνουμε οι ίδιοι «ξένοι».
A father and son's peaceful daily routine is interrupted by an encounter with an unfamiliar boy of a different colour. An allegory of racism as an acquired cultural epidemic, Strange Fruit discusses whether this racism stems from our personal conscience or rather the education we receive from our families and environment. Can we really insist on having a personal belief system, when what we must believe is dictated to us? Strange Fruit shows how easily we acquire fear and hatred of foreigners, as well as how easily we might become the "strangers" and "others" ourselves.
This is the cover
art for Strange Fruit by the artist
Billie Holiday. The cover art copyright is believed to belong to the label,
Commodore, or the graphic artist(s).
Το
Strange Fruit
είναι τραγούδι της Μπίλι Χόλιντεϊ. Κυκλοφόρησε ως Β' πλευρά σε δίσκο
γραμμοφώνου, αφού λόγω των στίχων του θεωρείτο αδύνατο να αναφέρεται ως Α'
πλευρά. Είναι το πρώτο τραγούδι για τα δικαιώματα του πολίτη που κυκλοφόρησε σε
δίσκο. Οι στίχοι του καταγγέλλουν το λυντσάρισμα δυο μαύρων Αμερικάνων στον
νότο των ΗΠΑ. Η ερμηνεία του από την Χόλιντεϊ συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο Grammy Hall of Fame το 1978. Συμπεριλαμβάνεται επίσης στον
κατάλογο Songs of the Century.
On Aug. 7, 1930,
Lawrence Beitler took what would become the most iconic photograph of lynching
in America. Thomas Shipp and Abram Smith were lynched in the town center of
Marion, Ind., for allegedly murdering a white factory worker, Claude Deeter,
and raping his companion, Mary Ball. But the case was never solved. Lawrence
Beitler/Bettmann/Corbis
Οι
στίχοι του τραγουδιού προέρχονται από το ποίημα Bitter Fruit του Άμπελ Μέροπολ, ενός καθηγητή γυμνασίου
του Μπρονξ. Ο Μέροπολ ήταν εβραίος από τη Ρωσία και μέλος του κομουνιστικού
κόμματος των ΗΠΑ. Από φόβο για αντίποινα χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Λιούις
Άλλαν (Lewis Allan). Το ποίημα εκφράζει την φρίκη του Μέροπολ
βλέποντας τη φωτογραφία του Lawrence Beitler
με τον Thomas Shipp και τον Abram Smith, δυο μαύρους που είχαν λιντσαριστεί και
κατόπιν κρεμαστεί σε δέντρο στο Μάριον της Ιντιάνα. Κυκλοφόρησε τους στίχους το
1936 στο περιοδικό The
New York Teacher, και το μελοποίησε μόνος του, αφού κανένας
μουσικός δεν ήταν διατεθειμένος να τον βοηθήσει. Το τραγούδι αρχικά σημείωσε
μικρή επιτυχία, και ο Μέροπολ μαζί με την γυναίκα του και μια μαύρη
τραγουδίστρια, τη Λώρα Ντάνκαν, το ερμήνευσαν στο Madison Square Garden.
"Strange Fruit" is a song performed
most famously by Billie Holiday, who first sang and recorded it in 1939.
Written by the teacher Abel Meeropol as a poem, it exposed American racism,
particularly the lynching of African Americans. Such lynchings had occurred
chiefly in the South but also in other regions of the United States. Meeropol
set it to music and with his wife and the singer Laura Duncan, performed it as
a protest song in New York venues, including Madison Square Garden.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου